ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

1. Χριστοθέας Γιάννη Χατζημιχαήλ, από το Μουτουλλά,

2. Μαρούλλας Θεοδώρου, από τον Καλοπαναγιώτη,

και

1. Συμβουλίου Βελτιώσεως Μουτουλλά, από το Μουτουλλά,

2. Επάρχου Λευκωσίας υπό την ιδιότητα του ως Προέδρου

του Συμβουλίου Βελτιώσεως Μουτουλλά, από τη Λευκωσία,

3. Υπουργού Εσωτερικών, από τη Λευκωσία,

4. Υπουργικού Συμβουλίου, από τη Λευκωσία,

-------------------------

Για τις Αιτήτριες: κα Μ. Σπανού-Αναστασίου.

Για τους Καθ'ων η αίτηση 1: κ. Κρ. Παπαλοΐζου.

---------------------------

Η α΄ αιτήτρια ήταν ιδιοκτήτρια ενός τεμαχίου γης στο Μουτουλλά μέσα στο οποίο βρισκόταν φυσική πηγή νερού. Η α΄ αιτήτρια μεταβίβασε στις 23/8/94 το πιο πάνω τεμάχιο στη θυγατέρα της που είναι η β΄ αιτήτρια. Στις 26/2/93 δημοσιεύθηκε γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης και στις 20/8/93 διάταγμα απαλλοτρίωσης του πιο πάνω τεμαχίου. Σύμφωνα με τις πιο πάνω δημοσιεύσεις η περιουσία που απαλλοτριώθηκε ήταν αναγκαία "για τη συντήρηση των υδάτινων πόρων οι οποίοι είναι αναγκαίοι για τη ζωή και την ευημερία των κατοίκων του χωριού Μουτουλλάς της επαρχίας Λευκωσίας".

Είναι η θέση των αιτητριών ότι πληροφορήθηκαν για πρώτη φορά για την απαλλοτρίωση όταν είχαν μεταβεί στις 23/8/94 στο Κτηματολόγιο Λευκωσίας για να μεταβιβάσει η α΄ αιτήτρια το κτήμα που απαλλοτριώθηκε στη β΄ αιτήτρια και ότι η προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 4/11/94 είναι εμπρόθεσμη. Αντίθετα οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη αφού έπρεπε να καταχωρηθεί μέσα σε 75 μέρες από τη δημοσίευση του διατάγματος απαλλοτρίωσης στις 20/8/93. Επιπρόσθετα οι αιτήτριες ισχυρίζονται ότι η σχετική απόφαση για την απαλλοτρίωση είναι άκυρη γιατί η απαλλοτρίωση πρέπει να θεωρείται ως εγκαταλειφθείσα, γιατί η απαλλοτρίωση παραβιάζει το άρθρο 23 του Συντάγματος, γιατί η απαλλοτρίωση δεν ήταν αναγκαία, γιατί δεν ακολουθήθηκε η δέουσα διαδικασία και γιατί δεν έγινε προσπάθεια επίτευξης ιδιωτικής συμφωνίας πριν από την απαλλοτρίωση.

Η α΄ αιτήτρια ήταν ιδιοκτήτρια του τεμαχίου, που είχε απαλλοτριωθεί, μέχρι τις 23/8/94 που μεταβίβασε το κτήμα στη β΄ αιτήτρια. Η προσφυγή για την ακύρωση του σχετικού διατάγματος απαλλοτρίωσης καταχωρήθηκε στις 4/11/94.

Με βάση τα πιο πάνω κρίνω ότι η α΄ αιτήτρια στερείται έννομου συμφέροντος και η προσφυγή της απορρίπτεται.

Η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητριών υπέβαλε ότι σύμφωνα με την απόφαση Pissas (Νο.1) v. The Electricity Authority of Cyprus (1966) 3 C.L.R. 634, η προθεσμία των 75 ημερών αρχίζει από την ημέρα που ο αιτητής πληροφορείται για την απαλλοτρίωση και όχι από την ημερομηνία γνωστοποίησης της απαλλοτρίωσης, αφού η γνωστοποίηση δεν αναφέρεται ονομαστικά στον ιδιοκτήτη που θα μπορούσε σε μια τέτοια περίπτωση, αν γνώριζε τα γεγονότα, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ακύρωση της. Στην πιο πάνω απόφαση (που αποτέλεσε θέμα διαδικασίας πρωτόδικου δικαστηρίου) κρίθηκε ότι η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης που καθορίζει την ακίνητη περιουσία που θα απαλλοτριωθεί χωρίς να αναφέρει και το όνομα του ιδιοκτήτη της περιουσίας, άνκαι μπορούσε να θεωρηθεί ως καλή γνωστοποίηση για τους σκοπούς του Νόμου, εντούτοις δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως ικανοποιητική πληροφόρηση του ιδιοκτήτη, για να θέσει σε λειτουργία το χρονικό διάστημα που προνοεί το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Το ερώτημα κατά πόσο τα στοιχεία που έχουν περιέλθει σε γνώση του διοικουμένου είναι επαρκή, κρίνεται πάντοτε μέσα στα πλαίσια των περιστατικών της κάθε υπόθεσης. (Ιδε Σωφρονίου ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς, Προσφυγή 1179/91 της 13/9/93 και Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 184/92 της 15/7/92 και Αλίκη Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας, Α.Ε. 1989 της 27/2/98).

Η ίδια γραμμή ακολουθήθηκε αργότερα στην υπόθεση Κωνσταντινίδη ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 1166/91 της 30/6/95) όπου λέχθηκε ότι

Το ερώτημα αν σε περιπτώσεις απαλλοτριώσεων η Απαλλοτριούσα Αρχή έχει υποχρέωση να επιδίδει προσωπικά τη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης, εξετάστηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Σταυρίδη ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 303 όπου τονίστηκαν χαρακτηριστικά τα πιο κάτω:

Για τους πιο πάνω λόγους έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αίτηση της β΄ αιτήτριας είναι εκπρόθεσμη και απορρίπτεται. Με βάση την πιο πάνω κατάληξη δεν κρίνω σκόπιμο να εξετάσω τους άλλους λόγους που έχουν προβληθεί. Οι αιτήτριες καταδικάζονται να καταβάλουν τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας όπως αυτά θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