|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 3335
6 Δεκεμβρίου, 1996
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 971/89)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση του Προϊσταμένου — Χαρακτηριστικά κατά τη νομολογία — Προσωπική γνώση και κρίση του Διευθυντή και πληροφορίες που συλλέγει σε σχέση με τους υποψηφίους.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Μέτρο επιλογής του καταλληλοτέρου από το διορίζον όργανο σε αντιδιαστολή προς το μέτρο επεμβάσεως του ακυρωτικού Δικαστηρίου — Κατ' ουσίαν κρίση της διοίκησης και έκδηλη υπεροχή.
Οι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου η σύσταση του Διευθυντή αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσης προσδιορισμού της αξίας των υποψήφιων και δεν μπορούν να παραγνωριστούν από την Επιτροπή χωρίς ειδική αιτιολογία. Κι αυτό γιατί ο Προϊστάμενος του Τμήματος βρίσκεται σε μοναδική θέση να εκτιμήσει τις ανάγκες της υπηρεσίας, καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν' ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η σύσταση πάσχει γιατί ο Διευθυντής χρησιμοποίησε και τη δική του προσωπική κρίση αυτό δε συνιστά λόγο ακυρότητας γιατί ο Διευθυντής μπορεί να χρησιμοποιήσει στοιχεία αναφορικά με τους υποψήφιους τα οποία αποκόμισε από τη δική του προσωπική γνώση αλλά ακόμη και πληροφορίες που πήρε σε σχέση με την απόδοση και επίδοση τους.
Οι συστάσεις του Διευθυντή ανταποκρίνονται προς τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων. Ο Διευθυντής έχει δώσει με σαφήνεια τους λόγους της προτίμησής του.
2. Έχει νομολογηθεί ότι κάθε φορά που η Ε.Δ.Υ, επιλέγει ένα υποψήφιο με βάση τη σύγκρισή του με άλλους αυτή δεν είναι ανάγκη να δικαιολογήσει το πως κατάληξε ν' αποφασίσει ότι υπερέχει έκδηλα των άλλων. Από την άλλη το Διοικητικό Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει για να παραμερίσει την απόφαση σε σχέση με μια τέτοια επιλογή εκτός εάν ικανοποιηθεί από τον αιτητή σε μια προσφυγή ότι ήταν ένας κατάλληλος υποψήφιος ο οποίος υπερείχε έκδηλα του υποψήφιου που έχει επιλεγεί. Μόνο σε τέτοια περίπτωση το όργανο που έχει προβεί στην επιλογή για σκοπούς διορισμού ή προαγωγής θεωρείται ότι έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και έχει επομένως ενεργήσει καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.
Το διοικητικό δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Επιτροπή.
Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμοδίου οργάνου (βλέπε Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας).
Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εκτός εάν ο αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψήφιου που διορίστηκε ή προάχθηκε (Hjiloannou v. Republic (1983) 3 Α.Α.Δ. 1041.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Haris v. Republic (1989) 3 C.L.R. 147,
Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390,
Δημοκρατία ν. Κωνσταντινίδη (1993) 3 ΑΛΛ. 234,
Mettas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 250,
Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826,
Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74,
Χ"Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2997,
Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον του διορισμού στη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού των Ενδιαφερομένων μερών αντί των Αιτητών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Αρ. Γεωργίου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος αρ. 11, Περικλή Κωνσταντίνου.
