Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 3424

(1996) 4 ΑΑΔ 3424

16 Δεκεμβρίου, 1996

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,

Αιτητής,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 949/93)

Διοικητικό Δίκαιο — Δημόσιοι υπάλληλοι — Αποκατάσταση σταδιοδρομίας — Φύση και χαρακτηριστικά — Έλλειψη εκτελεστότητας — Συνέπειες επί του εννόμου συμφέροντος τρίτων — Θεωρία και νομολογία.

Ο αιτητής προσέβαλε την αναδρομική προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης, η οποία διενεργήθηκε προς αποκατάσταση της σταδιοδρομίας τους λόγω της ανατροπής της τελευταίας συνεπεία ακυρώσεως παλαιότερης προαγωγής τους.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

Είναι γεγονός ότι ο αιτητής δεν μπορούσε να είναι υποψήφιος και να κριθεί για προαγωγή στην επίδικη θέση αφού δεν κατείχε κατά τον ουσιώδη χρόνο την αμέσως κατώτερη θέση της επίδικης, προϋπόθεση που είναι απαραίτητη για την πλήρωση θέσης προαγωγής.

Κατά συνέπεια, η πρώτη προδικαστική ένσταση, ότι ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον, ευσταθεί.

Παρόλη την πιο πάνω κατάληξη, το δικαστήριο εξέτασε και τη δεύτερη προδικαστική ένσταση.

Είναι φανερό από τα πρακτικά της κρίσιμης συνεδρίας της ΕΔΥ, ημερομηνίας 2.6.1993, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά επιλογή υποψηφίων στα πλαίσια πλήρωσης κενής θέσης. Πρόκειται απλά για αποκατάσταση των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση μετά την εκ νέου, κατά την επανεξέταση, προαγωγή τους στη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, λόγω της ακυρωτικής απόφασης η οποία συμπαρέσυρε και την προαγωγή τους στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης.

Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με τη νομολογία δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.

Το Δικαστήριο συμφωνεί με όσα έχουν λεχθεί στις σχετικές υποθέσεις και κατά συνέπεια κατέληξε ότι η επίδικη πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρα και δεν υπόκειται σε αναθεώρηση βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Και η δεύτερη προδικαστική ένσταση ευσταθεί.

Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Κούλουμου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 239,

Χατζηγρηγορίου ν. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 2343,

Κυπριανού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (αρ. 2) (1996) 4 Α.Α.Δ. 1835.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της αναδρομικής προαγωγής στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, των Ενδιαφερομένων μερών αντί του Αιτητή.

Χρ. Κινάνης, για τον Αιτητή.

Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει με την προσφυγή του αυτή την προαγωγή αναδρομικά των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης, Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, αντί του ιδίου. Τα ονόματα και οι ημερομηνίες προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών φαίνονται στο επισυνημμένο στην απόφαση, Πίνακα Α.

Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής από την αμέσως κατώτερη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού. Η σύγκριση των υποψηφίων και η επιλογή των ενδιαφερομένων μερών έγινε προηγουμένως κατά τις διαδικασίες πλήρωσης κενών θέσεων Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης. Τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν προαχθεί τότε από τις ημερομηνίες που φαίνονται στον Πίνακα Α.

Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δεν ήταν το αποτέλεσμα σύγκρισής τους με τον αιτητή ή άλλους υποψηφίους.

Με απόφαση του Δικαστηρίου (βλ. Νίκος Κούλουμου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 239) ακυρώθηκε η προαγωγή αριθμού ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των ενδιαφερομένων μερών, στην κατώτερη θέση του Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού. Ως αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης τα ενδιαφερόμενα μέρη, σύμφωνα με απόφαση της ΕΔΥ, ημερομηνίας 19.3.1993, επανήλθαν στη θέση που κατείχαν πριν την ακυρωθείσα προαγωγή τους, ήτοι στη θέση Κτηματολογικού Γραφέα 1ης τάξης, εφόσον με την ακυρωτική απόφαση συμπαρασύρθηκε σε ακυρότητα και η μετέπειτα προαγωγή τους στην επίδικη θέση.

Κατά τη συνεδρία της η ΕΔΥ επανεξέτασε το θέμα της πλήρωσης των θέσεων Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, που κενώθηκαν συνεπεία της ακυρωτικής απόφασης του Δικαστηρίου και προήγαγε 14 υποψηφίους μεταξύ των οποίων και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Κατά την ίδια συνεδρία της η ΕΔΥ στη συνέχεια αποφάσισε την αποκατάσταση των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης, την οποία κατείχαν πριν την ακύρωση της προαγωγής τους στη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού.

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθών η αίτηση στην γραπτή του ένσταση προβάλλει δύο προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος αφού δεν κατείχε τη θέση του Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού (κατά την επανεξέταση δεν είχε προαχθεί) απαραίτητη προϋπόθεση για προαγωγή του στην επίδικη θέση του Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση των καθών η αίτηση αναφέρεται στην εκτελεστότητα της επίδικης πράξης.

Κατά συνέπεια, η πρώτη προδικαστική ένσταση, ότι ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον, ευσταθεί.

Παρόλη την πιο πάνω κατάληξη, θα εξετάσω και τη δεύτερη προδικαστική ένσταση.

