|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3079
8 Δεκεμβρίου, 1997
"[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΟΛΓΑ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 471/96)
Δημόσιοι Υπάλληλου — Προαγωγές — Σύσταση τον Προϊσταμένου — Όροι νομιμότητας — Δεν υφίσταται ανάγκη καταγραφής των απόψεων Λειτουργών που συμβουλεύεται ο Διευθυντής — Πτυχές τήρησης της νομιμότητας της σύστασης στην κριθείσα περίπτωση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Αρχαιότητα — Απομακρυσμένη αρχαιότητα — Βαρύτητα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Προαγωγές — Κριτήρια — Αξιολόγηση των διαφόρων παραγόντων από την Ε.Δ.Υ. —Διακριτική ευχέρεια.
Η αιτήτρια προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους σε Ανώτερο Διοικητικό Λειτουργό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Προεξέχουσα θέση στους ισχυρισμούς του δικηγόρου της αιτήτριας έχει η σύσταση του Διευθυντή. Υποβάλλει ότι είναι αναιτιολόγητη και βασίζεται σε εξωγενή κριτήρια, ότι παραγνωρίζει την αρχαιότητα της αιτήτριας και δίνει βαρύτητα σε υπηρεσιακές εκθέσεις που αφορούν παλαιότερα χρόνια, πριν το 1985. Αναλυτικότερα, ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη, γιατί βασίζεται, εκτός των στοιχείων των φακέλων, και στην προσωπική αντίληψη και εντυπώσεις που αποκόμισε τόσο ο ίδιος προσωπικά με τις επαφές του με τους ίδιους τους υποψηφίους, όσο και μέσω αρμοδίων λειτουργών της υπηρεσίας του και προϊσταμένων των υποψηφίων, οι οποίες όμως παραμένουν άγνωστες, αφού δεν καταγράφονται.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα πιο πάνω θέματα εγείρονται στο Δικαστήριο. Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να εξετάσει πρόσφατα παρόμοιους ισχυρισμούς στις υποθέσεις Χαράλαμπος Παυλίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 2277 και Λουκία Νικολάου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 2529, στις οποίες γίνεται παραπομπή.
Υιοθετούνται όσα λέχθηκαν στις πιο πάνω υποθέσεις και απορρίπτονται οι ισχυρισμοί της αιτήτριας.
2. Η αιτήτρια μέμφεται επίσης την αναφορά του Διευθυντή ότι η επίδικη θέση είναι διευθυντικού επιπέδου, αποδίδοντας ταυτόχρονα διευθυντικές ικανότητες στο ενδιαφερόμενο μέρος. Ούτε η αναφορά του Διευθυντή είναι μεμπτή, ούτε προβλήθηκε ισχυρισμός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν είχε διευθυντικές ικανότητες. Στην υπόθεση Παυλίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω) που αφορούσε και πάλι πλήρωση θέσης Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, εξετάστηκε παρόμοιος ισχυρισμός και απορρίφθηκε. Ισχύουν και εδώ όσα λέχθηκαν στην υπόθεση εκείνη και απορρίπτεται και αυτός ο ισχυρισμός της αιτήτριας.
3. Άλλος ισχυρισμός της αιτήτριας που αφορά τη σύσταση είναι ότι δεν ήταν επιτρεπτό για το Διευθυντή να λάβει υπόψη το γεγονός ότι οι αξιολογούντες λειτουργοί των υποψηφίων ήταν διαφορετικοί.
Ούτε αυτός ο ισχυρισμός έχει βάση. Δεν φαίνεται πουθενά ότι ο Διευθυντής παραγνώρισε με οποιονδήποτε τρόπο τις εκθέσεις αξιολόγησης των υποψηφίων.
Η προσέγγιση του Διευθυντή δεν είναι αντίθετη με τη νομολογία μας. Σχετική είναι η υπόθεση Odysseas Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74.
Η αναφορά του Διευθυντή σκοπό είχε, έχοντας υπόψη ολόκληρη τη σύσταση, να επεξηγήσει το λόγο της χρησιμοποίησης και της δικής του προσωπικής αντίληψης και των εντυπώσεων που αποκόμισε από επαφές του με άλλους λειτουργούς της Υπηρεσίας και προϊσταμένους των υποψηφίων.
