|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 301
27 Απριλίου, 1998
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 873/96)
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική πράξη ―�Eκτελεστότητα ―�Aπώλεια της εκτελεστότητας πράξης λόγω συγχωνεύσεώς της σε επιγενόμενη πράξη εκδοθείσα συνεπεία ασκήσεως ιεραρχικής προσφυγής ―�Tο ζήτημα της εκτελεστότητος ως θέμα δημοσίας τάξεως και αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο ακυρωτικώς.
Πολεοδομική Άδεια ―�Aπόρριψη αίτησης για έκδοση πολεοδομικής άδειας εξ αιτίας προσκρούσεώς της σε πρόνοιες Τοπικού Σχεδίου ―�Περιστάσεις εγκυρότητας της απόφασης στην κριθείσα περίπτωση.
Πολεοδομική Άδεια ― Aίτηση για έκδοσή της κατά παρέκκλιση προνοιών τοπικού σχεδίου δυνάμει του Άρθρου 26(3) του περί Πολεοδομίας και Xωροταξίας Nόμου ― O όρος της συνδρομής λόγων δημοσίου συμφέροντος ―�Δεν συνέτρεχαν στην κριθείσα περίπτωση.
Συνταγματικό Δίκαιο ―�Δικαίωμα ασκήσεως επαγγέλματος ―�Άρθρο 25 του Συντάγματος ― Δεν παραβιάστηκε στην κριθείσα περίπτωση ―�Περιστάσεις.
H αιτήτρια εταιρεία προσέφυγε τόσο εναντίον της απόρριψης της αίτησής της για χορήγηση πολεοδομικής άδειας από την αρμόδια αρχή όσο και εναντίον της απόφασης επί της ιεραρχικής προσφυγής την οποία άσκησε κατά της πρώτης απόρριψης.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η απόφαση που περιέχεται στο αιτητικό 1 δεν μπορεί να προσβληθεί, διότι έχασε την εκτελεστότητά της μετά την άσκηση της ιεραρχικής προσφυγής από τους αιτητές και συγχωνεύτηκε με την απόφαση επί της ιεραρχικής προσφυγής. Σχετική είναι η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ανδρόνικος Μ. Κασάπης κ.ά. v. Δημοκρατίας κ.ά. (1998) 3 A.A.Δ. 43. Αναφέρω επίσης ότι το θέμα της εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, ως θέμα δημοσίας τάξεως, εξετάζεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
2. Η Υπουργική Επιτροπή, όπως φαίνεται από την απόφασή της, ασχολήθηκε με δύο θέματα. Το πρώτο αφορούσε την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών κατά της απόρριψης της αίτησής τους από την αρμόδια αρχή, η οποία ασκείται και εξετάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72, όπως τροποποιήθηκε). Το δεύτερο, αφορά αίτημα των αιτητών για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση του σχεδίου αναπτύξεως, την οποία έχει εξουσία το Υπουργικό Συμβούλιο να χορηγεί με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 26(3) του ιδίου Νόμου, όπως τούτο εκτίθεται στον τροποποιητικό Νόμο αρ. 7/90.
Η Υπουργική Επιτροπή εξέτασε το θέμα με βάση όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν της, κατόπιν διεξαγωγής δέουσας προς τούτο έρευνας, η οποία περιλάμβανε και επιτόπιο εξέταση, τα αποτελέσματα της οποίας φαίνονται στην έκθεση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, στην οποία έγινε αναφορά προηγουμένως. Από την έρευνα, η οποία περιλάμβανε και φωτογράφηση, διεφάνη ότι η χρήση τόσο της υφιστάμενης όσο και της προτεινόμενης αποθήκης δεν ήταν εκείνη που υποστηρίζουν οι αιτητές. Με βάση δε τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής και της Πολεοδομικής Αρχής, κρίνεται ότι το συμπέρασμα ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αποθήκη αυξημένου βαθμού οχληρίας ήταν εύλογα επιτρεπτό.
3. Αναφορικά με το αίτημα των αιτητών για χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου, τούτο απερρίφθηκε γιατί η Υπουργική Επιτροπή έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Τούτο είναι σύμφωνο με το Άρθρο 26(3) του Νόμου.
