|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1974
8 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 76/95)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Προσφυγή κατά παραλείψεως — Ειδικά η περίπτωση παράλειψης απόφαση και απαντήσεως επί αιτήματος του αιτητή — Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με όρους αναγόμενους στην ουσία του αιτήματος—Προέχει το καθήκον της διοίκησης για εξέταση του αιτήματος και απόφαση επ' αυτού.
Άδεια Οικοδομής — Δεν υφίσταται υποχρέωση αλλά μόνο εξουσία έκδοσής της, υπό τις νόμιμες προϋποθέσεις — Το ζήτημα της δυνατότητας επιδίωξης αδείας οικοδομής ενώ ήδη προωθείται η αναγκαστική απαλλοτρίωση του οικείου ακινήτου — Δεν αποφασίστηκε στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Aspri v. Republic 4 R.S.C.C. 57,
Michael Theodossiou Co. Ltd v. Municipality of Limassol (1975) 3 C.L.R. 195,
Theophilou v. The Improvement Board of Yermasoyia (1985) 3 C.L.R. 2016,
Tofarco Ltd κ.ά. v. Δήμος Λάρνακας (1994) 4 Α.Α.Δ. 233,
Phedias Kyriakides v. Republic, 1 R.S.C.C. 66,
Δήμος Λάρνακας v. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 400,
Xenophontos v. Republic, 2 R.S.C.C. 89,
Panayiotopoulou-Toumazi v. Nicosia Municipality (1985) 3 C.L.R. 2405,
Republic v. Nissiotou (1985) 3 C.L.R. 1335,
Lemi and Others v. District Administration Nicosia (1986) 3 C.L.R. 2226,
Δημοκρατία ν. Γιωργαλλή κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 590,
Δημητρίου ν. ΚΟΤ κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 610,
Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 434,
Χρύσανθου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1466,
Municipal Committee ofLarnaca v. Georghiou (1988) 3 C.L.R. 123,
Γεωργίου ν. Δήμου Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 1055,
Oscar Estates Ltd v. Δήμου Παραλιμνίου (1993) 4 Α.Α.Δ. 2642.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η άρνηση του Δήμου Λευκωσίας να εξετάσει την αίτηση του αιτητή για έκδοση άδειας οικοδομής.
Μ. Κυριακίδης, για τους Αιτητές.
Ν. Οικονομίδης για Κ. Ιντιάνο, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 27.4.94, οι αιτητές υπέβαλαν προς το Δήμο Λευκωσίας, ως την αρμόδια αρχή, αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής. Δεν τους δόθηκε, όμως, οποιαδήποτε απάντηση παρά τις υπενθυμιτικές επιστολές τους μέχρι και την άσκηση της προσφυγής στις 18.1.95, με την οποία ζητούν,
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση ή/και παράλειψη του Καθ' ου η Αίτηση να εξετάσει αίτηση του Αιτητή για άδεια οικοδομής είναι άκυρη και παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος"
Τα πράγματα περιπλέχθηκαν με την καταχώριση της ένστασης των Καθ' ων η αίτηση και των αγορεύσεων. Αναφέρεται στην ένσταση πως οι Καθ' ων η αίτηση δεν μπορούσαν να εκδώσουν την άδεια "καθ' ότι ήδη αποφάσισαν την απαλλοτρίωση και επίταξη της επηρεαζόμενης ιδιοκτησίας των αιτητών". Ας σημειωθεί πως στις 12.8.1994 δημοσιεύθηκε γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης του ακινήτου και στις 4.11.94 διατάγματα απαλλοτρίωσης και επίταξης του. Οι αιτητές, εκλαμβάνοντας πως αυτά σήμαιναν εξωτερίκευση απόφασης απορριπτικής της αίτησής τους, επιχειρηματολόγησαν υπέρ της ακύρωσης της επειδή, σύμφωνα με τις. υποθέσεις, Evrydiki Aspri v. Republic, 4R.S.C.C. 57, Michael Theodossiou Co. Ltd v. Municipality of Limassol (1975) 3 C.L.R. 195, Christakis Theophilou v. The Improvement Board of Yermasoyia (1985) 3 C.L.R. 2016, Tofarco Ltd κ.ά. ν. Δήμος Λάρνακας (1994) 4 Α.Α.Δ. 233, η ύπαρξη γνωστοποίησης και διατάγματος απαλλοτρίωσης ή και επίταξης του ακινήτου δεν είναι παράγοντας που μπορούσε να ληφθεί υπόψη. Και οι Καθ' ων η αίτηση, με αναφορά στις υποθέσεις Phedias Kyriakides v. Republic, 1 R.S.C.C. 66 και Christakis Theophilou (ανωτέρω), υποστήριξαν πως αφού οι αιτητές θεώρησαν πως απερρίφθη η αίτησή τους, στερούνταν πλέον εννόμου συμφέροντος για προσβολή της παράλειψης απάντησης σ' αυτή. Για να απαντήσουν οι αιτητές πως αυτά είναι άσχετα επειδή, "η προσφυγή αφορά άρνηση ή παράλειψη έκδοσης άδειας οικοδομής και όχι παράλειψη της διοίκησης να απαντήσει σε αναφορά των αιτητών". Με την αντίληψη πως οι καθ' ων η αίτηση είχαν εκ του νόμου καθήκον έκδοσης άδειας οικοδομής ενόψει της υπόθεσης Δήμος Λάρνακας v. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 400. Αντίληψη εσφαλμένη, εν πάση περιπτώσει, αφού στην υπόθεση αυτή η Ολομέλεια ακριβώς εξήγησε πως δεν επιβάλλεται από το Νόμο καθήκον έκδοσης άδειας οικοδομής αλλά παρέχεται εξουσία έκδοσής της, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις προς τούτο.
