Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης προαγωγής των ενδ. μερών, Χρίστου Τσιάππα και Χριστόδουλου Δημητρίου στο βαθμό του Υποδιευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών, αναδρομικά από 30.5.95.

Προς συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση, Ξενής Ξενίδης κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 583/91 κ.α., ημερ. 29.11.94, το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής, σε συνεδρίαση ημερ. 29.11.94 αποφάσισε να ζητήσει τη γνωμάτευση του Συμβουλίου Προσωπικού για την πλήρωση με προαγωγή δύο κενών θέσεων Υποδιευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών με βάση το ισχύον στις 30.5.85 νομικό και πραγματικό καθεστώς. (Βλ. Κυριάκος Χριστοδουλίδης κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 665/85 & 678/85, ημερ. 8.5.89).

Κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων των Καν. 4(3)(Α) και (Β) και 10(1) και του Καν. 8(1)(Α)(α) των περί Προσωπικού της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου Γενικών Κανονισμών του 1982, Κ.Δ.Π. 220/82, που αποτελούσαν ισχύον δίκαιο κατά τον ουσιώδη χρόνο, το Συμβούλιο Προσωπικού, σε συνεδρίαση ημερ. 9.12.94, κατάρτισε κατάλογο υποψηφίων οι οποίοι κατά την 30.5.85 είχαν συμπληρώσει τριετή υπηρεσία στο βαθμό του Τομεάρχη, που αποτελεί τον αμέσως κατώτερο βαθμό του Υποδιευθυντή και που κατείχαν τα ελάχιστα ειδικά προσόντα προαγωγής ή πληρούσαν το Σχέδιο Υπηρεσίας του Ανώτερου Μηχανικού που ίσχυε και εφαρμόζετο για προσωπικό το οποίο προσλήφθηκε στην υπηρεσία της Αρχής πριν την 13.5.72, στον οποίο περιλήφθηκε ο αιτητής, όχι όμως τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Ενεκα της απουσίας έγκυρων Υπηρεσιακών Εκθέσεων και ελλείψει επαρκών στοιχείων αναφορικά με την υπηρεσιακή επίδοση των υποψηφίων κατά τον ουσιώδη χρόνο, το Συμβούλιο Προσωπικού αποφάσισε να καλέσει για παροχή πληροφοριών τον τότε Υποδιευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Α. Κυπριανού, τον Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή κ. Σ. Μοδέστου, τότε Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών και τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Προσωπικού, τότε Διευθυντή Εμπορικών Υπηρεσιών κ. Α. Κρητιώτη.

Αναφορικά με την υπηρεσιακή επίδοση του αιτητή Ε. Αλβάνη, ο τότε Υποδιευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών Α. Κυπριανού, προέβη στα ακόλουθα σχόλια:

Παρατηρήσεις αναφορικά με τον υπαλληλική ικανότητα του αιτητή υπέβαλε επίσης και ο τότε Υποδιευθυντής και Διευθυντής Εμπορικών Υπηρεσιών, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

Επειδή το Συμβούλιο Προσωπικού έκρινε ότι μεταξύ των υποψηφίων οι οποίοι είχαν συμπληρώσει τριετία στο βαθμό του Τομεάρχη δεν υπήρχαν κατάλληλοι προς πλήρωση των επίδικων θέσεων αποφάσισε να προχωρήσει στην εξέταση των υποψηφιοτήτων των λοιπών δεκατριών υποψηφίων Τομεαρχών Τεχνικού Προσωπικού, που δεν είχαν συμπληρώσει τριετία στο βαθμό του Τομεάρχη, κατείχαν όμως τα ελάχιστα ειδικά προσόντα προαγωγής του Καν. 8 ή πληρούσαν το Σχέδιο Υπηρεσίας του Ανώτερου Μηχανικού, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν τα ενδιαφερομενα μέρη.