4. Είναι νομολογημένο ότι απομακρυσμένη αρχαιότητα δεν έχει σημαντική βαρύτητα.
Η αρχαιότητα της αιτήτριας δεν αγνοήθηκε εν προκειμένω, αλλά συνεκτιμήθηκε με τα άλλα στοιχεία των υποψηφίων. Δεν εντοπίζεται οτιδήποτε μεμπτό στη σύσταση του Διευθυντή και όλοι οι ισχυρισμοί που την αφορούν απορρίπτονται.
5. Όλα τα ουσιώδη στοιχεία των υποψηφίων που αφορούν την κρίση τους για προαγωγή λήφθηκαν υπόψη. Η ΕΔΥ αξιολογώντας και συσταθμίζοντας τα στοιχεία αυτά μπορεί να δώσει περισσότερη σημασία στον ένα ή τον άλλο παράγοντα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Παυλίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 2277,
Νικολάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 2529,
Τηλεμάχου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 3161,
Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 2291,
Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74,
Δημοκρατία ν. Χρίστου (1991) 3 Α.Α.Δ. 56,
Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217,
Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση της επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού το ενδιαφερόμενο μέρος αντί της αιτήτριας.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Κουρσουμπά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Η προσφυγή αυτή στρέφεται κατά της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 22.3.96, με την οποία προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού από 1.3.96 το ενδιαφερόμενο μέρος Ελευθέριος Όικονομίδης, αντί της αιτήτριας.
Με επιστολή της αρμόδιας αρχής ημερομηνίας 25.1.96, ζητήθηκε η πλήρωση δύο μόνιμων θέσεων Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού (η θέση).
Η θέση είναι προαγωγής και η ΕΔΥ κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 30.1.96, άκουσε τις απόψεις και συστάσεις του Διευθυντή της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού (ο Διευθυντής), ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος και τον Καμιναρίδη Νίκο. Η ΕΔΥ συνέχισε και περάτωσε την εξέταση του θέματος στις 7.2.96. Αφού δε έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης του Διευθυντή, επέλεξε για προαγωγή τους υποψήφιους που συστήθηκαν από το Διευθυντή.
Ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής των επιλεγέντων ορίστηκε η 1.3.96. Η προαγωγή του Καμιναρίδη δεν προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.
Προεξέχουσα θέση στους ισχυρισμούς του δικηγόρου της αιτήτριας έχει η σύσταση του Διευθυντή. Υποβάλλει ότι είναι αναιτιολόγητη και βασίζεται σε εξωγενή κριτήρια, ότι παραγνωρίζει την αρχαιότητα της αιτήτριας και δίνει βαρύτητα σε υπηρεσιακές εκθέσεις που αφορούν παλαιότερα χρόνια, πριν το 1985. Αναλυτικότερα, ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη, γιατί βασίζεται, εκτός των στοιχείων των φακέλων, και στην προσωπική αντίληψη και εντυπώσεις που αποκόμισε τόσο ο ίδιος προσωπικά με τις επαφές του με τους ίδιους τους υποψηφίους, όσο και μέσω αρμοδίων λειτουργών της υπηρεσίας του και προϊσταμένων των υποψηφίων, οι οποίες όμως παραμένουν άγνωστες, αφού δεν καταγράφονται.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα πιο πάνω θέματα εγείρονται στο Δικαστήριο. Είχα κι' εγώ την ευκαιρία να εξετάσω πρόσφατα παρόμοιους ισχυρισμούς στις υποθέσεις Χαράλαμπος Παυλίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 2277 και Λουκία Νικολάου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 2529, στις οποίες παραπέμπω. Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Παυλίδης ν. Δημοκρατίας.