Είναι φανερό από τα πρακτικά της κρίσιμης συνεδρίας της ΕΔΥ, ημερομηνίας 2.6.1993, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά επιλογή υποψηφίων στα πλαίσια πλήρωσης κενής θέσης. Πρόκειται απλά για αποκατάσταση των ενδιαφερομένων μερών στην επίδικη θέση μετά την εκ νέου, κατά την επανεξέταση, προαγωγή τους στη θέση Βοηθού Κτηματολογικού Λειτουργού, λόγω της ακυρωτικής απόφασης Νίκος Κούλουμου και Άλλοι (ανωτέρω), η οποία (ακυρωτική απόφαση) συμπαρέσυρε και την προαγωγή τους στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης τάξης.

Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με τη νομολογία δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. (Βλέπε: Χαρίλαος Γ. Χατζηγρηγορίου ν. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 2343, Άρπαλος Κυπριανού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (αρ. 2) (1996) 4 Α.Α.Δ. 1835).

Από την τελευταία πιο πάνω απόφαση παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα:

"Σε δύο προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου κρίθηκε ότι η αποκατάσταση υπαλλήλου σε θέση την οποία θα κατείχε κατά την φυσιολογική εξέλιξη της σταδιοδρομίας του, αν δεν παρεμβαλλόταν, όπως στη προκειμένη περίπτωση, ακυρωτική απόφαση, δεν συνιστά εκτελεστή απόφαση υποκείμενη σε αναθεώρηση. Στην Χατζηγρηγορίου ν. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 2343, ο Αρτεμίδης Δ., έκρινε ότι η αποκατάσταση ήταν αυτόματη επεξηγώντας "γιατί ήταν κεκτημένο δικαίωμα που απέκτησε η ενδιαφερόμενη με την απόφαση επιλογής της γι αυτή τη θέση στις 17 Ιουλίου 1992." Όμοια υπήρξε και η προσέγγιση του Κούρρη, Δ., στην Κυπριανού ν. Α.ΤΗ.Κ. (αρ 1) (1996) 4 Α.Α.Δ. 645. Στην Κυπριανού, το δικαστήριο διαπίστωσε και δεύτερο λόγο που καθιστούσε αδύνατη την αναθεώρηση της πράξης εκείνου που εξικνείται στο δεδικασμένο που προέκυψε από τη δικαστική επικύρωση της προαγωγής. Εξειδικεύεται και τρίτος λόγος ο οποίος καθιστούσε την προσφυγή απαράδεκτη, έλλειψη εννόμου συμφέροντος.

Το καθήκον της διοίκησης για την αποκατάσταση υπαλλήλου σε θέση από την οποία εξέπεσε λόγω της ακύρωσης προγενέστερης προαγωγής του χωρίς δική του υπαιτιότητα, εξετάστηκε από την ολομέλεια στην Καραγιώργης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1669.

Αντλώντας καθοδήγηση από την Γαλλική νομολογία και βιβλιογραφία, (Odent Contentieux Administratif σελ. 2049-2050), διαπιστώνεται ότι η αποκατάσταση στη θέση που θα βρισκόταν υπάλληλος αν δεν παρεμβαλλόταν η ακυρωτική απόφαση συνιστά υποχρέωση της διοίκησης. Η υποχρέωση πηγάζει από το καθήκον της διοίκησης να εξασφαλίσει την ομαλή συνέχιση της σταδιοδρομίας του υπαλλήλου. Στην προκειμένη περίπτωση ο αναδρομικός διορισμός των ενδιαφερομένων προσώπων στη θέση του υποδιευθυντή αποκατέστησε τη βάση στην οποία θεμελιώθηκε η απόφαση για την προαγωγή τους στη θέση του διευθυντή. Το αναντίλεκτο αυτό γεγονός καθιστούσε υποχρέωση της διοίκησης την επαναφορά των ενδιαφερομένων προσώπων στη θέση στην οποίαν είχαν προαχθεί. Η υπηρεσία τους είχε ανακοπεί από την ακύρωση της προαγωγής τους στη θέση υποδιευθυντή. Η αποκατάσταση συνιστούσε μηχανική πράξη από την οποίαν δεν απέρρεαν καθήκοντα ή υποχρεώσεις. Κατά συνέπεια η αποκατάσταση των ενδιαφερομένων προσώπων στη θέση του διευθυντή εστερείτο εκτελεστού χαρακτήρα και δεν υπόκειτο σε αναθεώρηση βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος."

Συμφωνώ με όσα έχουν λεχθεί στις πιο πάνω υποθέσεις και κατά συνέπεια καταλήγω ότι η επίδικη πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρα και δεν υπόκειται σε αναθεώρηση βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Και η δεύτερη προδικαστική ένσταση ευσταθεί.

Η προσφυγή κατά συνέπεια απορρίπτεται με £200 έξοδα εναντίον του αιτητή.

Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.

ΠΙΝΑΚΑΣ "Α"
1. Χρίστος Ιωάννου	- αναδρομική προαγωγή από 1-12-1990
2. Χρίστος Κ. Χαπέρης	- αναδρομική προαγωγή από 1-12-1990
3. Μάριος Β. Μαρτίδης	- αναδρομική προαγωγή από 1-12-1990
4. Χριστόφορος Τηλεμάχου	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
5. Χριστάκης Δ. Θεοχαρίδης	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
6. Σταύρος Α. Κοιλαράς	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
7. Ελευθέριος Γ. Κουμανταρής	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
8. Βάσος Κ. Κατσαμπής	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
9. Αδάμος Γ. Πίτσιλλου	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
10.Χριστάκης Γ. Κόκου	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991
11. Ιωσήφ Λοΐζου	- αναδρομική προαγωγή από 15-2-1991

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία