|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1343
30 Μαΐου, 1997
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 84/94)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 85/94)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 84/94, 85/94)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Υπηρεσιακές εκθέσεις — Η σημασία τους για σκοπούς προαγωγής — Ελαττωματικός χειρισμός των εκθέσεων από την Ε.Δ. Υ. στην κριθείσα περίπτωση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Πείρα — Δεν συνιστά αυτοτελές κριτήρια — Έννοια της πείρας — Η σημασία της αποφασιστική μόνο όταν έχει αποκτηθεί σε θέση αμέσως προηγούμενη της προς προαγωγή θέσης — Περιστάσεις εσφαλμένης αξιολόγησης της πείρας από την Ε.Δ. Υ. στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέβαλαν την αναδρομική από 15.4.1989 κατ' επανεξέταση προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους σε Διευθύντρια του Γενικού Χημείου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Η σημασία των εκθέσεων αξιολόγησης για σκοπούς προαγωγής δημοσίων υπαλλήλων έχει τονισθεί σε σωρεία αποφάσεων του Δικαστηρίου τούτου.
Αναφορικά με τη σύγκριση του αιτητή στην υπόθεση 85/94 και του ενδιαφερόμενου μέρους, δεν φαίνεται σε ποιες εκθέσεις αξιολόγησης των δύο υποψηφίων στηρίχτηκε η ΕΔΥ, ούτε ποια ήταν τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε μετά από τη σύγκριση αυτή για να μπορεί να ελεγχθεί το εύρημά της ότι προστιθέμενης της υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους σε πείρα, καθίσταται και υπέρτερη σε αξία. Ούτε δίνεται επαρκής αιτιολογία για το συμπέρασμα της ΕΔΥ ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε πείρα. Τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα περίπτωση, όπου η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους χρησιμοποιήθηκε ως λόγος παραγνώρισης του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας. Και οι αιτητές όπως φαίνεται είχαν αξιοσημείωτη πείρα, η οποία δεν φαίνεται πώς αξιολογήθηκε από την ΕΔΥ και τι έκλινε την πλάστιγγα, στον τομέα της πείρας, υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους.
2. Η πείρα δεν καταγράφεται σαν ξεχωριστός παράγοντας, τον οποίο το Διοικητικό Όργανο θα λάβει υπόψη. Στην απόφαση Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76, ο νυν Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου πραγματεύτηκε το θέμα.
3. Θεωρείται ότι η πείρα, ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές, για να είναι αποφασιστικής σημασίας πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σε θέση που προηγείται αμέσως της επίδικης θέσης. Πείρα λόγω υπηρεσίας σε κατώτερες θέσεις δεν μπορεί να έχει αποφασιστική βαρύτητα. Είναι γι' αυτό το λόγο, που ο Νομοθέτης έχει επιλέξει το στοιχείο της αρχαιότητας ως ένα από τα τρία αποφασιστικά κριτήρια.
4. Αναφορικά με τον αιτητή στην υπόθεση αρ. 84/94 έστω κι αν θεωρηθεί ότι το εύρημα της ΕΔΥ ότι υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους μόνο οριακά ως προς τις αξιολογήσεις ήταν εύλογα επιτρεπτό, παραμένει γεγονός η υπεροχή του αυτή, όπως και η υπεροχή του στα προσόντα που καθόριζε το σχέδιο υπηρεσίας ως πλεονέκτημα. Και πάλι δεν δίνεται επαρκής εξήγηση ως προς την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε πείρα. Το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος εργάστηκε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο Γενικό Χημείο απ' ότι ο αιτητής, δεν της προσδίδει αυτόματα από μόνο του και υπεροχή σε πείρα, αφού η πείρα δεν συναρτάται πάντοτε και αποκλειστικά με το χρόνο υπηρεσίας. Τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα περίπτωση, όπου η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους χρησιμοποιήθηκε ως λόγος για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαραλαμπίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3728,
Στυλιανού και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1994) 3 Α.Α.Δ. 387,
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση για προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διευθυντή, Γενικό Χημείο, αντί των αιτητών.