Cur. adv. vult.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-
"1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή η πράξη των καθ' ων η αίτηση που δημοσιεύθηκε στις 17.11.89 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με την οποία προήγαγε τους 1. Κούλα Νικάνδρου, 2. Μαρία Τυμβάκη, 3. Σωτήριο Νικολάου, 4. Άννα Μεταξά, 5. Θεοδώρα Πέτσα, 6. Χρίστο Θεμιστοκλέους, 7. Κυριάκο Ηλία, 8. Σάββα Ξυστουρή, 9. Ασπασία Φλωρίδου, 10. Κώστα Παπασάββα, 11. Περικλή Κωνσταντίνου, 12. Νικόλαο Γρηγορίου στη μόνιμη θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων από τις 15.10.89 αντί των αιτητών είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με επιστολή του με αρ. Υ.Ε.233/59/ΧΠ και ημερομηνία 20/1/1989, που λήφθηκε στο Γραφείο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας στις 21/1/1989, ζήτησε την πλήρωση 12 (δώδεκα) κενών μόνιμων (Τακτικός Προϋπολογισμός) θέσεων Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Δεδομένου ότι η θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, είναι θέση Προαγωγής, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (που στη συνέχεια θ' αναφέρεται σαν Ε.Δ.Υ.) στη συνεδρίασή της στις 30/1/1989 (θέμα 8 των πρακτικών) αποφάσισε να ετοιμαστεί και σταλεί από το Γραμματέα της Ε.Δ.Υ, στον Πρόεδρο της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής (που στη συνέχεια θ' αναφέρεται σαν Τ.Ε.) κατάλογος των υποψήφιων για προαγωγή μαζί με τους φακέλους των Εμπιστευτικών Εκθέσεων και το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.
Ενεργώντας σύμφωνα με την πιο πάνω απόφαση της Ε.Δ.Υ., ο Γραμματέας της με επιστολή του με αριθμό 25/75/VI και ημερομηνία 21/6/1989, έστειλε στο Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως Πρόεδρο της αρμόδιας Τ.Ε., τα σχετικά έγγραφα και Φακέλους.
Ο Πρόεδρος της αρμόδιας Τ.Ε., με επιστολή του με αριθμό Αι-15 και ημερομηνία 12/7/1989, υπέβαλε την έκθεση της Τ.Ε., η οποία σύστησε κατ' αλφαβητική σειρά 48 (σαράντα οκτώ) υποψήφιους για προαγωγή, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν τα ενδιαφερόμενα μέρη και, με εξαίρεση τους Μίκη Χατζουλλή και Βαρνάβα Σταυράκη, αιτητές.
Η έκθεση της Τ.Ε. κατατέθηκε ενώπιον της Ε.Δ.Υ, στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 19/9/1989 (θέμα 4 των πρακτικών).
Η Ε.Δ.Υ., αφού έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τ.Ε. και υπό το φως των εν γένει ενώπιόν της στοιχείων, αποφάσισε να εξετάσει την πλήρωση των θέσεων σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και όπως κατά την τελική εξέταση του θέματος, ληφθούν υπόψη, επιπρόσθετα με τους υποψήφιους που συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή, και πέντε άλλοι υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι αιτητές Μίκης Χατζουλλής και Βαρνάβας Σταυράκης. Η Ε.Δ.Υ, εξέτασε το θέμα πλήρωσης της πιο πάνω θέσης στη συνεδρίαση της με ημερομηνία 3/10/1989 (θέμα 2 των πρακτικών).
Η Ε.Δ.Υ., αφού άκουσε τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων και αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψήφιων, και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τ.Ε. και τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) ότι τα 12 (δώδεκα) ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε να τους προαγάγει σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη (Τακτικός Προϋπολογισμός) θέση Ασφαλιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, από 15/10/1989.
Οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 17/11/1989 και Αριθμό Γνωστοποίησης 3308.
Οι αιτητές με αριθμό 1. Δημήτριος Μαρκίδης, 2. Αιμίλιος Χριστοφή, 3. Ευδοκία Κούρρη, 4. Ηλίας Πασιουρτίδης, 8. Μίκης Χατζουλλής, 9. Βαρνάβας Σταυράκης, 10. Ανδρονίκη Οδυσσέως και με αριθμό 11. Λούκια Φιλίππου, απέσυραν την προσφυγή τους. Προσβάλλουν με την παρούσα προσφυγή την επίδικη πράξη οι Ηλίας Παπάς, Καίτη Αβρααμίδου και Αντώνης Οικονόμου.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών επικέντρωσε την επιχειρηματολογία του στη σύσταση του Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία κατά τους ισχυρισμούς του πάσχει γιατί συγκρούεται προς τα στοιχεία των φακέλων και γιατί ο Διευθυντής χρησιμοποίησε και τη δική του προσωπική κρίση.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου η σύσταση του Διευθυντή αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσης προσδιορισμού της αξίας των υποψήφιων και δεν μπορούν να παραγνωριστούν από την Επιτροπή χωρίς ειδική αιτιολογία. Κι αυτό γιατί ο Προϊστάμενος του Τμήματος βρίσκεται σε μοναδική θέση να εκτιμήσει τις ανάγκες της υπηρεσίας, καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν' ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης (βλέπε Haris v. Republic (1989) 3 C.L.R. 147, Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390 στις σελίδες 418 και 419. Είναι δε αρκετό αν ο Τμηματάρχης αναφερθεί μόνο στους υποψήφιους που συστήνει χωρίς να κάμει ειδική αναφορά σ' όλους τους υποψήφιους (βλέπε Δημοκρατία ν. Κωνσταντινίδη (1993) 3 Α.Α.Δ. 234 στη σελίδα 242).
