|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1575
30 Ιουνίου 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 192/94)
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού — Προαγωγές — Συστάσεις — Καν. 15(3) των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωση και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970 (Κ.Δ.Π. 829/76) — Ερμηνεία από τη νομολογία και εφαρμογή της στην κριθείσα περίπτωση όπου σε συστάσεις προέβη η Γενική Διεθύντρια αντί του αρμοδίου Προϊσταμένου Τμήματος.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η επίδικη απόφαση διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Οικονομίδης ν. ΚΟΤ (1995) 4 Α.Α.Δ. 832,
Περικλέους κ.ά. ν. ΚΟΤ (1996) 4 Α.Α.Δ. 561.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Κ.Ο.Τ. για την εκ νέου προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών αντί του αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Δικηγορόπουλος, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Α.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση με την οποία προήγαγε εκ νέου τους 1. Ορέστη Ρωσσίδη, 2. Ανδρέα Σακκά και 3. Λεύκο Φυλακτίδη στη θέση Τουριστικού Λειτουργού Α' στον ΚΟΤ αναδρομικά μετά από προηγηθείσα ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αντί να προάξει σε αυτή τον αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Η υπόθεση αφορά επανεξέταση που έγινε μετά από δύο κατά σειρά ακυρωτικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προηγούμενες προσφυγές. Ένας από τους λόγους που ακυρώθηκε η πράξη στη δεύτερη προσφυγή ήταν γιατί η κρίση και οι συστάσεις που λήφθηκαν από τον καθ' ου η αίτηση προέρχονταν όχι από τον Προϊστάμενο του Τμήματος "εν τω οποίω η κενή θέσις" αλλά από τους Προϊσταμένους των υποψηφίων της θέσης που κατείχαν μέχρι τότε.
Ο αιτητής πρόβαλε πολυάριθμους νομικούς λόγους ακυρότητας της πράξης, μεταξύ των οποίων και το λόγο ότι η σύσταση υπεβλήθη από τη Γενική Διευθύντρια χωρίς να υπάρχει εξουσία από το Νόμο, δηλαδή κατά παράβαση σχετικού κανονισμού.
Στην υπόθεση Οικονομίδης ν. ΚΟΤ (1995) 4 Α.Α.Δ. 832, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Η σύσταση της Γενικής Διευθύντριας
Στην υπόθεση Δημήτρης Δημητρίου και Άλλοι ν. ΚΟΤ (1993) 4 ΑΛΛ. 1035, ο Δικαστής Νικήτας έκρινε ότι η υποβολή σύστασης από λειτουργό άλλο από τον προϊστάμενο του Τμήματος "εν τω οποίω η κενή θέσις" συνιστούσε παράβαση του Κανονισμού 15 (3) των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωση και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970 (Κ.Δ.Π. 829/70). Η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε από τον δικαστή Πογιατζή στην υπόθεση Νίνα Φιτικίδου και Άλλες ν. ΚΟΤ (1993) 4 Α.Α.Δ. 2028 και από εμένα στην υπόθεση Κώστας Κυπριανίδης και Άλλος ν. ΚΟΤ (1993) 4 Α.Α.Δ. 2486. Οι τρεις κενές θέσεις είχαν κατανεμηθεί σε τρία διαφορετικά τμήματα και είχε ήδη υποβάλει τις συστάσεις του ο προϊστάμενος του καθενός από αυτά. Η υποβολή σύστασης και από τη Γενική Διευθύντρια, κατά τα αποφασισθέντα στις πιο πάνω υποθέσεις, συνιστά και στην παρούσα υπόθεση παράβαση Κανονισμού. Η σύσταση της Γενικής Διευθύντριας αποτέλεσε στοιχείο κρίσης ως προς την αξία των υποψηφίων και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι γι' αυτό το λόγο άκυρη".
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση κατά την ημερομηνία των διευκρινίσεων δήλωσε ότι δεν μπορούσε να διαφωνίσει με το θέμα που καλύπτεται από τις αποφάσεις στην Κυπριανί-δης (ανωτέρω) και Δημητρίου (ανωτέρω). Διαφωνούσε όμως με τα υπόλοιπα επιχειρήματα του αιτητή. Σε απάντηση των πιο πάνω ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υπέδειξε ότι αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος ακυρότητας που προέτασσε και ότι και μόνο αυτός ο λόγος είναι αρκετός για να ακυρωθεί η επίδικη απόφαση.
Σχετική είναι και η απόφαση στην Περικλέους κ.ά ν. ΚΟΤ (1996) 4 Α.Α.Δ. 561, το σκεπτικό της οποίας και υιοθετώ στα σημεία που αφορούν θέματα τα ίδια με την παρούσα περίπτωση.
Υιοθετώντας τα πιο πάνω βρίσκω ότι με το να υποβληθούν συστάσεις από τη Γενική Διευθύντρια υπήρξε παράβαση του Κανονισμού 15(3) των Περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωση και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1979 (Κ.Δ.Π. 829/70). Το γεγονός τούτο οδηγεί αναπόφευκτα σε ακυρώση της επίδικης πράξης.
Εν όψει των όσων προαναφέρω, δεν θα υπεισέλθω στους άλλους λόγους για τους οποίους ζητήθηκε η ακύρωση της διοικητικής απόφασης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.