Ι. Νικολάου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 84/94.
Ταλαρίδου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 85/95.
Αντ. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Γ. Αγαπίου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Με τις προσφυγές αυτές προσβάλλεται η απόφαση των καθών η αίτηση με την οποία προήχθηκε στη θέση Διευθυντή, Γενικό Χημείο, από 15.4.1989, το ενδιαφερόμενο μέρος Κωνστάντια Ακκελίδου, αντί και/ή στη θέση των αιτητών.
Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν κατόπιν διαταγής του Δικαστηρίου, καθότι στρέφονται κατά της ίδιας διοικητικής πράξης και έχουν κοινά πραγματικά και νομικά στοιχεία.
Η επίδικη απόφαση ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης της πλήρωσης της θέσης Διευθυντή, Γενικό Χημείο, που ακολούθησε ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου (Βλέπε: Αντώνης Χαραλαμπίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3728).
Τα γεγονότα που αφορούν τις υποθέσεις αυτές είναι τα ακόλουθα:
Στις 8.2.1988 ζητήθηκε η πλήρωση της θέσης του Διευθυντή, Γενικό Χημείο, που είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής. Οι αιτητές και το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ανάμεσα στους υποψηφίους. Ο αιτητής στην υπόθεση αρ. 84/94 κατείχε κατά τον ουσιώδη χρόνο τη θέση Χημικού 1ης Τάξεως (Κλίμακα Α11-Α12) στην οποία είχε προαχθεί από 15.3.1982. Ο αιτητής στην υπόθεση αρ. 85/94 κατείχε τη θέση Γεωλογικού Λειτουργού 1ης Τάξεως (Κλίμακες Α11-Α12) στην οποία είχε προαχθεί από 1.11.1981. Το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τη θέση Ανώτερου Χημικού (Κλίμακα Α13) στην οποία είχε προαχθεί από 1.4.1983. Οι θέσεις αυτές μαζί με τις αντίστοιχες μισθοδοτικές κλίμακες και τις ημερομηνίες κατοχής τους καθόρισαν την αρχαιότητα των υποψηφίων.
Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 30.3.1989, η ΕΔΥ επέλεξε για προαγωγή στην επίδικη θέση το ενδιαφερόμενο μέρος Ακκελίδου, η οποία προήχθη από 15.4.1989. Εναντίον της προαγωγής της καταχωρήθηκαν προσφυγές, ανάμεσα στις οποίες και οι προσφυγές 417/89 και 424/89 από τους παρόντες αιτητές, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Οι λόγοι της ακύρωσης της προσβληθείσας με τις πιο πάνω προσφυγές απόφασης της ΕΔΥ ήταν ότι: α) Η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα όσον αφορά την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας, με το οποίο την πίστωσε, β) δεν κρίθηκε νόμιμη η ενέργεια της ΕΔΥ να προσεγγίσει με ιδιαίτερη προσοχή τις εκθέσεις αξιολόγησης του ενδιαφερόμενου μέρους για τα έτη 1983-1988, αποφεύγοντας να κάμει απόλυτες συγκρίσεις, επειδή το ενδιαφερόμενο μέρος είχε αξιολογηθεί για ψηλότερα καθήκοντα. Το Δικαστήριο τόνισε τη σημασία των εκθέσεων αξιολόγησης στη διαδικασία πλήρωσης κενών θέσεων στη δημόσια υπηρεσία.
