|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 3332
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 105/96
Ενώπιον
: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:-
MIGNON RESTAURANT LTD, από τη Λευκωσία
Αιτητές
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Υπουργού Οικονομικών και/ή μέσω Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων -
Υπηρεσία Φόρου Προστιθέμενης Αξίας
Καθ΄ ων η Αίτηση
_ _ _ _ _ _ _ _
22 Δεκεμβρίου, 1997
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για τους Αιτητές: Κος. Κ. Ευσταθίου.
Για τους Καθ΄ ων η Αίτηση: Κος. Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α.
_ _ _ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
H αιτήτρια είναι εμπορική εταιρεία και έχει ως δραστηριότητα τη λειτουργία εστιατορίου στη Λευκωσία. Είναι καταχωρημένη στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας.
Στις 12 Οκτωβρίου 1994, ο κ. Ανδρέας Καμένος, αρμόδιος Λειτουργός της Υπηρεσίας Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.), άρχισε να επισκέπτεται τα υποστατικά της αιτήτριας με σκοπό να ελέγξει την ορθότητα των φορολογικών της δηλώσεων αναφορικά με τις φορολογικές περιόδους από 1η Ιουλίου 1992 μέχρι 30 Ιουνίου 1994. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου διαπίστωσε ότι οι φορολογικές δηλώσεις που είχε υποβάλει η αιτήτρια για τις υπό έλεγχο φορολογικές περιόδους ήσαν ελλιπείς και ή περιείχαν σφάλματα. Διαπίστωσε, επίσης, ότι η αιτήτρια δεν τηρούσε ορισμένα έγγραφα που προβλέπονται από τη νομοθεσία για επαλήθευση των φορολογικών δηλώσεων. Ειδικότερα, δεν τηρούσε λογαριασμό Φόρου Προστιθέμενης Αξίας κατά παράβαση της παραγράφου 7 του Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Τήρηση Βιβλίων και Αρχείων) Διατάγματος του 1992. Σε κατοπινό στάδιο, ύστερα από εισήγηση του κ. Καμένου, ο ΄Εφορος Φ.Π.Α., με επιστολή του ημερομηνίας 22 Μαΐου, 1995, ζήτησε από την αιτήτρια να παρουσιάσει για σκοπούς ελέγχου τα στελέχη (αντίγραφα) των αποδείξεων του εστιατορίου που εκδόθηκαν μεταξύ της 1/7/1992 και 24/6/1993, αλλ΄ αυτή παρέλειψε να το πράξει. Για το λόγο της παράλειψης αυτής υπάρχει αμφισβήτηση μεταξύ της αιτήτριας και των καθ΄ ων η αίτηση. Με την αμφισβήτηση αυτή θα ασχοληθώ αργότερα.
΄Εχοντας υπ΄ όψη το τι προέκυψε από τον έλεγχο, ο ΄Εφορος, ασκώντας τις εξουσίες του με βάση το άρθρο 34(1) των Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων 1990 μέχρι 1994, προχώρησε, χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του, στη βεβαίωση του φόρου την οποία και κοινοποίησε στην αιτήτρια με επιστολή του ημερομηνίας 30 Νοεμβρίου 1995, επιβάλλοντας επιπρόσθετο φόρο £4.706,08 για τις φορολογικές περιόδους 1/7/1992 μέχρι 30/6/1994. Η επιστολή συνοδευόταν από παραρτήματα στα οποία επεξηγούντο με λεπτομέρεια οι διάφοροι υπολογισμοί των εκπροσώπων του Εφόρου.
Η βεβαίωση αυτή είναι το αντικείμενο της προσφυγής.
Το άρθρο 34(1) των Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων 1990 μέχρι 1994 (Αρ. Ν. 246/90, 52(Ι)/92, 4(Ι)/93, 39(Ι)/93, 20(Ι)/94), (ο "Νόμος"), έχει ως ακολούθως:-
"34.-(1) Σε περίπτωση κατά την οποία οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείπει να υποβάλει τις φορολογικές δηλώσεις που απαιτούνται σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο ή δεν τηρεί τα αναγκαία έγγραφα ούτε παρέχει τις αναγκαίες διευκολύνσεις για επαλήθευση των φορολογικών δηλώσεων, ή όταν ο ΄Εφορος κρίνει ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν είναι ελλιπείς ή ότι περιέχουν σφάλματα, τότε ο ΄Εφορος μπορεί να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του και στη συνέχεια να ειδοποιήσει σχετικά το πρόσωπο αυτό."
