|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 778/97.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Μεταξύ:
Ελένης Σιημητρά,
Αιτήτριας
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
15 Σεπτεμβρίου, 1998
.Για την αιτήτρια: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της
Δημοκρατίας εκ μέρους του Γ-Ε.
Για το Ε/Μ 1, Ευαγ. Παφίτου: Α. Κωνσταντίνου.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με απόφαση της ημερ. 4.6.97 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ("η Ε.Δ.Υ.") αποφάσισε να ανακαλέσει την απόφαση της ημερομηνίας 9.2.96 "σ΄ ότι αφορά την προαγωγή της Παφίτου Ευαγγελίας στη μόνιμη θέση (Τακτ. Προϋπ.) θέση Προϊσταμένης Νοσηλευτικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, και να επανεξετάσει το θέμα πλήρωσης της θέσης που παραμένει κενή αργότερα".
Με άλλη απόφαση της, της ίδιας ημερομηνίας, η οποία καταγράφεται σε ξεχωριστό πρακτικό η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να ανακαλέσει την απόφαση της ημερ. 9.12.96 "σ΄ ότι αφορά την προαγωγή του Γαβριηλίδη Στέλιου στη μόνιμη θέση Προϊσταμένου Νοσηλευτικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, και να επανεξετάσει το θέμα πλήρωσης της θέσης που παραμένει κενή αργότερα".
Η Ε.Δ.Υ. επανεξέτασε το ζήτημα της πλήρωσης της θέσης που παρέμεινε κενή λόγω της πιο πάνω ανάκλησης της προαγωγής της Παφίτου Ευαγγελίας κατά τη συνεδρία της με ημερ. 20.6.97. ΄Εκρινε ότι η Παφίτου Ευαγγελία υπερέχει των άλλων υποψηφίων, την επέλεξε ως την πιο κατάλληλη και αποφάσισε να προσφέρει σ΄ αυτήν προαγωγή στη μόνιμη θέση Προϊσταμένης Νοσηλευτικού Λειτουργού. Κατά τη διαδικασία επανεξέτασης η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη και τις συστάσεις του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας ("ο Διευθυντής") ο οποίος σύστησε για προαγωγή την Παφίτου.
Σε συνεδρία της ίδιας ημερομηνίας - 20.6.97 - η οποία όμως καταγράφεται σε ξεχωριστό πρακτικό, η Ε.Δ.Υ. επανεξέτασε την πλήρωση της θέσης η οποία παρέμενε κενή λόγω της πιο πάνω ανάκλησης της προαγωγής του Γαβριηλίδη Στέλιου. Αφού άκουσε και τις απόψεις του Διευθυντή, ο οποίος σύστησε για προαγωγή τον Γαβριηλίδη, η Ε.Δ.Υ. έκρινε ότι ο τελευταίος υπερέχει των άλλων υποψηφίων, τον επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή στην πιο πάνω θέση.
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθ΄ ης η αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 18.7.97 και με την οποίαν προήγαγεν εκ νέου και/ή αναδρομικά τους 1. Ευαγγελία Παφίτου και 2. Στέλιο Γαβριήλιδη στη μόνιμη θέση Προϊσταμένης Νοσηλευτικού Λειτουργού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας από την 1.1.97 αντί και/ή στη θέση της αιτήτριας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Κεντρικός άξονας της επιχειρηματολογίας του ευπαίδευτου συνήγορου της αιτήτριας ήταν οι συστάσεις του Διευθυντή. Υποστηρίχθηκε, ανάμεσα σ΄ άλλα, με αναφορά στην Κουτσουπίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 895/96 και 913/96/27.11.97, ότι η σύσταση πάσχει λόγω έλλειψης αιτιολογίας.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ε.Δ.Υ. δεν κατέθεσε γραπτή αγόρευση. Στο στάδιο των διευκρινίσεων έκαμε την πιο κάτω δήλωση:
"Η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος σε σημεία που αξιολογούνται από τις εμπιστευτικές εκθέσεις έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση στην υπόθεση Παναγιώτη Κουτσουπίδη κ.α. ν. Ε.Δ.Υ., Προσφυγές 895/97 και 913/97/27.11.97 της Εντιμότητας σας. Βέβαια, παρόλο που το σεβαστό Δικαστήριο δεν στηρίζεται στις απόψεις των δικηγόρων που εμφανίζονται, αλλά κάνει και τη δική του έρευνα, απλώς το επισημαίνω και αναφέρω ότι η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος που αναφέρεται σε στοιχεία που αξιολογούνται στις εμπιστευτικές εκθέσεις έρχεται σε αντίθεση με την πιο πάνω απόφαση. Πιστεύω ότι το μόνο σημείο που θα κρίνει και την έκβαση της προσφυγής είναι κατά πόσο ήταν νόμιμη η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος.