Η ΕΔΥ κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 27.8.1993, αποφάσισε να επανεξετάσει το θέμα χωρίς να λάβει υπόψη το αποτέλεσμα των συνεντεύξεων με τους υποψηφίους που είχε διενεργήσει προηγουμένως λόγω αλλαγής στη σύνθεσή της. Η ΕΔΥ σημείωσε τη δυσκολία της να προβεί στην επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου υπό περιορισμούς. Επειδή δε για ορισμένους υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένου του κ. Μιχαήλ, αιτητή στην υπόθεση αρ. 84/94, δεν είχαν υποβληθεί εκθέσεις αξιολόγησης για το έτος 1988, για το λόγο ότι άμεσα προϊστάμενοι τους ήταν το ενδιαφερόμενο μέρος και ο Ρ. Αργυρίδης, και οι δύο Ανώτεροι Χημικοί, που ήταν συνυποψήφιοι τους για την παρούσα θέση, η ΕΔΥ έλαβε την πιο κάτω απόφαση:
"Υπό το φως των πιο πάνω, η Επιτροπή αποφάσισε να μη λάβει υπόψη τις αξιολογήσεις των υποψήφιων δημόσιων υπαλλήλων για το έτος 1988, αφού δεν υπάρχουν κατά τον ουσιώδη χρόνο αξιολογήσεις για όλους τους υποψηφίους, εκτός εάν κατά τη διαδικασία επιλογής επιβάλλεται σύγκριση μεταξύ υποψηφίων για τους οποίους υπάρχουν Εκθέσεις για το έτος αυτό."
Εξετάζοντας το θέμα της κατοχής του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας, που συνίστατο σε "μεταπτυχιακό προσόν στη Χημεία", η ΕΔΥ έκρινε ότι το κατείχαν, ανάμεσα σ' άλλους, οι δύο αιτητές αλλά όχι το ενδιαφερόμενο μέρος.
Ακολούθως η ΕΔΥ αποφάσισε να περιορίσει την επιλογή της ανάμεσα στους 4 επικρατέστερους κατά την κρίση της υποψηφίους, οι οποίοι ήταν οι δύο αιτητές, το ενδιαφερόμενο μέρος και ο υποψήφιος Ρ. Αργυρίδης. Η ΕΔΥ στη συνέχεια, σύγκρινε τους επικρατέστερους υποψηφίους μεταξύ τους με τον ακόλουθο τρόπο καταλήγοντας και στα σχετικά συμπεράσματα:
"Ανάμεσα στους επικρατέστερους τέσσερις υποψηφίους, οι Ακκελίδου Κωνστάντια και Αργυρίδης Ρένος δεν έχουν το πλεονέκτημα. Μεταξύ των δύο αυτών υποψηφίων ο Αργυρίδης υπερέχει σε αξία στα χρόνια 1984 και 1985, ενώ η Ακκελίδου υπερέχει σημαντικά σε αρχαιότητα. Τα δύο όμως τελευταία χρόνια που είναι και πιο σημαντικά και οι δύο υποψήφιοι αξιολογούνται ως "Εξαίρετοι". Η Επιτροπή κρίνει ότι η υπεροχή του Αργυρίδη στις αξιολογήσεις του 1984 και 1985 δεν μπορεί να υπερνικήσει την αρχαιότητα και αξία της Ακκελίδου που προκύπτει από την ευρύτερη και μακρότερη πείρα της. Συνεπώς αποφασίζεται ότι η Ακκελίδου υπερέχει του Αργυρίδη Ρένου, ο οποίος αφαιρείται από τον κατάλογο των τεσσάρων επικρατέστερων υποψηφίων.
Μεταξύ των άλλων δύο προεπιλεγέντων υποψηφίων, δηλαδή Χαραλαμπίδη Αντώνιου και Μιχαήλ Κωνσταντίνου, που διαθέτουν το πλεονέκτημα, αφού κατέχουν το προσόν του Ph.D., κρίνεται από την Επιτροπή ως επικρατέστερος ο Μιχαήλ, ο οποίος υπερέχει σε αξία και έχει ευρύτερη πείρα σε θέματα που είναι άμεσα σχετικά με τις δραστηριότητες του Γενικού Χημείου. Σημειώνεται τέλος ότι η υπεροχή του Χαραλαμπίδη σε αρχαιότητα για περίοδο 4 1/2 μηνών δεν είναι αρκετή ώστε να μπορεί να υπερφαλαγγίσει την αξία του Μιχαήλ με τις ιδιαίτερες εμπειρίες που απέκτησε στο Γενικό Χημείο.
Συγκρίνοντας τέλος την Ακκελίδου με το Χαραλαμπίδη, η Επιτροπή κρίνει ότι η Ακκελίδου υπερέχει ουσιαστικά σε πείρα και ότι τούτο μαζί με τη μακρόχρονη πείρα της στο Γενικό Χημείο προσθέτει στην αξία της και την καθιστά υπέρτερη ώστε το πλεονέκτημα του μεταπτυχιακού προσόντος του Χαραλαμπίδη να μην κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του.
Η Επιτροπή δεν δίδει ιδιαίτερη σημασία στην αρχαιότητα όπου η Ακκελίδου υπερέχει του Χαραλαμπίδη γιατί πρόκειται για διευθυντική θέση.
Υπό το φως των συγκρίσεων που έχουν γίνει, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιλογή Διευθυντή Γενικού Χημείου θα πρέπει να περιοριστεί ανάμεσα στην Ακκελίδου Κωνστάντια και το Μιχαήλ Κωνσταντίνο.
Η Επιτροπή παρατήρησε ότι η Ακκελίδου υστερεί οριακά όσον αφορά την αξία, γιατί για ορισμένα χρόνια αξιολογήθηκε ως "Λίαν Καλή", ενώ ο Μιχαήλ έχει αξιολογηθεί ως "Εξαίρετος" σε όλα τα χρόνια από το 1979 μέχρι το 1987. Τη διαφορά όμως αυτή στην αξιολόγηση η Επιτροπή τη θεωρεί ως οριακή και επισημαίνει ότι κατά τα δύο τελευταία χρόνια (1986 και 1987), στα οποία δίδεται ιδιαίτερη έμφαση, η Ακκελίδου έχει επίσης αξιολογηθεί ως "Εξαίρετη". Η Επιτροπή παρατήρησε επιπλέον ότι η Ακκελίδου έχει μεγαλύτερη πείρα στις δραστηριότητες του Γενικού Χημείου, αφού εργάστηκε για μεγαλύτερη περίοδο απ' ό,τι ο Μιχαήλ, και ευρύτερη διοικητική πείρα, αφού κατέχει τη θέση Ανώτερου Χημικού, ενώ ο Μιχαήλ κατέχει τη θέση Χημικού, 1ης Τάξης. Η Ακκελίδου υπερέχει επίσης ουσιαστικά σε αρχαιότητα. Η Επιτροπή σημείωσε ότι ο Μιχαήλ έχει διδακτορικό τίτλο που δεν απαιτείται ως προσόν, αλλά αποτελεί πλεονέκτημα.
Η Επιτροπή, ύστερα από προσεκτική εξέταση όλων των ενώπιόν της στοιχείων που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο και με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε, συνεκτιμώντας τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα -, αφού έλαβε υπόψη την ποικιλία και την έκταση της πείρας και τις δυνατότητες των υποψηφίων να προσφέρουν στην υπό πλήρωση θέση, έκρινε κατά πλειοψηφία (κ.κ. Εργατούδης, Μαρτίδης και Κυριάκου) ότι η Ακκελίδου Κωνστάντια, η οποία διαθέτει μεγάλη διοικητική πείρα και ευρύτητα προσφοράς στο Γενικό Χημείο, υπερτερεί όλων των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να την προαγάγει ως την πιο κατάλληλη στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου, αναδρομικά από 15.4.89, δηλαδή από την ίδια ημερομηνία από την οποία είχε γίνει προηγουμένως η προαγωγή της, η οποία ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Αναθεωρητική Έφεση αρ. 878.
Ο Πρόεδρος και το Μέλος της Επιτροπής κ. Καραγιώργης αντί της Ακκελίδου υποστηρίζουν την επιλογή του Μιχαήλ Κωνσταντίνου, ο οποίος έχει περισσότερα ακαδημαϊκά προσόντα που του επιτρέπουν να ασκήσει πιο αποτελεσματικά τα καθήκοντα της υπό πλήρωσης θέσης. Το μεταπτυχιακό προσόν προσδίδει στο Μιχαήλ και το πλεονέκτημα που προβλέπεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας. Κατά συνέπεια θεωρούν ότι το πλεονέκτημα θα έπρεπε να λειτουργήσει υπέρ του Μιχαήλ, αφού, συνεκτιμώντας τα υπόλοιπα κριτήρια, στα οποία θα μπορούσε να στηριχθεί η επιλογή, και οι δύο υποψήφιοι μπορούν να θεωρηθούν περίπου ίσοι.
Περαιτέρω, ο Πρόεδρος και ο κ. Καραγιώργης επισημαίνουν ότι η αρχαιότητα της Ακκελίδου και η μακρύτερη της πείρα στη διοίκηση δεν μπορούν να υπερφαλαγγίσουν την οριακή έστω υπεροχή του Μιχαήλ στην αξία και των υψηλών ακαδημαϊκών του προσόντων που θεωρούνται σημαντικά για την υπό πλήρωση θέση. Επισημαίνουν επίσης το γεγονός ότι πρόκειται για διευθυντική θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής και αποδίδουν στο στοιχείο της αρχαιότητας περιορισμένη σημασία.
Η πλειοψηφία της Επιτροπής, επιλέγοντας την Ακκελίδου Κωνστάντια, δεν παρέλειψε να προβεί σε ιδιαίτερη σύγκριση της με τους υποψηφίους Αργυρίδη Άλκη Νίκου, Ζανόπουλο Νίκο, Ζωδιάτη Λάκη, Κακούρη-Ιωάννου Ελένη, Κανάρη-Νικολαΐδου Πόπη, Μιχαήλ Κωνσταντίνο, Μιχαηλίδου-Κάννα Στέλλα, Χαραλαμπίδη Αντώνιο Ανδρέου, Χατζηδημητρίου Δημήτριο και Χατζηγεωργίου Πανίκο, οι οποίοι διαθέτουν το πλεονέκτημα που αναφέρεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας και δεν έχουν επιλεγεί. Ιδιαίτερα σε σχέση με τους πιο πάνω υποψηφίους που διαθέτουν το πλεονέκτημα, σημειώνεται ότι η Ακκελίδου έχει πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη μεταπτυχιακή πείρα και εμπειρίες που σχετίζονται με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου καθώς και πολύ μεγαλύτερη διοικητική πείρα, η οποία είναι απαραίτητη για την υπό πλήρωση διευθυντική θέση, γι' αυτό με βάση το σύνολο των νόμιμων κριτηρίων κρίνεται ότι υπερτερεί από αυτούς και η κατοχή του πλεονεκτήματος από μόνη της δεν μπορεί να ανατρέψει την υπεροχή της."
Η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 3.12.1993, ως αποτέλεσμα δε καταχωρήθηκαν οι προσφυγές αυτές.
Ο κυριότεροι ισχυρισμοί των αιτητών περιστρέφονται γύρω από την αιτιολογία της επίδικης απόφασης και ιδιαίτερα την ειδική αιτιολογία που απαιτείτο για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος των αιτητών και την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους που δεν το κατείχε. Η ουσία των ισχυρισμών των αιτητών είναι ότι υποτιμήθηκε η αξία και σημασία των εκθέσεων αξιολόγησης των υποψηφίων, όπως και τα προσόντα της, η δε αρχαιότητα και πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους ανάχθηκαν σε αποφασιστικό στοιχείο κρίσης. Είναι η θέση τους ότι η πείρα (που ανάλογη, όπως ισχυρίζονται, διέθεταν και οι ίδιοι), η οποία δεν καθορίζεται από το Νόμο ως ξεχωριστό στοιχείο κρίσης, δεν μπορούσε να εξουδετερώσει το πλεονέκτημά τους, το οποίο προνοείτο από το σχέδιο υπηρεσίας, και τα υπόλοιπα προσόντα που κατείχαν, που φαίνονται στους συγκριτικούς πίνακες, και είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Ισχυρίζονται επίσης ότι δεν υπάρχει αιτιολογία στη διαπίστωση της ΕΔΥ ούτε καθορίζεται η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε πείρα.
Ο αιτητής στην υπόθεση 84/94 υποστηρίζει επίσης ότι η υπεροχή του στις αξιολογήσεις είναι σημαντική και όχι μόνο οριακή, όπως διαπίστωσε η ΕΔΥ. Ο αιτητής στην υπόθεση 85/94 υποστηρίζει επιπλέον, ότι λανθασμένα η ΕΔΥ, ενεργώντας αντίθετα με τη σχετική απόφασή της, δεν έλαβε υπόψη, κατά τη σύγκρισή του με το ενδιαφερόμενο μέρος τις αξιολογήσεις τους για το 1988, από τις οποίες εφαίνετο η υπεροχή του αιτητή.
Η εικόνα των υποψηφίων όσον αφορά τις εκθέσεις αξιολογήσεων και τα προσόντα είναι η ακόλουθη:
Ο αιτητής στην υπόθεση 84/94 αξιολογείτο σε όλα τα χρόνια από το 1980 ως εξαίρετος με ψηλές επιμέρους αξιολογήσεις. Για τα προηγούμενα δύο χρόνια υπάρχουν μόνο εξαμηνιαίες εκθέσεις αξιολόγησης γι' αυτόν. Για το 1988 δεν ετοιμάστηκε έκθεση αξιολόγησης για το λόγο που αναφέρθηκε προηγουμένως. Ο αι-τητής αυτός έχει μεταπτυχιακό προσόν στη χημεία (διδακτορικό τίτλο) το οποίο θεωρείται πλεονέκτημα. Έχει επίσης παρακολουθήσει σειρές μαθημάτων/σεμινάρια επί αριθμού εξειδικευμένων θεμάτων (γίνεται αναφορά στους συγκριτικούς πίνακες).
Ο αιτητής στην υπόθεση 85/94 αξιολογήθηκε ως εξαίρετος κατά τα χρόνια 1980,1984,1985,1987 και 1988 και ως λίαν καλός κατά τα χρόνια 1981, 1982 και 1983. Για το 1986 δεν έχει αξιολόγηση. Είναι κι αυτός κάτοχος διδακτορικού τίτλου και έχει κι αυτός σε πίστη του την παρακολούθηση σημαντικού αριθμού σειρών μαθημάτων και σεμιναρίων σε εξειδικευμένα θέματα.
Το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογήθηκε ως εξαίρετη τα χρόνια 1980, 1983 και 1986, 1987. Το 1979, 1984, 1985 και 1988 αξιολογήθηκε ως λίαν καλή. Δεν κατέχει προσόν πλεονέκτημα, όπως λέχθηκε προηγουμένως, η δε συμμετοχή της σε σειρά μαθημάτων σεμιναρίων είναι πολύ πτωχή σε σύγκριση με τους αιτητές.
Η σημασία των εκθέσεων αξιολόγησης για σκοπούς προαγωγής δημοσίων υπαλλήλων έχει τονισθεί σε σωρεία αποφάσεων του Δικαστηρίου τούτου. Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Στυλιανού και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1994) 3 Α.Α.Δ. 387, αναφέρονται στη σελίδα 398 τα ακόλουθα:
"Η σταδιοδρομία των υποψηφίων και η αποτίμησή της πράγματι, όπως είναι σταθερά νομολογημένο, δεν μπορεί να τίθεται σε δεύτερη μοίρα και να αφήνεται να επισκιασθεί με την πρόσδοση υπέρμετρης βαρύτητας στην προφορική εξέταση. .......
Ο συνυπολογισμός του αποτελέσματός της δεν υποβάθμισε την σημασία της αξίας των υποψηφίων στο βαθμό που την αποκάλυπτε η αποτίμηση της σταδιοδρομίας τους μέσα από τις υπηρεσιακές εκθέσεις. Αισθητά ή οριακά, το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σ' αυτό το τομέα."
Η ΕΔΥ, όπως φαίνεται, δεν έλαβε υπόψη τις αξιολογήσεις των υποψηφίων για το 1988, επειδή δεν υπήρχαν για όλους, εκτός στις περιπτώσεις όπως η ίδια αποφάσισε, όπου απαιτείτο σύγκριση μεταξύ δύο υποψηφίων για τους οποίους υπήρχαν. Έστω κι αν θεωρήσω νόμιμη την ενέργεια της ΕΔΥ να μη λάβει, γενικά υπόψη τις εκθέσεις αξιολόγησης των υποψηφίων για το 1988 (ελλείψει ισχυρισμού περί του αντιθέτου), από το απόσπασμα από τα πρακτικά της ΕΔΥ που παρέθεσα πιο πάνω, αναφορικά με τη σύγκριση του αιτητή στην υπόθεση 85/94 και του ενδιαφερόμενου μέρους, δεν φαίνεται σε ποιες εκθέσεις αξιολόγησης των δύο υποψηφίων στηρίχτηκε, ούτε ποια ήταν τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε μετά από τη σύγκριση αυτή για να μπορεί να ελεγχθεί το εύρημά της ότι προστιθέμενης της υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους σε πείρα, καθίσταται και υπέρτερη σε αξία. Ούτε δίνεται επαρκής αιτιολογία για το συμπέρασμα της ΕΔΥ ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε πείρα. Τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα περίπτωση, όπου η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους χρησιμοποιήθηκε ως λόγος παραγνώρισης του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας. Και οι αιτητές όπως φαίνεται είχαν αξιοσημείωτη πείρα, η οποία δεν φαίνεται πώς αξιολογήθηκε από την ΕΔΥ και τί έκλινε την πλάστιγγα, στον τομέα της πείρας, υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους. Η πείρα δεν καταγράφεται σαν ξεχωριστός παράγοντας, τον οποίο το Διοικητικό Όργανο θα λάβει υπόψη. Στην απόφαση Hadjisavva ν. Republic (1982) 3 C.L.R. 76, ο νυν Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου πραγματευόμενος το θέμα αναφέρει στη σελίδα 79:
"Experience is the practical knowledge acquired from applying one's self to a particular type of work. Length of service is not the only guide to experience. The intensity with which one applies himself to a given field and the results of his work, are equal, if not more significant indicators of experience. It is for these reasons that experience is not listed as a separate consideration to which the appointing body should pay heed. Experience is reflected not only from length of service but from one's merits as well."
Θεωρώ ότι η πείρα, ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές, για να είναι αποφασιστικής σημασίας πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σε θέση που προηγείται αμέσως της επίδικης θέσης. Πείρα λόγω υπηρεσίας σε κατώτερες θέσεις δεν μπορεί να έχει αποφασιστική βαρύτητα. Είναι γι' αυτό το λόγο, που ο Νομοθέτης έχει επιλέξει το στοιχείο της αρχαιότητας ως ένα από τα τρία αποφασιστικά κριτήρια.
Αναφορικά με τον αιτητή στην υπόθεση αρ. 84/94 έστω κι αν θεωρήσω ότι το εύρημα της ΕΔΥ ότι υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους μόνο οριακά ως προς τις αξιολογήσεις ήταν εύλογα επιτρεπτό, παραμένει γεγονός η υπεροχή του αυτή, όπως και η υπεροχή του στα προσόντα που καθόριζε το σχέδιο υπηρεσίας ως πλεονέκτημα. Και πάλι δεν δίνεται επαρκής εξήγηση ως προς την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε πείρα. Το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος εργάστηκε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο Γενικό Χημείο απ' ότι ο αιτητής, δεν της προσδίδει αυτόματα από μόνο του και υπεροχή σε πείρα, αφού η πείρα δεν συναρτάται πάντοτε και αποκλειστικά με το χρόνο υπηρεσίας. Τούτο έχει, όπως είπα και προηγουμένως, ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα περίπτωση, όπου η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους χρησιμοποιήθηκε ως λόγος για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος του σχεδίου υπηρεσίας.
Καταλήγω, με βάση τα πιο πάνω, ότι η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της με έξοδα υπέρ των αιτητών.
Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.