Έλενας Δημητρίου από τη Λεμεσό

Αιτητρίας

Καθού η αίτηση

Ημερομηνία: 9 Ιουνίου, 1998

Στις 25/7/95 η αιτήτρια ζήτησε τη βαθμολογία της. Στις 18/10/95 ο Βοηθός Αρχηγός έδωσε όλες τις λεπτομέρειες αναλυτικά και κατέληξε:

Η Δημοκρατία εισηγήθηκε, αφού πρόβαλε στο δικόγραφο της τις σχετικές προδικαστικές ενστάσεις, ότι η προσφυγή είναι απορριπτέα διότι (1) είναι εκπρόθεσμη^. και (β) η αιτήτρια δεν προσφεύγει με το απαραίτητο προς τούτο έννομο συμφέρον. Συγκεκριμένα, ως προς το πρώτο σημείο, που φέρεται ως κώλυμα της αιτήτριας, ο δικηγόρος της Δημοκρατίας θεωρεί ότι η παραπάνω επιστολή της 18/10/95 περιείχε όλα τα σχετικά στοιχεία, για να είναι σε θέση να ζητήσει θεραπεία. Το θέμα για το οποίο ζήτησε πληροφορίες ο δικηγόρος της αιτήτριας δεν τον εμπόδιζε να καταθέσει προσφυγή, όπως και πράγματι συνέβηκε στις 14/5/96. Έχοντας όμως υπόψη ότι η απόφαση κοινοποιήθηκε στις 18/10/95, η προσφυγή ασκήθηκε 6 περίπου μήνες μετά την πάροδο της καθορισμένης προθεσμίας των 75 ημερών και είναι, επομένως, εκπρόθεσμη. Για ενίσχυση της άποψης του αναφορικά με την επάρκεια της γνώσης του προσφεύγοντος, ο κ. Γεωργαλλής παρέπεμψε στην προσφ. αρ. 434/90 Νίτσα Κεπέρη ν. Δημοκρατίας ημερ. 10/5/91.

Θα μπορούσε στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι, εκκρεμούσης της διαδικασίας (το Φεβρουάριο του 1997), ικανοποιήθηκε το αίτημα που υπέβαλε η αιτήτρια, μέσω του δικηγόρου της, για παροχή των ονομάτων και άλλων στοιχείων των προσληφθέντων. Από τον μακρύ αυτό κατάλογο προσβλήθηκε ο διορισμός των 13 ενδιαφερόμενων μερών, στους οποίους και επιτράπηκε η επίδοση της προσφυγής. Προτού όμως ολοκληρωθεί η διαδικασία, η προσφυγή εναντίον του ενδιαφερόμενου μέρους 7, Αικατερίνης Χάσικου, μετά από αίτημα του κ. Αγγελίδη, απορρίφθηκε.

Η υπόθεση Κεπέρη δεν υποστηρίζει τη θέση της Δημοκρατίας. H αιτήτρια γνώριζε την ταυτότητα του προσώπου που διορίστηκε στην επίμαχη θέση. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την υπόθεση - και τη λοιπή περιπτωσιολογία της νομολογίας - είναι ότι η γνώση της επίδικης πράξης πρέπει να είναι πλήρης. Για να έχει αυτό το χαρακτήρα πρέπει να εκτείνεται σε κάθε ουσιαστική πτυχή της. Η αιτιολογία δεν είναι απαραίτητη: βλέπε Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929 έως 1959) σελ. 253. Η ταυτότητα όμως του προαχθέντος ή διορισθέντος είναι. Έτσι κρίθηκε στην Ploussiou v. Central Bank (1982) 3 C.L.R. 230, 237, την οποία ακολούθησε ο Χρυσοστομής Δ. στην προσφ. αρ. 115/94 Ευριδίκη Θεοπέμπτου ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λάρνακας ημερ. 20/6/95. Το θέμα ήταν ουσιαστικά το ίδιο. Η αιτήτρια είχε γνώση της απόφασης, αλλά δε γνώριζε το διορισθέντα. Και το δικαστήριο υπέμνησε την αρχή ότι δεν μπορεί να καταχωρείται προσφυγή για παράλειψη πρόσληψης υποψηφίου: βλέπε Α.Ε. 789 κ.α. Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας ημερ. 30/5/89, Mustafa Hamza Uludag v. The Republic 3 R.S.C.C. 131, 134 και Θεοπέμπτου, ανωτέρω. Για το θέμα της πληρότητας της γνώσης παραπέμπω και στην απόφαση της Ολομέλειας Α.Ε. 1989 Αλίκη Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας, που εκδόθηκε στις 27/2/98.