Λήφθηκαν υπόψη οι εισηγήσεις των κ.κ. Α. Κυπριανού, Σ. Μοδέστου και Α. Κρητιώτη, οι οποίοι γενικά ανέφεραν ότι, τόσο ο Χρ. Τσιάππας όσο και ο Χρ. Δημητρίου διακρίνονταν για την αποδοτικότητα, συνεργασία και αποτελεσματικότητά τους και διέθεταν τις ικανότητες προς εκτέλεση καθηκόντων ανώτερου βαθμού.

Στη συνέχεια το Συμβούλιο προχώρησε στην αξιολόγηση των υποψηφίων και αποφάσισε να εισηγηθεί στην Αρχή την πλήρωση των επίδικων θέσεων με την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, κατ΄ εφαρμογή του δεύτερου εδαφίου του Καν. 10(4), σύμφωνα με το οποίο,

Το Συμβούλιο ανέφερε ότι θεωρούσε την περίπτωση ως εξαιρετική για το λόγο ότι δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι με τριετή υπηρεσία στο βαθμό του Τομεάρχη, ενώ οι προτεινόμενοι οι οποίοι είχαν συμπληρώσει 12ετή υπηρεσία στην Αρχή, ήταν άριστοι και εδύναντο να αναλάβουν με επιτυχία τα καθήκοντα της ανώτερης θέσης.

Σε σχόλια αναφορικά με την υπηρεσιακή επίδοση των υποψηφίων που είχαν συμπληρώσει τριετία στο βαθμό του Τομεάρχη προέβη και ο εν ενεργεία Γενικός Διευθυντής της Αρχής, ο οποίος ως Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών κατά τον ουσιώδη χρόνο, είχε γνώση της υπαλληλικής ικανότητας των υποψηφίων αυτών.

Ο Γενικός Διευθυντής στην έγγραφη Εισήγησή του προς την Αρχή, ημερ. 13.12.94, ενέκρινε την γνωμάτευση του Συμβουλίου Προσωπικού και εισηγήθηκε την πλήρωση των επιδίκων θέσεων με την κατ΄ εξαίρεση προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής επανεξέτασε το ζήτημα πλήρωσης των επιδίκων θέσεων, με αναφορά στο νομικό και πραγματικό καθεστώς της 30.5.85, σε συνεδρίαση ημερ. 13.12.94.

Λήφθηκαν υπόψη, οι απόψεις των κ.κ. Κυπριανού, Μοδέστου και Κρητιώτη, όπως καταγράφτηκαν στα πρακτικά της συνεδρίασης του Συμβουλίου Προσωπικού, η γνωμάτευση του Συμβουλίου Προσωπικού και η έγγραφη Εισήγηση του Γενικού Διευθυντή.

Το Συμβούλιο προέβη σε περαιτέρω αξιολόγηση και σύγκριση των δεδομένων για τους υποψήφιους, κατέληξε δε ότι, η περίπτωση των ενδιαφερομένων μερών ήταν εξαιρετική για το λόγο ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο υπήρξαν άριστοι υπάλληλοι και μπορούσαν να εκτελέσουν με επιτυχία καθήκοντα ανώτερου βαθμού και αποφάσισε την προαγωγή τους, αναδρομικά από 30.5.95.

Είναι ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι η εισαγωγή στη διαδικασία των συστάσεων του Γενικού Διευθυντή και των προϊσταμένων των υποψηφίων συνιστούσε παραβίαση του νομικού και πραγματικού καθεστώτος του ουσιώδους χρόνου για το λόγο ότι αποτελούσε νέο στοιχείο κρίσεως το οποίο δεν ίσχυε και δεν λήφθηκε υπόψη κατά την έκδοση της αρχικής πράξης.

Ενεκα της ανυπαρξίας έγκυρων ΦΠ/Π και ελλείψει άλλων επαρκών στοιχείων αναφορικά με την υπηρεσιακή ικανότητα και καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή, το Διοικητικό Συμβούλιο έλαβε, μεταξύ άλλων, υπόψη την Εισήγηση του Γενικού Διευθυντή της Αρχής και τις απόψεις των τότε προϊσταμένων των υποψηφίων οι οποίοι, λόγω της θέσης την οποία εξειδικεύτηκε ότι κατείχαν, είχαν γνώση της υπηρεσιακής ποιότητας των κρινομένων κατά τον ουσιώδη χρόνο.

Σύμφωνα με τον Καν.10(6)(α) η Εισήγηση του Γενικού Διευθυντή αποτελεί στοιχείο κρίσεως το οποίο λαμβάνεται υπόψη από την Αρχή κατά την διενέργεια των προαγωγών. (Βλ. Κώστας Κορομίας ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 792/91, ημερ. 17.4.92, Χαράλαμπος Χ" Bασιλείου ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 923/92, ημερ. 3.11.92, και Λένια Δημητρίου κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 868/91, κ.α., ημερ. 25.5.93).

Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση, Λύωνα κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 683/88 κ.α., ημερ. 14.7.90, κρίθηκε νόμιμη η ενέργεια της ΕΔΥ να καλέσει το νέο Γενικό Διευθυντή προς υποβολή συστάσεων κατά την επανεξέταση, εφόσον ο Διευθυντής ο οποίος υπέβαλε αρχικά συστάσεις οι οποίες κρίθηκαν παράνομες, αφυπηρέτησε.

Εν προκειμένω, ο Γενικός Διευθυντής υπήρξε άμεσα προίστάμενος των υποψηφίων οι οποίοι είχαν συμπληρώσει τριετία στο βαθμό του Τομεάρχη και όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της Εισήγησής του οι συστάσεις δόθηκαν αποκλειστικά με αναφορά στα στοιχεία και δεδομένα τα οποία ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο.

Παρά το γεγονός ότι ο Καν. 10(6)(α) δεν απαιτεί ειδική αιτιολόγηση των συστάσεων, στο έγγραφο της Εισήγησης του Διευθυντή κατεγράφη η προσωπική του αντίληψη για τους υποψηφίους που είχαν συμπληρώσει τριετία στο βαθμό του Τομεάρχη, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής, και αιτιολογήθηκαν τα στοιχεία της υπηρεσιακής ποιότητας που αυτοί δεν διέθεταν σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να θεμελιώνεται η άποψή του ως προς την ανάγκη εξεύρεσης καταλλήλων υποψηφίων κατ΄εφαρμογή των διατάξεων του δευτέρου εδαφίου του Καν. 10(4).

Περαιτέρω, τα σημεία της υπαλληλικής ποιότητας και ικανότητας των συστηθέντων εξειδικεύτηκαν και αιτιολογήθηκαν με σαφήνεια και ο ισχυρισμός ότι η σύσταση του Διευθυντή υπήρξε αόριστη και ασαφής, αποτυγχάνει και απορρίπτεται. (Βλ. σχετικά, Αρπαλος Κυπριανού ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 490/92, ημερ. 12.5.93 και Μερόπη Κολοκασίδου ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 929/91, ημερ. 23.12.92).

Η διοίκηση σε περιπτώσεις ακύρωσης πράξεων λόγω τυπικών πλημμελειών δεν κωλύεται να εκδόσει ταυτόσημη πράξη, εφόσον αυτή είναι απαλλαγμένη από τα σφάλματα τα οποία είχαν εμφιλοχωρήσει στη λήψη της αρχικής.

Η επικυρωτική της προαγωγής απόφαση, εφόσον εκδίδεται προς συμμόρφωση με απόφαση του Δικαστηρίου, έχει αναδρομική ισχύ. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 358, ΣτΕ 422/58 (Ολ.) και ΣτΕ 2376/73).

Η προαγωγή του Α. Κυπριανού στη θέση Υποδιευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών από 1.11.82, η οποία επικυρώθηκε δικαστικά στην υπόθεση, Βάσος Τσερκέζος κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ. Υπ. Αρ. 189/95 κ.α., ημερ. 9.5.97, παρήγαγε αναδρομικά, από την ημερομηνία στην οποία ανέτρεξε, όλα τα έννομα αποτελέσματά της και ο ισχυρισμός ότι ο κ. Α. Κυπριανού εκωλύετο να εκφέρει απόψεις για την υπηρεσιακή επίδοση του αιτητή κατά τον ουσιώδη χρόνο, αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

Η ύπαρξη εχθρικής διάθεσης του κ. Α. Κυπριανού εναντίον του αιτητή ατυχώς συνδέθηκε με το γεγονός της διεκδίκησης κοινών θέσεων προαγωγής από τους δύο υπαλλήλους.

Οπως τονίστηκε στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση, Μιχαήλ Ιακωβίδη ν. ΕΔΥ, ΑΕ Αρ. 1635, ημερ. 21.1.97, "Δεν μπορούμε, δηλαδή, να δεκτούμε πως η φυσιολογική προσδοκία των λειτουργών για ανέλιξη επάγεται εγγενώς ρήξη στις σχέσεις τους και μάλιστα σε βαθμό έχθρας που προοιωνίζει μελλοντική προκατάληψη".

Σύμφωνα με τον Καν. 24Α.2

Δεν προκύπτει διαφορετική εικόνα για τον αιτητή μεταξύ των παρατηρήσεων του Γενικού Διευθυντή και του άμεσα προϊσταμένου του αναφορικά με την υπηρεσιακή του επίδοση κατά τον ουσιώδη χρόνο και τα στοιχεία της υπηρεσιακής ποιότητας στα οποία ο αιτητής κρίθηκε ότι υστερούσε και δεν διέθετε σε επαρκή για προαγωγή βαθμό θεμελιώθηκαν σε κοινές κρίσεις, όπως, η χαμηλή αποδοτικότητα και επίδοσή του και έλλειψη πρωτοβουλίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του.

Περαιτέρω, ο ισχυρισμός ότι η προσωπική αντίληψη των υπολοίπων λειτουργών που κλήθηκαν προς παροχή πληροφοριών δεν έπρεπε να ληφθεί υπόψη για τον λόγο ότι αυτοί δεν είχαν άμεση γνώση της εργασίας του αιτητή δεν μπορεί να ευσταθήσει, για τον λόγο ότι, (α) η προσωπική αντίληψη και η επάρκεια της γνώσης την οποία οι λειτουργοί αυτοί είχαν διαμορφώσει για την εργασία του αιτητή καθώς και η βαρύτητα η οποία έπρεπε να αποδοθεί στις απόψεις τους εξειδικεύτηκε, (β) δεν προκύπτει οποιαδήποτε διαφωνία μεταξύ των κρίσεων των λειτουργών αυτών και των κρίσεων των άμεσα προϊσταμένων του αιτητή ως προς τα στοιχεία τα οποία τον εβάρυναν, και (γ) δεν προκύπτει από τα πρακτικά ότι οι κρίσεις των λειτουργών αυτών αποτέλεσαν το κύριο σκέλος της αιτιολογίας για τη μη πρόκριση του αιτητή και δεν λήφθηκαν επικουρικά και μόνο υπόψη.

Ο ισχυρισμός για έκδηλη υπεροχή του αιτητή έναντι των ενδιαφερομένων μερών λόγω αρχαιότητας δεν μπορεί να ευσταθήσει, για το λόγο ότι, όπως ο ίδιος ο δικηγόρος του αιτητή δέχεται, η αρχαιότητα δεν αποτελεί κριτήριο προαγωγής στην Αρχή, ούτε εφαρμόζεται αναλογικά η νομολογία αναφορικά με τις προαγωγές δημοσίων υπαλλήλων. (Βλ. Λένια Δημητρίου κ.α. ν. Α.ΤΗ.Κ., Υπ. Αρ. 868/91 κ.α., ημερ. 25.5.93 και Μερόπη Κολοκασίδου, ανωτέρω).

Εφόσον οι προϋποθέσεις εφαρμογής του δεύτερου εδαφίου του Καν. 10(4) τηρήθηκαν, οι λόγοι πρόκρισης των ενδιαφερομένων μερών εξειδικεύτηκαν και συγκεκριμενοποιήθηκαν ώστε να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος της αιτιολογίας και εφόσον δεν προκύπτει πλάνη περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας του αρμοδίου οργάνου, η κρίση ως προς την ουσιαστική καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή, ως κρίση ουσιαστική, παραμένει ανέλεγκτη.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.

Π. Αρτέμης,

Δ.

ΑΦ.