|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 68
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 149/93
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Αθηνάς Πασχαλίδου, από τη Λευκωσία,
Αιτήτρι ας,
- και -
Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου και/ή
μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
15 Ιανουαρίου, 1997
.Για την αιτήτρια: κ. Α. Παπαχαραλάμπους.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: κ. Π. Πολυβίου.
Για το Ε/Μ Ευγ. Αβρααμίδου: κα Γ. Παπαθωμά για κ. Λ. Παπαφιλίππου.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία, όπως διατυπώνεται από το δικηγόρο της:
"Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις των καθ΄ ων η αίτησις που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια κατά/ή περί την 26.11.1992 και διά της οποίας διόρισαν και/ή προήγαγαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στην θέση του Ηχολήπτη της τάξεως από 1.12.1992, αντί της αιτήτριας είναι άκυρος και/ή παράνομος και/ή εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Στις 31.3.1992 το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) προχώρησε στην προκήρυξη κενών θέσεων και μεταξύ άλλων προκήρυξε και τρεις θέσεις Ηχολήπτη Ι (θέσεις προαγωγής) Κλίμακα Α9.
Υποβλήθηκαν συνολικά 14 αιτήσεις από τις οποίες δύο υποψήφιοι αποκλείσθηκαν γιατί δεν ικανοποιούσαν το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης.
Στις 15.9.1992 οι υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος, παρουσιάσθηκαν ενώπιον της Επιτροπής σε προφορική συνέντευξη όπου τόσο η αιτήτρια όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκαν από την Επιτροπή ότι απάντησαν "κατά ικανοποιητικό τρόπο". Οπως περαιτέρω διαπίστωσε η Επιτροπή από τους προσωπικούς φακέλους τα προσόντα τους ήταν πανομοιότυπα. Τελικά η Επιτροπή υπέβαλε, μεταξύ άλλων, σαν κατάλληλους στο Διοικητικό Συμβούλιο, τόσο την αιτήτρια όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Στις 25.11.1992, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ συνήλθε για να επιλέξει και προαγάγει στη θέση "Ηχολήπτη Ι" από τους υποψήφιους.
Οπως φαίνεται στα πρακτικά του Συμβουλίου, ημερομηνίας 25.11.92 για την πλήρωση τριών θέσεων Ηχολήπτη Ι, "Κατά την μελέτη του θέματος το Συμβούλιο είχε ενώπιον του σημείωμα των Διευθυντών Διοικήσεως και Οικονομικών και Τεχνικών Υπηρεσιών ημερ. 11.11.1992 και τα επισυναπτόμενα σ΄ αυτό έγγραφα". Είχε επίσης ενώπιόν του το Συμβούλιο τις αιτήσεις των υποψηφίων, τους προσωπικούς φακέλους τους και τις υπηρεσιακές εκθέσεις τους που περιείχαν τη βαθμολογία καθώς και την αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων για το σύνολο της υπηρεσίας τους στο Ιδρυμα, καθώς και επιστολή του Τμηματάρχη Στήριξης Παραγωγής ημερ. 24.11.1992.
Το Συμβούλιο εξέτασε όλα τα έγγραφα ενώπιόν του σε σύγκριση με το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης και υιοθέτησε την έκθεση - πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής για τη θέση, εκτός από το μέρος των πρακτικών που αναφέρεται στην κατάταξη των υποψηφίων κατά σειρά επιτυχίας, κατά την κρίση της Επιτροπής, στις προσωπικές συνεντεύξεις.
