|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1648
11 Ιουλίου, 1997
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΙΛΙΟΣ Γ. ΣΥΚΟΠΕΤΡΠΉΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 972/95)
Φορολογία — Φορολογία κεφαλαιουχικών κερδών — Απαλλαγές — Η απαλλαγή τον Άρθρου 10(β) του Ν. 52/80 (πριν τροποποιηθεί με το Ν. 70(1)/94) — Ο διαλαμβανόμενος στη διάταξη όρος "οικογένεια" — Ερμηνεία από τη νομολογία —Συγκρουόμενες αποφάσεις — Υιοθέτηση της άποψης ότι η οικογένεια τον Άρθρου 10(β) περιλαμβάνει τέκνα εν γένει, όχι μόνο άγαμα τέκνα.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2102,
Οράτη ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2525,
Εγγλεζάκη ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1807,
Θωμά ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 157,
Σταυρή ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1511.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Διευθυντή Εσωτερικών Προσόδων με την οποία επιβλήθηκε στον αιτητή Φόρος Κεφαλαιουχικών Κερδών ως κέρδος από τη δωρεάν μεταβίβαση συγκεκριμένου ακινήτου.
Λ. Σαββίδης, για τον Αιτητή.
Ελ. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Στην παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση και συγκεκριμένα του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων ημερ. 29.9.1995 με την οποία του επιβλήθηκε φόρος κεφαλαιουχικών κερδών ως κέρδος από τη δωρεάν μεταβίβαση συγκεκριμένου ακίνητου στην Παρεκκλησιά Λεμεσού ιδιοκτησίας του, σε οικογενειακή του εταιρεία.
Η δωρεά έγινε στις 6.12.1991 από τον αιτητή στην εταιρεία Filios G. Sykopetritis (Hotels) Ltd, μέτοχοι της οποίας ήταν ο αι-τητής, η σύζυγός του και τα δύο παντρεμένα παιδιά του. Επειδή ακριβώς τα δύο παιδιά του αιτητή ήταν παντρεμένα κατά το χρόνο της δωρεάς, ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων (στο εξής αναφερόμενος ως "ο Διευθυντής") θεώρησε ότι δεν ήταν μέλη της οικογένειάς του και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να τύχει της εξαίρεσης του άρθρου 10(β) του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980, Ν.52/80.
Το άρθρο 10(β) του Ν.52/80 απάλλασσε της φορολογίας κεφαλαιουχικών κερδών "δωρεάν γενομένην υπό γονέως προς τέκνον, μεταξύ συζύγων ή συγγενών μέχρι δευτέρου βαθμού συγγενείας ή προς εταιρείαν περιορισμένης ευθύνης άπαντες οι μέτοχοι της οποίας είναι μέλη και εξακολουθούν διά μίαν πενταετίαν μετά την τοι-αύτην δωρεάν να είναι μέλη της οικογενείας του διαθέτου". Η συγκεκριμένη διάταξη τροποποιήθηκε με τον περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών (Τροποποιητικό) Νόμο του 1994, Ν.70(1)/94, αλλά η τροποποίηση αυτή δεν ισχύει στην παρούσα υπόθεση.
Ουσιαστικά το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο τα παντρεμένα παιδιά του αιτητή μπορούν να θεωρηθούν μέλη της οικογένειάς του, ούτως ώστε να τύχει εφαρμογής η εξαίρεση του άρθρου 10.Ο όρος "οικογένεια" ακριβώς για τους σκοπούς του συγκεκριμένου νόμου έγινε αντικείμενο ερμηνείας σε αριθμό υποθέσεων.
Η νομολογία ακολούθησε ουσιαστικά δύο γραμμές. Η πρώτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο όρος οικογένεια όσον αφορά παιδιά, θα πρέπει να ερμηνευθεί ότι περιλαμβάνει τα άγαμα παιδιά του διαθέτη, ενώ από τη στιγμή που τα παιδιά παντρευτούν, τότε θεωρούνται ότι παύουν να είναι μέλη της οικογένειας των γονέων (βλ. μεταξύ άλλων Ανδριανή Αντωνίου ν. Δημοκρατίας, (1993) 4 Α.A.Δ. 2102 και Ελένη Οράτη ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2525, όπου κρίθηκε ότι τα αδέλφια της διαθέτιδας δεν μπορούσαν επίσης να θεωρηθούν μέλη της οικογένειάς της).
Αντίθετα σε άλλες αποφάσεις (όπως Χρυστάλλα Εγγλεζάκη ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1807 και Ανδρέας Γεωργίου Θωμά ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 157 και Δέσποινα Σταυρή ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1511), οι δικαστές Νικήτας και Κωνστα-ντινίδης ακολούθησαν την άποψη ότι η απαλλαγή δεν περιορίζεται στη συζυγική οικογένεια, δηλαδή στην οικογένεια στην οποία ανήκουν οι σύζυγοι και τα τέκνα που συμβιούν με αυτούς.
Με όλο το σεβασμό συμφωνώ με τη γραμμή που ακολουθήθηκε από τους δικαστές Νικήτα και Κωνσταντινίδη για τους λόγους που εκτίθενται στις πιο πάνω αποφάσεις.
Ο Ν. 52/80 δεν καθορίζει την ευρύτητα του όρου οικογένεια. Όμως αφού στο άρθρο 10 η απαλλαγή δίδεται σε δωρεές από γονιό προς τέκνο και μεταξύ συζύγων ή συγγενών μέχρι δευτέρου (και αργότερα μέχρι τρίτου βαθμού), χωρίς εξαίρεση αν τα τέκνα είναι παντρεμένα ή όχι, ή αν διαβιούν ή όχι κάτω από την ίδια στέγη με τους γονιούς τους, είναι λογικό να σκεφθεί κανένας ότι ο νομοθέτης ήθελε η ίδια διευθέτηση να ισχύει και όταν τα πρόσωπα αυτά ήταν μέλη εταιρείας. Η πρόθεση του νομοθέτη νομίζω είναι φανερή. Δεν σκοπεύω να προβώ σε εκτενέστερη ανάλυση του σκεπτικού ούτε να επαναλάβω όσα λέχθηκαν στις πιο πάνω αποφάσεις. Αρκεί να πω ότι δέχομαι την αντιμετώπιση τους ως απόλυτα ορθή.
Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω ότι η απόφαση του Διευθυντή να θεωρήσει τα παντρεμένα παιδιά του αιτητή ως μη μέλη της οικογένειάς του είναι λανθασμένη και γι' αυτό η απόφασή του θα πρέπει να ακυρωθεί.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα εναντίον των καθ' ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.