|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2157
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 837/95
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:Ανδρέα Χ"Κυπριανού, από την Αθηαίνου,
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------
Υπόθεση Αρ. 921/95
Μεταξύ
:Ελευθέριου Ελευθερίου, από τη Λεμεσό,
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------
Υπόθεση Αρ. 926/95
Μεταξύ
:1. Κώστα Βαρνάβα,
2. Ανδριανής Χρυσοστόμου,
3. Χαράλαμπου Αγγελίδη,
4. Ανδρέα Παφίτη,
5. Πιερή Φλουρή,
Αιτητών
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,
Καθ΄ ων η αίτηση
-----------------------
2
12 Σεπτεμβρίου 1997
Για τους αιτητές: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Λ. Κουρσουμπά.
Για τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Χρ. Χρυσοστόμου
και Π. Μιχαήλ: Α. Γεωργίου.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Δύο μόνιμες (Τακτ. Προϋπ.) θέσεις Λειτουργού για τις Εισπράξεις Φόρων, 1ης Τάξης, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, παρέμειναν κενές από 1 Απριλίου 1994. Μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 1994 δεν υπήρχε δυνατότητα πλήρωσης τους διότι δεν υπήρχαν προάξιμοι υποψήφιοι. Εν συνεχεία όμως, παρά την έλευση αυτής της δυνατότητας, η αρμόδια αρχή παρέλειψε να υποβάλει σχετική πρόταση σύμφωνα με το εδάφιο (2) του άρθρου 29 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990. Γι΄ αυτό η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), σε συνεδρίαση ημερ. 15 Μαίου 1995, αποφάσισε να προχωρήσει δυνάμει του εδαφίου (3) για πλήρωση των θέσεων. Συνακόλουθα εξέτασε κατά την ίδια συνεδρίαση ζήτημα σχεδίου υπηρεσίας. Διότι στις 5 Μαίου 1995 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας νέο σχέδιο με βάση το οποίο καθίσταντο υποψήφιοι και υπάλληλοι που δεν κατείχαν ό,τι απαιτούσε το προηγούμενο σχέδιο. Κατέληξε ότι θα έπρεπε να εφαρμόσει το προηγούμενο σχέδιο επειδή "κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή τέσσερις μήνες μετά τις 8.12.94, ίσχυε το προηγούμενο Σχέδιο Υπηρεσίας". Οι τέσσερις μήνες ήταν βέβαια η προθεσμία εντός της οποίας η αρμόδια αρχή όφειλε να είχε υποβάλει πρόταση για την πλήρωση των θέσεων. Ο συλλογισμός λοιπόν για την επιλογή του προηγούμενου σχεδίου συνίστατο στο ότι κρίσιμος χρόνος για τον καθορισμό υποψηφιοτήτων ήταν ο κατά τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας.
Με την απόφαση για πλήρωση των θέσεων στη βάση του προηγούμενου σχεδίου υπηρεσίας, οι αιτητές στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95 αποκλείστηκαν διότι δεν κατείχαν ένα από τα απαιτούμενα προσόντα εκείνου του σχεδίου. Ενώ κατείχαν ό,τι απαιτούσε το νέο σχέδιο. Ο αιτητής στην προσφυγή αρ. 837/95 κατείχε όμως τα προσόντα και με βάση το παλαιό. Και συγκαταλέγηκε ανάμεσα στους υποψήφιους.
Η Ε.Δ.Υ. επιλήφθηκε ξανά της πλήρωσης των θέσεων σε συνεδρίαση ημερ. 28 Ιουνίου 1995. Αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Σε σχέση με τους αιτητές στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95, τίθεται ως ζήτημα για εξέταση το ποιό ήταν το σχέδιο υπηρεσίας που είχε εν προκειμένω εφαρμογή. Ενώ σε σχέση με τον αιτητή στην προσφυγή αρ. 837/95 τίθενται διάφορα άλλα ζητήματα.
Προηγείται βέβαια η εξέταση του εφαρμοστέου σχεδίου υπηρεσίας. Με απασχόλησε το ίδιο ζήτημα σε σχέση με άλλη διοικητική απόφαση στις συνεκδικασθείσες προσφυγές αρ. 916/95 και 927/95. Στις οποίες κατέληξα ότι εφαρμογή δεν μπορούσε να έχει παρά μόνο το νέο σχέδιο ενόψει της κατάργησης του προηγούμενου. Ανέφερα σχετικά τα εξής:
"Το σχέδιο υπηρεσίας αποτελούσε εν προκειμένω δευτερογενή νομοθεσία με ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 7 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1, από την ημερομηνία δημοσίευσης του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Οι περί Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων - Θέση Λειτουργού για τις Εισπράξεις Φόρων, 1ης Τάξης (Σχέδια Υπηρεσίας) Κανονισμοί του 1995 (βλ. Σ.Υ. 10/95) με τους οποίους τέθηκε σε ισχύ το νέο σχέδιο, δεν προνοούσαν για τη διάσωση του παλαιού σχεδίου για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα μετά τη δημοσίευση τους. Έτσι καταργήθηκε το παλαιό σχέδιο. Αυτή η εξέλιξη ματαίωσε κατά την άποψη μου την εκκρεμούσα διαδικασία για την πλήρωση θέσεων προαγωγής. Η θεσμοθετημένη πλέον αναγκαιότητα για κατοχή των προβλεπόμενων προσόντων και κατά τον χρόνο λήψης της τελικής απόφασης πρέπει να έχει ως προϋπόθεση τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του σχεδίου υπηρεσίας δυνάμει του οποίου τίθενται. Τα προσόντα που απαιτούνται και για τους δύο χρόνους δυνάμει του άρθρου 35(2)(β) είναι, καθώς εκεί ορίζεται, εκείνα "που προβλέπονται στο σχέδιο υπηρεσίας". Υπαρκτού, κατά τη δική μου ερμηνεία, όχι μόνο για την πρώτη περίπτωση αλλά και για τη δεύτερη. Τίποτε δεν μου φαίνεται να δικαιολογεί την άποψη ότι για τη δεύτερη περίπτωση μπορεί να γίνεται λόγος για προσόντα που ενώ δεν έχουν έρεισμα σε ισχύουσα πρόνοια έχουν ωστόσο νόημα και επενέργεια ως εκ της αποκρυστάλλωσης του αυτού μέτρου κατά το παρελθόν. Καταλήγω λοιπόν ότι η διαδικασία που ακολούθησε η Ε.Δ.Υ. έπασχε κατά νόμο."
Τα ίδια ισχύουν και εδώ. Ό,τι η Ε.Δ.Υ. θεώρησε ως την ορθολογική επιλογή του χρόνου αναφορικά με τον καθορισμό υποψηφιοτήτων δεν μπορούσε να γίνει κατ΄ αντίθεση προς ό,τι νομικώς επιβάλλεται ενόψει της αλλαγής στο σχέδιο υπηρεσίας. Η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.
Με αυτό το αποτέλεσμα στις προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95, η προσφυγή αρ. 837/95 καθίσταται άνευ αντικειμένου και έτσι η δίκη καταργείται. Όπως υπομνήστηκε στη Δημοκρατία ν. Χαραλάμπους κ.α. (1992) 3 Α.Α.Δ. 251 (στις σελ. 256-7):
"Μετά από ακυρωτική απόφαση σε μια προσφυγή, άλλη προσφυγή, με την οποία προσβάλλεται η ίδια πράξη, καθίσταται χωρίς αντικείμενο και απαράδεκτη, εκτός εάν υπάρχει λόγος έκδοσης νέας ακυρωτικής απόφασης για τους σκοπούς της παραγράφου 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος (βλ. Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 789, 791 και 796, (Απόφαση δόθηκε στις 30 Μαΐου, 1989, δε δημοσιεύτηκε ακόμα)).
Ο δημόσιος υπάλληλος δεν έχει δικαίωμα προαγωγής, αλλά προσμονή για προαγωγή και, ως εκ τούτου, η παράγραφος 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση."
Οι προσφυγές αρ. 921/95 και 926/95 επιτυγχάνουν. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Ως προς την προσφυγή αρ. 837/95, η δίκη κηρύσσεται καταργημένη. Επιδικάζεται υπέρ των αιτητών στην κάθε μια από τις προσφυγές το 1/3 των εξόδων. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