|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 102
17 Ιανουαρίου, 1997
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 737/93)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση Προϊσταμένου — Αιτιολογία — Περιστάσεις ελλειπούς και ελαττωματικής αιτιολογίας της σύστασης στην κριθείσα περίπτωση — Συνέπειες.
Ο αιτητής προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους σε Πρώτο Λειτουργό Εσωτερικών Προσόδων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η σύσταση του Διευθυντή είναι αντίθετη προς τα στοιχεία των φακέλων και η αιτιολογία της είναι ελλιπής και ελαττωματική.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου, όχι μόνο μπορεί αλλά πρέπει να παραγνωρίζει τις συστάσεις στην έκταση που είναι ασύμφωνες με τα στοιχεία των φακέλων. (Βλέπε Κυριάκος Τριανταφυλλίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429.)
Η σύσταση ως προπαρασκευαστική πράξη, οδηγεί την προσβαλλόμενη απόφαση σε ακύρωση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Γιωργάκης ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2091,
Χρυσοστόμου και Άλλοι ν. ΕΕΥ (1990) 3 Α.Α.Δ. 2936,
Τριανταφυλλίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για την προαγωγή του Ενδιαφερομένου προσώπου στη μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων αντί του αιτητή.
Λ. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
"1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στις 10.9.93 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και με την οποία προήγαγεν τον Πανικό Θεοχαρίδη στη μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων (Τακτικός Προϋπολογισμός) Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων από την 1.8.1993 αντί και/ή στη θέση του αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (που στη συνέχεια θ' αναφέρεται σαν Ε.Δ.Υ.) στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 12/3/1993 (θέμα Β.(5)(4) των πρακτικών) αποφάσισε, δυνάμει του άρθρου 29(3) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 και 1991, να προβεί στην πλήρωση μιας κενής μόνιμης (Τακτ. Προϋπ.) θέσης Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, η οποία ήταν κενή από 1/11/1992 λόγω αφυπηρέτησης του κατόχου της και για την οποία δεν είχε υποβληθεί πρόταση για την πλήρωση της από την αρμόδια αρχή.
Επειδή σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας η θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων είναι θέση Προαγωγής, η Επιτροπή αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης της εν λόγω θέσης σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων.
Η Επιτροπή στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 24/6/1993, έλαβε γνώση επιστολής με ημερομηνία 10/5/1993 του υποψήφιου Πανικού Θεοχαρίδη και στη συνέχεια προσήλθε στη συνεδρίαση ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων, ο οποίος αφού ενημερώθηκε για την πιο πάνω επιστολή, σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος προς επιλογή για προαγωγή. Ακολούθως, αφού ο Διευθυντής αποχώρησε, η Επιτροπή προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων.
Η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της Θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψήφιων και έλαβε επίσης υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή, έκρινε κατά πλειοψηφία (διαφωνούντος του Προέδρου) ότι ο Θεοχαρίδης Πανικός, υπερείχε των άλλων υποψήφιων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή ως τον πιο κατάλληλο στη μόνιμη (Τακτ. Προύπ.) Θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής διαφώνησε με την πιο πάνω απόφαση της πλειοψηφίας και επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο για προαγωγή στη θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων το Χριστοφίδη Αντρέα.
Η πιο πάνω προαγωγή δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 10/9/1993 και Αρ. Γνωστοποίησης 2788.
Εναντίον της πιο πάνω προαγωγής καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή στις 20/9/1993.
Νομικοί ισχυρισμοί που προβλήθηκαν εκ μέρους του αιτητή για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης είναι συνοπτικά οι πιο κάτω:-
Η σύσταση του Διευθυντή πάσχει γιατί είναι αναιτιολόγητη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων. Το πλεονέκτημα του αιτητή παραγνωρίστηκε από την Επιτροπή χωρίς να δώσει ειδική αιτιολογία γι' αυτό. Η Ε.Δ.Υ, απέτυχε να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο γιατί η πρόωρη αφυπηρέτησή του τον καθιστούσε ακατάλληλο για προαγωγή αφού του αποστερούσε τη δυνατότητα να προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες από τη θέση στην οποία προάχθηκε αποκλείοντας ταυτόχρονα την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.
