|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 722/95
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Π. ΑΡΤΕΜΗ, Δ.Αναφορικά με τα Άρθρα 146, 23 και 28 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Κλεοπάτρας Θεοφάνους από το Στρόβολο,
Αιτήτρ ιας,
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
1. Υπουργικού Συμβουλίου,
2. Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
6.7.98ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για την αιτήτρια: κ. Α.Σ. Αγγελίδης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Γ. Γιωργαλλής.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου 1166 στο Στρόβολο. Στις 15.3.91 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας διάταγμα επίταξης του κτήματος της και ταυτόχρονα γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης. Σκοπός και για τα δύο ήταν η ανέγερση νέου σχολικού κτιρίου μέσης εκπαίδευσης στο Στρόβολο. Στις 10.1.92 δημοσιεύτηκε το διάταγμα της απαλλοτρίωσης. Εναντίον του διατάγματος αυτού καταχωρήθηκε προσφυγή, που στις 28.6.95 οδήγησε σε ακυρωτική απόφαση.
Κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της προσφυγής κατά του διατάγματος απαλλοτρίωσης, το σχολικό κτίριο αποπερατώθηκε και λειτούργησε ως γυμνάσιο.
Στις 7.7.95 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας η ΑΔΠ 994, με την οποία διατάχθηκε η επίταξη του τεμαχίου για περίοδο 12 μηνών με σκοπό και πάλιν την ανέγερση νέου σχολικού κτιρίου. Εναντίον της επίταξης αυτής η αιτήτρια καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση με τον ισχυρισμό ότι εν όψει της λήξης της ισχύος του διατάγματος επίταξης τα νομικά αποτελέσματα της πράξης δεν υφίστανται πλέον και η δίκη έχει καταργηθεί.
Παρόμοιο θέμα σε σχέση με ανάκληση πράξης είχα την ευκαιρία να εξετάσω στην υπόθεση The Philips College Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. Υπ. 315/95, ημερ. 15.2.96. Το θέμα αυτό είναι ανάλογο με την παρούσα περίπτωση και αφορά τα ίδια νομικά ερωτήματα. Παραθέτω πιο κάτω από τη σελ.2 εκτενές σχετικό απόσπασμα, το οποίο υιοθετώ και επαναλαμβάνω.
"
Το ερώτημα που εγείρεται είναι τι εξετάζει το Δικαστήριο για να αποφασίσει αν η ανάκληση της πράξης έχει επιφέρει την κατάργηση της δίκης. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατία Υπ. αρ. 125/86, ημερ. 25.4.89, το Δικαστήριο "ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημιά ή βλάβη, η οποία δεν εξαλήφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται".Ο Πικής Δ., (όπως ήταν τότε) στην υπόθεση G.A.P. Estates Ltd v. Δημοκρατία, Υπ. αρ. 395/93, ημερ. 12.8.94 έκρινε ότι η διαπίστωση ύπαρξης ζημιάς, έστω και εκ πρώτης όψεως, είναι εκτός των ορίων της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Παρατήρησε δε ότι θα δεσεμεύετο από την απόφαση της Ολομέλειας στην Παπαδόπουλος (πιο πάνω) αν δεν υπήρχε η απόφαση της Ολομέλειας στην Παγιάτας ν. Δημοκρατία (1984) 3 Α.Α.Δ. 1239, που συγκρούεται με την Παπαδόπουλος (πιο πάνω), γεγονός που του επέτρεπε να ακολουθήσει μία εκ των δύο και, προτιμώντας την Παγιάτας, παρατήρησε τα ακόλουθα στη σελ.4 της απόφασης του:
"Στην
"Unless we have an application by the applicant to withdraw or abandon the appeal we consider ouselves duty bound to proceed with the delivery of the judgment."
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Όπου διαπιστώνεται σύγκρουση μεταξύ προηγούμενων αποφάσεων Δικαστηρίου από τις οποίες δημιουργείται δέσμευση, παρέχεται η δυνατότητα επιλογής μεταξύ τους, ανάλογα με την κρίση του Δικαστηρίου, για την ορθότητα τους (βλ.
Young v. Bristol Aeroplane Co (1946) 1 All E.R. 98 (H.L))".'Eχοντας μελετήσει με προσοχή τις δύο πιο πάνω συγκρουόμενες αποφάσεις, με όλο το σέβας, συμφωνώ με την προσέγγιση του Πική Δ., (όπως ήταν τότε), όχι μόνο γιατί η διαπίστωση ύπαρξης ζημιάς, έστω και εκ πρώτης όψεως, εκφεύγει από το πεδίο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά και διότι θα ήταν επικίνδυνο, με μία επιφανειακή εξέταση του θέματος της πιθανότητας ύπαρξης ζημιάς, να μπορεί το Δικαστήριο να θεωρεί τη δίκη ως καταργηθείσα, χωρίς να γίνεται η πλήρης και αναγκαία έρευνα για τη βέβαιη διαπίστωση της ύπαρξης ή όχι βλάβης ή ζημιάς.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι η ορθή θέση είναι ότι, όπου ο αιτητής δεν αποσύρει την προσφυγή του μετά την ανάκληση και επιμένει στη συνέχιση της διαδικασίας μέχρι την έκδοση της απόφασης, το Δικαστήριο οφείλει να συνεχίσει την υπόθεση και να εκδώσει απόφαση."
Κατά συνέπεια και εδώ η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται, με το ίδιο σκεπτικό.
Προχωρώντας τώρα για να εξετάσω την ουσία της προσφυγής παρατηρώ ότι στη γραπτή αγόρευση για τους καθ΄ων η αίτηση δεν προβάλλεται οτιδήποτε περαιτέρω ή οποιαδήποτε απάντηση στην επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνήγορου της αιτήτριας επί της ουσίας της προσφυγής, πέραν των όσων αναφέρονται για την προδικαστική ένσταση.
Ο συνήγορος της αιτήτριας πρόβαλε τρεις λόγους γιατί η πράξη πρέπει να ακυρωθεί: α) το ότι ο σκοπός της ανέγερσης σχολικού κτιρίου είναι ανέφικτος, παραπλανητικός και απραγματοποίητος, β) το ότι δεν έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου έγγραφα και στοιχεία που να δείχνουν τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και το σκεπτικό που οδήγησε στην επίταξη, γεγονός που στερεί το Δικαστήριο της δυνατότητας ελέγχου και γ) το γεγονός ότι η νέα επίταξη με τον ίδιο ακριβώς σκοπό όπως η αρχική δεν θα μπορούσε να υπάρχει νόμιμα γιατί παραβιάζετο
το Άρθρο 23.8.(γ) του Συντάγματος, αφού η επίταξη υπερβαίνει τα τρία έτη. Κατά την κρίση μου ευσταθούν και οι τρεις πιο πάνω λόγοι. Είναι γεγονός ότι όταν εκδίδετο το επίδικο διάταγμα το σχολικό κτίριο είχε ήδη ανεγερθεί και λειτουργήσει, ως εκ τούτου δεν μπορούσε σκοπός του διατάγματος να ήταν η ανέγερση του κτιρίου. Επιπρόσθετα, είναι γεγονός ότι δεν έχω ενώπιον μου το σκεπτικό που οδήγησε στην έκδοση αυτού του διατάγματος και τέλος πράγματι έχει παρέλθει η τριετία από το πρώτο διάταγμα επίταξης για τον ίδιο σκοπό.Εν όψει των πιο πάνω η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Π. Αρτέμης,
Δ.
/Χ.Π.