|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 749
21 Μαρτίου, 1997
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 472/94)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Εργατικές διαφορές — Δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Η αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών δυνάμει του Αρθρου 30 του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου 24/67 — Περιστάσεις δημιουργίας εργατικής διαφοράς στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Proussi v. Redudant Employees Fund (1988) 1 C.L.R. 363,
Αγρόκτημα Λανίτη Λτδ και Άλλοι ν. Γενικού Εισαγγελέα και Άλλων (1991)1 C.L.R. 225,
Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού ν. Ονησιφόρου (1989) 1 Α.Α.Δ. 504,
Stilvi General Cleaners Ltd v. Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ.ά. (1994) 4 Α.Α.Δ. 912.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία απέρριψε την αίτηση του αιτητή για πληρωμή λόγω πλεονασμού.
Αβρααμίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Παπακυριακού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του αυτή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο τις ακόλουθες θεραπείες:
"Α)Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημ. 10.3.94 να απορρίψουν την αίτηση του Αιτητή ημ. 23.7.1993 για πληρωμή λόγω πλεονασμού, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Β) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ότι δεν ήτο εργοδοτούμενος της εταιρείας K.S.N. (Business Aids), ημ. 10.3.1994 για σκοπούς πληρωμής λόγω πλεονασμού, είναι άκυρη και παράνομη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Ο αιτητής ισχυρίζεται πως οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν καθ' υπέρβαση και παράβαση εξουσίας, πλάνη περί το Νόμο και τα πράγματα, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης, χωρίς τη δέουσα έρευνα και με πλανημένη αιτιολογία.
Ο αιτητής ήταν ένας από τους μετόχους και ο Διευθυντής της Εταιρείας K.S.N. (Business Aids) από το 1967 μέχρι το Φεβρουάριο του 1993.
Το Φεβρουάριο του 1993 ο αιτητής πώλησε τις μετοχές του στην Εταιρεία Γκαράνης και Πετρίδης Office Systems Ltd, αλλά παρέμεινε Διευθυντής.
Στις 27/6/93 η Εταιρεία K.S.N. (Business Aids) τον πληροφόρησε ότι ανέστελλε τις εργασίες της και ότι οι υπηρεσίες του ετερματίζοντο από τις 30/6/93.
Ο αιτητής στις 22/7/93 υπέβαλε αίτηση για πληρωμή λόγω πλεονασμού. Οι καθ' ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση του αιτητή με την αιτιολογία ότι δεν υφίστατο σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου. Πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι κατά το 1965 ο Διευθυντής του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, για τους σκοπούς της νομοθεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, εδέχθη την εγγραφή του αιτητή στην κατηγορία των μισθωτών ως εργοδοτουμένου στην Εταιρεία Kompsos Trading Co. Ltd., η οποία το 1974 μετονομάσθη σε K.S.N. (Business Aids) Ltd.
Το Δικαστήριο στην εξέταση της υπόθεσης αυτής προτού εκδώσει την απόφαση του ζήτησε περαιτέρω διευκρινίσεις από τους δικηγόρους των δύο πλευρών και κατά πόσο εφαρμόζεται στην επίδικη περίπτωση το άρθρο 30 του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου (Ν. 24/67, όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 6/73).
Το άρθρο 30(1) του πιο πάνω Νόμου αναφέρει:
"30.-(1) Το Δικαστήριον Εργατικών Διαφορών κέκτηται αποκλειστικήν αρμοδιότητα να αποφασίζη επί απασών των εργατικών διαφορών των αναφυομένων συνεπεία της εφαρμογής του παρόντος Νόμου ή οιωνδήποτε Κανονισμών εκδοθέντων δυνάμει αυτού ή αμφοτέρων, περιλαμβανομένου και παντός παρεμπίπτοντος ή συμπληρωματικού προς τοιαύτας διαφοράς θέματος."
