ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 23, 29 και 146 του Συντάγματος

Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού Λίμιτεδ

και

Δήμου Λεμεσού

_ _ _ _ _ _ _ _

Για τους Αιτητές: Κος. Γ. Κακογιάννης με τον κ. Π. Παύλου.

Για τους Καθ΄ ων η Αίτηση: Κα. Τ. Καρακάννα, για κ. Κ. Θ. Μιχαηλίδη

και κ. Γ. Ποταμίτη.

_ _ _ _ _ _ _ _

Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:-

Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες ενός ακινήτου, Τεμάχιον υπ΄ αρ. 20/1 Φυλ./Σχ. LIV/58.3III το οποίον ευρίσκεται στην οδό Γλάδστωνος, περιοχή Αγίας Ζώνης, στη Λεμεσό.

Κατά ή περί την 25/7/1983 οι αιτητές υπέβαλαν στο Δήμο Λεμεσού αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής ενός κτιριακού συγκροτήματος επί του πιο πάνω ακινήτου, αποτελούμενου εκ καταστημάτων, γραφείων και διαμερισμάτων. Συμφώνως της πιο πάνω άδειας το ποσοστόν δομήσεως όλου του συγκροτήματος θα ήταν 1.89%.

Κατά ή περί την 25/9/1984 οι καθ΄ ων η αίτηση εξέδωσαν την αιτηθείσα άδειαν οικοδομής.

Κατά το χρόνο εκδόσεως της άδειας ο συντελεστής δομήσεως του επίδικου ακινήτου ήταν 2.09% και ο ανώτατος επιτρεπόμενος αριθμός ορόφων δώδεκα, αφαιρουμένης εκ του εμβαδού του ακινήτου της εκτάσεως της δεσμευτικής ρυμοτομίας.

Το κτιριακό συγκρότημα για το οποίο εξασφαλίστηκε η πιο πάνω άδεια οικοδομής θ΄ αποτελείτο από τις ακόλουθες μονάδες κτιρίων:-

Κατά τη 17/11/1987 η πιο πάνω άδεια οικοδομής ανανεώθηκε για περίοδο ενός χρόνου, δηλαδή μέχρι τη 17/11/1988, παρ΄ όλον ότι οι εγκριθείσες με την πιο πάνω άδεια οικοδομής οικοδομικές εργασίες δεν είχαν αρχίσει.

Η ανέγερση του πιο πάνω κτιριακού συγκροτήματος άρχισε την 23/3/1988.

Οι καθ΄ ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 13/5/1992 πληροφόρησαν τους αιτητές ότι η άδεια οικοδομής είχε λήξει στις 17/11/1988 και έκτοτε δεν είχε ανανεωθεί. Τους πληροφόρησαν επίσης ότι η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών χωρίς άδεια οικοδομής αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Οι αιτητές, μέσω του αρχιτέκτονά τους, απέστειλαν επιστολή ημερομηνίας 3/6/1992 προς τους καθ΄ ων η αίτηση με την οποία ζητούσαν την ανανέωση της πιο πάνω άδειας οικοδομής.

Οι καθ΄ ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 10/6/1992 απέρριψαν το αίτημα των αιτητών για ανανέωση της πιο πάνω άδειας οικοδομής.

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης οι αιτητές καταχώρησαν την Προσφυγή Αρ. 608/92, την οποία όμως απέσυραν μετέπειτα.

Οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 28/8/1992, μέσω των δικηγόρων τους, ζήτησαν από τους καθ΄ ων η αίτηση όπως τους χορηγηθεί χαλάρωση των προνοιών της Ζώνης Εβ3, η οποία καθορίστηκε με την Κ.Δ.Π. 328/87, και τους καλούσαν όπως δηλώσουν ότι το δημόσιο συμφέρον απαιτούσε την ανανέωση της άδειας οικοδομής με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε πριν τη δημοσίευση της Κ.Δ.Π. 328/87.

Επιστολή προς το Δήμο Λεμεσού απέστειλε επίσης και ο αρχιτέκτονας των αιτητών.

Στις 28/1/1993 ο κ. Μιχάλης Ιακωβίδης, δημοτικός υπάλληλος, επισκέφθηκε το υπό ανέγερση κτιριακό συγκρότημα και ετοίμασε μία έκθεση. Συμφώνως της έκθεσης αυτής κατά την 28/1/1993 είχαν ανεγερθεί τα κάτωθι κτίρια:-

Τα κτίρια τα οποία είχαν αποπερατωθεί, δηλαδή τα κτρια Γ, Δ και Ζ εμπίπτουν στη Ζώνη Κα3, ενώ τα υπόλοιπα εμπίπτουν στη Ζώνη Εβ3.

Οι αιτητές με επιστολή των δικηγόρων τους ημερομηνίας 16/2/1993 εζήτησαν και πάλιν από τους καθ΄ ων η αίτηση την ανανέωση της αρχικής άδειας οικοδομής.

Το Δημοτικό Συμβούλιο κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 10/3/1993 εξέτασε την αίτηση των αιτητών για ανανέωση της επίδικης άδειας οικοδομής και αποφάσισε όπως ζητήσει νομική γνωμάτευση κατά πόσο η επίδικη άδεια οικοδομής είναι ανανεώσιμη δυνάμει του Νόμου 97(1)/92, ο οποίος ετροποποίησε τον Περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96.

Τέτοια συμβουλή δόθηκε από τους δικηγόρους

Χρύσης Δημητριάδης & Σία τη 13/4/1993.

Το Δημοτικό Συμβούλιο κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 6/5/1993 αποφάσισε όπως απορρίψει την αίτηση των αιτητών για ανανέωση της άδειας οικοδομής.

Οι αιτητές πληροφορήθηκαν προφορικά για την πιο πάνω απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση όταν σε τηλεφωνική επικοινωνία των δικηγόρων τους με αξιωματούχο των καθ΄ ων η αίτηση κατά ή περί την

21/9/1993 αναφέρθηκε προφορικά ότι οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν απορρίψει την αίτηση των αιτητών για ανανέωση της άδειας οικοδομής από 6/5/1993.

Στις 19/10/1993 ο Δημοτικός Γραμματέας του Δήμου Λεμεσού με επιστολή του κοινοποίησε στους αιτητές την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ν΄ απορρίψει την αίτηση τους για ανανέωση της επίδικης άδειας οικοδομής.

Η παρούσα προσφυγή καταχωρίστηκε στις 7/10/1993, δηλαδή προτού γίνει η γραπτή κοινοποίηση της απόφασης από τους καθ΄ ων η αίτηση.

Οι καθ΄ ων η αίτηση στην ένστασή τους ήγειραν προδικαστικές ενστάσεις ισχυριζόμενοι ότι η παρούσα προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και ότι η απόφαση που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή δεν είναι εκτελεστή πράξη αλλά επιβεβαιωτική προηγούμενης.

Ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση συμφώνησε ότι η άρνηση του Δήμου Λεμεσού ν΄ ανανεώσει την άδεια οικοδομής, ως η επιστολή των δικηγόρων των αιτητών είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και ότι η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη.

Ανάμεσα στους νομικούς ισχυρισμούς που προβλήθηκαν εκ μέρους των αιτητών για ακύρωση της επίδικης απόφασης ήταν και αυτός της πλημμελούς και αόριστης αιτιολογίας.

Παραθέτω αυτούσια την προσβαλλόμενη απόφαση.

Οι πράξεις της διοίκησης και ειδικότερα οι πράξεις διακριτικής εξουσίας πρέπει να είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένες.

Η υποχρέωση της διοίκησης να αιτιολογεί τις πράξεις της γίνεται πιο επιτακτική όταν πρόκειται για πράξεις που έχουν δυσμενή αποτελέσματα για το διοικούμενο ή όταν πρόκειται για αποφάσεις συλλογικών οργάνων, ιδίως μάλιστα όταν αυτές λαμβάνονται κατά πλειοψηφία διότι οι αποφάσεις των οργάνων αυτών αναμένεται να λαμβάνονται κατόπιν διαβουλεύσεων των μελών τους.

Στην απόφαση Στεφανίδης και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 367 στη σελίδα 388, ο κ. Α. Λοΐζου, Πρόεδρος, εκδίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας ανέφερε τα εξής σχετικά με το Δημόσιο Συμφέρο:-

Κατά κανόνα η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης που εκδίδεται κατόπιν άσκησης διακριτικής εξουσίας πρέπει να περιέχει (α) την πραγματική βάση, δηλαδή τα πραγματικά γεγονότα πάνω στα οποία βασίζεται η διοίκηση, (β) το σκοπό που επιδιώκεται από τη διοίκηση, (γ) τη νομική βάση, δηλαδή πρέπει να μνημονεύει τον εφαρμοζόμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση νομικό κανόνα και (δ) την υπαγωγή των γεγονότων που σχετίζονται με την υπόθεση στον εφαρμοζόμενο νομικό κανόνα (βλέπε Αναθεωρητική ΄Εφεση 819, Γεώργιος Κ. Γεωργίου

ν. Δημοκρατίας, απόφαση δόθηκε στις 17/3/1989).

Με βάση τα πιο πάνω κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, γιατί δεν περιέχει τα πιο πάνω στοιχεία και για το λόγο αυτό η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

Οι αιτητές στο αιτητικό τους ζητούν θεραπεία αναφορικά με την παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση να κοινοποιήσουν στους αιτητές την απόφασή τους μέσα στην προθεσμία που τάσσει το Σύνταγμα.

Οι αιτητές επιμένουν στην έκδοση της Δήλωσης που ζητούν στην παράγραφο 2 του Πίνακα "Α" επειδή η μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στη λήψη και/ή κοινοποίηση της απόφασης έχει προκαλέσει σ΄ αυτούς πολύ μεγάλη ζημιά.

Οι αιτητές πληροφορήθηκαν την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση τηλεφωνικά στις 21/9/1993. Η παρούσα προσφυγή καταχωρίστηκε στις 7/10/1993. Η κοινοποίηση δε της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση έγινε μετά την καταχώριση της προσφυγής στις 19/10/1993 (Παράρτημα 4 στη γραπτή αγόρευση για τους αιτητές).

Το ερώτημα που εγείρεται εδώ είναι αν μετά την κοινοποίηση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση στους αιτητές η Προσφυγή μένει χωρίς αντικείμενο όσον αφορά τη δεύτερη θεραπεία. Για το θέμα αυτό ο αδελφός Δικαστής κ. Χρυσοστομής στην απόφαση Αχιλλέας Φωτίου Κούλλουρου ν. Δήμου Μέσα Γειτονιάς, Υπόθεση Αρ. 649/89, (απόφαση δόθηκε στις 24/5/1991) στη σελίδα 8 λέγει τα εξής:-

΄Εχοντας υπόψη μου τις πιο πάνω αποφάσεις κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι αιτητές δικαιούνται στο δεύτερο αιτητικό της προσφυγής τους.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει.

Οι καθ΄ ων η αίτηση να πληρώσουν τα έξοδα των αιτητών τα οποία να υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.