Οι αιτητές δεν υπέβαλαν οποιοδήποτε στοιχείο που να δεικνύει ότι με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα εξυπηρετείτο με οποιονδήποτε τρόπο το δημόσιο συμφέρον, και συνεπώς εύλογα απορρίφθηκε κι' αυτό το αίτημά τους (Ανδρέας Σ. Σιμιλλίδης v. Δημοκρατίας (1998) 4 Α.Α.Δ. 43). Ο ισχυρισμός τους για δυσμενή μεταχείριση τους σε σχέση με το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων για το οποίο εκδόθηκε άδεια, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς τους, δεν τεκμηριώθηκε με οποιοδήποτε στοιχείο. Πέραν του ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ως προς το κατά πόσο πράγματι εκδόθηκε τέτοια άδεια, δεν είναι γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκε, αν έτσι έχουν τα πράγματα. Ίσως στην περίπτωση εκείνη να συνέτρεχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος.
4. Την ίδια τύχη πρέπει να έχει κι ο τελευταίος ισχυρισμός των αιτητών, που αφορά τη στέρηση του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματος. Το Δικαστήριο δεν συμφωνεί ότι με την απόρριψη της συγκεκριμένης αίτησής τους οι αιτητές στερήθηκαν του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματός τους, το οποίο, όπως και οι ίδιοι ανέφεραν, ήδη ασκούν και μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν, είτε μέσω της υφιστάμενης ήδη αποθήκης τους, είτε με την επέκταση της ιδίας, σύμφωνα όμως με τις πρόνοιες του νόμου, είτε με την ανέγερση άλλης σε άλλη περιοχή, όπου τούτο θα ήταν επιτρεπτό. Σχετική επί του θέματος είναι και η υπόθεση Χριστάκης Νεοφύτου v. Δημοκρατίας, Yπόθ. Αρ. 416/94, ημερομ. 9.3.98.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Kασάπης κ.ά. v. Δημοκρατίας κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 43,
Σιμιλλίδης v. Δημοκρατίας (1998) 4 A.A.Δ. 43,
Νεοφύτου v. Δημοκρατίας, Yπόθ. Αρ. 416/94, ημερ. 9/3/1998.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Διευθυντή Tμήματος Πολεοδομίας και Oικήσεως με την οποία απέρριψε την αίτηση των αιτητών για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση αποθήκης.
Μ. Κάρμιου για Γ. Κακογιάννη, για τους Aιτητές.
Χρ. Ιωσηφίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KPONIΔHΣ, Δ.:�Οι αιτητές ζητούν την ακύρωση:
(1) Της απόφασης του καθ' ου η αίτηση 1, να απορρίψει την αίτησή τους για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση αποθήκης στα τεμάχιά τους, αρ. 263, 264 και 265, Φ/Σχ. LIV/48, τοποθεσία Μερσίνια, στη Μονή, Επαρχία Λεμεσού.
Η απόφαση περιέχεται σ' επιστολή προς τους αιτητές, ημερομ. 4.11.94.
(2) Της απόφασης του καθ' ου η αίτηση 2, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών που ασκήθηκε εναντίον της πιο πάνω απόφασης του καθ' ου η αίτηση 1.
Η απόφαση αυτή περιέχεται σ' επιστολή προς τους αιτητές, ημερομηνίας 8.12.94.
Οι αιτητές, ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, είναι ιδιοκτήτες των προαναφερθέντων τεμαχίων, στα οποία υφίσταται ήδη αποθήκη, η οποία ανεγέρθη πριν την εφαρμογή του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου.
Με αίτησή τους προς την Πολεοδομική Αρχή, ημερομηνίας 30.5.94, οι αιτητές ζήτησαν την έκδοση πολεοδομικής άδειας για την "προσθήκη αποθήκης" στα πιο πάνω τεμάχιά τους. Με επιστολή ημερομηνίας 4.11.94, γνωστοποιήθηκε στους αιτητές η απόρριψη της αίτησής τους για τους ακόλουθους λόγους:
"Η ανάπτυξη, αποθήκη άχρηστων μετάλλων, που χαρακτηρίζεται σαν αποθηκευτική ανάπτυξη αυξημένου βαθμού οχληρίας προτείνεται να χωροθετηθεί εκτός των επιτρεπόμενων περιοχών όπως αυτές καθορίζονται στις πρόνοιες της παραγράφου 14.1.11 του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού. Συγκεκριμένα τα τεμάχια βρίσκονται μέσα στη Ζώνη Γα5 (Αγροτική Ζώνη) όπου οι επιτρεπόμενες χρήσεις είναι παρεμφερείς με τις δραστηριότητες στην ύπαιθρο.
Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες της παραγράφου 7(γ) του Παραρτήματος Β (Γενικές πρόνοιες Πολιτικής) του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού, που αφορά τις προσθήκες και μετατροπές σε υφιστάμενες, νόμιμα, αναπτύξεις που η χρήση τους συγκρούεται με τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάπτυξης. Συγκεκριμένα η κυβική χωρητικότητα της προτεινόμενης οικοδομής ανέρχεται στο 118% των υφιστάμενων με άδεια οικοδομών αντί να μην ξεπερνά το 10% αυτών.
Τα τεμάχια δεν διαθέτουν επαρκή, κατάλληλη και συνεχή υδατοπρομήθεια όπως απαιτείται από τις πρόνοιες της παραγράφου 1(γ) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού.
Σημείωση: Η αίτηση μελετήθηκε με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου που ίσχυε όταν η αίτηση βρισκόταν στο τελικό στάδιο της μελέτης της. Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν ικανοποιεί τις πρόνοιες ούτε και του αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου που δημοσιεύτηκε στις 14.10.94.".
Οι αιτητές υπέβαλαν, μέσω του δικηγόρου τους, ιεραρχική προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης. Με την επιστολή του δικηγόρου τους, ημερομηνίας 8.12.94, οι αιτητές διαφωνούν με το χαρακτηρισμό της αποθήκης τους ως αυξημένου βαθμού οχληρίας καθ' ότι, όπως ισχυρίζονται τα τελευταία 5 χρόνια η αποθήκη (η υφιστάμενη), χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως χώρος αποθήκευσης εισαγομένων μηχανημάτων και μεταλλικών κατασκευασμάτων, όπως σωλήνες, άξονες, λαμαρίνες, μεταχειρισμένων και καινούργιων, τα οποία είτε διοχετεύονται στην Κυπριακή αγορά, είτε επανεξάγονται. Και τούτο αφότου τερμάτισαν προ 5ετίας τις εργασίες επεξεργασίας μετάλλων με τις οποίες ασχολούνταν προηγουμένως. Παρέπεμψαν δε στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού του Ιουνίου 1994, αναφορικά με την έννοια του όρου "αποθήκη αυξημένου βαθμού οχληρίας" και υποστήριξαν ότι η αποθήκη τους μπορούσε μόνο να χαρακτηρισθεί ως "περιορισμένου βαθμού οχληρίας". Ανάφεραν επίσης ότι τα τεμάχια τους βρίσκονται στη Ζώνη Βιομηχανίας Μονής, όπου υπάρχουν και άλλες βιομηχανικές μονάδες, πρόκειται δε ν' ανεγερθεί, στην ίδια περιοχή, το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων του Αποχετευτικού Συστήματος Λεμεσού-Αμαθούντας. Υποστήριξαν ότι επρόκειτο για ανέγερση νέας αποθήκης και όχι προσθήκης ή μετατροπής υφιστάμενης, και ότι η πολεοδομική αρχή ενήργησε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα ως προς το θέμα αυτό. Τέλος, οι αιτητές υποστήριξαν ότι για την ανέγερση της υφιστάμενης αποθήκης τους εξασφάλισαν υδατοπρομήθεια και πληρώνουν ετήσια τέλη στην κοινότητα Μονής, η δε ποσότητα του νερού είναι επαρκής και για την προτεινόμενη αποθήκη. Τελειώνοντας, οι αιτητές ζήτησαν, εναλλακτικά, τη χαλάρωση των περιορισμών ώστε να εκδοθεί άδεια για την προτεινόμενη ανάπτυξή τους.
Για σκοπούς εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής ετοιμάστηκε σημείωμα/έκθεση από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, με ημερομηνία 27.7.95. Στην έκθεση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:-
"5. Από την επιτόπιο επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 15.9.94 από εκπρόσωπο της Πολεοδομικής Αρχής διαπιστώθηκε ότι η αποθήκη χρησιμοποιείται ως αποθήκη άχρηστων μετάλλων, μεταχειρισμένων μηχανημάτων, σιδερικών και λαμαρίνων που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη ως αποθήκη αυξημένου βαθμού οχληρίας.
6. Η προτεινόμενη προσθήκη αποθήκης δεν διευκρινίζεται ούτε στα σχέδια ούτε και στην αίτηση, εάν θα είναι διαφορετικής χρήσης από την υφιστάμενη, κατ' επέκταση η Πολεοδομική Αρχή εθεώρησε ότι πρόκειται για αποθήκη αυξημένου βαθμού οχληρίας. Εν πάση όμως περιπτώσει, η αποθηκευτική χρήση, είτε αυξημένου βαθμού οχληρίας είτε περιορισμένου βαθμού οχληρίας δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού στην περιοχή αυτή.".
Αναφέρεται επίσης, στην ίδια έκθεση, ότι οι ίδιοι οι αιτητές χαρακτήρισαν την προτεινόμενη ανάπτυξη ως προσθήκη αποθήκης, γεγονός που υποστηρίζεται και από τα σχέδια και την επιτόπια κατάσταση, απ' όπου φαίνεται ότι η νέα αποθήκη θα εφάπτεται της υφιστάμενης και τοίχος πλάτους 6.00 μ. κατεδαφίζεται, ώτε ο αποθηκευτικός χώρος να λειτουργεί ενιαίος. Όσον αφορά τη χρήση της υφιστάμενης αποθήκης στην έκθεση επισυνάφθηκαν φωτογραφίες που λήφθηκαν κατά το χρόνο της επίσκεψης. Τέλος, αναφορικά με το θέμα της υδατοπρομήθειας, αναφέρεται ότι οι αποδείξεις εισπράξεως δικαιωμάτων έχουν ημερομηνία μεταγενέστερη της έκδοσης της απόφασης της πολεοδομικής αρχής και αφορούν την υφιστάμενη οικοδομή και όχι την προτεινόμενη ανάπτυξη. Υπήρχε δε επιστολή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, ημερομηνίας 1.9.94, στην οποία αναφέρεται ότι τα εν λόγω τεμάχια βρίσκονται εκτός της περιοχής του Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Αμαθούντας και δεν υδροδοτούνται από την υδατοπρομήθεια του Συμβουλίου. Η έκθεση κατέληξε με εισήγηση για την απόρριψη τόσο της ιεραρχικής προσφυγής όσο και του αιτήματος για έγκριση της ανάπτυξης κατά παρέκκλιση.
Με την εισήγηση αυτή συμφώνησε το Συμβούλιο Βελτιώσεως Αμαθούντος (αρμόδια αρχή με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96) και ο Έπαρχος Λεμεσού.
Στη συνέχεια ετοιμάστηκε σχετικό Σημείωμα προς την Υπουργική Επιτροπή, με την ίδια εισήγηση όπως και η προαναφερθείσα έκθεση. Το θέμα τέθηκε ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής, η οποία κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 12.7.96 έλαβε την ακόλουθη απόφαση:-
"Η Επιτροπή μελέτησε το Σημείωμα αρ. 26/42 του Υπουργείου Εσωτερικών, σχετικά με το πιο πάνω θέμα και αποφάσισε-
α) σύμφωνα με το άρθρο 31 του περί Πολεοδομίας & Χωροταξίας Νόμου, να απορρίψει την Ιεραρχική Προσφυγή θεωρώντας πως η Πολεοδομική Αρχή εφάρμοσε ορθά και μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού.
β) σύμφωνα με το άρθρο 26 του ιδίου Νόμου, να απορρίψει την αιτούμενη παρέκκλιση, κρίνοντας ότι δεν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος.".
Η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής κοινοποιήθηκε στο δικηγόρο των αιτητών με επιστολή ημερομηνίας 13.8.96 και στις 24.10.96 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Η επιχειρηματολογία των αιτητών επικεντρώθηκε στα τρία ακόλουθα βασικά σημεία:-
(1) Οι καθ' ων η αίτηση λανθασμένα έκριναν ότι η προτεινόμενη αποθήκη αποτελούσε ανάπτυξη αυξημένου βαθμού οχληρίας.
(2) Οι καθ' ων η αίτηση λανθασμένα θεώρησαν ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη αφορά προσθήκη/μετατροπή σε υφιστάμενη οικοδομή.
(3) Τα τεμάχια των αιτητών διαθέτουν επαρκή, κατάλληλη και συνεχή υδατοπρομήθεια.
