|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 721/96
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Χρυσής Ιωάννου διά του πληρεξουσίου Αντιπροσώπου
της Σωτήρη Ν. Καπόνα
Αιτητρίας
- και -
1. Κυπριακής Δημοκρατίας διά του Γενικού Εισαγγελέα
2. Υπουργού Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος
3. Τμήματος Πολεοδομίας
Καθών η αίτηση
------------------
Ημερομηνία:
18 Νοεμβρίου, 1998Για την αιτήτρια: Π. Αγγελίδης
Για τους καθών η αίτηση: Γ. Γεωργαλλής, δικηγόρος της Δημοκρατίας
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το Νοέμβριο του 1993 η αιτήτρια αποτάθηκε για πολεοδομική άδεια δημιουργίας λατομείου σε τρία τεμάχια γης στη Δρούσια της Πάφου, ιδιοκτησίας της. Η αίτηση όμως απορρίφθηκε. Κι αυτό γιατί είχε παραχωρηθεί άδεια από 19/4/90 σε τρίτο πρόσωπο, για την ίδια περίπου έκταση. Ακολούθησε ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας που υπέβαλε, όπως είχε δικαίωμα από το νόμο, στο Υπουργικό Συμβούλιο. Με κύρια ερείσματα το γεγονός της ιδιοκτησίας και τις ανάγκες της οικογένειας της.
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, αφού στο μεταξύ συγκέντρωσε τις απόψεις διαφόρων κυβερνητικών τμημάτων, απέρριψε, στις 29/9/94 την προσφυγή για τον ίδιο λόγο, ότι, δηλαδή, εκδόθηκε άδεια που ήταν ακόμη σε ισχύ. Και με την πρόσθετη αιτιολογία ότι η προτεινόμενη εκμετάλλευση δεν περιοριζόταν στην περιοχή μέσα στη μεταλλευτική ζώνη, αλλά επεκτεινόταν στην παραπλήσια περιοχή φυσικού κάλλους.
Η αιτήτρια δεν έχει προσβάλει με αίτηση ακυρώσεως την απόφαση παραχώρησης του προνομίου λατόμησης ημερ. 19/4/90, που επικυρώθηκε με την απόρριψη της ιεραρχικής της προσφυγής. Προτίμησε να αποταθεί στον Επίτροπο Διοικήσεως. Επανήλθε όμως με νέα αίτηση για πολεοδομική άδεια ημερ. 31/1/95, το αντικείμενο της οποίας περιορίστηκε σε μέρος των κτημάτων της αιτήτριας, τα οποία βρίσκονταν μέσα στη μεταλλευτική ζώνη. Η αίτηση είχε την ίδια τύχη με την προηγούμενη. Η Πολεοδομική Αρχή την απέρριψε στις 6/11/95. Ο λόγος ήταν πως η περιοχή, για την οποία έγινε η νέα αίτηση, καλυπτόταν από την άδεια που δόθηκε στο τρίτο πρόσωπο. Το αποτέλεσμα αμφισβητήθηκε εκ νέου από την αιτήτρια που, στο μεταξύ, στις 24/11/95, κατέθεσε ιεραρχική προσφυγή.
Ενώ ακόμη εξεταζόταν το τελευταίο αυτό διάβημα της αιτήτριας ο νέος δικηγόρος της, που ανέλαβε ύστερα από το θάνατο του δικηγόρου που την αντιπροσώπευε αρχικά, έγραψε συμπληρωματική, όπως την αποκαλεί, επιστολή στο Υπουργικό Συμβούλιο, ημερ. 22/4/96. Η επιστολή απευθυνόταν επίσης στο Υπουργείο Γεωργίας και Φυσικών Πόρων (όπως ονομαζόταν τότε). Έγραφε συγκεκριμένα:
"α. Η εξέτασις του αιτήματος της εταιρείας Λατομείο Παναγιώτου & Υιοί Λτδ έγινε με σχεδόν δεδομένο ότι η εταιρεία αυτή είχε προνόμιο λατομεύσεως. Το κατ' εμάς παράνομο προνόμιο λατόμευσης ετερματίσθει με το θάνατο του αποβιώσαντος Παναγιώτου και δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθεί ότι οι σημερινοί μετόχοι της πιο πάνω εταιρείας ήταν με οποιοδήποτε τρόπον διάδοχοι του προνομίου. Θεωρώ εξαιρετικά απίστευτη την απόρριψη της αιτήτριας γιατί για τα κτήματα που εκάλυπτε το προνόμιο λατόμευσης υπήρχε ενδιαφέρον και αίτημα από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες του κτήματος.
β. Η τυχόν παραχώρηση προνομίου στην πιο πάνω εταιρεία και όχι στους ενδιαφερόμενους ιδιοκτήτες αποτελεί κατάφορη παραβίαση των αρχών χρηστής διοίκησης και της ατομικής ελευθερίας της ιδιοκτησίας...."
Στην παραπάνω επιστολή απάντησε το Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος. Μια επισήμανση. Δεν ήταν το αρμόδιο όργανο για λήψη απόφασης σε ιεραρχική προσφυγή. Την αρμοδιότητα αυτή ασκεί, σύμφωνα με το άρθρ. 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (αρ. 90/72), το Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να μεταφέρω το περιεχόμενο της παραπάνω επιστολής προς το δικηγόρο της αιτήτριας. Αρκεί να λεχθεί ότι εξηγεί τους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκε η αίτηση από την Πολεοδομική Αρχή. και εκφράζεται άποψη αναφορικά με τα δικαιώματα της Δημοκρατίας στα υπόγεια νερά, ορυκτά, στις αρχαιότητες κ.λ.π. Η επίδικη επιστολή φέρει ημερομηνία 2/7/96. Το περιεχόμενο της, που μόλις έχω συνοψίσει, είναι αντικείμενο της κρινόμενης προσφυγής.
Για να συμπληρωθεί ο κύκλος των γεγονότων είναι απαραίτητο να ξέρουμε την έκβαση της δεύτερης ιεραρχικής προσφυγής. Το Υπουργείο Εσωτερικών με σημείωμα του ημερ. 11/12/96 προς την Υπουργική Επιτροπή εισηγήθηκε απόρριψη της προσφυγής, πράγμα που έγινε σε συνεδρίαση της στις 20/12/96. Η αιτήτρια ενημερώθηκε για την απόφαση με επιστολή ημερ. 29/1/97.
Υπό το πρίσμα των δεδομένων αυτών ο δικηγόρος των καθών υπέβαλε, σαν θέματα προδικαστικά, ότι (α) η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και (β) δεν περιέχει απόφαση εκτελεστού χαρακτήρα, αλλά μόνο πληροφορίες. Το επιχείρημα του δικηγόρου της αιτήτριας είναι πολύ σύντομο και μπορεί να μεταφερθεί εδώ αυτούσιο από την απαντητική αγόρευση:
"(1) Η παρούσα προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη καθ' ότι η διοικητική πράξη εξεδόθη στις 2/7/96 και η προσφυγή εκαταχωρήθη στις 27/9/96 δηλ. εντός της συνταγματικής προβλεπόμενης προθεσμίας.
(2) Η διοικητική πράξη ημ. 27/9/96 αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη με την οποία απορρίπτεται το αίτημα του αιτητή ημ. 27/9/96 το οποίο βασίζεται εις τους επιπρόσθετους λόγους που αναφέρονται στην επιστολή ημ. 27/9/96."
Θα επισημάνω πρώτα ότι η προσφυγή δεν καταχωρήθηκε στις 27/9/96, όπως αναφέρει η απαντητική αγόρευση. Η σωστή ημερομηνία είναι η 27/8/96. Η ημερομηνία 27/9/96 στην παράγραφο (2) είναι προφανώς λανθασμένη. Η αναφορά πρέπει να είναι στην επιστολή ημερ. 2/7/96. Ό,τι όμως έχει σημασία είναι η φύση του περιεχομένου της επιστολής ημερ. 2/7/96. Είναι περισσότερο από φανερό, πέρα από το ότι το Υπουργείο δεν είχε καμιά αρμοδιότητα στο ζήτημα, ότι δεν περιέχει απόφαση από την οποία προκύπτουν έννομα αποτελέσματα. Αναφορικά με την έννοια της εκτελεστότητας παραπέμπω στην απόφαση Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd. (1994) 3 A.A.Δ. 26, 31.
Εκτελεστή ήταν η απορριπτική της ιεραρχικής προσφυγής απόφαση ημερ. 29/9/94 αλλά, όπως σημειώθηκε στην αρχή, δεν προσβλήθηκε. Επίσης και η δεύτερη απορριπτική απόφαση επί της νέας ιεραρχικής προσφυγής ημερ. 20/12/96, η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 29/1/97. Η τελευταία δεν μπορούσε, εν πάση περιπτώσει, να προσβληθεί με την παρούσα προσφυγή γιατί λήφθηκε μεταγενέστερα της καταχώρησης της.
Προκύπτει με καθαρότητα από τα παραπάνω δεδομένα ότι το περιεχόμενο του εγγράφου ημερ. 2/7/96 ήταν απλά πληροφοριακού χαρακτήρα. Επομένως η προσφυγή είναι απαράδεκτη. Και απορρίπτεται. Χωρίς έξοδα.
Σ. Νικήτας,
Δ.
/Κασ