Με τις συμπληρωματικές γραπτές αγορεύσεις η δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση και ισχυρίζεται πως η προσφυγή αυτή δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας, όπως προκύπτει από το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η επίδικη απόφαση εμπίπτει αποκλειστικά και μόνο στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών. Η θέση αυτή υποστηρίζεται απόλυτα από την απόφαση Avraam Κ. Proussi v. Redudant Employees Fund (1988) 1 C.L.R. 363, στην οποία ακριβώς το ίδιο θέμα είχε εγερθεί προς εκδίκαση. Το εκδικάσαν Δικαστήριο ήταν το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών και απασχόλησε το Εφετείο ως Υπόμνημα.
Δε συμφωνώ με τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι η υπόθεση Proussi έχει ξεπεραστεί. Απεναντίας, η υπόθεση Αγρόκτημα Λανίτη Λτδ και Άλλοι ν. Γενικού Εισαγγελέα και Άλλων (1991) 1 C.L.R. 225, πάνω στην οποία βασίζεται η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, δεν εφαρμόζεται στην παρούσα υπόθεση.
Μια άλλη υπόθεση η οποία ενισχύει τη θέση ότι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα τέτοιων υποθέσεων είναι η υπόθεση Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού ν. Παναγιώτας Ονησιφόρου (1989) 1 Α.Α.Δ.. 504, στην οποία εξετάστηκε θέμα παρεμπίπτοντος και συμπληρωματικού προς διαφοράς που ανεφύησαν συνεπεία της εφαρμογής των περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμων 1967 έως 1972. Η υπόθεση εκείνη αφορούσε το συνεχές της απασχόλησης κάποιου από μια εταιρεία σε άλλη εταιρεία. Και οι δύο όμως είχαν πολλούς κοινούς και συγγενικούς δεσμούς και σε μια περίοδο είχαν συστεγαστεί.
Ανεξάρτητα από τα ειδικά περιστατικά της υπόθεσης εκείνης, το γεγονός παραμένει ότι το προκύψαν θέμα ήταν η εργατική διαφορά που ανεφύη συνεπεία της εφαρμογής του Νόμου περί Τερματισμού Απασχολήσεως.
Δε συμφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ότι η άρνηση του Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων να προβεί στην πληρωμή του αιτητή ενός ποσού λόγω πλεονασμού συνιστά κατ' ουσία ανάκληση προηγούμενης απόφασής του και τούτο γιατί το 1965 μέχρι το 1974 τον είχε δεχθεί ο Διευθυντής Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην κατηγορία των μισθωτών ως εργοδοτουμένου στην Εταιρεία K.S.N. (Business Aids) Ltd, όπως ανέφερα πιο πριν.
Δεν μπορώ να εφαρμόσω το Νόμο περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος αφορά άλλα θέματα, με τον εξειδικευμένο Νόμο περί Τερματισμού Απασχολήσεως, ο οποίος καθορίζει τις σχέσεις εργοδοτουμένου με το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού και άλλα συναφή θέματα και ο οποίος Νόμος, κατά τη γνώμη μου, είναι καθαρός και προσδιορίζει με σαφήνεια ποιό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί των διαφορών που προκύπτουν στην εφαρμογή του. Αναμφίβολα, σε περιπτώσεις αποφάσεων του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων κάτω από το σχετικό Νόμο περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Νόμος 41/80, οι αποφάσεις του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπόκεινται σε αναθεώρηση από το Ανώτατο Δικαστήριο βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος. (Βλέπε Stilvi General Cleaners Ltd v. Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Άλλου (1994) 4 Α.Α.Δ. 912.)
Ευρίσκω ότι η παρούσα υπόθεση δεν εμπίπτει κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος. Κατά συνέπεια το Ανώτατο Δικαστήριο δεν μπορεί να επιληφθεί της υπόθεσης αυτής στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας πού προκύπτει από το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται, αλλά δεν εκδίδεται καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.