Υπέδειξα κατά τις διευκρινίσεις την αναντιστοιχία των πιο πάνω με τη θεραπεία που επιδιώκεται η οποία, ανεξάρτητα από τις ταξινομήσεις που έγιναν, παραμένει αναλλοίωτη και προσδιορίζει ό,τι είναι δυνατό να αναθεωρηθεί στην παρούσα διαδικασία. Αυτή είναι η "άρνηση ή/και παράλειψη του Καθ' ου η αίτηση να εξετάσει την αίτηση" και, κατά προέκταση, να δώσουν οποιανδήποτε επί τούτου απάντηση στους αιτητές.
Οι καθ' ων η αίτηση δέκτηκαν πως ουδέποτε απορρίφθηκε η αίτηση για άδεια οικοδομής και πως ουδέποτε απάντησαν στους αιτητές σε σχέση με το θέμα αυτό. Αναφέρθηκαν σε επιστολή προς αρμόδιο τμήμα αναφορικά με την πυρασφάλεια αλλά εκείνο που προκύπτει ως η εξήγηση της στάσης τους είναι το γεγονός της πρόθεσής τους, αρχικά, να απαλλοτριώσουν το ακίνητο και, μετά, η ίδια η δημοσίευση γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης και στη συνέχεια διαταγμάτων απαλλοτρίωσης και επίταξης.
Οι καθ' ων η αίτηση είχαν καθήκον να εξετάσουν την αίτηση που τους υποβλήθηκε και να αποφασίσουν αν θα την εγκρίνουν ή αν θα την απορρίψουν και δεν υπάρχει λόγος να υπεισέλθω σ' αυτή την υπόθεση σε συζήτηση ως προς το αν αυτό το καθήκον επιβαλλόταν όχι μόνο από τον ίδιο τον περί Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε, ως συνέπεια της εξουσίας που ανατίθεται στην αρμόδια αρχή αλλά και από το άρθρο 29 του Συντάγματος. (Βλ. συναφώς Phedias Kyriakides v. Republic (ανωτέρω) Charilaos Xenophontos v. Republic, 2 R.S.C.C. 89, Panayiotopoulou-Toumazi v. Nicosia M'ty (1985) 3 C.L.R. 2405, Republic v. Nissiotou (1985) 3 C.L.R. 1335, Lemi and Others v. District Administration N'sia (1986) 3 C.L.R. 2226, Δημοκρατία v. Γιωργαλλή κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 590, Δημητρίου ν. ΚΟΤ κ.ά. (1993) 3 Α.Α.Δ. 610, αλλά και Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 434. Ούτως ή άλλως, δεν έχουμε περίπτωση απόφασης που υποστηρίχθηκε πως εξ αντικειμένου δεν ήταν δυνατό να ληφθεί ή περίπτωση στην οποία θα μπορούσε να λεχθεί ότι δεν παρήλθε εύλογος χρόνος από την υποβολή της αίτησης, (βλ. σχετικά Γαβριήλ Γ. Χρυσάνθου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1466). Η παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να εξετάσουν την αίτηση και να απαντήσουν στον αιτητή αναφορικά με την απόφασή τους, δεν συνδέεται με οτιδήποτε που θα ήταν δυνατό να ενταχθεί στις εγγενείς ανάγκες της περίστασης, (βλ. M'pal C'ttee ofLarnaca v. Georghiou (1988) 3 C.L.R. 123, Ανδρούλλα Ανδρέα Γεωργίου ν. Δήμου Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 1055, Oscar Estates Ltd v. Δήμου Παραλιμνίου (1993) 4 Α.Α.Δ. 2642). Ουσιαστικά έχουμε ενσυνείδητη επιλογή για μή εξέταση - απάντηση, για τους λόγους που σημείωσα. Η πρόθεση, όμως, για απαλλοτρίωση αλλά και η ίδια η δημοσίευση διατάγματος απαλλοτρίωσης και επίταξης δεν αναιρούν το καθήκον για εξέταση της αίτησης, απόφαση επ' αυτής και απάντηση. Αν νόμιζαν οι καθ' ων η αίτηση πως αυτοί ήταν λόγοι απόρριψης της αίτησης, ας την απέρριπταν οπότε και θα ελεγχόταν η νομιμότητα της απόρριψης αν οι αιτητές την προσέβαλλαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη παράλειψη δεν έπρεπε να είχε προκύψει και παν το παραλειφθέν έδει να είχε εκτελεστεί. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.