Σύμφωνα με τη νομολογία, το κατά πόσο η φορολογική Αρχή χρησιμοποίησε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση της είναι ζήτημα πραγματικό που εξετάζεται στα πλαίσια της συγκεκριμένης φορολογικής διαφοράς, η δε επί τούτου απόφαση της Αρχής δεν ανατρέπεται αν ήταν εύλογα επιτρεπτή στα πλαίσια του εφαρμοζόμενου νόμου (βλ. μεταξύ άλλων, Χ"Μιτσής ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 40, Θεοδοσίου ν. Δημοκρατίας [Προσφυγή Αρ. 75/94] ημερ. 13/6/1996, όπου ερμηνεύεται το άρθρο 34(1) με εκτενή αναφορά στην αντίστοιχη αγγλική νομολογία και Μονογιός Λτδ. ν. Δημοκρατίας [Προσφυγή Αρ. 497/95] ημερ. 19/12/1996).
Στην περίπτωση της αιτήτριας οι καθ΄ ων η αίτηση υπολόγισαν τις εκροές χρησιμοποιώντας την διεθνώς αναγνωρισμένη μέθοδο της αναλογίας εισπράξεων από ποτά σε σχέση με τις συνολικές εισπράξεις. Συγκεκριμένα:-
(α) ΄Εγινε υπολογισμός του περιθωρίου κέρδους για το κάθε ποτό που η αιτήτρια διέθετε στο εστιατόριο της, με βάση τις τιμές αγοράς και τις τιμές πώλησης που αναφέροντο στον τιμοκατάλογο.
(β) Υπολογίστηκε το μέσο περιθώριο κέρδους της αιτήτριας στα ποτά, με βάση και τις ποσότητες των ποτών που αγοράστηκαν στην περίοδο 1/7/1992-31/12/1992 και διαπιστώθηκε ότι ήταν 206%.
(γ) Καταγράφηκαν όλες οι αγορές ποτών στην περίοδο από 1/2/1992 μέχρι 30/6/1994 και διαπιστώθηκε ότι ήταν ύψους £12.713,78.
(δ) Υπολογίστηκε το ποσοστό πωλήσεων ποτών σε σχέση με τις ολικές πωλήσεις στην περίοδο 1/7/1993 μέχρι 30/6/1994 και βρέθηκε ότι επί συνόλου εισπράξεων ύψους £72.160,03 (χωρίς να περιλαμβάνεται το "service", Κ.Ο.Τ. και ο Φ.Π.Α.) οι £14.032,73 ή το 19% του συνόλου αφορούσαν εισπράξεις από ποτά.
(ε) Υπολογίστηκαν οι αναμενόμενες εισπράξεις της αιτήτριας από ποτά με βάση το μέσο περιθώριο κέρδους και διαπιστώθηκε ότι ήταν ύψους £38.904,16 και οι αναμενόμενες ολικές εισπράξεις (από φαγητό και ποτά) ότι ήταν £204.758,73 και το ποσό του φόρου που δεν είχε αποδοθεί £4.706,08.
΄Οπως έχω ήδη σημειώσει η αιτήτρια παρέλειψε να συμμορφωθεί με την απαίτηση του Εφόρου, που της κοινοποιήθηκε γραπτώς στις 22/5/1995, να παρουσιάσει τα στελέχη (αντίγραφα) αποδείξεων του εστιατορίου που εκδόθηκαν από 1/7/1992 μέχρι 24/6/1993. Για το λόγο της παράλειψης αυτής, ύστερα από άδεια του Δικαστηρίου, δόθηκε μαρτυρία από τον κ. Ανδρέα Σταυρίδη, διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας, και από τον κ. Ανδρέα Καμένο, Λειτουργό της Υπηρεσίας Φ.Π.Α.. Η μαρτυρία δόθηκε με ένορκες δηλώσεις. Και οι δύο μάρτυρες αντεξετάστηκαν σε έκταση.
