(1997) 4 ΑΑΔ 2994

28 Νοεμβρίου, 1997

[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

1.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤΙΔΩΡΟΥ,

2.ΙΩΝΙΚΑ ΑΝΤΙΔΩΡΟΥ,

Αιτητές,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

2.ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 962/97)

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Προσωρινό διάταγμα αναστολής της ισχύος της προσβαλλόμενης πράξης — Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 — Προϋποθέσεις έκδοσης — Η σχετική αίτηση είναι παραδεκτή μόνο επί θετικών πράξεων —Δεν νοείται αναστολή αρνητικής πράξης ή παράλειψης.

Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Προσωρινό διάταγμα αναστολής της επίδικης πράξης — Μπορεί να ζητηθεί μόνο ως προς θετική πράξη της διοίκησης άλλως υφίσταται υπέρβαση της ακυρωτικής δικαιοδοσίας.

Οι αιτητές αποτάθηκαν για διαταγή του Δικαστηρίου προς τον καθ' ου η αίτηση να ικανοποιήσει το αίτημά τους προσωρινώς και μέχρις εκδικάσεως της προσφυγής κατά της άρνησής του να το ικανοποιήσει.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:

Με τον Κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, (όπως έχει τροποποιηθεί), προβλέπεται η δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η ισχύς διοικητικής απόφασης. Τέτοια δυνατότητα προσφέρεται, καθώς υπογραμμίζεται στη νομολογία, μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και εφόσον (α) προκύπτει έκδηλη παρανομία, ή (β) πρόκειται να επέλθει ανεπανόρθωτη ζημία εκτός αν η αναστολή θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση και θα απέβαινε σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Αυτά αφορούν θετικές διοικητικές αποφάσεις. Αρνητικές αποφάσεις - όπως η προσβαλλόμενη για τη μη παραχώρηση άδειας εισόδου - δεν αναστέλλονται. Γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την έκδοση διοικητικής απόφασης από το ίδιο το Δικαστήριο που είναι βέβαια ανεπίτρεπτο γιατί εκβαίνει το δικαιοδοτικό όριο που τίθεται στο Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Η παρούσα περίπτωση είναι ιδιαίτερα κτυπητή. Δεν είναι από εκείνες όπου αίτημα για προσωρινό διάταγμα αναστολής αρνητικής απόφασης ισοδυναμεί με αίτημα για την παραχώρηση διοικητικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο. Εδώ ρητά ζητείται από το Δικαστήριο να αναλάβει έργο το οποίο ανήκει στη διοίκηση.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233,

Artemiou v. Republic (1966) 3 C.L.R. 562,

Goulelis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 583,

Tyrokomou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 403,

Karram v. Republic (1983) 3 C.L.R. 199,

Sayigh v. Republic (1986) 3 C.L.R. 277.

Προσφυγή.

Αίτηση για αναστολή της απόφασης για την απέλαση της αιτήτριας 2.

Δ. Κακουλλής, για τους Αιτητές.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Τα όσα οι αιτητές εκθέτουν ως γεγονότα συνίστανται, στο βαθμό που τώρα ενδιαφέρει, στα εξής. Ο αιτητής 1 είναι Κύπριος ενώ η αιτήτρια 2 είναι Ρουμάνα. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1997 τέλεσαν στη Ρουμανία πολιτικό γάμο. Στις 17 Οκτωβρίου 1997 η αιτήτρια 2 αφίχθη στον αερολιμένα Λάρνακας με Ρουμανικό διαβατήριο. Δεν της δόθηκε όμως άδεια εισόδου στη Δημοκρατία. Και σε περίπου ένα εικοσιτετράωρο απελάθηκε παρά τη διαμαρτυρία στο μεταξύ του δικηγόρου των αιτητών με επιστολή του που παρέμεινε αναπάντητη.

Με την προσφυγή, που καταχωρήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1997, ζητούνται δηλώσεις που αποβλέπουν στον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης με την οποία δεν επιτράπηκε η είσοδος της αιτήτριας 2 όπως και της μη απάντησης στην επιστολή του δικηγόρου. Ζητείται συνάμα όπως ο Υπουργός Εσωτερικών διαταχθεί να παραχωρήσει στην αιτήτρια 2 άδεια εισόδου.

Καταχωρήθηκε, παράλληλα με την προσφυγή, και μονομερής αίτηση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος "διατάττον τον Καθ' ου η Αίτηση 1 όπως επιτρέψει και/ή παραχωρήσει άδεια στην Αιτήτρια 2 να εισέλθει και παραμείνει στην Κυπριακή Δημοκρατία μετά του συζύγου της Αιτητή (1) μέχρι τελικής εκδίκασης της υπόθεσης και/ή νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου."

Με τον Κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, (όπως έχει τροποποιηθεί), προβλέπεται η δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η ισχύς διοικητικής απόφασης. Τέτοια δυνατότητα προσφέρεται, καθώς υπογραμμίζεται στη νομολογία, μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και εφόσον (α) προκύπτει έκδηλη παρανομία' ή (β) πρόκειται να επέλθει ανεπανόρθωτη ζημία εκτός αν η αναστολή θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση και θα απέβαινε σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος: βλ. την απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233.

Αυτά αφορούν θετικές διοικητικές αποφάσεις. Αρνητικές αποφάσεις - όπως η προσβαλλόμενη για τη μη παραχώρηση άδειας εισόδου - δεν αναστέλλονται. Γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την έκδοση διοικητικής απόφασης από το ίδιο το Δικαστήριο που είναι βέβαια ανεπίτρεπτο γιατί εκβαίνει το δικαιοδοτικό όριο που τίθεται στο Άρθρο 146 του Συντάγματος: βλ. Artemiou ν. Republic (No. 2) (1966) 3 C.L.R. 562, στη σελ. 569· Goulelis ν. Republic (1969) 3 C.L.R. 583, στη σελ. 585· Tyrokomou ν. Republic (1976) 3 C.L.R. 403, στη σελ. 405 Karram v. Republic (1983) 3 C.L.R. 199, στη σελ. 203-4 και Sayigh v. Republic (1986) 3 C.L.R. 277, στη σελ. 281.

Η παρούσα περίπτωση είναι ιδιαίτερα χτυπητή. Δεν είναι από εκείνες όπου αίτημα για προσωρινό διάταγμα αναστολής αρνητικής απόφασης ισοδυναμεί με αίτημα για την παραχώρηση διοικητικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο. Εδώ ρητά ζητείται από το Δικαστήριο να αναλάβει έργο το οποίο ανήκει στη διοίκηση.

Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα κρίνεται απαράδεκτη. Και απορρίπτεται.

Η αίτηση απορρίπτεται.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο