Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

1. Κίμωνα Ευρυπίδου

2. Φαίδωνα Θεοδούλου

3. Βάσου Χριστοφίδη

4. Κυριάκου Στεφανή

Αιτητών

- και -

Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών

Καθ΄ ων η αίτηση

- - - - - -

Για τους αιτητές: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Χρ. Γεωργιάδης.

- - - - - -

Οι αιτητές είναι επαγγελματίες λεωφορειούχοι και εξυπηρετούν ως αδειούχοι από πολλά χρόνια συγκεκριμένες, μεταξύ άλλων, μεταφορές μαθητών από τα χωριά τους προς τα σχολεία.

Η Αρχή Αδειών σε συνεδρία της στις 29.9.1993 αποφάσισε όπως η μεταφορά των μαθητών γίνεται εκ περιτροπής και κατ΄ αναλογία μεταξύ των "μεμονωμένων λεωφορειούχων" δηλαδή των αιτητών και της Περιφερειακής Εταιρείας Αγροτικών Λεωφορείων "ΠΕΑΛ "ΝΕΑ ΑΜΟΡΟΖΑ ΛΤΔ.", ενδιαφερόμενο μέρος στην παρούσα προσφυγή.

Εναντίον αυτής της απόφασης οι αιτητές άσκησαν ιεραρχικές προσφυγές στις 22.12.1993.

Οι ιεραρχικές αυτές προσφυγές εξετάστηκαν μαζί από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών η οποία σε συνεδρία της ημερομηνίας 30.8.1994 αποφάσισε την απόρριψή τους. Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολές ημερομηνίας 5 και 6.9.1994.

Εναντίον αυτής της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στρέφεται η προσφυγή αυτή.

Θεωρώ ορθό, προτού ασχοληθώ με την ουσία της προσφυγής, να εξετάσω τη θέση του δικηγόρου του ενδιαφερόμενου μέρους που περιέχεται στη γραπτή αγόρευσή του, ότι οι αιτητές στερούνται έννομου συμφέροντος να προωθούν την προσφυγή τους. Τη θέση αυτή τη στηρίζει στο γεγονός ότι, μετά την πάροδο της σχολικής χρονιάς 1993-1994 το αντικείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης έχει ταυτόχρονα εκλείψει.

Η ακυρωτική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου οριοθετείται από το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Ο πολίτης δικαιούται να προσβάλει τη νομιμότητα εκτελεστής διοικητικής πράξης όταν το έννομο ενεστώς συμφέρον του έχει άμεσα προσβληθεί από την απόφαση, πράξη ή παράλειψη οργάνου, αρχής ή προσώπου που ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία.

Στην παρούσα υπόθεση δεν υπήρξε καμιά ανάκληση της επίδικης πράξης. Απλά η επίδικη πράξη ήταν καθορισμένη για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το οποίο εξέπνευσε κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της προσφυγής.

Με τα γεγονότα αυτά έχω καταλήξει ότι η δυσμενής για τους αιτητές απόφαση έχει προκαλέσει ή πιθανολογείται εύλογα ότι προκάλεσε βλάβη στους αιτητές. Η στοιχειοθέτηση της ζημίας είναι θέμα που δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου (Βλέπε: G.A.P. Estates Ltd. v. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 395/93, ημερομηνίας 12.8.1994).

Καταλήγω κατά συνέπεια ότι η δίκη δεν καταργείται στην παρούσα προσφυγή και οι αιτητές εξακολουθούν να διατηρούν το έννομο τους συμφέρον και ένεκα τούτου θα συνεχίσω με την εξέταση της νομιμότητας της επίδικης πράξης.

Οι αιτητές στην προσφυγή τους προβάλλουν επτά νομικούς λόγους ακυρότητας της επίδικης απόφασης. Μεταξύ των λόγων αυτών προβάλλεται έντονα η έλλειψη της δέουσας αιτιολογίας και ο ισχυρισμός ότι η απόφαση είναι αυθαίρετη και ότι λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα.

Είναι θεμελιωμένο νομολογιακά ότι απαραίτητο στοιχείο νομιμότητας όλων ανεξαίρετα των διοικητικών πράξεων και/ή αποφάσεων είναι η επαρκής αιτιολογία. Η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης αποτελεί την έκθεση των πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη Διοίκηση στην απόφαση της, καθώς και η παράθεση κριτηρίων με βάση τα οποία άσκησε η Διοίκηση τη διακριτική της ευχέρεια (Βλέπε: Ντίνος Κοντού ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, Προσφυγή αρ. 180/89, 22.3.1991, Δαγτόγλου - Διοικητικό Δίκαιο Α, Β΄ Έκδοση, σελ. 219).

Στην παρούσα υπόθεση η απόφαση όπως κοινοποιήθηκε στους αιτητές καταγράφει το εξής:-

Είναι φανερό από το πιο πάνω κείμενο της επίδικης απόφασης, ότι δεν γίνεται καμιά καταγραφή των πραγματικών γεγονότων και των νομικών λόγων που οδήγησαν την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στη λήψη της επίδικης απόφασης. Πέραν τούτου, εξέτασα με πάσα προσοχή τους φακέλους της Διοίκησης που έχουν κατατεθεί από το δικηγόρο των καθ΄ ων η αίτηση, με την πρόθεση να ανιχνεύσω τα πρακτικά της συνεδρίας με το ενδεχόμενο η ελλειπής αιτιολογία να συμπληρώνεται από το περιεχόμενό τους. Στους φακέλους αυτούς δεν ανευρέθησαν οποιαδήποτε πρακτικά της συνεδρίας ούτε καν φαίνεται ποιοί παρευρέθησαν στη συνεδρία και με ποιό τρόπο έχει ληφθεί η επίδικη απόφαση. Επίσης στους φακέλους δεν υπάρχει ούτε η προηγούμενη απόφαση της Αρχής Αδειών εναντίον της οποίας ασκήθηκε η ιεραρχική προσφυγή.

Στην παρούσα υπόεθση η απόφαση ήταν δυσμενής για τα συμφέροντα των αιτητών και οι καθ΄ ων η αίτηση όφειλαν να παραθέσουν στην απόφασή τους επαρκή αιτιολογία, πράγμα που δεν έκαμαν.

Για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση υπόκειται σε ακύρωση.

Ενόψει της κατάληξής μου αυτής, δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακύρωσης που προβάλλουν οι αιτητές.

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £200,= έξοδα υπέρ των αιτητών.