Δεν υπάρχει μαρτυρία ούτε προβλήθηκε ισχυρισμός ότι η αιτήτρια είχε ή μπορούσε να έχει οποιαδήποτε πηγή πληροφόρησης, που θα της επέτρεπε να ολοκληρώσει τη γνώση της αναφορικά με την επίδικη απόφαση. Αναγκάστηκε να καταφύγει σε δικηγόρο, αλλά το διάβημα της υπήρξε αλυσιτελές. Υπό τις συνθήκες αυτές ο χρόνος άρχισε να τρέχει από την άρνηση της Αστυνομίας να δώσει τα στοιχεία για την ταυτότητα των προσληφθέντων. Με αφετηρία την ημερομηνία αυτή η προσφυγή καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα. Η ένσταση περί του αντιθέτου κρίνεται αβάσιμη και απορρίπτεται.

Η ύπαρξη ή μη του έννομου συμφέροντος θα εξετασθεί υπό το πρίσμα των πρόσθετων γεγονότων που θα αναφέρω ευθύς αμέσως. Πρέπει να αποσαφηνισθεί πως κανένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν έχει το ύψος που καθορίζεται. Όμως ο Αρχηγός της Αστυνομίας αποφάσισε, για διάφορους λόγους, την πρόσληψη τους. Η απόφαση του εγκρίθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης (τον Υπουργό), όπως απαιτεί το άρθρ. 13Α του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, όπως τροποποιήθηκε, για την τελείωση της πράξης.

Με επιστολή του ημερ. 21/9/95, ο Αρχηγός της Αστυνομίας ζήτησε και πήρε έγκριση από τον Υπουργό για μείωση του ορίου ύψους, με το αιτιολογικό ότι δεν υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι, με το απαιτούμενο αυτό σωματικό προσόν, για να συμπληρωθούν οι κενές θέσεις. Ο Αρχηγός πήρε την απόφαση διότι όπως ο ίδιος γράφει στον Υπουργό "για τα δεδομένα της Κύπρου το αντιπροσωπευτικό ύψος των γυναικών είναι 1.62μ αντί 1.67μ.". Οι λόγοι αυτοί προβλήθηκαν σαν ειδικοί για το διορισμό των: Σταυρή Λάουρας (ενδιαφερόμενο μέρος 3), Λουκάρη Αναστασίας (8), Γεωργίου Μαρίας (9), Μιχαήλ Δέσποινας (10), Πάρπα Τασούλας (11) και Κιτρομηλίδου Ρεβέκκας (13). Για το ενδιαφερόμενο μέρος 12 Ιφιγένεια Χ"Χριστοφόρου δεν προβλήθηκε κανένας ειδικός λόγος ή ακριβέστερα η σχετική πρόταση δεν περιέχει οποιαδήποτε αιτιολογία (βλ. επιστολή ημερ. 16/10/95). Το ενδιαφερόμενο μέρος 6 Ευθυμία Μιχαηλίδου, που έχει ύψος 1.59 μ., προσλήφθηκε γιατί, όπως αναφέρει η πρόταση του Αρχηγού προς τον Υπουργό ημερ. 4/12/95:

Το επιχείρημα ηχεί κάπως παράξενα δοθέντος ότι υπήρξε χαλάρωση του κανονισμού για το ύψος για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Και ότι η αιτήτρια αμφισβήτησε τη νομιμότητα ή την επάρκεια των λόγων που εκλήφθηκαν σαν ειδικοί μέσα στην έννοια του κανονισμού. Μια παραπλήσια υπόθεση, στην οποία μπορώ να παραπέμψω για την έννοια του έννομου συμφέροντος είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 2166 Α.Γεωργίου κ.α. ν. Δημοκρατίας ημερ. 28/2/97. Η υπόθεση αφορούσε προαγωγές στην Αστυνομία επ' ανδραγαθία. Τονίστηκε ότι η νομιμοποίηση δεν περιορίζεται στο υλικό συμφέρον του προσφεύγοντος, αλλά δυνατό να στηρίζεται και σε ηθικής χροιάς συμφέρον, που στην περίπτωση εκείνη συσχετίστηκε με την παράκαμψη των θεσμοθετημένων διαδικασιών. Όπως, κατά κάποιο τρόπο, έχει συμβεί εδώ. Κρίνω συνεπώς ότι η αιτήτρια έχει το απαιτούμενο από το Σύνταγμα έννομο συμφέρον να πλήξει τους διορισμούς.

Για τους λόγους αυτούς ακυρώνεται, σύμφωνα με το άρθρ. 146.4(β) του Συντάγματος, ο διορισμός των 7 ενδιαφερόμενων μερών, των οποίων τα ονόματα αναφέρονται στο συνημμένο κατάλογο. Οι υπόλοιποι 5 διορισμοί επικυρώνονται. Τα έξοδα της προσφυγής επιδικάζονται σε βάρος της Δημοκρατίας. Θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Σ. Νικήτας,