Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Ανδρέα Πετσίδη, από τη Λεμεσό

Αιτητή

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών

Καθ΄ων η αίτηση

- - - - - - -

Για τον αιτητή: Σ. Καραπατάκης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Χριστοφόρου.

- - - - - -

Ο αιτητής στις 11.7.1995 υπέβαλε αίτηση στην Αρχή Αδειών για τη χορήγηση νέας άδειας τουριστικού λεωφορείου για δύο οχήματα Land Rover (4 X 4), 10 θέσεων το καθένα, για εκδρομές τύπου SAFARI (σε δυσπρόσιτες περιοχές) με έδρα τη Λεμεσό.

Η Αρχή Αδειών με αγγελία ημερομηνίας 20.7.1995 έκανε γνωστή στους ενδιαφερόμενους την αίτηση του αιτητή. Η επαγγελματική οργάνωση ΠΟΒΕΚ υπέβαλε ένσταση στην αίτησή του. Ο αρμόδιος επαρχιακός λειτουργός του Τμήματος Μεταφορών υπέβαλε την έκθεσή του στις 5.9.1995. Επίσης ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού υπέβαλε γραπτώς τις απόψεις του στις 9.2.1995.

Η Αρχή Αδειών αφού μελέτησε το θέμα στις συνεδρίες της ημερομηνίας 27.9.1995, 19.10.1995 και 18.1.1996 απέρριψε την αίτηση γεγονός που κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 19.2.1996.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών ο αιτητής καταχώρησε στις 7.3.1996 την ιεραρχική προσφυγή αρ. 33/96 ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Η τελευταία απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή στις 4.9.1996.

Εναντίον αυτής της απόφασης στρέφεται η παρούσα προσφυγή.

Η επίδικη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών έχει ως εξής:-

Βασική αρχή του Διοικητικού Δικαίου επιτάσσει όπως κάθε διοικητική πράξη είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Η αρχή αυτή έχει νομολογιακά καθιερωθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά την άσκηση της δικαιοδοσίας του, δυνάμει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος. Είναι νομολογημένο ότι οι διοικητικές αποφάσεις πρέπει να είναι αιτιολογημένες και ότι η αιτιολογία είναι απαραίτητη για να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος. Η αιτιολογία πρέπει να είναι πλήρης, επαρκής και σαφής. Η αιτιολογία αποτελεί την έκθεση των πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη Διοίκηση στην απόφασή της, καθώς και την παράθεση κριτηρίων με βάση τα οποία η Διοίκηση άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια (Βλέπε τελευταία απόφαση της Ολομέλειας Δρ. Μιχάλη Νικολάου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητική Έφεση 1896, ημερομηνίας 1.7.1997).

Στην παρούσα υπόθεση η αιτιολογία της απόφασης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Δεν αποτελεί αιτιολογία η αόριστη αναφορά στο σύνολο των ενώπιον της Αρχής στοιχείων χωρίς αυτά να εξειδικεύονται και να δίδονται οι λόγοι της αποδοχής ή της απόρριψής τους.

Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έκρινε απλά ότι δεν προέκυψε οτιδήποτε που να δικαιολογεί ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών.

Σκοπός όμως της ιεραρχικής προσφυγής δεν είναι ο αναθεωρητικός έλεγχος της απόφασης της Αρχής Αδειών και η διαπίστωση ή μη του σφάλματος.

Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έχοντας ενώπιον της την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή είχε υποχρέωση να εξετάσει εξ υπαρχής το θέμα να προβεί στη δική της έρευνα και συνεκτιμώντας όλα τα στοιχεία να αποφασίσει. Η δε απόφαση της πρέπει να περιέχει σαφή και επαρκή αιτιολογία ούτως ώστε να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος.

Καταλήγω κατά συνέπεια ότι η αιτιολογία της επίδικης απόφασης είναι ανεπαρκής και ασαφής και ως εκ τούτου είναι αδύνατος ο δικαστικός έλεγχος.

Η επίδικη απόφαση ως πάσχουσα εκ του λόγου τούτου υπόκειται σε ακύρωση.

Λόγω της κατάληξής μου αυτής δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ με το δεύτερο λόγο ακύρωσης.

Ως αποτέλεσμα η προσφυγή αυτή επιτυγχάνει με έξοδα εκ £200,= υπέρ του αιτητή.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.