Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Παντελίτσα Κώστα Ταλιώτη

Αιτήτρια

και

Κυπριακή Δημοκρατία και/ή

Υπουργικού Συμβουλίου

Καθ΄ων η αίτηση

----------------

Για την αιτήτρια: Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: Ε. Νικολαϊδου.

-------------------

Με την προσφυγή προσβλήθηκαν:

(α) Η έκδοση πολεοδομικής άδειας σε τρίτους, κατ΄ισχυρισμόν ανταγωνιστές της αιτήτριας και

(β) Η παράλειψη "του καθ ου η αίτηση να απαντήσει και/ή εξετάσει το από μακρου τεθέν αίτημα της αιτήτριας για παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου για την υφιστάμενη οικοδομή..."

Δεν προκύπτει από τις αποφάσεις που εκδόθηκαν στο πλαίσιο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας που αναφέρθηκαν πως η επιδίκαση εξόδων σε βάρος του αιτητή δικαιολογείται μόνο όταν η προσφυγή είναι εκδήλως αβάσιμη, αλλά σε εκείνες εξετάσθηκε το θέμα αφού προηγήθηκε η εξέταση και η διαμόρφωση τελικής κρίσης ως προς το βάσιμο της προσφυγής.

Εδώ η προσφυγή είχε αποσυρθεί και δε νομίζω πως πρέπει να αναμένεται εξέταση και επίλυση ζητημάτων αμφιλεγόμενων και συνακολούθως η έρευνα των διοικητικών φακέλλων προς διαμόρφωση τελικής κρίσης για να αποφασιστεί ανάλογα, στο πλαίσιο και των υπόλοιπων στοιχείων, το θέμα των εξόδων. Σ΄αυτή την περίπτωση το κατά πόσο οι ισχυρισμοί είναι εκδήλως αβάσιμοι, σε αντιδιαστολή προς ισχυρισμούς που επιδέχονται συζήτηση, προσφέρεται ως εύλογο κριτήριο, όπως εισηγήθηκαν οι δυο πλευρές. Θα ήταν εξάλλου άτοπη, νομίζω, η διατύπωση δικαστικής κρίσης καταφατικής ως προς το παράνομο πράξης, η προσφυγή κατά της οποίας έχει αποσυρθεί.

Δεν προσδιορίζουν οι καθ΄ων η αίτηση κατά ποιό τρόπο η χορήγηση της άδειας στους τρίτους θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον, όπως είναι η απαίτηση του άρθρου 26(3) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 Ν. 9/72, κατ΄επίκληση του οποίου εκδόθηκε. Οι ισχυρισμοί τους ως προς αυτό το θέμα εξαντλούνται στη θέση πως η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος . Η αιτήτρια ισχυρίζεται πως πλήττεται ως ανταγωνίστρια από την πρόσδοση στους τρίτους πλεονεκτήματος που τους θέτει σε ευνοϊκότερη θέση κατά τη διεκδίκηση πελατείας. Θεωρώ λεπτό το ζήτημα, οπωσδήποτε συζητήσιμο. Η απόσυρση της προσφυγής αφού πλέον χορηγήθηκε και στην αιτήτρια η παρέκκλιση που ζήτησε, δεν προσθέτει στην εικόνα. Είναι εξέλιξη ουδέτερη ως προς το συζητούμενο κριτήριο. Θα ήταν δε αδικαιολόγητη η προώθηση της προσφυγής κατ΄επίκληση τέτοιου εννόμου συμφέροντος όταν η πραγματική του θεμελίωση έπαυσε να υπάρχει.

Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι συνόψισαν τα ουσιώδη, που είναι παραδεκτά και σε μια υπόθεση στην οποία αναπτύχθηκε πληθώρα ισχυρισμών και έγινε αναφορά σε πλειάδα εγγράφων, αυτό διευκόλυνε το έργο μου. Η αιτήτρια πρόβαλε αίτημα για παρέκκλιση το 1991. Αυτό απορρίφθηκε, και η αιτήτρια πληροφορήθηκε αυτή την κατάληξη από το 1994. ΄Ασκησε την προσφυγή της στις 26.7.96 και είναι η θέση των καθ΄ων η αίτηση πως εκδήλως ήταν αβάσιμη η αναφορά σε αίτημα της αναπάντητο.

Με γνώμονα τα περιστατικά, που ήταν όλα γνωστά στην αιτήτρια εξ αρχής, το δεύτερο αίτημα της ήταν εκδήλως αβάσιμο. Αφού δε η προσφυγή δεν αφορούσε στο αίτημά της 14.5.96, το γεγονός της εκκρεμότητας της απάντησης ως προς αυτό, δεν επηρεάζει.

Οι καθ΄ων η αίτηση είχαν θέσει και θέμα συνάφειας του δευτέρου αιτήματος προς το πρώτο ώστε να ήταν καν παραδεκτή η συμπερίληψή του στην προσφυγή. Δεν συζητήθηκε τώρα αυτό το ζήτημα και ενόψει και της πιο πάνω κατάληξης, δεν θα επεκταθώ.

Καταλήγω πως, κάτω από τις περιστάσεις, το ενδεδειγμένο είναι επιδικαστεί υπέρ των καθ΄ων το μισό των εξόδων τους, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο. Και εκδίδεται διαταγή αναλόγως.

Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ

/Μσι.