|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2157
12 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 837/95, 921/95, 926/95)
Σχέδια Υπηρεσίας — Κατάργηση παλαιού και θέση σε ισχύ νέου σχεδίου — Διαδικασία προαγωγής που έπρεπε να κινηθεί ισχύοντος του παλαιού σχεδίου αλλά τελικώς έλαβε χώρα όταν το νέο σχέδιο είχε ήδη τεθεί σε ισχύ — Εφαρμοστέο το νέο σχέδιο —Διακρίσεις και συνέπειες.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Κατάργηση δίκης — Η περίπτωση έκδοσης ακυρωτικής απόφασης σε άλλη προσφυγή κατά της αυτής πράξης.
Οι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών σε Λειτουργούς Εισπράξεως Φόρων 1ης Τάξεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Προηγείται η εξέταση του εφαρμοστέου σχεδίου υπηρεσίας. Το ίδιο ζήτημα απασχόλησε σε σχέση με άλλη διοικητική απόφαση στις συνεκδικασθείσες προσφυγές αρ. 916/95 και 927/95, στις οποίες το Δικαστήριο κατέληξε ότι εφαρμογή δεν μπορούσε να έχει παρά μόνο το νέο σχέδιο ενόψει της κατάργησης του προηγούμενου.
2. Τα ίδια ισχύουν και εδώ. Ό,τι η Ε.Δ.Υ. θεώρησε ως την ορθολογική επιλογή του χρόνου αναφορικά με τον καθορισμό υποψηφιοτήτων δεν μπορούσε να γίνει κατ' αντίθεση προς ό,τι νομικώς επιβάλλεται ενόψει της αλλαγής στο σχέδιο υπηρεσίας.
3. Με αυτό το αποτέλεσμα στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95, η προσφυγή αρ. 837/95 καθίσταται άνευ αντικειμένου και έτσι η δίκη καταργείται.
4. Οι προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95 επιτυγχάνουν. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Ως προς την προσφυγή αρ. 837/95, η δίκη κηρύσσεται καταργημένη. Επιδικάζεται υπέρ των αιτητών στην κάθε μια από τις προσφυγές το 1/3 των εξόδων. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δημοκρατία ν. Χαραλάμπους κ.ά. (1992) 3 Α.Α.Δ. 251.
Προσφυγές.
Προσφυγές με τις οποίες προσβάλλεται η απόφαση της Ε.Δ.Υ. με την οποία διορίστηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Λειτουργού Εισπράξεων Φόρων στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων αντί των αιτητών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Α. Κουρσουμπά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Γεωργίου, για τα Ενδιαφερόμενα Πρόσωπα Χρ. Χρυσοστόμου και Π. Μιχαήλ.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Δύο μόνιμες (Τακτ. Προϋπ.) θέσεις Λειτουργού για τις Εισπράξεις Φόρων, 1ης Τάξης, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, παρέμειναν κενές από 1 Απριλίου 1994. Μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 1994 δεν υπήρχε δυνανότητα πλήρωσής τους διότι δεν υπήρχαν προάξιμοι υποψήφιοι. Εν συνεχεία όμως, παρά την έλευση αυτής της δυνατότητας, η αρμόδια αρχή παρέλειψε να υποβάλει σχετική πρόταση σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 29 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990. Γι' αυτό η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), σε συνεδρίαση ημερ. 15 Μαΐου 1995, αποφάσισε να προχωρήσει δυνάμει του εδαφίου (3) για πλήρωση των θέσεων. Συνακόλουθα εξέτασε κατά την ίδια συνεδρίαση ζήτημα σχεδίου υπηρεσίας. Διότι στις 5 Μαΐου 1995 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας νέο σχέδιο με βάση το οποίο καθίσταντο υποψήφιοι και υπάλληλοι που δεν κατείχαν ό,τι απαιτούσε το προηγούμενο σχέδιο. Κατέληξε ότι θα έπρεπε να εφαρμόσει το προηγούμενο σχέδιο επειδή "κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή τέσσερις μήνες μετά τις 8.12.94, ίσχυε το προηγούμενο Σχέδιο Υπηρεσίας". Οι τέσσερις μήνες ήταν βέβαια η προθεσμία εντός της οποίας η αρμόδια αρχή όφειλε να είχε υποβάλει πρόταση για την πλήρωση των θέσεων. Ο συλλογισμός λοιπόν για την επιλογή του προηγούμενου σχεδίου συνίστατο στο ότι κρίσιμος χρόνος για τον καθορισμό υποψηφιοτήτων ήταν ο κατά τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας.
Με την απόφαση για πλήρωση των θέσεων στη βάση του προηγούμενου σχεδίου υπηρεσίας, οι αιτητές στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95 αποκλείστηκαν διότι δεν κατείχαν ένα από τα απαιτούμενα προσόντα εκείνου του σχεδίου. Ενώ κατείχαν ό,τι απαιτούσε το νέο σχέδιο. Ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 837/95 κατείχε όμως τα προσόντα και με βάση το παλαιό. Και συγκαταλέγηκε ανάμεσα στους υποψηφίους.