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η σύσταση πάσχει γιατί ο Διευθυντής χρησιμοποίησε και τη δική του προσωπική κρίση αυτό κατά τη γνώμη μου δε συνιστά λόγο ακυρότητας γιατί ο Διευθυντής μπορεί να χρησιμοποιήσει στοιχεία αναφορικά με τους υποψήφιους τα οποία αποκόμισε από τη δική του προσωπική γνώση αλλά ακόμη και πληροφορίες που πήρε σε σχέση με την απόδοση και επίδοσή τους (βλέπε Μέττας ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 250, Σπανός ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 1826).
Από το λεκτικό των συστάσεων του Διευθυντή είμαι ικανοποιημένος ότι αυτές ανταποκρίνονται προς τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων. Ο Διευθυντής έχει δώσει με σαφήνεια τους λόγους της προτίμησής του.
Έχω λάβει επίσης υπόψη μου τη θέση της Νομολογίας σύμφωνα με την οποία οι προϊστάμενοι των τμημάτων βρίσκονται σε μοναδική θέση να εκτιμήσουν τις ανάγκες της υπηρεσίας καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν' ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης (ανωτέρω).
Προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός εκ μέρους των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας στερείται της δέουσας αιτιολογίας. Έχω μελετήσει με προσοχή την απόφαση και όσα προηγήθηκαν αυτής και κρίνω ότι η απόφαση είναι αιτιολογημένη με επάρκεια, η δε αιτιολογία της μπορεί να συμπληρωθεί και από τα στοιχεία των φακέλων.
Η επίδικη απόφαση πρέπει να κριθεί με βάση τις αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγο των προαγωγών.
Έχει νομολογηθεί ότι κάθε φορά που η Ε.Δ.Υ. επιλέγει ένα υποψήφιο με βάση τη σύγκρισή του με άλλους αυτή δεν είναι ανάγκη να δικαιολογήσει το πως κατάληξε ν' αποφασίσει ότι υπερέχει έκδηλα των άλλων. Από την άλλη το Διοικητικό Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει για να παραμερίσει την απόφαση σε σχέση με μια τέτοια επιλογή εκτός εάν ικανοποιηθεί από τον αιτητή σε μια προσφυγή ότι ήταν ένας κατάλληλος υποψήφιος ο οποίος υπερείχε έκδηλα του υποψήφιου που έχει επιλεγεί. Μόνο σε τέτοια περίπτωση το όργανο που έχει προβεί στην επιλογή για σκοπούς διορισμού ή προαγωγής θεωρείται ότι έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και έχει επομένως ενεργήσει καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας (βλέπε Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1976) 3 Α.Α.Δ. 74, 85, απόφαση Ολομέλειας Μάρως Χ"Γεωργίου και Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2997).
Το διοικητικό δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Επιτροπή.
Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμοδίου οργάνου (βλέπε Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318).
Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εκτός εάν ο αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του υποψήφιου που διορίστηκε ή προάχθηκε (Hjiloannou v. Republic (1983) 3 Α.Α.Δ. 1041.
Από τη γραπτή αγόρευση των αιτητών είναι φανερό ότι υπάρχει παραδοχή εκ μέρους του δικηγόρου τους ότι "στην αξία, προσόντα και αρχαιότητα όλοι ευρίσκοντο περίπου στα ίδια επίπεδα".
Στην υπό εξέταση υπόθεση, έχοντας υπόψη τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) καθώς και τη σύσταση του Διευθυντή είναι φανερό ότι οι αιτητές δεν απέδειξαν έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.