Το Συμβούλιο αξιολόγησε τον κάθε υποψήφιο χωριστά και σε σύγκριση με τους άλλους, αφού έλαβε υπ΄ όψη το περιεχόμενο των εγγράφων και φακέλων που είχε ενώπιον του, περιλαμβανομένης και της σύστασης του Τμηματάρχη Στήριξης Παραγωγής, όπως περιέχεται στην επιστολή του ημερ. 24.11.1992, και
με γνώμονα την καταλληλότητα των υποψηφίων για τη θέση.Το Συμβούλιο αποφάσισε ότι όλοι οι υποψήφιοι πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα, εκτός από τους υποψηφίους Πιερίδη Αντωνάκη και Φλωρίδη Ανδρέα, οι οποίοι δεν ικανοποιούσαν την απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης για "Επαρκή και ευδόκιμη υπηρεσία στη θέση Ηχολήπτης 2ης τάξης" και για "τέλεια χρήση της τεχνικής της ηχοληψίας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους για όλων των ειδών προγράμματα".
Το Συμβούλιο συνεκτιμώντας όλα τα στοιχεία ενώπιόν του αναφορικά με τους υποψηφίους σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης, έκρινε, με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας και με γνώμονα την καταλληλότητα για τη θέση, ότι οι καταλληλότεροι για προαγωγή είναι οι Αβάνη Παναγιώτα, Νικολάου Φρύνη και Αβρααμίδου Ευγενία και αποφάσισε την προαγωγή τους στη θέση "Ηχολήπτης Ι" από 1.12.1992.
Το Συμβούλιο δεν παραγνώρισε την επιστολή του Τμηματάρχη Στήριξης Παραγωγής ημερ. 24.11.1992, αλλά την έλαβε σοβαρά υπ΄ όψη και υιοθέτησε τη σύσταση του όσον αφορά την Αβάνη Παναγιώτα και την Νικολάου Φρύνη, ύστερα από αξιολόγηση όλων των αντικειμενικών δεδομένων που αφορούν τις δύο αυτές υποψήφιες σε σχέση και σύγκριση με τους άλλους υποψηφίους.
Οσον αφορά την επιλογή της Αβρααμίδου Ευγενίας, αντί της Πασχαλίδου Αθηνάς, που σύστησε για προαγωγή ο Τμηματάρχης Στήριξης Παραγωγής, το Συμβούλιο υποσημείωσε ότι:
"Σ΄ ότι αφορά την αξία οι δύο πιο πάνω υποψήφιες είναι ισοδύναμες, δεδομένου ότι οι τυχόν διαφορές στη βαθμολογία τους στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις τους είναι αμελητέες.
Σ΄ ότι αφορά τα απαιτούμενα προσόντα τα πληρούν και οι δύο. Ομως η Αβρααμίδου Ευγενία ικανοποιεί πληρέστερα την απαίτηση του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης για "τέλεια γνώση της τεχνικής της ηχοληψίας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους για όλων των ειδών προγράμματα". Η Αβρααμίδου Ευγενία εργάσθηκε στην ηχοληψία τόσο ραδιοφωνικών, όσο και τηλεοπτικών προγραμμάτων για μακρά διαστήματα και διαθέτει περισσότερη πείρα και δεξιότητες στην ηχοληψία προγραμμάτων και στα δύο μέσα - ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Λαμβανομένου υπ΄ όψη του συνόλου της υπηρεσίας των δυο υποψηφίων στο Ιδρυμα, η Αβρααμίδου Ευγενία έχει ουσιαστική υπεροχή σε αρχαιότητα έναντι της Πασχαλίδου Αθηνάς."
Για τους πιο πάνω λόγους το Συμβούλιο έκρινε ότι, μαζί με την Αβάνη Παναγιώτα και την Νικολάου Φρύνη, έπρεπε να επιλεγεί για προαγωγή η Αβρααμίδου Ευγενία, αντί της Πασχαλίδου Αθηνάς που σύστησε ο Τμηματάρχης Στήριξης Παραγωγής.
Το Συμβούλιο του ΡΙΚ στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους αντί της αιτήτριας, στην τρίτη παράγραφο της επίδικης απόφασης, την επτάμηνη υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους την χαρακτήρισε "ουσιαστική" υπεροχή σε αρχαιότητα έναντι της αιτήτριας.