Οι ισχυρισμοί που προβάλλουν οι αιτητές για υποστήριξη των θέσεών τους είναι παρόμοιοι με εκείνους που υπέβαλαν κατά την άσκηση της ιεραρχικής προσφυγής τους και που αναφέρονται πιο πάνω, γι' αυτό δεν θα τους επαναλάβω. Προσθέτουν μόνο ότι έτυχαν άνισης μεταχείρισης σε σχέση με την περίπτωση του εργοστασίου επεξεργασίας λυμάτων και καταλήγουν ότι με την επίδικη απόφαση στερούνται του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματός τους, σ' αντίθεση με τις πρόνοιες του Άρθρου 25 του Συντάγματος.
Ο δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση υποστήριξε ότι η προσφυγή όσον αφορά την απόφαση εναντίον της οποίας στρέφεται το αιτητικό 1 πρέπει ν' απορριφθεί ως εκπρόθεσμη. Αναφορικά με το περιεχόμενο του αιτητικού 2, υποστήριξε ότι ορθά και εύλογα απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 31(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου. Όσον δε αφορά την έκδοση άδειας κατά παρέκκλιση, οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν ορθά με βάση το άρθρο 26(1) του ιδίου Νόμου, οι δε αιτητές δεν απέδειξαν ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον.
Η απόφαση που περιέχεται στο αιτητικό 1 δεν μπορεί να προσβληθεί, όχι όμως για το λόγο που αναφέρει ο δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση. Απλά, η εν λόγω απόφαση έχασε την εκτελεστότητά της μετά την άσκηση της ιεραρχικής προσφυγής από τους αιτητές και συγχωνεύτηκε με την απόφαση επί της ιεραρχικής προσφυγής. Σχετική είναι η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ανδρόνικος Μ. Κασάπης κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 43. Αναφέρω επίσης ότι το θέμα της εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, ως θέμα δημοσίας τάξεως, εξετάζεται και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Στη συνέχεια, θα ασχοληθώ με την απόφαση επί της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών, που περιλαμβάνεται στο αιτητικό 2 της προσφυγής, στην οποία συγχωνεύτηκε και η απόφαση της αρμόδιας αρχής.
Η Υπουργική Επιτροπή, όπως φαίνεται από την απόφασή της, ασχολήθηκε με δύο θέματα. Το πρώτο αφορούσε την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών κατά της απόρριψης της αίτησής τους από την αρμόδια αρχή, η οποία ασκείται και εξετάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72, όπως τροποποιήθηκε). Το δεύτερο, αφορά αίτημα των αιτητών για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση του σχεδίου αναπτύξεως, την οποία έχει εξουσία το Υπουργικό Συμβούλιο να χορηγεί με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 26(3) του ιδίου Νόμου, όπως τούτο εκτίθεται στον τροποποιητικό Νόμο αρ. 7/90.
Η Υπουργική Επιτροπή εξέτασε το θέμα με βάση όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν της, κατόπιν διεξαγωγής δέουσας προς τούτο έρευνας, η οποία περιλάμβανε και επιτόπιο εξέταση, τα αποτελέσματα της οποίας φαίνονται στην έκθεση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, στην οποία έγινε αναφορά προηγουμένως. Από την έρευνα, η οποία περιλάμβανε και φωτογράφηση, διεφάνη ότι η χρήση τόσο της υφιστάμενης όσο και της προτεινόμενης αποθήκης δεν ήταν εκείνη που υποστηρίζουν οι αιτητές. Με βάση δε τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής και της Πολεοδομικής Αρχής, κρίνω ότι το συμπέρασμα ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αποθήκη αυξημένου βαθμού οχληρίας ήταν εύλογα επιτρεπτό.
