Γεώργιου Π. Παναγή ν. Αρχηγού Αστυνομίας κ.α., ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 303/95, 22 Μαΐου 1998

ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 303/95

ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

ΜΕΤΑΞΥ:

Γεώργιου Π. Παναγή, από τη Λευκωσία,

Αιτητή

και

1. Αρχηγού Αστυνομίας,

2. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως,

3. Κυπριακής Δημοκρατίας δια του Γενικού Εισαγγελέως,

Καθ'ων η αίτηση

--------------------------------

22 Μαΐου 1998

Για τον Αιτητή: κ. Π. Αγγελίδης.

Για τους Καθ'ων η αίτηση: κ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.

----------------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Ο αιτητής προσλήφθηκε στις 2/11/92 στην Αστυνομία με το βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 10 της Κ.Δ.Π. 51/89 (περί Αστυνομίας Γενικοί Κανονισμοί του 1989). Στις 13/5/94 το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό του αιτητή με σχετική απόφαση που δόθηκε στην προσφυγή 932/92. Στις 26/1/95 ο Αρχηγός Αστυνομίας πληροφόρησε τον αιτητή τα πιο κάτω:

"Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 13/5/94 στην προσφυγή αρ. 932/92, ακύρωσε το διορισμό σας στη θέση του Υπεύθυνου Ηλεκτρονικού Υπολογιστή Αστυνομίας, στο βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου (Κλίμακα Α10) που ίσχυε από 2/11/92.

Συμμορφούμενος προς την πιο πάνω απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και μετά από διευκρινιστική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, με την παρούσα ανακαλώ το διορισμό σας που ίσχυε από 2/11/92 και τερματίζω τις υπηρεσίες σας από σήμερα 26 Ιανουαρίου 1995."

Είναι η θέση του αιτητή ότι η πιο πάνω απόφαση είναι άκυρη γιατί,

(α) Δεν έλαβε χώρα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Δικαστηρίου και

(β) Εγινε από αναρμόδιο όργανο χωρίς να έχει δοθεί προς τούτο η έγκριση του Υπουργού.

Οι καθ'ων η αίτηση με προδικαστική ένσταση ισχυρίζονται ότι η σχετική πληροφόρηση του αιτητή από τον Αρχηγό Αστυνομίας για τον τερματισμό των υπηρεσιών του δεν αποτελεί εκτελεστή απόφαση αλλά μέτρο υλοποίησης της σχετικής απόφασης της Διοίκησης. Το μέτρο αυτό δεν μπορεί να προσβληθεί με αίτηση ακύρωσης.

Αναφορικά με την εισήγηση του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έγινε από αναρμόδιο όργανο οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι ο αιτητής δεν απολύθηκε από τον Αρχηγό Αστυνομίας αλλά ο διορισμός του είχε ακυρωθεί από το Δικαστήριο στις 13/5/94 και η σχετική ανάκληση του διορισμού είχε γίνει με βάση το άρθρο 146.5 του Συντάγματος.

Οι καθ'ων η αίτηση υπέβαλαν προδικαστικά ότι η πληροφόρηση του Αρχηγού Αστυνομίας προς τον αιτητή για την ανάκληση του διορισμού του και τον τερματισμό των υπηρεσιών του δεν αποτελεί εκτελεστή απόφαση, αλλά μέτρο εκτέλεσης που είχε λάβει ο Αρχηγός της Αστυνομίας μετά την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης. Προς τούτο έγινε επίκληση στο Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου ΙΙ, 6η Εκδοση, 1993, σελ. 460 του Επαμεινώνδα Σπηλιωτόπουλου, όπου αναφέρεται ότι δεν προσβάλλονται με αίτηση ακύρωσης πράξεις δικαστικών οργάνων που στερούνται εκτελεστότητας όπως π.χ.

"πράξεις εκτέλεσης, που, αντιθέτως προς τις προπαρασκευαστικές, ενεργούνται μετά την έκδοση της εκτελεστής πράξεως και έχουν ως σκοπό την εκτέλεση της. (Σ.Ε. 2937, 4571, 5215/1987.82)"

Η απαγγελία της ακύρωσης μιας διοικητικής πράξης επιφέρει τη νόμιμη κατάργηση της. Τούτο σημαίνει ότι η Διοίκηση δεν έχει υποχρέωση να εκδώσει οποιαδήποτε άλλη καταργητική ή ανακλητική πράξη, αφού η κατάργηση της θεωρείται ότι είναι αυτόματη. Οποιαδήποτε μετέπειτα ενέργεια της Διοίκησης που πηγάζει από την πιο πάνω ανάκληση θεωρείται ότι έχει πληροφοριακό και όχι εκτελεστό χαρακτήρα. Οπως αναφέρεται στο σύγγραμμα της Δήμητρας Κοντόγιωργας Θεοχαροπούλου "Αι συνέπειαι Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως έναντι της Διοικήσεως" (σ. 29),

"Οσάκις δε η Διοίκησις προβαίνει εις την ανάκλησιν ή κατάργησιν της ακυρωθείσης πράξεως, η τοιαύτη ενέργεια λαμβάνει χώραν εκ περισσού και αποτελεί τυπικήν απλώς τακτοποίησιν της υποθέσεως από διοικητικής απόψεως. Δια τούτο, τυχόν εκδοθείσα πράξις προς τον σκοπόν αυτόν δεν επάγεται εννόμους συνεπείας, ως στερουμένη εκτελεστού χαρακτήρος."

Η επιστολή της 26/1/95 από τον Αρχηγό Αστυνομίας είναι το άμεσο επακόλουθο της ακυρωτικής απόφασης του Δικαστηρίου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει το στοιχείο της εκτελεστότητας που θα μπορούσε να την καταστήσει στόχο προσφυγής. Με βάση τα πιο πάνω έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επιστολή του Αρχηγού της Αστυνομίας δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Ηταν απλά μια πληροφόρηση του αιτητή που βασίζεται στην ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου που έγινε σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 146.5 του Συντάγματος που προνοεί ότι,

"Η κατά την τετάρτην παράγραφον του παρόντος άρθρου απόφασις δεσμεύει παν δικαστήριον, όργανον ή αρχήν εν τη Δημοκρατία, και τα περί ων πρόκειται όργανα, αρχαί ή πρόσωπα υποχρεούνται εις ενεργόν συμμόρφωσιν προς ταύτην."

Εχοντας υπόψη τα πιο πάνω δεν θεωρώ σκόπιμο να ασχοληθώ με τα άλλα δύο θέματα που έχουν εγερθεί από τον αιτητή.

Συνεπακόλουθα η αίτηση απορρίπτεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.

/ΔΓ

(α) Η ανάκληση δεν έγινε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Αναφορικά με τον πρώτο λόγο της προσφυγής είναι η θέση του αιτητή ότι η συμμόρφωση προς την ακυρωτική απόφαση έπρεπε να είχε γίνει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα και όχι μετά παρέλευση οκτώ περίπου μηνών. Προς τούτο ο αιτητής επικαλείται τις αποφάσεις Director of the Department of Customs and Excise v. Grecian Hotel Ltd (1985) 2 C.L.R. 476, την απόφαση Σ.Ν. Βουνιώτη & Υιών Λτδ. ν. Δημοκρατίας, Αίτηση 54/90 της 5/4/97 και την απόφαση Παπαευριπίδου ν. Δημοκρατίας (1991) 3 C.L.R. 1, όπου λέχθηκε ότι,

"Η ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξης είναι γενικά επιτρεπτή όταν γίνεται σε εύλογο χρόνο, μετά δε την πάροδο εύλογου χρόνου είναι δυνατή στις περιπτώσεις που υφίστανται λόγοι δημόσιου συμφέροντος όταν η έκδοση της ανακαλούμενης πράξης στηρίχθηκε σε δόλια ή απατηλή ενέργεια του ενδιαφερομένου, όταν η διοικητική πράξη υπήρξε προϊόν βίας ή όταν εκδόθηκε υπέρ ανύπαρκτου προσώπου."

Ανάκληση είναι η διοικητική πράξη που καταργεί, για το μέλλον ή αναδρομικά, μια άλλη διοικητική πράξη. Το θέμα της ανάκλησης εξετάστηκε από το Δικαστή Πική στην υπόθεση Moschovakis v. Cyprus Broadcasting Corporation (1988) 3 C.L.R. 750 όπου μεταξύ άλλων τονίστηκε ότι μια παράνομη διοικητική πράξη μπορεί να ανακληθεί νοουμένου ότι η ανάκληση γίνεται μέσα σε "εύλογο χρονικό διάστημα". Δεν υπάρχει καθορισμός του τι είναι "εύλογο χρονικό διάστημα" που εξαρτάται από τα ξεχωριστά γεγονότα της κάθε περίπτωσης. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια έχει αποφασιστεί ότι μια ανάκληση ταξινόμησης εμπορευμάτων μετά πάροδο 21 μηνών θεωρήθηκε ότι έγινε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα (Α.S. Antoniades and Co v. Republic (1965) 3 C.L.R. 623) όπως επίσης και μια ανάκληση άδειας εξόρυξης μεταλλεύματος που έγινε 12 μήνες μετά την έκδοση της σχετικής άδειας (Yiangou v. Republic (1975) 3 C.L.R. 228).

Στην υπόθεση Ν.Σ. Πισσαρίδης Λτδ. ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή Αρ. 493/86 της 28/7/1990) το Δικαστήριο βρήκε ότι μια ανάκληση δασμολογικής απόφασης που έγινε μετά πάροδο 2½ μηνών είχε γίνει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα σε αντίθεση με μια άλλη ανάκληση που έγινε στην ίδια υπόθεση μετά πάροδο 15 μηνών, που κρίθηκε ότι δεν έλαβε χώρα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Στην παρούσα περίπτωση η σχετική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 13/5/94. Η επιστολή ανάκλησης του διορισμού του αιτητή έγινε οκτώ μήνες αργότερα. Μπορεί η περίοδος των οκτώ μηνών να προβάλλει ενδείξεις κάποιας καθυστέρησης όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η σχετική απόφαση δεν είχε ληφθεί μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Η εισήγηση απορρίπτεται.

(β) Η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο και ελλείπει η έγκριση του Υπουργού.