"Το θέμα της καταγραφής με λεπτομέρεια της προσωπικής γνώσης του Διευθυντή και των πληροφοριών που συνέλεξε για τους υποψηφίους από τους προϊσταμένους τους εγέρθηκε πλειστάκις ενώπιον του Δικαστηρίου. Παρόμοιοι ισχυρισμοί έχουν απορριφθεί από το Δικαστήριο ακόμα και μετά τη θέσπιση του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/90, που απαιτεί αιτιολογημένες συστάσεις. Στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαφαίνεται ότι είναι αρκετό να αποκαλύπτονται οι πηγές που διαμόρφωσαν την κρίση του Διευθυντή και την προσωπική του γνώση και δεν είναι απαραίτητη η καταγραφή των απόψεων που άκουσε από άλλους προϊσταμένους, μια και ο τρόπος που ο Διευθυντής αξιολογεί τις απόψεις των λειτουργών που συμβουλεύεται, δεν ελέγχεται δικαστικά. Είναι επιτρεπτό για το Διευθυντή να ακούσει τις απόψεις λειτουργών που προΐστανται των υπαλλήλων και να αντλήσει πληροφορίες απ' αυτούς ώστε να μπορέσει να διαμορφώσει ο ίδιος γνώμη (Βλέπε: Δημοκρατία ν. Αργυρούλλας Βασιλείου (1990) 3 A.A.Δ. 226, Κατερίνα Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 2480, Δημοκρατία ν. Αλέκου Πιτσιλλίδη και Άλλων (1990) 3 A.A.Δ. 4330, Μάρω Χ" Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 A.A.Δ. 2997, Στέλιος Γενεθλίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 75)."
Υιοθετώ όσα λέχθηκαν στις πιο πάνω υποθέσεις και απορρίπτω τους ισχυρισμούς της αιτήτριας.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται επίσης ότι με τη σύσταση του Διευθυντή δόθηκε προβάδισμα στο ενδιαφερόμενο μέρος λόγω των καθηκόντων που εκτελούσε. Δεν προτίθεμαι να παραθέσω το μακροσκελές κείμενο της σύστασης. Διεξήλθα όμως προσεκτικά τη σύσταση και διαπιστώνω ότι δεν στοιχειοθετείται τέτοιος ισχυρισμός από το σύνολό της. Η αναφορά στα καθήκοντα που εκτελούσε το ενδιαφερόμενο μέρος έγινε σε συσχετισμό με τις ιδιότητες που απέδειξε ότι κατέχει και πουθενά δεν υπονοείται ότι συστήθηκε λόγω των καθηκόντων που εκτέλεσε. Σχετικές επί του θέματος είναι και οι υποθέσεις Ανδρέας Τηλεμάχου και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1996) 4 A.A.Δ. 3161 και Λούης Κ. Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 2291, στις οποίες παραπέμπω. Και ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.
Η αιτήτρια μέμφει επίσης την αναφορά του Διευθυντή ότι η επίδικη θέση είναι διευθυντικού επιπέδου, αποδίδοντας ταυτόχρονα διευθυντικές ικανότητες στο ενδιαφερόμενο μέρος. Ούτε η αναφορά του Διευθυντή είναι μεμπτή, ούτε προβλήθηκε ισχυρισμός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν είχε διευθυντικές ικανότητες. Στην υπόθεση Παυλίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω) που αφορούσε και πάλι πλήρωση θέσης Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, εξέτασα παρόμοιο ισχυρισμό και τον απέρριψα. Ισχύουν και εδώ όσα είπα στην υπόθεση εκείνη και απορρίπτω και αυτό τον ισχυρισμό της αιτήτριας.
Άλλος ισχυρισμός της αιτήτριας που αφορά τη σύσταση είναι ότι δεν ήταν επιτρεπτό για το Διευθυντή να λάβει υπόψη το γεγονός ότι οι αξιολογούντες λειτουργοί των υποψηφίων ήταν διαφορετικοί.
Ούτε αυτός ο ισχυρισμός έχει βάση. Δεν φαίνεται πουθενά ότι ο Διευθυντής παραγνώρισε με οποιονδήποτε τρόπο τις εκθέσεις αξιολόγησης των υποψηφίων. Παραθέτω το σχετικό μέρος της σύστασης:-
"Σημειώνω επίσης ότι τα μέλη του Γενικού Διοικητικού Προσωπικού είναι διασκορπισμένα σε πολλές υπηρεσίες και αξιολογούνται από διάφορους προϊσταμένους με διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα της αξιολόγησης. Συνεπώς, με τη συνεκτίμηση όλων όσων έχω αναφέρει, καθίσταται δυνατή η εξασφάλιση κοινού μέτρου κρίσης και σύγκρισης γι' αυτούς.".
Η προσέγγιση του Διευθυντή δεν είναι αντίθετη με τη νομολογία μας. Σχετική είναι η υπόθεση Odysseas Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74, όπου αναφέρονται από την Ολομέλεια τα ακόλουθα στη σελίδα 81: -
"We do agree that it is open to the Commission - as well as to an administrative Court trying a recourse - to give due weight to the fact that different Reporting Officers cannot be treated as having made their assessments by using identical standards and that, therefore, some allowance may have to be made for possible differences in the evaluation of various candidates when they have not been reported on by the same Reporting or Countersigning Officer (see, inter alia, Kousoulides and Others v. The Republic (1967) 3 C.L.R. 438,449, Georghiades and Another v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 257, 267, Aristocleous and Another v. The Republic (1974) 3 C.L.R. 321, at pp. 325-326);"
Η αναφορά του Διευθυντή σκοπό είχε, κατά τη δική μου αντίληψη, έχοντας υπόψη ολόκληρη τη σύσταση, να επεξηγήσει το λόγο της χρησιμοποίησης και της δικής του προσωπικής αντίληψης και των εντυπώσεων που αποκόμισε από επαφές του με άλλους λειτουργούς της Υπηρεσίας και προϊσταμένους των υποψηφίων. Απορρίπτω και αυτό τον ισχυρισμό.
Προβλήθηκε επίσης ισχυρισμός ότι ο Διευθυντής προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της αρχαιότητας της αιτήτριας, με την αναφορά ότι ήταν στην προηγούμενη θέση, όπως επίσης και να αποπροσανατολίσει την ΕΔΥ αναφορικά με την αξία των υποψηφίων, αναφερόμενος σε παλαιότερες αξιολογήσεις της αιτήτριας, που ανάγονται σε χρόνο κατά τον οποίο η αιτήτρια υπηρετούσε σε άλλο οργανισμό Δημοσίου Δικαίου.
Τα στοιχεία αυτά της αιτήτριας περιέχονται στους φακέλους και δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπήρξε οποιαδήποτε παραπλάνηση ή πλάνη ως προς αυτά, είτε του Διευθυντή είτε της ΕΔΥ. Οι αξιολογήσεις του ενδιαφερόμενου μέρους πριν το 1985 είναι όντως καλύτερες από αυτές της αιτήτριας, όπως και εκείνη του 1990. Όσο για την αρχαιότητα της αιτήτριας, η οποία όντως είναι σημαντική, η αναφορά του Διευθυντή ότι ήταν στην προηγούμενη θέση είναι ορθή, έγινε δε για σκοπούς συνεκτίμησης των στοιχείων των υποψηφίων. Παραθέτω το σχετικό μέρος της σύστασης για άρση κάθε αμφιβολίας:-
"Σε σχέση με τη Μαυρομμάτη, σημειώνω ότι ο Οικονομίδης έπεται αυτής σε αρχαιότητα, αλλά αυτή η αρχαιότητα είναι σε προηγούμενη θέση. Ο συστηνόμενος υπερτερεί σε αξία λαμβανομένης υπόψη στο σύνολό της. Συγκεκριμένα και παρ' όλο που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται και οι δύο ίσοι, σε προηγούμενα χρόνια ο Οικονομίδης υπερείχε. Θέλω να τονίσω ότι ο Οικονομίδης συστήνεται και γιατί κατά την κρίση μου υπερτερεί στις ιδιότητες και ικανότητες εκείνες που θα τον βοηθήσουν να εκτελέσει επαρκέστερα τα καθήκοντα της ανώτερης θέσης, που επαναλαμβάνω ότι είναι στο διευθυντικό επίπεδο.".
Επίσης, είναι νομολογημένο ότι απομακρυσμένη αρχαιότητα δεν έχει σημαντική βαρύτητα. Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Χρίστου (1991) 3 A.A.Δ. 56, αναφέρονται τα ακόλουθα, στη σελίδα 62:
"Αναφορικά με την αρχαιότητα, ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν την αμέσως προηγούμενη θέση από την ίδια ακριβώς ημερομηνία. Η αρχαιότητα του αιτητή ήταν απομακρυσμένη και, επομένως, δεν είχε σημαντική βαρύτητα. (Βλ. Andreas Ζ. Georghiou and Others v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 678· Constantinos P. Ioannides and Others v. The Republic of Cyprus (1989) 3(A) C.L.R. 278). Η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο.".