΄Ενα άλλο σημείο που το σεβαστό Δικαστήριο θα δεί είναι κατά πόσο η παρούσα προσφυγή μπορεί να ακυρώσει την προαγωγή και του δεύτερου ενδιαφερόμενου μέρους ή κατά πόσο θα αποφασίσει ότι είναι ξεχωριστή διοικητική πράξη η προαγωγή του δεύτερου ενδιαφερόμενου μέρους που προσβάλλεται με το ίδιο δικόγραφο. Επ΄ αυτού θα
αναφερθώ στην Υπόθεση 325/95, Καραγιώργη ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.3.98."
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Παφίτου δήλωσε:
"Δεν προτίθεμαι να υποστηρίξω την νομιμότητα της πράξης διότι ο Διευθυντής υπερτόνισε τρεις ιδιότητες του ενδιαφερόμενου μέρους. Στις υπηρεσιακές εκθέσεις έχουν οι διάδικοι την ίδια βαθμολογία και έτσι δεν μπορεί να υποστηριχθεί αυτή η θέση."
Παρά τις πιο πάνω δηλώσεις το Δικαστήριο θα προχωρήσει στην εξέταση της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Είναι νομολογημένο ότι το δικαστήριο δεν πρέπει να δεσμεύεται από τη συναίνεση των μερών αλλά πρέπει να καταλήγει στα δικά του συμπεράσματα αναφορικά με τις νομικές καθώς και τις πραγματικές πτυχές μιας υπόθεσης (Βλ. Platis v. Republic (1978) 3 C.L.R. 384)
.Θα εξεταστεί πρώτα η δικονομική κατάσταση που προκύπτει με την προσβολή δύο πράξεων με το ίδιο δικόγραφο. Είχα την ευκαιρία να εξετάσω παρόμοιο ζήτημα στην Κολοκοτρώνη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 1063/91/29.3.96, από την οποία μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα:
"Η νομολογία του Ελληνικού Συμβουλίου Επικρατείας (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 274) έχει διαμορφώσει τους πιο κάτω κανόνες:
'Συγχωρείται η δια του αυτού δικογράφου προσβολή επί ακυρώσει πλειόνων της μιας πράξεων, οσάκις άπασαι αι προσβαλλόμεναι πράξεις είναι συναφείς διότι λ.χ. η μια πράξις αποτελεί προϋπόθεσιν της άλλης: 1821 (53), ή οσάκις δια του αυτού δικογράφου προσβάλλονται πλείονες πράξεις αίτινες αφορώσιν άπασαι τον αιτούντα, ερείδονται εις τας αυτάς διατάξεις του
Οσάκις δεν συντρέχουσιν αι προϋποθέσεις της συνάφειας η αίτησις ακυρώσεως θεωρείται ως παραδεκτώς ασκουμένη μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλομένων πράξεων: 1654 (56), 858 (54), χωρεί όμως πάντοτε χωρισμός δικογράφου, οπότε το εμπρόθεσμον των ύστερον κατατεθεισών αιτήσεων κρίνεται εκ της αρχικής: 1629 (53)'."
Σύμφωνα με τον Τσάτσο, "Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας", ΄Εκδοση Τρίτη, σελ. 357-58
:"175.- Νομίμως σωρεύεται εν τη αυτή αιτήσει η προσβολή πράξεων δύο διαφόρων αρχών ή προσώπων ασκούντων διοίκησιν, εκπροσωπουμένων δια του αυτού Υπουργού, εφ΄ όσον είναι συναφείς, ως επί παραδείγματι εάν η μία τυγχάνη προϋπόθεσις της άλλης.