Η σύσταση του Διευθυντή, όπως φαίνεται από τα Πρακτικά της Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 24/6/1993 έχει ως πιο κάτω:-
"Για τη σύσταση μου για προαγωγή στη θέση Πρώτου Λειτουργού Εσωτερικών Προσόδων έλαβα υπόψη την απόδοση των λειτουργών για όλα τα χρόνια, με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία, και έχοντας υπόψη ότι η προσφορά των υποψηφίων για το 1992 ήταν περίπου στο ίδιο επίπεδο με τον προηγούμενο χρόνο.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, ο Χριστοφίδης Ανδρέας υπερέχει οριακά έναντι του Θεοχαρίδη Πανικού και αισθητά έναντι του Παναγιώτου Γεώργιου.
Από απόψεως προσόντων και οι τρεις υποψήφιοι είναι Μέλη του Συνδέσμου Εγκεκριμένων Λογιστών Chartered Association of Certified Accountants, αλλά ο Χριστοφίδης Ανδρέας έτυχε εκπαίδευσης μετά την εγγραφή του ως μέλους του Chartered Association of Certified Accountants πάνω σε φορολογικά θέματα στο εξωτερικό και αυτό σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας θεωρείται πλεονέκτημα.
Ο Θεοχαρίδης κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα και επιπρόσθετα συμπλήρωσε εκπαιδευτική σειρά μαθημάτων φορολογίας διάρκειας ενός έτους, αλλά αυτά τα μαθήματα τα παρακολούθησε πριν γίνει μέλος του Chartered Association of Certified Accountants και ως εκ τούτου με βάση το Σχέδιο Υπηρεσίας τα προσόντα αυτά δεν αποτελούν πλεονέκτημα.
Επίσης και οι τρεις υποψήφιοι κατέχουν την άριστη γνώση της Ελληνικής και την πολύ καλή γνώση της Αγγλικής με βάση τα διάφορα πιστοποιητικά που περιέχονται στους Φακέλους τους και τη χρήση που κάνουν και στις δύο γλώσσες κατά τη διεκπεραίωση των καθηκόντων τους.
Όσον αφορά την αξία, ο Παναγιώτου Γεώργιος υπερτερεί έναντι των άλλων δύο υποψηφίων, αλλά υστερεί αισθητά σε αρχαιότητα. Οι Χριστοφίδης και Θεοχαρίδης είναι και οι δύο πολύ ευσυνείδητοι και εργατικοί υπάλληλοι, όμως η προσωπική μου εκτίμηση, όπως αντλείται μέσα από την καθημερινή επαφή και συνεργασία που έχω μαζί τους, είναι ότι ο Θεοχαρίδης Πανικός υπερτερεί ελαφρά έναντι του Χριστοφίδη Ανδρέα και πιστεύω ότι είναι σε θέση να ανταποκριθεί καλύτερα στα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης.
Με βάση τα πιο πάνω σε μια γενική θεώρηση όλων των κριτηρίων, δηλαδή αξία, προσόντα, αρχαιότητα, καθώς και την προσωπική γνώμη που έχω για τους υποψηφίους, συστήνω για προαγωγή το Θεοχαρίδη Πανίκο, τον οποίο θεωρώ ότι υπερέχει έναντι των άλλων δύο υποψηφίων."
Στη σύσταση του ο Διευθυντής φαίνεται ότι έλαβε υπόψη του πρόσθετο προσόν του ενδιαφερόμενου μέρους το οποίο ούτε απαιτείται αλλ' ούτε και θεωρείται πρόσθετο σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, ενώ παραγνώρισε το πλεονέκτημα που διέθετε ο αιτητής σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, χωρίς να δώσει ειδική αιτιολογία γι' αυτή την παραγνώριση. Η θέση της Νομολογίας πάνω στο θέμα αυτό είναι ξεκάθαρη (βλέπε Οδυσσέας Γιωργάκη ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2091).