Η αρχαιότητα της αιτήτριας δεν αγνοήθηκε, αλλά συνεκτιμήθηκε με τα άλλα στοιχεία των υποψηφίων. Δεν βρίσκω οτιδήποτε μεμπτό στη σύσταση του Διευθυντή και όλοι οι ισχυρισμοί που την αφορούν απορρίπτονται.
Τέλος, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι έγινε από την ΕΔΥ μια ανεπίτρεπτη προσπάθεια μείωσης της αξίας της πείρας της, κατά το χρόνο που υπηρετούσε σε άλλο οργανισμό. Το σχετικό μέρος της επίδικης απόφασης έχει ως εξής:-
"Σ' ό,τι αφορά στον Οικονομίδη, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι αυτός έπεται σε αρχαιότητα και της υποψήφιας Μαυρομμάτη Όλγας, η αρχαιότητα όμως αυτή ανάγεται σε προηγούμενη θέση (με την ένταξη της εν λόγω υποψήφιας στη δημόσια υπηρεσία). Η Επιτροπή σημείωσε ότι παρ' όλο που ο επιλεγείς έπεται σε αρχαιότητα της Μαυρομμάτη, εντούτοις δεν υστερεί σε διάρκεια υπηρεσίας στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, αφού διορίστηκε στη θέση Διοικητικού Λειτουργού, 3ης Τάξης, από το 1969, ενώ η Μαυρομμάτη από το 1970 (συνυπολογιζομένης, όπως προκύπτει και από σχετική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και της υπηρεσίας της ως Διοικητικού Γραμματέα στην Αρχή Αναδασμού, από όπου εντάχθηκε στο Γενικό Διοικητικό Προσωπικό και συγκεκριμένα στη θέση Διοικητικού Λειτουργού, 2ης Τάξης). Η Επιτροπή σημείωσε επίσης ότι ο Οικονομίδης και η Μαυρομμάτη στα τελευταία χρόνια, στα οποία δίδεται μεγαλύτερη σημασία, έχουν τις ίδιες αξιολογήσεις. Όμως ο Οικονομίδης υπερέχει οριακά σε αξία στο σύνολο των Εμπιστευτικών/Υπηρεσιακών Εκθέσεων, δεν υστερεί σε προσόντα, δεν υστερεί σε έκταση πείρας και έχει υπέρ του την αιτιολογημένη σύσταση του Διευθυντή, που σε μια συνεκτίμηση τον καθιστούν υπέρτερο.".
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τα συμπεράσματα τα οποία εξάγει ο δικηγόρος της αιτήτριας από το πιο πάνω κείμενο. Είναι φανερό ότι η ΕΔΥ έλαβε υπόψη τόσο την αρχαιότητα, όσο και την πείρα των υποψήφιων, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν υστερούσε της αιτήτριας σε πείρα. Δεν συμφωνώ με τη θέση της αιτήτριας ότι μειώθηκε η σημασία της πείρας της. Όλα τα ουσιώδη στοιχεία των υποψηφίων που αφορούν την κρίση τους για προαγωγή λήφθηκαν υπόψη. Η ΕΔΥ αξιολογώντας και συσταθμίζοντας τα στοιχεία αυτά μπορεί να δώσει περισσότερη σημασία στον ένα ή τον άλλο παράγοντα (Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, 1220-1223, Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852, 856).
Βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση ήταν εντός των επιτρεπτών ορίων της διακριτικής ευχέρειας της ΕΔΥ. Η υπεροχή της αιτήτριας σε αρχαιότητα δεν μπορούσε να της προσδώσει, υπό τις περιστάσεις, έκδηλη υπεροχή. Όλοι οι ισχυρισμοί της αιτήτριας απορρίπτονται.
Ως αποτέλεσμα, η προσφυγή αυτή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, η δε επίδικη απόφαση επικυρώνεται. Επιδικάζονται έξοδα εκ £250,- υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.