Σύμφωνα με τον κ. Σταυρίδη όταν ο κ. Καμένος παρουσιάστηκε στο εστιατόριο για να κάμει έλεγχο όλα τα στελέχη αποδείξεων, περιλαμβανομένων εκείνων που κάλυπταν την περίοδο από 1/7/1992 μέχρι 24/6/1993 του παραδόθηκαν από τον ελεγκτή της εταιρείας στην παρουσία του. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου, που γινόταν στο χώρο του εστιατορίου για περίοδο ενός περίπου μηνός, το εστιατόριο ήταν "αναστατωμένο" λόγω εκτεταμένων ανακαινίσεων. ΄Οταν συμπληρώθηκε ο έλεγχος ο μάρτυρας έδωσε εντολή στην καθαρίστρια να μαζέψει όλα τα λογιστικά βιβλία, στελέχη αποδείξεων κ.λ.π. που είχαν δοθεί στον κ. Καμένο, να τα τοποθετήσει σε κιβώτια μέσα σε μαύρες σακούλες "νάυλον", και, ακολούθως, να τα αποθηκεύσει στο "σέντε" του εστιατορίου. ΄Οταν, ύστερα από έξι περίπου μήνες, του ξαναζητήθηκαν τα στελέχη έψαξε στις σακούλες, αλλά δεν τα βρήκε. Αντίθετα με όσα ισχυρίζεται ο κ. Σταυρίδης, ο κ. Καμένος αρνείται κατηγορηματικά ότι σε οποιοδήποτε στάδιο, είτε ο κ. Σταυρίδης είτε οποιοσδήποτε άλλος, του παρέδωσε στελέχη αποδείξεων ή τιμολόγια που εξέδωσε η εταιρεία μεταξύ της 1/7/1992 και 24/6/1993.
΄Εχω μελετήσει τη μαρτυρία τόσο του κ. Σταυρίδη όσο και του κ. Καμένου. Παρακολούθησα με προσοχή τη συμπεριφορά και των δύο από το εδώλιο του μάρτυρα. Παρ΄ όλον ότι επιμένει ότι τα υπό συζήτηση στελέχη δόθηκαν στον κ. Καμένο, ο κ. Σταυρίδης δεν είναι σε θέση να επικεντρώσει τον ισχυρισμό του ειδικά σε αυτά. Στηρίζεται στην αόριστη θέση ότι οτιδήποτε είχε σχέση με τον έλεγχο υπήρχε στο εστιατόριο και δόθηκε στον κ. Καμένο - άρα δόθηκαν και τα στελέχη της περιόδου από 1/7/1992 μέχρι 24/6/1993. Παράλληλα, επιδιώκει να εκμεταλλευθεί την "αναστάτωση", όπως την αποκάλεσε, που υπήρχε στο εστιατόριο λόγω ανακαινίσεων για να δικαιολογήσει τη δυσκολία να βρεθούν τα στελέχη ή την ενδεχόμενη απώλειά τους. Δέχεται ότι τα ίδια στελέχη δεν βρέθηκαν και σε προηγούμενη περίπτωση, όταν τα ζήτησε ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού (Κ.Ο.Τ.) πριν από τον κ. Καμένο, αργότερα όμως ισχυρίζεται, ότι χωρίς να το αποδεικνύει, βρέθηκαν και δόθηκαν τόσο στον Κ.Ο.Τ. όσο και στον κ. Καμένο. Αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να τα πήρε ή να τα έχασε ο κ. Καμένος χωρίς να αποκλείει την πιθανότητα η απώλεια να οφείλεται και στην καθαρίστρια του εστιατορίου. Σφαιρικά, η όλη μαρτυρία του χαρακτηρίζεται από μια εμφανή προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι, στην πραγματικότητα, ουδέποτε τα υπό συζήτηση στελέχη τέθηκαν στη διάθεση του κ. Καμένου, απλούστατα διότι ουδέποτε υπήρξαν. Δεν δέχομαι τη μαρτυρία του και την απορρίπτω. Αντίθετα, δέχομαι ως απόλυτα αληθή τη μαρτυρία του κ. Καμένου την οποία χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια, η θετικότητα και η σαφήνεια.
Ως αποτέλεσμα ευρίσκω ότι, υπό τις περιστάσεις, συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 34(1) του Νόμου για τον υπολογισμό του φόρου που έπρεπε να καταβληθεί από την αιτήτρια. Ο υπολογισμός
έγινε με τη χρήση διεθνώς αναγνωρισμένης μεθόδου με βάση όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Εφόρου ή διαπιστώθηκαν κατά τον έλεγχο. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε ήταν εύλογα επιτρεπτή μέσα στα πλαίσια της διακριτικής εξουσίας που παρέχει στον ΄Εφορο ο Νόμος.
Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει, ως εβαρύνετο, οποιοδήποτε λόγο ακυρώσεως ώστε να δικαιολογείται η επέμβαση του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται βάσει του 146(4)(α) του Συντάγματος.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΜΝ