|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3251
19 Δεκεμβρίου, 1997
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΟΥΗΣ ΛΟΪΖΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 35/97)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη —Εκτελεστή σε αντίθεση προς βεβαιωτική πράξη — Περιστάσεις τον βεβαιωτικού χαρακτήρα της πράξης στην κριθείσα περίπτωση.
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας — Εγγραφή στο Μητρώο δυνάμει του Άρθρου 14(2) του Ν. 246/90 — Αντιρρήσεις του φορολογουμένου που δεν συνιστούσαν ένσταση στον Υπουργό ούτε προσκόμιζαν νέα στοιχεία προς επανεξέταση—Συνέπειες.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Larkos v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2189,
Υπεραγορά Χριστάκης Θεοδώρου Λτδ ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 909.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας με την οποία αποφασίσθηκε η εγγραφή του αιτητή στο μητρώο Φ.Π.Α.
Ρ. Μιχαηλίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης αξίας "ημερ. 8.11.96 δια την εγγραφή του αιτητού στο μητρώο ΦΠΑ ...".
Ο αιτητής, δυνάμει γραπτής συμφωνίας ημερομηνίας 16.3.94, ανέλαβε ως εργολάβος την ανέγερση οικοδομής, έναντι του ποσού των £47.600. Ο Έφορος θεώρησε πως προέκυπταν λόγοι να πιστεύεται πως θα πραγματοποιούνταν στο έτος που ακολουθούσε την καθορισθείσα ημέρα έναρξης των εργασιών (16.4.1994) φορολογητέες παραδόσεις και/ή παροχές αξίας πέραν των £12.000. Και με επιστολή του, ημερομηνίας 17.4.96, τον ενημέρωσε ότι θα τον ενέγραφε στο μητρώο ΦΠΑ ως αυτοτελώς εργαζόμενο από 15.4.94, δυνάμει του άρθρου 14(2) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 (Ν. 246/90 όπως τροποποιήθηκε). Εκτός άν προσκομίζονταν αποδεικτικά στοιχεία που θα έπειθαν για το αντίθετο. Ο αιτητής διαφώνησε. Οι λόγοι φαίνονται στην επιστολή του ημερομηνίας 29.4.96. Όπως το έθεσε, στις οικοδομικές επιχειρήσεις, αν δεν δοθεί αξιόλογη προκαταβολή, "δεν αρχίζει κανένας εργολάβος να ανεγείρει οικοδομές" και "αν ακόμη δοθεί η προκαταβολή είναι αμφίβολο κατά πόσο ο ιδιοκτήτης θα πληρώνει στο μέλλον".
Δεν πείστηκε ο Έφορος. Επισήμανε πως δεν προσκομίστηκαν αποδεικτικά στοιχεία και αφού υπήρχαν οι βάσιμοι λόγοι του άρθρου 13(1)(β) του Νόμου τον ενέγραψε στο μητρώο από 16.4.94. Και με την επιστολή του ημερομηνίας 23.5.96 κάλεσε τον αιτητή να συμπληρώσει τις φορολογικές δηλώσεις που θα του αποστέλλονταν και να αποδώσει το φόρο που αναλογεί στις φορολογητέες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποίησε από την ημερομηνία της εγγραφής ως στις 8.11.94. Περιορίστηκε με αυτό τον τρόπο το χρονικό διάστημα γιατί, όπως προστίθεται στην επιστολή "η εγγραφή σας .... έχει ακυρωθεί στις 7.11.94 δυνάμει του άρθρου 17(2).... για το λόγο ότι η επιχείρησή σας μεταβιβάστηκε ως λειτουργούσα επιχείρηση στην εταιρεία Louis Loizou General Constructions Ltd....". Και επειδή έκρινε ότι ο αιτητής καθυστέρησε να γνωστοποιήσει την υποχρέωσή του για ακύρωση της εγγραφής του επέβαλε, δυνάμει του άρθρου 21Α, χρηματική επιβάρυνση £850. Και επιπρόσθετη ύψους £350 επειδή καθυστέρησε να γνωστοποιήσει την υποχρέωση του για εγγραφή.
Ο αιτητής αντέδρασε. Με επιστολή του που παρελήφθη στις 10.7.96, Εξήγησε τη θέση του και ο Έφορος διαφοροποίησε την απόφασή του. Όχι όμως με αναφορά στα επιχειρήματα του αιτητή και στα στοιχεία που προσκόμισε. Αυτά τα απέρριψε για λόγους που φαίνονται στο φάκελλο. Κατά το άρθρο 14(2) του Νόμου η εγγραφή θα αρχίζει 30 μέρες μετά την έναρξη της περιόδου των 12 μηνών και καθόρισε ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος της εγγραφής του αιτητή την 17.5.94. Και με αναφορά σε εγκύκλιο που κάλυπτε το θέμα, ακύρωσε την επιβάρυνση των £850.
Ενημερώθηκε ο αιτητής με επιστολή ημερομηνίας 16.9.96 και η αμφισβήτησή του εκδηλώθηκε με τη δική του επιστολή ημερομηνίας 10.10.96. Πληροφορήθηκε για την απόρριψή της με την επιστολή ημερομηνίας 8.11.96, και, στις 16.1.97, άσκησε την παρούσα προσφυγή. Με αίτημα, όπως είδαμε, την ακύρωση της απόφασης ημερομηνίας 8.11.96.
Είναι ο πρώτος ισχυρισμός των καθ' ων η αίτηση πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας γιατί είναι βεβαιωτική της προηγηθείσας. Η επιστολή του αιτητή ημερομηνίας 10.10.96 δεν περιείχε νέο στοιχείο και αφού δεν ήταν ένσταση προς τον Υπουργό δυνάμει του άρθρου 52, με βάση την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Larkos v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2189 και την υπόθεση Υπεραγορά Χριστάκης Θεοδώρου Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 909, δεν διέκοπτε ούτε ανέστελλε την προθεσμία των 75 ημερών.
Ο αιτητής ισχυρίζεται πως εκδόθηκε σειρά αποφάσεων, η κάθε μιά "διά διαφορετικά ποσά δια διαφορετικές ημερομηνίες". Εν τούτοις, περιγράφει ως την τελευταία από αυτές εκείνη που του γνωστοποιήθηκε με την επιστολή ημερομηνίας 16.9.96. Που είναι δεκτό και από τους καθ' ων η αίτηση πως είναι εκτελεστή, παραγνωρίζοντας έτσι την ουσία του προδικαστικού θέματος.
Η προσφυγή όμως στρέφεται κατά της απόφασης ημερομηνίας 8.11.96 και αυτό είναι το πρώτο εμπόδιο στην αναθεώρηση, στο πλαίσιο της, της απόφασης που του γνωστοποιήθηκε με την επιστολή της 16.9.96. Πέρα από αυτό, ως την καταχώριση της προσφυγής είχε παρέλθει η προθεσμία των 75 ημερών και απάντηση στη θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση πως η τελευταία επιστολή του δεν την διέκοπτε ούτε την ανέστελλε, δεν υπάρχει. Θέση που πράγματι βρίσκει έρεισμα στις υποθέσεις που αναφέρθηκαν.
Στην κυρίως αγόρευση για τον αιτητή περιλήφθηκε και ο ισχυρισμός πως στην απόφαση της 16.9.96 "υπήρξε ένσταση με νέα στοιχεία". Ποια ήταν τα νέα στοιχεία δεν προσδιορίζονται. Έχω αντιπαραβάλει τις επιστολές και μελέτησα τον φάκελο. Δεν υποβλήθηκαν νέα στοιχεία. Όπως και πριν, ο αιτητής ανέπτυξε απόψεις με αναφορά στη σύμβαση εργολαβίας, που ήταν, βέβαια, εξ' αρχής ενώπιον του Εφόρου. Με επισήμανση των όρων σε σχέση με την προκαταβολή την οποία έφερε καταβληθείσα μεταγενεστέρως. Αυτά αγνοήθηκαν από τον Έφορο αφού ο αιτητής δήλωσε πως δεν είχαν εκδοθεί αποδείξεις ή τιμολόγια γι' αυτές τις συναλλαγές και ακολούθησε η απόφαση που γνωστοποιήθηκε στις 16.9.96. Επανέρχεται στα ίδια ο αιτητής με την τελευταία του επιστολή χωρίς να προσθέτει οτιδήποτε. Ο δε ισχυρισμός στην επιστολή της 10.10.96 πως βάσει των όρων του συμβολαίου "εάν ο εργοδότης δεν καταβάλη στον εργολάβον την προκαταβολήν ή οποιοδήποτε ποσό που οφείλη τότε η σύμβασις εντός επτά ημερών καθίσταται άκυρος", όπως επισήμανε ο Έφορος, δεν έχει αντίκρυσμα στη σύμβαση και, πάντως, στερείται σημασίας. Οι ισχυρισμοί του αιτητή ως προς την προκαταβολή είχαν ήδη απορριφθεί και, ούτως ή άλλως, συνίσταντο στο ότι αυτή πληρώθηκε και οι εργασίες άρχισαν σε μεταγενέστερο στάδιο. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι βεβαιωτική και η προσφυγή είναι απαράδεκτη. Απορρίπτεται με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.