Η Ε.Δ.Υ. επιλήφθηκε ξανά της πλήρωσης των θέσεων σε συνεδρίαση ημερ. 28 Ιουνίου 1995. Αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Σε σχέση με τους αιτητές στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95, τίθεται ως ζήτημα για εξέταση το ποιο ήταν το σχέδιο υπηρεσίας που είχε εν προκειμένω εφαρμογή. Ενώ σε σχέση με τον αιτητή στην προσφυγή αρ. 837/95 τίθενται διάφορα άλλα ζητήματα.
Προηγείται βέβαια η εξέταση του εφαρμοστέου σχεδίου υπηρεσίας. Με απασχόλησε το ίδιο ζήτημα σε σχέση με άλλη διοικητική απόφαση στις συνεκδικασθείσες προσφυγές αρ. 916/95 και 927/95. Στις οποίες κατέληξαν ότι εφαρμογή δεν μπορούσε να έχει παρά μόνο το νέο σχέδιο ενόψει της κατάργησης του προηγούμενου. Ανέφερα σχετικά τα εξής:
"Το σχέδιο υπηρεσίας αποτελούσε εν προκειμένω δευτερογενή νομοθεσία με ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 7 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1, από την ημερομηνία δημοσίευσης του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Οι περί Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων - Θέση Λειτουργού για τις Εισπράξεις Φόρων, 1ης Τάξης (Σχέδια Υπηρεσίας) Κανονισμοί, του 1995 (Βλ. Σ.Υ. 10/95) με τους οποίους τέθηκε σε ισχύ το νέο σχέδιο, δεν προνοούσαν για τη διάσωση του παλαιού σχεδίου για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα μετά τη δημοσίευση τους. Έτσι καταργήθηκε το παλαιό σχέδιο. Αυτή η εξέλιξη ματαίωσε κατά την άποψη μου την εκκρεμούσα διαδικασία για την πλήρωση θέσεων προαγωγής. Η θεσμοθετημένη πλέον αναγκαιότητα για κατοχή των προβλεπόμενων προσόντων και κατά τον χρόνο λήψης της τελικής απόφασης πρέπει να έχει ως προϋπόθεση τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του σχεδίου υπηρεσίας δυνάμει του οποίου τίθενται. Τα προσόντα που απαιτούνται και για τους δύο χρόνους δυνάμει του άρθρου 35(2)(β) είναι, καθώς εκεί ορίζεται, εκείνα "που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας". Υπαρκτού, κατά τη δική μου ερμηνεία, όχι μόνο για την πρώτη περίπτωση αλλά και για τη δεύτερη. Τίποτε δεν μου φαίνεται να δικαιολογεί την άποψη ότι για τη δεύτερη περίπτωση μπορεί να γίνεται λόγος για προσόντα που ενώ δεν έχουν έρεισμα σε ισχύουσα πρόνοια έχουν ωστόσο νόημα και επενέργεια ως εκ της αποκρυστάλλωσης του αυτού μέτρου κατά παρελθόν. Καταλήγω λοιπόν ότι η διαδικασία που ακολούθησε η Ε.Δ.Υ. έπασχε κατά νόμο."
Τα ίδια ισχύουν και εδώ. Ό,τι η Ε.Δ.Υ. θεώρησε ως την ορθολογική επιλογή του χρόνου αναφορικά με τον καθορισμό υποψηφιοτήτων δεν μπορούσε να γίνει κατ' αντίθεση προς ό,τι νομικώς επιβάλλεται ενόψει της αλλαγής στο σχέδιο υπηρεσίας. Η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.
Με αυτό το αποτέλεσμα στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95, η προσφυγή αρ. 837/95 καθίσταται άνευ αντικειμένου και έτσι η δίκη καταργείται. Όπως υπομνήστηκε στη Δημοκρατία ν. Χαραλάμπους κ.ά. (1992) 3 Α.Α.Δ. 251 (στις σελ. 256-7):
"Μετά από ακυρωτική απόφαση σε μια προσφυγή, άλλη προσφυγή, με την οποία προσβάλλεται η ίδια πράξη, καθίσταται χωρίς αντικείμενο και απαράδεκτη, εκτός εάν υπάρχει λόγος έκδοσης νέας ακυρωτικής απόφασης για τους σκοπούς της παραγράφου 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος (βλ. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318).
Ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει δικαίωμα προαγωγής, αλλά προσμονή για προαγωγή και, ως εκ τούτου, η παράγραφος 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση."
Οι προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95 επιτυγχάνουν. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Ως προς την προσφυγή αρ. 837/95, η δίκη κηρύσσεται καταργημένη. Επιδικάζεται υπέρ των αιτητών στην κάθε μια από τις προσφυγές το 1/3 των εξόδων. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Διαταγή ως ανωτέρω.