|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3155
12 Δεκεμβρίου, 1997
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΑΠΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 987/92)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Τεκμήριο κατοχής από υποψήφιο προσόντος απαιτούμενου από το σχέδιο υπηρεσίας της κατεχόμενης από αυτόν θέσης.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη δέουσας έρευνας — Μη διερεύνηση δεόντως της κατοχής προσόντος πολύ καλής γνώσης γλώσσας — Δεν επάγεται ακυρότητα εφόσον το προσόν προβλεπόταν ως απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας της κατεχόμενης από τον υποψήφιο θέσης.
Ο αιτητής προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους σε Ανώτερο Λειτουργό Πολεοδομίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Μοναδικός λόγος για τον οποίο αμφισβητείται η εγκυρότητά της επίδικης απόφασης είναι ο ισχυρισμός ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν διενήργησαν τη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσουν κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το απαιτούμενο προσόν της "πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας".
Το θέμα της γνώσης μιας ξένης γλώσσας εξετάστηκε σε διάφορες υποθέσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο. Όταν δεν είναι γνωστό το επίπεδο γνώσης ή η υπόσταση ενός διπλώματος η Διοίκηση θα πρέπει να προβαίνει σε σχετική έρευνα για τη διαπίστωση του αξιόπιστου του αποτελέσματος που παρουσιάζεται.
Στην παρούσα περίπτωση δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς προσόν ήταν ένα από τα απαιτούμενα προσόντα για την κατοχή της θέσης στην οποία υπηρετούσε προηγουμένως το ενδιαφερόμενο μέρος. Το ίδιο θέμα εξετάστηκε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, όπου τονίστηκε ότι η πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας που απαιτούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν χρειαζόταν άλλη επιπρόσθετη διερεύνηση, νοουμένου ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε ήδη τη θέση για την οποία απαιτείτο το ίδιο ακριβώς προσόν, αφού αυτό αποτελούσε πνευματικό απόκτημα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σταύρου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2187,
Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3299,
Κυριάκου ν. Α.ΤΗ.Κ. (1994) 4 Α.Α.Δ. 1660,
Κυπριανού ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1015,
Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 1,
Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στην θέση Ανώτερου Λειτουργού Πολεοδομίας αντί του αιτητή.
Ε. Μούντη για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για τον Αιτητή (για να ακούσει την απόφαση).
Α. Χριστοδουλίδου για Α. Παπασάββα, για τους Καθ'ων η αίτηση (για να ακούσει την απόφαση).
Χρ. Χριστοφίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος Χριστόδουλο Κυπριανού.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης της Ε.Δ.Υ. της 5/8/92 με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος Χριστόδουλο Κυπριανού στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Πολεοδομίας από την 1/9/92. Μοναδικός λόγος για τον οποίο αμφισβητείται η εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης είναι ο ισχυρισμός ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν διενήργησαν τη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσουν κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το απαιτούμενο προσόν της "πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας".
Η θέση του Ανώτερου Λειτουργού Πολεοδομίας ήταν θέση προαγωγής. Μεταξύ των προσόντων που απαιτούνταν ήταν και η "πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσης". Για την επίδικη θέση κρίθηκαν προάξιμοι εννέα υποψήφιοι μεταξύ των οποίων ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος. Στη συνεδρία της Επιτροπής της 5/8/92 προσήλθε ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και με βάση τα κριτήρια της αξίας, προσόντων και αρχαιότητας προέβηκε στη σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους. Αναφορικά με το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσια τι είχε αναφέρει ο Διευθυντής στα μέλη της Επιτροπής:
"Όσον αφορά το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, το κατέχουν όλοι οι υποψήφιοι, πράγμα το οποίο έχω διαπιστώσει από την άσκηση των καθηκόντων τους, την πείρα και τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει. Επίσης το ίδιο επίπεδο απαιτείται και στη θέση που κατέχουν τώρα."
Ακολούθως η Επιτροπή προέβηκε στην αξιολόγηση των στοιχείων που είχε ενώπιον της συμπεριλαμβανομένων και των Εμπιστευτικών-Υπηρεσιακών Εκθέσεων και απεφάσισε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Η σχετική αναφορά στην απόφαση της Επιτροπής για το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας ήταν η ακόλουθη:
"Οσον αφορά την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιον της στοιχεία, περιλαμβανομένης και της δήλωσης του Διευθυντή, έκρινε ότι τη διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι."
Το θέμα της γνώσης μιας ξένης γλώσσας εξετάστηκε σε διάφορες υποθέσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο. (Ίδε Σταύρου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 2187, Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 3299, Κυριάκου ν. Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1994) 4 A.A.Δ. 1660, Κυπριανού ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1015 και Χριστοδονλίδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 A.A.Δ.1). Στην πιο πάνω τελευταία απόφαση τονίστηκε ότι όταν δεν είναι γνωστό το επίπεδο γνώσης ή η υπόσταση ενός διπλώματος η Διοίκηση θα πρέπει να προβαίνει σε σχετική έρευνα για τη διαπίστωση του αξιόπιστου του αποτελέσματος που παρουσιάζεται.
Στην παρούσα περίπτωση δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς προσόν ήταν ένα από τα απαιτούμενα προσόντα για την κατοχή της θέσης στην οποία υπηρετούσε προηγουμένως το ενδιαφερόμενο μέρος. Το ίδιο θέμα εξετάστηκε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, όπου τονίστηκε ότι η πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας που απαιτούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν χρειαζόταν άλλη επιπρόσθετη διερεύνηση, νοουμένου ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε ήδη τη θέση για την οποία απαιτείτο το ίδιο ακριβώς προσόν, αφού αυτό αποτελούσε πνευματικό απόκτημα. Όπως έχει θέσει το θέμα ο Δικαστής Αρτεμίδης,
"Ως εκ τούτου η κοινή λογική αναντίρρητα επιβάλλει, και δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε παραπέρα "έρευνα" από την ΕΔΥ, να κρίνει ως πραγματικό γεγονός ότι ο προαχθείς διέθετε το επίμαχο προσόν, που είναι το ίδιο με αυτό που απαιτείται για τη θέση, στην οποία διορίστηκε από 1/3/84. Το συμπέρασμα όμως αυτό δεν επιβάλλεται μόνο από την κοινή λογική, αλλά και παγιώνεται από την αρχή του διοικητικού δικαίου περί της νομιμότητας του διορισμού του ενδιαφερόμενου προσώπου στην προηγούμενη θέση, που ουδέποτε προσεβλήθη. Οποιαδήποτε "έρευνα" από την ΕΔΥ για το επίμαχο προσόν, όπως την έχει εισηγηθεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο και ενώπιόν μας ο δικηγόρος του εφεσιβλήτου, θα απέληγε στην πράξη σε αναψηλάφιση του διορισμού του προαχθέντος που έγινε την 1/3/84 στη θέση ειδικού ιατρού, πράγμα νομικά ανεπίτρεπτο."
Συνεπακόλουθα η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή. Η σχετική απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 144.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.