Οσον αφορά το θέμα αυτό, ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση, στις προφορικές του διευκρινήσεις που έγιναν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 5.12.1996, ανέφερε χαρακτηριστικά: "η λέξη "ουσιαστική" μου προκαλεί κάποιο πρόβλημα ενόψει του ότι η αρχαιότητα στην τελευταία θέση ήταν μόνο 6-7 μήνες. Επομένως το ένα θέμα για το Δικαστήριο είναι κατά πόσο η λέξη ουσιαστική, όσον αφορά το στοιχείο της αρχαιότητας, αποδίδει ορθά την πραγματικότητα ή κατά πόσο υπήρχε πλάνη περί τα πράγματα."
Για το ίδιο ακριβώς θέμα ο Δικαστής Λώρης στην υπόθεση Π. Κόκκινου ν. Δημοκρατίας (1987) 3 ΑΑΔ 1281 έκρινε ότι η Επιτροπή ενήργησε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα και ότι η πλάνη ήτο ουσιώδης, γιατί η επιτροπή καθόρισε την αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους έναντι της αιτούσης σαν μεγαλύτερη του ενός έτους, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόνο 10½ μήνες, και ακόμη γιατί η πλάνη αυτή υπήρξε ουσιαστικά ο λόγος για τη μη υιοθέτηση των συστάσεων του Προϊσταμένου του Τμήματος. Στη σελίδα 1284 ο Δικαστής Λώρης αναφέρει τα ακόλουθα:
"At p. 12 of Appendix 13, the respondent P.S.C. proceeds to define such seniority of the interested party over the applicant only, this time stating clearly that the interested party is senior to the applicant "for more than a year". With respect to the respondent P.S.C. the aforesaid statement is wrong. As already stated earlier on in the present judgment the interested party was promoted to the permanent post of Pharmacist 1st Grade on 15.4.1972 and the applicant was appointed to the same post on 1.3.1973; thus according to the provisions of s.46(1) of the Pu
blic Service Law (Law No. 33/67) as amended by s. 5(a) of Law 10/83 the seniority of the interested party over the applicant in only 10 ½ months exactly - not a single day more. Instead the respondent P.S.C. speaks clearly of seniority "ενός και πλέον έτους" of the interested party over the applicant in the present post (that of Pharmacist 1st Grade.)Such a statement in the minutes of the respondent P.S.C. indicates clearly that the P.S.C. at the material time acted under a misconception of fact which has to be treated as a material one, in view of the importance of seniority in the selection process, and as such apt to invalidate the decision (vide Christodoulides v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 283 at p. 288)."
Συμφωνώ με την προσέγγιση του Δικαστή Λώρη. Βρίσκω ότι και στην υπό εξέταση υπόθεση υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα. Οι επτά περίπου μήνες υπεροχής στην αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους έναντι της αιτήτριας (1.3.1980 το ενδιαφερόμενο μέρος και 1.10.1980 η αιτήτρια, διορισμός στη θέση Ανώτερης
Χειρίστριας Τεχνικών Συσκευών (Ηχου), Ηχολήπτης ΙΙ), δεν μπορούν να θεωρηθούν ουσιαστική υπεροχή. Και στην παρούσα υπόθεση η "ουσιαστική" αυτή υπεροχή αποτέλεσε ουσιαστικά τον ένα από τους δύο λόγους προτίμησης του ενδιαφερομένου μέρους για την επίδικη θέση.Ο άλλος λόγος που επικαλέσθηκαν ήταν η "τέλεια γνώση της τεχνικής της ηχοληψίας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους για όλων των ειδών προγράμματα" που σύμφωνα με το Συμβούλιο του Ιδρύματος επειδή το ενδιαφερόμενο μέρος εργάσθηκε στην ηχοληψία τόσο ραδιοφωνικών όσο και τηλεοπτικών προγραμμάτων για μακρά διαστήματα διέθετε περισσότερη πείρα και δεξιότητες στην ηχοληψία προγραμμάτων και στα δύο μέσα - ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Μετά από έρευνα που διεξήγαγα στον φάκελο των εμπιστευτικών εκθέσεων της αιτήτριας, διαπίστωσα ότι και η αιτήτρια εργάσθηκε στην τηλεόραση και ελάμβανε μέρος σε εξωτερικές ηχογραφήσεις/μεταδόσεις με πολύ καλά αποτελέσματα. Στην εμπιστευτική έκθεσή του για το 1985 ο Τμηματάρχης μεταξύ άλλων αναφέρει για την αιτήτρια: "Ελαβε μέρος στις εξωτερικές ηχογραφήσεις με ικανοποιητικά αποτελέσματα: Διεκπεραιώνει μερικές εξωτερικές ηχογραφήσεις μόνη της με επιτυχία."
Στην απαντητική του γραπτή αγόρευση για την αιτήτρια ο δικηγόρος της ισχυρίζεται ότι η αιτήτρια είναι η πρώτη γυναίκα που εργάστηκε στο Συνεργείο Εξωτερικών Μεταδόσεων Τηλεοράσεως. Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει αντικρουσθεί από τον δικηγόρο των καθ΄ ων η αίτηση.
Στις εμπιστευτικές εκθέσεις για τα τέσσερα τελευταία χρόνια πριν την ημερομηνία που πάρθηκε η επίδικη απόφαση, η αιτήτρια αξιολογήθηκε σαν "Αρτια" ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος για τα τρία χρόνια αξιολογήθηκε σαν "Αρτια", για το τέταρτο όμως σαν "Πολύ Ικανή" - "Αρτια".
Σύμφωνα με την ερμηνεία των χαρακτηρισμών αξιολόγησης που δίδεται από το ίδιο το ΡΙΚ "Αρτιος" σημαίνει: "Ο κατέχων το αντίστοιχο προσόν ή/και διακρινόμενος εις τον ανώτατον δυνατόν βαθμόν, τον εγγίζοντα την τελειότητα".
Ενόψει των πιο πάνω κρίνω ότι και στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα. Πουθενά δεν φαίνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσε πληρέστερα την απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης για "τέλεια γνώση της τεχνικής της ηχοληψίας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους για όλων των ειδών προγράμματα", όπως αποφάσισε το Συμβούλιο του Ιδρύματος.
Το γεγονός και μόνο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος εργάστηκε περισσότερο καιρό στην τηλεόραση απ΄ ότι η αιτήτρια δεν το καθιστά και ικανότερο για να ανταποκριθεί καλύτερα στα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, βλέπε Σπύρος Γιάλλουρος ν. ΑΗΚ, υπ. αρ. 467/95, που δόθηκε στις 13.12.1996, στη σελίδα 9 ο Δικαστής Νικολάου ανέφερε τα ακόλουθα:
"Είναι νομολογημένο ότι δεν δικαιολογείται η διάκριση μεταξύ υπαλλήλου ανάλογα με τα καθήκοντα που εκτελούσε ο καθένας με όσα συνεπάγονταν, εκτός όπου καταφαίνεται ότι η μη ανάθεση σε κάποιον οφειλόταν σε δική του αδυναμία να ανταποκριθεί επαρκώς στα καθήκοντα που ανατέθηκαν στον άλλο. βλ. Πορίσματα Νομολογίας Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959 σελ. 357 και την Γρηγόρη Φιλιαστίδη ν. Α.Η.Κ. υπόθ. 633/94, ημερομηνίας 27 Απριλίου 1995, που είναι μια από πολλές."
Για όλους τους πιο πάνω λόγους είμαι της γνώμης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει ν΄ ακυρωθεί για πλάνη περί τα πράγματα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται με £200 έξοδα υπέρ της αιτήτριας και εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Χρ. Χατζητσαγγάρης,
Δ.
ΑΦ.