Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

1. Ιουλία Καζέπη από τη Λευκωσία

2. Θεογν. Γενναδίου Khoo

3. Ροδούλλα Ευαγόρου

4. Κυριάκος Μαλάης

5. Λουκία Αυξεντίου-Λοϊζιά

Aιτητών

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

1. Υπουργείου Οικονομικών

2. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

-----------------

Για τους αιτητές: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: Ξ. Ευσταθίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

------------------

Το θέμα που εγείρεται αφορά στις υποχρεώσεις που πηγάζουν από τον περί Προϋπολογισμού (Τροποποιητικό) Νόμο του 1996, (Ν8ΙΙ/96), που είναι νόμος με την πλήρη έννοια του όρου. (Βλ. Petrakis Panayides v. Republic (1972) 3 CLR 467, Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας κ.α. ν. Γεώργιου Ηλιάδη ΑΕ 857 ημερομηνίας 13.10.89, Δημοκρατία ν. Μαυρομάτη και άλλοι (1991) 3 ΑΑΔ 543).

Παραθέτω τα άρθρα 2 και 3 του Νόμου.

Οι αιτητές κατείχαν τη θέση εξεταστή Λογαριασμών 3ης τάξης (Κλίμακα Α4 που ήταν συνδυασμένη με την ομώνυμη της 2ης Τάξης (κλίμακα Α7) και, κατά το Νόμο, (Κεφ. 05.01 - Ελεγκτική Υπηρεσία), ο τίτλος της και η κλίμακά της αντικαταστάθηκαν από 16.2.96 με εκείνα του Εξεταστή Λογαριασμών (Κλίμακα Α4-Α7).

Για το γεγονός τους πληροφόρησε η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας με επιστολή ημερομηνίας 14.3.96, αλλά έκτοτε δεν υπήρξε εξέλιξη. Οι αιτητές αξίωσαν εφαρμογή του Νόμου, δεν είχαν ανταπόκριση και στις 2.9.96 καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή. Καταλογίζουν στη διοίκηση παράλειψη εφαρμογής του Νόμου ο οποίος επέβαλε την αναβάθμιση/ένταξη τους στην Κλίμακα Α7 από 1.9.96, ημερομηνία κατά την οποία συμπλήρωναν τις βαθμίδες της προηγούμενης κλίμακας. Επικαλούνται σε σχέση με την έννοια της εκτελεστής παράλειψης την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δήμος Λάρνακας ν. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 AAΔ 400.

Στο πλαίσιο της συζήτησης έγινε αναφορά και στον περί Συμπληρωματικού Προϋπολογισμού Νόμο (Αρ. 6) του 1996 (Ν. 57(ΙΙ)/96) που αφορούσε και στις θέσεις των αιτητών (βλ. επίσης τον περι Προϋπολογισμού Νόμο του 1997, Ν. 9(ΙΙ)/97). ΄Ομως ο Ν. 55(ΙΙ)/96 ίσχυε από 15.11.96 και, όπως ορθά συμφώνησαν και οι καθ΄ων η αίτηση, δεν επιδρά στο κατα πόσο συντελέστηκε παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας από την 1.1.96 που είναι το θέμα της προσφυγής. Η απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα, στη βάση των επιχειρημάτων που αναπτύχθηκαν, συναρτήθηκε προς το κατά πόσο προέκυπτε ως όρος για την εφαρμογή του Ν. 8(ΙΙ)/96 η προγενέστερη έγκριση νέων σχεδίων υπηρεσίας για τις θέσεις.

Αποτελεί το υπόβαθρο του συλλογισμού των καθ΄ων η αίτηση η άποψή τους πως προαπαιτείτο η έγκριση νέων σχεδίων υπηρεσίας. ΄Οπως αναγνώρισαν και οι ίδιοι κατά τις διευκρινίσεις, είναι η διαφορά ως προς αυτό που συνιστά το επίδικο ζήτημα στην προσφυγή. Αν δεν τελούσε η εφαρμογή του Ν. 8(ΙΙ)/96 κάτω από τέτοιο όρο θα είχαμε κατ΄ευθείαν οφειλόμενο καθήκον άμεσης εφαρμογής του, με συνέπειες ως προς τη μισθοδοσία στην περίπτωση των αιτητών από 1.9.96. Οπότε η υπόθεση που επικαλέστηκαν οι καθ΄ων η αίτηση θα διακρινόταν. Στην υπόθεση εκείνη ο δικαστής Αρτέμης μετά από εκτεταμένη αναφορά στη νομολογία αναφορικά με την έννοια της εκτελεστής παράλειψης, απέρριψε την προσφυγή για παράλειψη εξασφάλισης υπέρ των υπαλλήλων συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας επειδή δεν υπήρχε αδράνεια ή παράλειψη ενέργειας αφού είχαν ληφθεί ενδιάμεσα μέτρα και είχε τροχιοδρομηθεί η ανέγερση σύγχρονου κτιρίου. Εδώ, όσα προβλήθηκαν ως προσπάθεια εφαρμογής του Νόμου που αντιμετώπιζε δυσκολίες, εφόσον θα κρινόταν πως δεν απαιτούνταν νέα σχέδια υπηρεσίας, θα αφορούσαν σε άσχετο θέμα.

Είναι ορθή η εισήγηση των αιτητών πως δεν δημιουργήθηκαν νέες θέσεις με το Ν. 8(ΙΙ)/96. Η αντίθεση των καθ΄ων η αίτηση δεν μπορεί να εναρμονιστεί προς τις ρητές πρόνοιές του. Είναι ο τίτλος και οι κλίμακες των ήδη υφιστάμενων θέσεων που αντικαταστάθηκαν. Ούτε δικαιολογείται η αντίληψη πως χρειάζονταν νέα σχέδια υπηρεσίας για να μπορούν να εφαρμοστούν οι πρόνοιες του Νόμου. Ο Νόμος επέφερε κατ΄ευθείαν και χωρίς τέτοιο ή οποιοδήποτε όρο την αντικατάσταση και τη διαφοροποίηση ως προς τους όρους μισθοδοσίας. Με την έναρξη της ισχύος του προέκυψε καθήκον απόδοσης των δικαιωμάτων που θεσμοθετήθηκαν και η στάση της διοίκησης συνιστά πράγματι παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας. Το άρθρο 27 του Ν. 1/90 δεν μπορεί να συνδεθεί με το ζήτημα που εξετάζουμε. Προβλέπει πως τα γενικά καθήκοντα και οι ευθύνες κάποιας θέσης όπως και τα προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή της, καθορίζονται στα σχέδια υπηρεσίας. Δεν τίθεται εδώ τέτοιο ζήτημα ως προς τους αιτητές. Κατείχαν ήδη τις θέσεις για τις οποίες ίσχυαν συγκεγκριμένα σχέδια υπηρεσίας και ο Νόμος επέφερε την αλλαγή με δοσμένη και ανεπηρέαστη αυτή την κατάσταση πραγμάτων. Η θέση των καθ΄ων η αίτηση, που καθόρισε τη στάση τους, πως δεν ήταν δυνατή η εφαρμογή του Νόμου χωρίς νέα σχέδια υπηρεσίας, δεν έχει τεκμηριωθεί.

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η παράλειψη δεν θα έπρεπε να είχε επισυμβεί και ό,τι παραλείφθηκε έδει να είχε εκτελεστεί.

Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