Ανάμεσα στ' άλλα που επικαλείται ο Διευθυντής αναφέρει και τα εξής "... είναι ότι ο Θεοχαρίδης Πανικός υπερτερεί ελαφρά έναντι του Χριστοφίδη Ανδρέα και πιστεύω ότι είναι σε θέση να ανταποκριθεί καλύτερα στα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης". (Η υπογράμμιση είναι δική μου.) Ο Διευθυντής δηλαδή πρόβαλε "υποθετικό μελλοντικό στοιχείο αναφορικά με την καταλληλότητα του ενδιαφερόμενου μέρους να ασκεί τα καθήκοντα της θέσης". (Βλέπε για το ίδιο θέμα την Αλέκος Χρυσοστόμου και Άλλοι ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2936, όπου αναφέρονται τα πιο κάτω:-
"Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι παράγοντας που η Ε.Ε.Υ. δεν εδικαιούτο να λάβει υπόψη γιατί η νομοθεσία, που παραθέτω πιο πάνω, καθορίζει τα στοιχεία κρίσεως. Και τα σχέδια υπηρεσίας δεν προβλέπουν πως υπηρεσία στη δημοτική εκπαίδευση θα θεωρείται πρόσθετο προσόν ή πλεονέκτημα. Στην πραγματικότητα η Ε.Ε.Υ. βασίστηκε σε υποθετικό μελλοντικό παράγοντα αναφορικά με την καταλληλότητα του διορισθησομένου να ασκεί τα καθήκοντα της θέσης, ενώ τα στοιχεία κρίσεως καθορίζονται συγκεκριμένα από το νόμο και εφαρμόζονται κατά το χρόνο λήψης της απόφασης.
Ο αιτητής υπερτερούσε του διορισθέντος, όπως η ίδια η Ε.Ε.Υ. διαπίστωσε, στα προσόντα και αρχαιότητα ενώ ήταν ίσος με αυτόν στην αξία. Αναφορικά με την αρχή ότι το διορίζον όργανο δεν νομιμοποιείται να λαμβάνει υπόψη εξωγενείς παράγοντες κατά τη λήψη της απόφασης του, απαράδεκτους δηλαδή από το νόμο και τις αρχές διοικητικού Δικαίου, οι πλησιέστερες προς τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης αποφάσεις, στις οποίες και παραπέμπω είναι: Κονναρής κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1974) 3 Α.Α.Δ. 377 (βλ. σελίδα 388) και Ευγενίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1979) 3 Α.Α.Δ. 239 (βλέπε σελίδα 248)."
Ο αιτητής είχε το πλεονέκτημα που προβλεπόταν στο Σχέδιο Υπηρεσίας, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος όχι. Ο αιτητής ήταν κατά τρία χρόνια αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους γιατί προήχθη στην προηγούμενη θέση του Αρχιφοροθέτη 1ης Τάξης στις 15/3/1976 ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος στην ίδια θέση προήχθη την 1/3/1979. Αναφορικά με την αξία και οι δύο έχουν περίπου τις ίδιες αξιολογήσεις (όπως η ίδια η Ε.Δ.Υ, διεπίστωσε, βλέπε σελίδα 24 των πρακτικών της Συνεδρίασης της Ε.Δ.Υ, ημερομηνίας 24/6/1993).
Διερωτώμαι ενόψει των πιο πάνω πού είδε ο Διευθυντής την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους έναντι του κ. Χριστοφίδη.
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω ότι η σύσταση του Διευθυντή είναι αντίθετη προς τα στοιχεία των φακέλων και η αιτιολογία της είναι ελλειπής και ελαττωματική.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου, όχι μόνο μπορεί αλλά πρέπει να παραγνωρίζει τις συστάσεις στην έκταση που είναι ασύμφωνες με τα στοιχεία των φακέλων. (Βλέπε Κυριάκος Τριανταφυλλίδης και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429, στη σελίδα 454.)
Η σύσταση ως προπαρασκευαστική πράξη, οδηγεί την προσβαλλόμενη απόφαση σε ακύρωση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται οι δε καθ' ων η αίτηση να πληρώσουν το ποσό των 250.-έναντι των εξόδων του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.