|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2003
9 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ε. ΣΑΒΒΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1050/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Βεβαιωτική σε αντίθεση με εκτελεστή πράξη — Περιστάσεις βεβαιωτικού χαρακτήρα της πράξης στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Αρθρου 146 του Συντάγματος — Προθεσμία — Ή κριθείσα περίπτωση σαφούς υπέρβασης της προθεσμίας.
Η αιτήτρια προσέβαλε την εμμονή των καθ' ων η αίτηση στην απόρριψη του αιτήματος της για πολεοδομική άδεια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Από απλή ανάγνωση και σύγκριση όλων των σχετικών εγγράφων είναι φανερό ότι όσα περιέχονται στην επιστολή ημερ. 2/2/95 δεν αποτελούν νέα πραγματικά στοιχεία ικανά να προσδώσουν στη νεώτερη απόφαση εκτελεστότητα. Άλλωστε όλα ήταν γνωστά και λήφθηκαν υπόψη, όπως επιμαρτυρείται από τα έγγραφα, όταν πάρθηκε η προγενέστερη απόφαση του ιδίου οργάνου στις 2/12/94. Ειδικότερα η ύπαρξη του τριόροφου κτιρίου και οι συνθήκες ανέγερσης του, η προτεινόμενη χρήση της νέας κατοικίας καθώς και η γενική αρχή συγκράτησης του πληθυσμού στις περιοχές αυτές, που επισημαίνει το Τμήμα Πολεοδομίας. Οι απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής και του Τμήματος ήταν απλή υιοθέτηση όλων των προηγούμενων θέσεων τους, που είχαν ληφθεί πάνω στην ίδια πραγματική βάση.
Κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου, η απόφαση που κοινοποιήθηκε στις 26/9/95 φέρει βεβαιωτικό χαρακτήρα και προσβάλλεται απαράδεκτα γιατί εμμένει στην εκδηλωθείσα με την προηγούμενη απόφαση της 2/12/94 άρνηση χορήγησης χαλαρώσεων. Περαιτέρω, έχοντας υπόψη τα χρονικά σημεία κατάθεσης της προσφυγής -11/12/95 - και πλήρους γνώσης της επίδικης απόφασης - που συνάγεται με βεβαιότητα ότι το αργότερο είναι η 2/2/95 που ζητήθηκε η αναθεώρηση της - η προσφυγή είναι σαφώς εκπρόθεσμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054,
Asaad v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1529,
Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191.
Προσφυγή.
Προσφυγή της αιτήτριας κατά της απόφασης ημερ. 5/9/95, η οποία κοινοποιήθηκε σ' αυτήν στις 26/9/95, με την οποία η Υπουργική Επιτροπή, κατόπιν αιτήματός της ημερ. 2/2/95, για επανεξέταση, επανέλαβε το περιεχόμενο προηγούμενης απόφασής της ημερ. 2/12/94, με την οποία απέρριψε αίτημά της για έκδοση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση τριώροφης οικοδομής σε οικόπεδό της στην παλιά Λευκωσία, κατά παρέκκλιση του Τοπικού Σχεδίου Ανάπτυξης, επειδή έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 26 του Ν. 7/90, όπως τροποποιήθηκε.
Α. Ευτυχίου με Χρ. Παπανδρέου, για την Αιτήτρια.
Γ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Α.: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια οικοπέδου στην παλιά Λευκωσία στο οποίο, με βάση άδεια που εξασφάλισε στις 6/9/72, είχε κτίσει τριόροφη οικοδομή. Τον Ιούλιο του 1992 αποτάθηκε στο Δήμο Λευκωσίας ως την αρμόδια αρχή για πολεοδομική άδεια, που θα της επέτρεπε την περαιτέρω ανάπτυξη με την ανέγερση άλλης τριόροφης, επίσης, οικοδομής. Η ικανοποίηση του αιτήματος θα συνεπαγόταν σοβαρή παραβίαση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, αναφορικά με το ύψος της οικοδομής και τον συντελεστή δόμησης (προσθήκη δύο ορόφων). Γιαυτό και η σχετική αίτηση απορρίφθηκε. Πέραν από τις σοβαρές αυτές υπερβάσεις άλλος λόγος απόρριψης ήταν ότι η οικοδομή, λόγω του όγκου, της κλίμακας και της μορφής της δεν εναρμονιζόταν με την περιοχή, η οποία έχει παραδοσιακό χαρακτήρα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το παραπάνω πολεοδομικό σχέδιο εκπονήθηκε με βάση τις διατάξεις του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (αρ. 90/72), όπως τροποποιήθηκε, που τέθηκε σε ισχύ από το Δεκέμβριο του 1990. Ο ίδιος νόμος εισήγαγε την ιδέα της πολεοδομικής άδειας που καθιέρωσε και ως προϋπόθεση για τη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης που συνιστά ανάπτυξη γης (αρθρ. 21).
