|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 964
15 Απριλίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146,23 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
OSCAR ESTATES LTD,
Αιτητές,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ (ΑΡ. 1),
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 538/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας — Έννοια από τη νομολογία — Διάκριση από την παράλειψη απάντησης εκ μέρους της διοίκησης σύμφωνα με το Άρθρο 29 του Συντάγματος — Περιστάσεις ανυπαρξίας εκτελεστής παράλειψης στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέβαλαν την παράλειψη χορήγησης σε αυτούς προσωρινής παροχής ύδατος για οικοδομικές εργασίες σε τεμάχιό τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή ως απαράδεκτη, αποφάσισε ότι:
Η εκτενής επιχειρηματολογία στις γραπτές αγορεύσεις εκ μέρους των αιτητών με βάση το Άρθρο 29 του Συντάγματος, αποπροσανατολίζει. Ούτε η θεραπεία που ζητείται εδράζεται στο Άρθρο 29, ούτε οπουδήποτε αλλού στην αίτησή τους γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο δεν έχει άλλη εκλογή, παρά να αγνοήσει την επιχειρηματολογία αυτή.
Πάνω στο θέμα της παράλειψης εκπλήρωσης καθήκοντος υπάρχει σαφής νομολογία. Το θέμα υπήρξε αντικείμενο και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δήμος Λάρνακας v. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 400, που απαντά σαφέστατα τα εγειρόμενα θέματα. Υιοθετείται το σκεπτικό της απόφασης εκείνης.
Η ενέργεια, την οποία επιζητούν οι αιτητές δεν επιβάλλεται από το νόμο. Η εξουσία που παρέχεται στον καθ' ου η αίτηση είναι να ανταποκριθεί στο αίτημα των αιτητών, νοουμένου ότι συντρέχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, ο καθ' ου η αίτηση αμφισβητεί την ύπαρξη των προϋποθέσεων αυτών. Είναι έτσι σαφές ότι δεν υφίσταται θέμα εκπλήρωσης "θετικής υποχρέωσης την οποία επιβάλλει ο νόμος". Τούτο οδηγεί στην αναπόφευκτη συνέπεια απόρριψης της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δήμος Λάρνακος v. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 400.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η παράλειψη του Δήμου Παραλιμνίου για την προσωρινή παροχή νερού με υδρομετρητή στους αιτητές.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Α. Λάντος, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι αιτητές εξασφάλισαν άδεια οικοδομής στις 23.3.93. Στις 5.9.94 ζήτησαν γραπτώς από τον καθ' ου η αίτηση την προσωρινή παροχή νερού με υδρομετρητή για τις οικοδομικές τους εργασίες, που είχαν αρχίσει στο τεμάχιο τους. Αφού μετά από 5 έως 6 μήνες δεν ικανοποιήθηκε το αίτημά τους, καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή, με την οποία ζητούν την ακόλουθη θεραπεία:
"1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να δώσει στους αιτητές προσωρινή παροχή νερού με υδρομετρητή για τις οικοδομικές εργασίες που άρχισαν στο τεμάχιο τους με αρ. 509 Φ/Σχ. 42/8 στον Πρωταρά παρά τα δικαιώματα που ήδη κατέβαλαν οι αιτητές και παρά τις παραστάσεις που προέβηκαν γραπτά και προφορικά είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και πως ότι παραλήφθηκε θα πρέπει να διενεργηθεί."
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω και την παράγραφο 3 των γεγονότων, επίδικο θέμα είναι η παράλειψη εκπλήρωσης οφειλόμενης ενέργειας, δηλαδή υποχρέωση του καθ' ου η αίτηση να εγκρίνει την αίτηση των αιτητών, όπως είχε υποβληθεί.
Η εκτενής επιχειρηματολογία στις γραπτές αγορεύσεις εκ μέρους των αιτητών με βάση το άρθρο 29 του Συντάγματος, αποπροσανατολίζει. Ούτε η θεραπεία που ζητείται εδράζεται στο άρθρο 29, ούτε οπουδήποτε αλλού στην αίτησή τους γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό. Κατά συνέπεια το Δικαστήριο δεν έχει άλλη εκλογή παρά να αγνοήσει την επιχειρηματολογία αυτή.