Προσβολή εξ άλλου δι΄ ενός δικογράφου δύο αυτοτελών διοικητικών πράξεων μη εχουσών την ως ανωτέρω σχέσιν μηδέ συναποτελουσών σύνθετον διοικητικήν ενέργειαν είναι απαράδεκτος, αλλά δεν επάγεται ολοσχερή του δικογράφου της αιτήσεως ακυρότητα. Τούτο παραμένει μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλομένων πράξεων ισχυρόν. Εάν δε η δευτέρα πράξις προσβληθή μεταγενεστέρως δι΄ ιδίου δικογράφου προ της εκδόσεως αποφάσεως επί της αρχικής αιτήσεως, το εμπρόθεσμον λογίζεται από της υποβολής της αρχικής αιτήσεως."
Η νομολογία μας έχει τροχιοδρομηθεί πάνω στις γραμμές της Ελληνικής Νομολογίας (Βλ. Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258, Μισιρλής ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 379 και Καραγιώργη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 325/95 και 479/95/5.3.98)
.Για τους πιο κάτω λόγους οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν ήταν συναφείς και δεν μπορούσαν να προσβληθούν με το ίδιο δικόγραφο:
(α) Οι επίδικες αποφάσεις λήφθηκαν σε δύο ξεχωριστές διαδικασίες.
(β) Η μια πράξη δεν αποτελεί προϋπόθεση της άλλης.
(γ) Στην κάθε μια από τις δύο διαδικασίες υποβλήθηκαν ξεχωριστές συστάσεις από το Διευθυντή.
(δ) Οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν έφεραν ταυτόσημη αιτιολογία.
Καθώς αναφέρεται πιο πάνω, η έλλειψη συνάφειας δεν καθιστά άκυρο ολόκληρο το δικόγραφο της προσφυγής. Αυτό παραμένει ισχυρό ως προς την πρώτη των προσβαλλομένων πράξεων. Ακολουθεί πως η προσφυγή στο βαθμό που στρέφεται κατά της προαγωγής του Στέλιου Γαβριηλίδη είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται χωρίς διαταγή για τα έξοδα. Η προσφυγή κατά της προαγωγής της Παφίτου είναι έγκυρη και θα εξεταστεί στη συνέχεια.
Η αμφισβήτηση της νομιμότητας της σύστασης του Διευθυντή καθιστά απαραίτητη την παράθεση του σχετικού μέρους της σύστασης:
"Αφού αντάλλαξα απόψεις με τους άμεσα προϊσταμένους των εφτά υποψηφίων και αφού έλαβα υπόψη τα στοιχεία των φακέλων καθώς και τα νομολογημένα κριτήρια στο σύνολό τους, και με βάση το πραγματικό νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, συστήνω για προαγωγή στην κενή θέση την υποψήφια Παφίτου Ευαγγελία. Η υποψήφια αυτή έχει αρχαιότητα έναντι των άλλων υποψηφίων και δεν υστερεί σε προσόντα ή σε αξία έναντι τούτων. Η Παφίτου υπηρετεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και κατά τον ουσιώδη χρόνο εκτελούσε καθήκοντα Προϊσταμένης κατά τρόπο απόλυτα ικανοποιητικό. Η υποψήφια αυτή διακρίνεται για την εργατικότητα, το ζήλο και τις οργανωτικές και διοικητικές της ικανότητες που διαθέτει σε ψηλότερο βαθμό έναντι των άλλων υποψηφίων
Συστήνοντας την πιο πάνω υποψήφια έλαβα υπόψη μου ότι ο υποψήφιος Γαβριηλίδης Στέλιος, που έπεται σε αρχαιότητα, κατέχει πρόσθετα προσόντα. Τα προσόντα αυτά, παρόλο που δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας είναι σχετικά με την άσκηση των καθηκόντων της υπό πλήρωση θέσης και τα έλαβα υπόψη μου, εν τούτοις σε μια συνεκτίμηση των νομολογημένων κριτηρίων και λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης καθώς και τις ικανότητες των υποψηφίων, έκρινα ότι η υποψήφια που συστήνω υπερέχει έναντι όλων των άλλων υποψηφίων."
Η σύσταση του Διευθυντή φέρει την Παφίτη να υπερέχει των άλλων υποψηφίων στα στοιχεία της εργατικότητας, ζήλου και των οργανωτικών και διοικητικών ικανοτήτων. Τα στοιχεία αυτά βαθμολογούνται στις εμπιστευτικές εκθέσεις. Εξέταση των εμπιστευτικών εκθέσεων των ετών 1990-1995 δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε υπεροχή της Παφίτη. Και οι δύο υποψήφιες έχουν βαθμολογηθεί με το βαθμό "Εξαίρετος". Το ίδιο ισχύει και για τις εκθέσεις των προηγούμενων ετών.
Στην Λεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1579/29.5.98 το θέμα των συστάσεων του Διευθυντή προσεγγίσθηκε ως εξής:
"Η νομολογία μας έχει αναγνωρίσει ότι οι συστάσεις του Διευθυντή αποτελούν πρωτογενές, ουσιώδες και αυτοτελές στοιχείο κρίσεως (Βλ. Makrides v. Republic (1983) 3 C.L.R., 622, 632, Δημοκρατία ν. Χριστούδη, Α.Ε. 1636/21.6.96, Κέντα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1576/30.10.96, Δημοκρατία ν. Ψωμά, Α.Ε. 1979/17.10.97)
Οι πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου 35(4) του Νόμου έχουν αναβαθμίσει σημαντικά την αξία των συστάσεων. Το άρθρο αυτό σε αντίθεση με το προϊσχύσαν του - άρθρο 44(3) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 1967 (33/67) - απαιτεί αιτιολογημένες συστάσεις από το Διευθυντή.
Στην
Constantinou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 498, 501 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε) υποδεικνύεται ότι η σημασία που αποδίδεται από το διοικητικό δίκαιο στις συστάσεις του Διευθυντή στοχεύει στο να διασφαλίσει ότι κατά τη διαδικασία της επιλογής η Ε.Δ.Υ. λαμβάνει καθοδήγηση από λειτουργό ο οποίος βρίσκεται στην καλύτερη θέση να περιγράψει τις αρετές που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης. Τονίζεται, επίσης, ότι ο Διευθυντής βρίσκεται σε μοναδική θέση για να συμβουλεύσει την Ε.Δ.Υ. επί των ιδιοτήτων και της αξίας των υφισταμένων του (Βλ. και Ψωμά, πιο πάνω).΄Οπως υποδεικνύεται πιο πάνω η ανάγκη για αιτιολόγηση της σύστασης του Διευθυντή πηγάζει από τη ρητή επιταγή του πιο πάνω άρθρου 35(4). Στην Στυλιανού κ.α. ν. Χατζηκωνσταντίνου κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387, 399, τονίζεται ότι σύσταση που απλώς αναπαράγει τα μετρήσιμα στοιχεία του φακέλου δεν μπορεί να λειτουργεί ως ανεξάρτητος δείκτης αξίας. Υποδεικνύεται, επίσης, ότι ο Προϊστάμενος του οικείου Τμήματος έχει τη δυνατότητα να εκτιμήσει τις ανάγκες της θέσης και η σημασία της σύστασης του έγκειται στο γεγονός ότι εμπεριέχει τη γνώμη του ως προς το ποιός από τους υποψήφιους είναι ο αξιότερος από την άποψη της συγκέντρωσης των ικανοτήτων και των ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της θέσης.
Η πιο πάνω άποψη της Ολομέλειας ότι η απλή παραπομπή στα νομοθετημένα κριτήρια (αξία, προσόντα και αρχαιότητα) δεν ικανοποιεί την απαίτηση του άρθρου 35(4) για αιτιολογημένες συστάσεις έγινε δεκτή σε πολλές πρωτόδικες αποφάσεις (Βλ. ενδεικτικά Λοϊζίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 1094/90 κ.α./21.12.92 - απόφαση Νικήτα, Δ., και Θεοκλήτου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 831/92/29.10.93 - απόφαση Κωνσταντινίδη, Δ.)
"Η βαρύτητα μιας σύστασης εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου (Βλ. Στυλιανού, πιο πάνω σελ. 399 και Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1524/27.2.97). Η Ε.Δ.Υ. σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου όχι μόνο μπορεί αλλά πρέπει να παραγνωρίζει τις συστάσεις στην έκταση που είναι ασύμφωνες με τα στοιχεία του φακέλου (Βλ. Τριανταφυλλίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429, 454)
.Στη Δημοκρατία ν. Στυλιανού κ.α., Α.Ε. 1028, 1029, 1034/10.7.90 το θέμα έχει τεθεί ως πιο κάτω:
"
Ο Προϊστάμενος του Τμήματος είναι σε θέση να εκτιμήσει τις απαιτήσεις της θέσης που πρόκειται να πληρωθεί και τις ικανότητες του υποψηφίου για να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης. Οι συστάσεις του, όμως, αν είναι ασύμφωνες με την εικόνα που παρουσιάζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, πρέπει να παραγνωρίζονται ή να τους αποδίδεται περιορισμένη βαρύτητα, ανάλογα με την έκταση της ασυμφωνίας. (Βλ. Lardis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 64, Odysseas Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74, 84 (Απόφαση Ολομέλειας), Niki Ioannou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 431, 432, Ioannou v. Republic (1977) 3 C.L.R. 61, Savva v. Republic (1980) 3 C.L.R. 675, 696, και Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950).Οι εμπιστευτικές εκθέσεις αποτελούν αντικειμενικό στοιχείο κρίσεως της αξίας. Η σημασία των συστάσεων εξασθενίζει ανάλογα με το βαθμό διάστασης τους προς τις εμπιστευτικές εκθέσεις, που καθορίζουν αντικειμενικά την αξία του υπαλλήλου."
Προκύπτει για εξέταση το πιο κάτω ζήτημα:
Μπορεί η Ε.Δ.Υ. να δώσει βαρύτητα σε μια σύσταση όταν αυτή αναφέρεται σε στοιχεία που αξιολογούνται και βαθμολογούνται στις εμπιστευτικές εκθέσεις και όταν αυτή σε ότι αφορά αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία συγκρούεται με τα στοιχεία του φακέλου;
Την απάντηση την δίνει η νομολογία: Η βαρύτητα μιας σύστασης εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία του φακέλου (Βλ. Στυλιανού (πιο πάνω)). Η Ε.Δ.Υ. όχι μόνο μπορεί αλλά πρέπει να παραγνωρίζει τις συστάσεις στην έκταση που είναι ασύμφωνες με τα στοιχεία του φακέλου (Βλ. Τριανταφυλλίδης και Στυλιανού, Α.Ε. 1028, 1029 και 1034 (πιο πάνω)). Παρόμοια ήταν και η προσέγγιση του δικαστηρίου στην Κουτσουπίδης (πιο πάνω).
Στην κρινόμενη περίπτωση στο βαθμό που η σύσταση φέρει την αιτήτρια να υστερεί συγκριτικά της Παφίτη, σε σχέση με τα πιο πάνω στοιχεία είναι ασύμφωνη με τα στοιχεία του φακέλου και έπρεπε να αγνοηθεί (Βλ. Τριανταφυλλίδης και Στυλιανού, Α.Ε. 1028, 1029 και 1034 (πιο πάνω)) ή τουλάχιστον, να της δοθεί περιορισμένη βαρύτητα. Αντίθετα της έχει δοθεί η δέουσα βαρύτητα. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Δ.Υ. έχει προσεγγίσει και αξιολογήσει εσφαλμένα ένα σχετικό παράγοντα - τη σύσταση. ΄Εχει επομένως ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια με πλημμελή τρόπο με αποτέλεσμα η απόφαση της να έχει καταστεί αντίθετη προς το Νόμο και σαν απόφαση που έγινε καθ΄ υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας (Βλ. Tseriotis v. Municipality of Nicosia (1968) 3 C. L.R. 215 και Hji Panayiotou v. Republic (1968) 3 C. L.R. 159)
.Περαιτέρω η μη συμφωνία της σύστασης προς τα στοιχεία του φακέλου την καθιστά αναιτιολόγητη (Σαρμά, "Η Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας", σελ. 133. Βλ. επίσης Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-59, σελ. 188: "Είναι πλημμελής αιτιολογία της πράξεως, ήτις ού μόνον δεν στηρίζεται εις τα στοιχεία του φακέλλου, αλλ' αντιθέτως κλονίζεται εξ αυτών").
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή, στο βαθμό που στρέφεται κατά της προαγωγής της Παφίτη επιτυγχάνει με έξοδα £250 εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Η προσφυγή εναντίον της προαγωγής του Γαβριηλίδη αποτυγχάνει για τους λόγους που υποδεικνύονται πιο πάνω χωρίς διαταγή για τα έξοδα. Η προαγωγή του Γαβριηλίδη επικυρώνεται.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.