Στις 24/1/93 η αιτήτρια, μετά την απόρριψη του αιτήματος της από την αρμόδια αρχή για χαλαρώσεις, ζήτησε από τον Υπουργό Εσωτερικών να παραπέμψει την υπόθεση στο Υπουργικό Συμβούλιο (σχετική είναι και η επιστολή της ημερ. 30/5/92 στην οποία εκθέτει και τους λόγους στους οποίους βάσισε το αίτημα). Η αιτήτρια επεδίωξε την παραπάνω ανάπτυξη της γης της για να στεγάσει ενήλικη θυγατέρα της. Ας σημειωθεί ότι οι αρμοδιότητες του Υπουργικού Συμβουλίου καθορίζονται από το αρθρ. 26 του νόμου (όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρ. 5 του Ν. 7/90). Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει εξουσία να εκδίδει πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση σχεδίου ανάπτυξης "σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις".
Στις 2/12/94 η Υπουργική Επιτροπή, στην οποία εκχωρήθηκαν οι παραπάνω εξουσίες του Υπουργικού Συμβουλίου, αποφάσισε να μη δεχθεί την αίτηση "διότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του αρθρ. 26" του νόμου. Προηγουμένως λήφθηκαν οι απόψεις του Δήμου Λευκωσίας και του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως που εισηγήθηκαν, για τους λόγους που αναφέρουν στις επιστολές τους (παραρτήματα Δ και Ε αντίστοιχα), απόρριψη της. Μελετήθηκε επίσης το υπ' αρ. 14/65 σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών (παράρτημα Στ). Η απορριπτική απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 20/1/95 (παράρτημα Θ).
Έχει σημασία, για τους σκοπούς της προδικαστικής ένστασης των καθών, να συμπληρώσουμε το ιστορικό με αναφορά και στις άλλες κρίσιμες ημερομηνίες. Στις 2/2/95 η αιτήτρια υπέβαλε αίτημα για επανεξέταση. Η Υπουργική Επιτροπή, που είχε ενώπιον της το σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών αρ. 19/8, επανέλαβε, απορρίπτοντας στις 5/9/95 το αίτημα, την προηγούμενη κρίση της, ότι δεν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος για έγκριση των χαλαρώσεων. Ακολούθησε κοινοποίηση στις 26/9/95. Η Πολεοδομική Αρχή και ο Διευθυντής του Τμήματος είχαν κληθεί και εξέφρασαν πάλιν τις απόψεις τους γραπτώς (παραρτήματα Κ και Λ αντίστοιχα) χωρίς καμιά διαφοροποίηση από τις προηγούμενες θέσεις τους (παραρτήματα Δ και Ε). Η κρινόμενη προσφυγή κατατέθηκε στις 11/12/95 και προσβάλλει την παραπάνω απόφαση, που λήφθηκε και κοινοποιήθηκε μέσα στο Σεπτέμβριο του 1995.
Η προδικαστική ένσταση, όπως πρέπει να έγινε αντιληπτόν, αφορά το εμπρόθεσμο της προσφυγής. Οι καθών υποστηρίζουν πως είναι εκπρόθεσμη διότι η προσβαλλόμενη είναι βεβαιωτική της προηγούμενης εκτελεστής πράξης ημερ. 2/12/94, η οποία κοινοποιήθηκε στις 20/1/95, ή είναι πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα. Ό,τι ακολούθησε την κοινοποίηση της απορριπτικής απόφασης της 2/12/94, κατά την ίδια εισήγηση, δεν περιείχε κανένα νέο στοιχείο που έχρηζε διερεύνησης. Με κανένα τρόπο δε δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τη λήψη νέας εκτελεστής απόφασης.
Για ενίσχυση των θέσεων της η δικηγόρος της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στο "Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών" του Μ. Δ. Στασινόπουλου, 4η έκδοση. Το απόσπασμα στη σελ. 176, που ακολουθεί, αναλύει τη φύση και έκταση της έρευνας που απαιτείται για να προσδώσει σε νέα απόφαση εκτελεστότητα:
"Πότε υπάρχει νέα έρευνα, είναι ζήτημα πραγματικόν. Θεωρείται όμως γενικώς νέα έρευνα η λήψις υπ' όψιν νέων ουσιωδών νομικών ή πραγματικών στοιχείων, κρίνεται δε αυστηρώς το χρησιμοποιηθέν νέον υλικόν, διότι δεν πρέπει ο απολέσας την προθεσμίαν διά την προσβολήν μιας εκτελεστής πράξεως, να δύναται να καταστρατηγή την προθεσμίαν ταύτην διά της δημιουργίας νέας πράξεως, η οποία εξεδόθη κατ' επίφασιν μεν κατόπιν νέας ερεύνης, κατ' ουσίαν όμως επί τη βάσει των αυτών στοιχείων. Ούτω, δεν θεωρείται νέα έρευνα η παραπομπή της υποθέσεως εκ νέου εις συμβούλιον, προς εξέτασιν από νομικής αποκλειστικώς πλευράς ή η παραπομπή προς γνωμάτευσιν εις το νομικόν συμβούλιον ή η επίκλησις άλλης νομικής διατάξεως εκτός εκείνης εφ' ης είχε στηριχθή η αρχική πράξις, εφ' όσον δεν γίνεται επίκλησις και νέων πραγματικών στοιχείων.
