|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 592
28 Φεβρουαρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΘΟΥΚΗΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
1. ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΙ/ Ή
2. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 92/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητικό όργανο — Δήμαρχος — Δεν αποτελεί διοικητικό όργανο.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον— Δεν γεννάται έννομο συμφέρον των μελών συλλογικού οργάνου, που μειοψήφισαν κατά τη λήψη απόφασης του οργάνου, να την προσβάλλουν.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 τον Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Έννομο συμφέρον — Έννομο συμφέρον δημοτών να προσβάλλουν ενέργεια του Δήμου που πλήττει, κατ' ισχυρισμόν, την πόλη τους — Δεν στοιχειοθετήθηκε αλλά και για να στοιχειοθετηθεί θα απαιτούνταν επιπρόσθετα η απόδειξη του ότι πράγματι πλήττεται η πόλη.
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Εκτελεστότητα — Στερούνται εκτελεστότητας οι πράξεις εκτελέσεως.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Κατάργηση δίκης — Κατάργηση σε περίπτωση που εκλείπει το αντικείμενο της προσφυγής — Περιστάσεις της συνδρομής της απώλειας του αντικειμένου της δίκης στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο].
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Δήμου Λεμεσού για την κατεδάφιση, καθώς και την ανάθεση της εργασίας κατεδάφισης των Αποθηκών Θεοδοσίου στη Λεμεσό χωρίς την προκύρηξη προσφορών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Α. Νεοκλέους, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Από τους 12 αιτητές, οι 1, 8 και 9 του καταλόγου που επισυνάπτεται στην αίτηση ακυρώσεως ήσαν, κατά τον επίδικο χρόνο, μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Λεμεσού, ενώ οι υπόλοιποι δημότες της πόλης. Οι δυο θεραπείες, όπως διατυπώνονται στην προσφυγή είναι αναγκαίο να μεταφερθούν εδώ αυτούσιες, γιατί το περιεχόμενο τους θα αποδειχθεί αυτόδηλο της τελικής απορριπτικής της έκβασης.
"1. Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία η απόφαση να κατακυρωθεί ή να ανατεθεί η εργασία κατεδάφισης του κτίσματος γνωστού ως Αποθήκες Θεοδοσίου στην παραλία της Λεμεσού χωρίς να προηγηθεί η διαδικασία των Κανονισμών και απόφαση της Επιτροπής Προσφορών είναι άκυρη, και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη η απόφαση οιουδήποτε των καθ' ων για την έναρξη ή προώθηση της κατεδάφισης του κτίσματος γνωστού ως οι Αποθήκες Θεοδοσίου στην παραλία της Λεμεσού και χωρίς νομικό αποτέλεσμα."
Η προσφυγή, που καταχωρίστηκε στις 23.1.95, αποτελεί τη νομική προσπάθεια παρέμβασης του Δικαστηρίου στη γνωστή υπόθεση της κατεδάφισης των αποθηκών Θεοδοσίου στη Λεμεσό, τις οποίες ορισμένοι δημότες και οργανωμένα σύνολα θεωρούσαν ως οικοδομές αρχιτεκτονικής αξίας και απόλυτα συνυφασμένες με το κοινωνικό περιβάλλον και τη ζωή των δημοτών της πόλης. Οι εργασίες κατεδάφισης άρχισαν στις 19.1.95, διακόπηκαν όμως λόγω των εκδηλώσεων διαμαρτυρόμενων πολιτών. Συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στις 22.1.95.
Ο συνήγορος των καθ' ων προβάλλει σειρά προδικαστικών ενστάσεων, βάσει και των οποίων αιτείται της απόρριψης της προσφυγής. Κρίνω νομικά ορθές τις ενστάσεις αυτές για τους λόγους που ακολουθούν.
Όπως ανάφερα προηγουμένως 3 από τους αιτητές είναι μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Λεμεσού, εναντίον του οποίου και στρέφεται η προσφυγή. Βέβαια στρέφεται και εναντίον του Δημάρχου προσωπικά, αλλά αυτός δεν είναι διοικητικό όργανο και εσφαλμένα ενώνεται στην προσφυγή. Οι δικηγόροι των αιτητών αναφέρουν πως τα τρία αυτά μέλη μειοψήφισαν στην έγκριση σχετικής απόφασης του Συμβουλίου για την κατεδάφιση των αποθηκών και γι' αυτό νομιμοποιούνται να την προσβάλουν για να επανέλθει, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, η νομική τάξη στις διαδικασίες με τις οποίες οι ίδιοι διαφώνησαν. Η εισήγηση απορρίπτεται. Τα μέλη ενός διοικητικού οργάνου, που μειοψηφούν σε κάποια απόφαση του, δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την απόφαση του, γιατί αυτή δεν είναι η απόφαση της μειοψηφίας αλλά η συλλογική του οργάνου. Η διισταμένη άποψη τους δεν αποτελεί έννομο συμφέρον, μέσα στην έννοια του άρθρου 146.2 του Συντάγματος.
Επίσης, οι υπόλοιποι αιτητές, δημότες της Λεμεσού, δεν έχουν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον να πλήττουν την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως αυτή διατυπώνεται στην 1η θεραπεία της αιτήσεως ακυρώσεως, ότι δηλαδή η διαδικασία κατακύρωσης της εργασίας κατεδάφισης των αποθηκών δεν έγινε σύμφωνα με τους κανονισμούς και πως δεν ελήφθη προηγουμένως απόφαση της Επιτροπής Προσφορών. Και ενώ βρίσκομαι σ' αυτό το σημείο ας επιληφθώ και του άλλου ζητήματος, που λίγο αόριστα και αβασάνιστα ετέθη κατά την διάρκεια των διευκρινίσεων, με την εισήγηση πως οι δημότες της Λεμεσού, ως μέλη του κοινωνικού συνόλου της πόλης, έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία αφορούσε την κατεδάφιση ιστορικής αξίας κτίσματος της πόλης τους. Χωρίς να αποφασίζω, γιατί δεν συζητήθηκε καθόλου ενώπιον μου, αν το ενδιαφέρον τους αυτό εμπίπτει στην έννοια του εννόμου συμφέροντος στα πλαίσια του άρθρου 146.2 του Συντάγματος, παρατηρώ ότι δεν έχει προσκομισθεί κανένα απολύτως στοιχείο που να αποδεικνύει αυτή την εισήγηση, ότι δηλαδή οι επίδικες αποθήκες Θεοδοσίου έχουν για την πόλη τη σημασία που της αποδίδουν οι αιτητές. Και το θέμα βέβαια δεν είναι απλό, ώστε να εξαντλείται με την απλή εισήγηση τους, αλλά στοιχειοθετείται με το απαραίτητο υλικό που, όπως ανάφερα προηγουμένως, ελλείπει παντελώς στην υπό συζήτηση υπόθεση.
Και οι δυο θεραπείες στην προσφυγή αναφέρονται σε "απόφαση" για την κατεδάφιση των αποθηκών Θεοδοσίου. Η πράξη της κατεδάφισης όμως δεν ήταν εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά πράξη εκτελέσεως προειλημμένης απόφασης για την κατεδάφιση των αποθηκών, που άρχισε με τη απαλλοτρίωση τους με σχετική γνωστοποίηση στις 19.9.72 και διάταγμα στις 27.12.72. Σκοπός της απαλλοτρίωσης, όπως καθορίζεται στο διάταγμα ήταν, μεταξύ άλλων, η διαπλάτυνση της παραλιακής λεωφόρου, της δημιουργίας θέας προς τη θάλασσα, περιπάτους για το κοινό και γενικά ο εξωραϊσμός της παραλίας. Για την υλοποίηση της κατεδάφισης των αποθηκών εξεδόθη και διάταγμα επίταξης στις 15.11.94.
Τέλος, αναφέρω πως όταν η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 23.1.95 η κατεδάφιση των αποθηκών ήταν ήδη συμπληρωμένη από 22.1.95. Επομένως, και ανεξάρτητα με αυτά που λέω πιο πάνω, για ακαδημαϊκή συζήτηση μόνο, δεν υπάρχει αντικείμενο προσφυγής που να νομιμοποιούνται οι αιτητές να προωθούν. Και τούτο γιατί, και αν ακόμη προσβαλλόταν διοικητική απόφαση, το αντικείμενο της θα εξέλιπε, και το Δικαστήριο δεν θα προχωρούσε στη συζήτηση της εφόσον, λόγω της ιδιότητας των αιτητών, αυτοί δεν θα εδικαιούντο σε οποιεσδήποτε αποζημιώσεις, σύμφωνα με το άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.