Πάνω στο θέμα της παράλειψης εκπλήρωσης καθήκοντος υπάρχει σαφής νομολογία. Το θέμα υπήρξε αντικείμενο και στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δήμος Λάρνακας v. Mobil Oil Cyprus Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 400, που απαντά σαφέστατα τα εγειρόμενα θέματα. Υιοθετώ το σκεπτικό της απόφασης εκείνης που δόθηκε από τον Πική, Π. και παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα:
"Παράλειψη διοικητικού οργάνου να εκπληρώσει καθήκον υπόκειται σε αναθεώρηση μόνο όπου αυτή συνίσταται στη μή εκπλήρωση θετικής υποχρέωσης την οποία επιβάλλει ο νόμος. Σ' εκείνη την περίπτωση, η αδράνεια ελέγχεται εφόσον η πα: ράλειψη της Διοίκησης την εκτρέπει από το νομοθετημένο καθήκον της. Αυτή είναι η έννοια την οποία ενέχει ο όρος "παράλειψη" στο Άρθρο 146.1 του Συντάγματος, γιατί μόνο σ' εκείνη την περίπτωση η παράλειψη είναι αφ' εαυτής παράγωγος εννόμων αποτελεσμάτων και, συνεπώς, εκτελεστή.
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι σαφής ως προς τη φύση της παράλειψης διοικητικού οργάνου που μπορεί να αποτελέσει αυτοτελώς το αντικείμενο αναθεώρησης -(βλ., μεταξύ άλλων, Mustafa Hamza Uludag and The Republic 3 R.S.C.C. 131, The Police Association and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 1, 23, Cyprus Tannery Ltd. v. Republic (1980) 3 C.L.R. 405,415). Εφόσον πρόκειται για παράλειψη εκπλήρωσης υποχρέωσης ή εκτέλεσης καθήκοντος, αυτή συνεχίζεται μέχρις ότου θεραπευθεί. Για όσο χρόνο διαρκεί η μη εκτέλεση καθήκοντος το οποίο επιβάλλει ο νόμος, η παράλειψη συνεχίζεται· επομένως δεν επενεργεί ανατρεπτικά η πάροδος της προθεσμίας των 75 ημερών, επιμετρούμενη από την πρώτη ημέρα εκδήλωσης της παράλειψης.
Πρόσωπο, του οποίου το συμφέρον επηρεάζεται δυσμενώς από παράλειψη της Διοίκησης να εκπληρώσει υποχρέωση την οποία επιτάσσει ο νόμος, νομιμοποιείται να αξιώσει την αναθεώρηση της, προς το σκοπό εξαφανισμού της, με την έκδοση διαταγής βάσει του Άρθρου 146.4(γ) του Συντάγματος ".... ό,τι παν το παραλειφθέν έδει να είχεν εκτελεσθή.".
Η ενέργεια, την οποία επιζητούν οι αιτητές δεν επιβάλλεται από το νόμο. Η εξουσία που παρέχεται στον καθ' ου η αίτηση είναι να ανταποκριθεί στο αίτημα των αιτητών νοουμένου ότι συντρέχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, ο καθ' ου η αίτηση αμφισβητεί την ύπαρξη των προϋποθέσεων αυτών. Είναι έτσι σαφές ότι δεν υφίσταται θέμα εκπλήρωσης "θετικής υποχρέωσης την οποία επιβάλλει ο νόμος". Τούτο οδηγεί στην αναπόφευκτη συνέπεια απόρριψης της προσφυγής.
Ας σημειωθεί ότι στις 18.5.95 ο καθ' ου η αίτηση επελήφθη και εξέτασε το αίτημα των αιτητών, το οποίο και ουσιαστικά απέρριψε, με το αιτιολογικό ότι οι αιτητές δεν είχαν καταβάλει τα έξοδα διασωλήνωσης και εγκατάστασης υδρομετρητή. Η απόφαση αυτή αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής των αιτητών στην υπ' αρ. 735/95, η οποία εκκρεμεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού και στην οποία το θέμα θα αποφασισθεί στην ουσία του.
Ως συνέπεια των πιο πάνω η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος των αιτητών.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.