Δεν βρίσκω επίσης βάση στον ισχυρισμό ότι λανθασμένα οι καθ' ων η αίτηση θεώρησαν ότι η αίτηση των αιτητών αφορούσε προσθήκη/επέκταση υφιστάμενης αποθήκης και όχι ανέγερση νέας. Τα ενώπιόν μου στοιχεία, τα οποία βρίσκονταν και ενώπιον της διοίκησης, καθιστούσαν το συμπέρασμά τους αυτό εύλογα επιτρεπτό. Εξάλλου, ακόμα και οι ίδιοι οι αιτητές περιέγραψαν την ανάπτυξη, στην αίτησή τους, ως "προσθήκη αποθήκης". Και η προσθήκη αυτή, δεν ήταν σύμφωνη με τις πρόνοιες της Γενικής Πολιτικής του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού, όσον αφορά την κυβική χωρητικότητά της. Αναφορικά με την υδροδότηση της προτεινομένης ανάπτυξης, που ήταν ένας από τους λόγους απόρριψης της αίτησης, τα στοιχεία που υπέβαλαν οι αιτητές αφορούσαν την υδροδότηση μόνο της υφιστάμενης αποθήκης τους και δεν υπήρχε κανένα στοιχείο, προερχόμενο από το αρμόδιο όργανο, ότι η παροχή ύδατος θα ήταν επαρκής για τις ανάγκες και της προτεινόμενης ανάπτυξης.
Οι ισχυρισμοί των αιτητών ότι σχέδιο/απόφαση για μεταφορά βαριών βιομηχανιών της Ζώνης σε άλλη περιοχή δεν είχε υλοποιηθεί λόγω των αντιδράσεων της συγκεκριμένης κοινότητας, δεν τους βοηθά, εφόσον η απόφαση λήφθηκε με βάση τα δεδομένα πραγματικά και νομικά, που ίσχυαν κατά το χρόνο λήψης της. Το ίδιο ισχύει και για το ότι, όπως ισχυρίζονται, σύμφωνα με το Τοπικό Σχέδιο, δεν προβλέπετο η μετακίνηση, από την περιοχή δύο ήδη υφιστάμενων μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων. Αυτό δεν μεταβάλλει το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, σύμφωνα με το οποίο έπρεπε οι καθ΄ων η αίτηση να κρίνουν την αίτηση των αιτητών. Οι ισχυρισμοί που αφορούν τα πιο πάνω θέματα απορρίπτονται.
Αναφορικά με το αίτημα των αιτητών για χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου, τούτο απερρίφθηκε γιατί η Υπουργική Επιτροπή έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Τούτο είναι σύμφωνο με το άρθρο 26(3) του Νόμου, που προνοεί ότι:-
"(3) Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει εξουσία να χορηγεί πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση του σχεδίου αναπτύξεως σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις και να επιβάλλει τους όρους που εκάστοτε θα κρίνει σκόπιμο.".
Οι αιτητές δεν υπέβαλαν οποιοδήποτε στοιχείο που να δεικνύει ότι με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα εξυπηρετείτο με οποιονδήποτε τρόπο το δημόσιο συμφέρον, και συνεπώς εύλογα απορρίφθηκε κι' αυτό το αίτημά τους (Ανδρέας Σ. Σιμιλλίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 4 A.A.Δ. 43). Ο ισχυρισμός τους για δυσμενή μεταχείριση τους σε σχέση με το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων για το οποίο εκδόθηκε άδεια, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς τους, δεν τεκμηριώθηκε με οποιοδήποτε στοιχείο. Πέραν του ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ως προς το κατά πόσο πράγματι εκδόθηκε τέτοια άδεια, δεν είναι γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκε, αν έτσι έχουν τα πράγματα. Ίσως στην περίπτωση εκείνη να συνέτρεχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Συνεπώς κι ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.
Την ίδια τύχη πρέπει να έχει κι' ο τελευταίος ισχυρισμός των αιτητών, που αφορά τη στέρηση του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματος. Δεν συμφωνώ ότι με την απόρριψη της συγκεκριμένης αίτησής τους οι αιτητές στερήθηκαν του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματός τους, το οποίο, όπως και οι ίδιοι ανέφεραν, ήδη ασκούν και μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν, είτε μέσω της υφιστάμενης ήδη αποθήκης τους, είτε με την επέκταση της ιδίας, σύμφωνα όμως με τις πρόνοιες του νόμου, είτε με την ανέγερση άλλης σε άλλη περιοχή, όπου τούτο θα ήταν επιτρεπτό. Σχετική επί του θέματος είναι και η υπόθεση Χριστάκης Νεοφύτου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 416/94, ημερομ. 9.3.98. Κατ' ακολουθίαν, απορρίπτεται κι' αυτός ο ισχυρισμός, όπως και όλοι οι ισχυρισμοί των αιτητών.
Ως αποτέλεσμα, η προσφυγή αυτή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα που θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
H�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.