Νέα έρευνα υπάρχει ιδίως εάν, προ της εκδόσεως της νεωτέρας πράξεως, λαμβάνη χώραν εξέτασις στοιχείων κρίσεως νεωστί προκυπτόντων ή προϋπαρχόντων μεν αλλά τέως αγνώστων, άτινα νυν λαμβάνονται προσθέτως διά πρώτη φοράν υπ' όψιν. Ομοίως, νέαν έρευναν συνιστά η διενέργεια αυτοψίας ή η συλλογή συμπληρωματικών επί της υποθέσεως πληροφοριών."
Οι παραπομπές των καθών περιλαμβάνουν τις υποθέσεις Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054, Asaad v. Republic(1984) 3 C.L.R. 1529, που έχουν υιοθετήσει την παραπάνω γενική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι είναι δυνατή η παραγωγή νέας διοικητικής πράξης, ύστερα από επανεξέταση, και αφού προηγηθεί διερεύνηση νέων ή συμπληρωματικών δεδομένων: βλέπε επίσης Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 Α.Α.Δ. 191.
Η αιτήτρια υποστήριξε πως έδωσε πρόσθετα στοχεία, που οδήγησαν σε νέα αυτοτελή κρίση, η οποία είναι προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως. Και ότι αυτό προκύπτει από σύγκριση του περιεχομένου της επιστολής της, με την οποία ζητήθηκε η αναθεώρηση της πρώτης απόφασης, με το νέο υλικό και επίσης με τα παραπάνω σημειώματα, που τέθηκαν υπόψη της Υπουργικής Επιτροπής στην κάθε περίπτωση. Το προεξάρχον νέο στοιχείο αναφέρεται, κατά την εισήγηση, στην παράγραφο (δ) της επιστολής, δηλαδή, ότι η αιτήτρια είχε ήδη ανεγείρει, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια του 1972, οικοδομή με το ίδιο ύψος και τον ίδιο αριθμό ορόφων. Έτσι η οικοδομή, όπως γράφει στην επιστολή της ημερ. 2/2/95 "θα συμπληρώσει μορφολογικά και αισθητικά την υπάρχουσα".
Αναφορά επίσης, μέσα στο ίδιο πνεύμα, έγινε και στην πρόθεση της αιτήτριας, που ρητά αναφέρεται στην εν λόγω επιστολή, να χρησιμοποιήσει την οικοδομή ως κατοικία για τη θυγατέρα της, που είχε τότε ενηλικιωθεί. Άλλο σημείο που θίγει η επιστολή είναι το περιορισμένο εμβαδόν της προτεινόμενης κατοικίας. Οι υπόλοιπες παράγραφοι δεν περιέχουν στοιχεία ή γεγονότα. Αναφέρονται στη διαπίστωση, που περιλαμβάνει το Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας, ότι σε περιοχές στο ιστορικό κέντρο παρατηρείται πληθυσμιακή αποψίλωση και επίσης σε επίσημη εξαγγελία για την ανάγκη ικανοποίησης γενικά των στεγαστικών αναγκών του πληθυσμού.
Από απλή ανάγνωση και σύγκριση όλων των παραπάνω εγγράφων είναι φανερό ότι όσα περιέχονται στην επιστολή ημερ. 2/2/95 δεν αποτελούν νέα πραγματικά στοιχεία ικανά να προσδώσουν στη νεώτερη απόφαση εκτελεστότητα. Άλλωστε όλα ήταν γνωστά και λήφθηκαν υπόψη, όπως επιμαρτυρείται από τα έγγραφα, όταν πάρθηκε η προγενέστερη απόφαση του ιδίου οργάνου στις 2/12/94. Ειδικότερα η ύπαρξη του τριόροφου κτιρίου και οι συνθήκες ανέγερσης του, η προτεινόμενη χρήση της νέας κατοικίας καθώς και η γενική αρχή συγκράτησης του πληθυσμού στις περιοχές αυτές, που επισημαίνει το Τμήμα Πολεοδομίας. Οι απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής και του Τμήματος ήταν απλή υιοθέτηση όλων των προηγούμενων θέσεων τους, που είχαν ληφθεί πάνω στην ίδια πραγματική βάση.
Κατά τη γνώμη μου η απόφαση που κοινοποιήθηκε στις 26/9/95 φέρει βεβαιωτικό χαρακτήρα και προσβάλλεται απαράδεκτα γιατί εμμένει στην εκδηλωθείσα με την προηγούμενη απόφαση της 2/12/94 άρνηση χορήγησης χαλαρώσεων. Περαιτέρω, έχοντας υπόψη τα χρονικά σημεία κατάθεσης της προσφυγής -11/12/95 - και πλήρους γνώσης της επίδικης απόφασης - που συνάγεται με βεβαιότητα ότι το αργότερο είναι η 2/2/95 που ζητήθηκε η αναθεώρηση της - η προσφυγή είναι σαφώς εκπρόθεσμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.