|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 2064
19 Ιουλίου, 1996
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MIZANUR RAHMAN,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/ Ή ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 568/96)
Αλλοδαποί — Απέλαση — Φύση και προϋποθέσεις — Περιστάσεις στην κριθείσα περίπτωση — Όροι για την δικαστική αναστολή του διατάγματος απέλασης.
Ο αιτητής εργάστηκε παράνομα ενώ είχε άδεια παραμονής μόνο ως μαθητής με αποτέλεσμα να συλληφθεί και απελαθεί και συνακόλουθα να ζητήσει από το Δικαστήριο αναστολή της απέλασης του μέχρι να ελεγχθεί η νομιμότητα της με την προσφυγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αίτηση, αποφάσισε ότι:
Ύστερα από ρητή συνταγματική πρόβλεψη οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου διέπουν το Κυπριακό Δίκαιο αναφορικά με "οιονδήποτε θέμα σχετικόν προς τους αλλοδαπούς" (βλ. Αρ. 32 του Συντάγματος). Ως προς την απέλαση οι κανόνες αυτοί αναγνωρίζουν ότι η προσφυγή στο μέτρο ανήκει στην εσωτερική αρμοδιότητα του κράτους και αποτελεί έκφραση της κυριαρχίας του.
Ο δικηγόρος του αιτητή δε συζήτησε καθόλου κατά πόσο υπάρχει εδώ έκδηλη παρανομία της διοίκησης, που αποτελεί ριζική προϋπόθεση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Αναφορικά με το επιχείρημα για ανεπανόρθωτη ζημιά υπενθυμίζεται η ουσία της σχετικής παρατήρησης στην υπόθεση Sydney Alfred Μοyo κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ 1203, ότι δεν αναγνωρίζεται δικαίωμα παραμονής του αλλοδαπού στην χώρα διότι εκκρεμεί η δίκη του.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Fong Yae Ting 149 [1893] U.S. 698,
Dogan v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 716,
Moyo a.o. v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203,
Rached v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3135.
Αίτηση.
Αίτηση για αναστολή του διατάγματος απέλασης του Αιτητή.
Μ. Βλαδίμηρου, για τον Αιτητή.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο αιτητής, ηλικίας 22 ετών, κατάγεται από την Bangladesh. Είναι υπήκοος της χώρας αυτής. Ήλθε στην Κύπρο στις 28.7.1995 και γράφτηκε στο Κέντρο Ανώτερων Σπουδών Αμμοχώστου στον κλάδο Ξενοδοχειακών και Επισιτιστικών σπουδών. Του είχε χορηγηθεί προηγουμένως προσωρινή θεώρηση εισόδου μαθητή. Και ύστερα από σχετικό αίτημα του του παραχωρήθηκε, στις 23.11.1995, άδεια παραμονής μαθητή, που εκπνέει προσεχώς στις 30.8.1996. Για τα είδη άδειας προσώπων που διαμένουν πρόσκαιρα στη Δημοκρατία έχει προβλέψει ο Καν.9 του Μέρους III των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών του 1972 (Κ.Δ.Π. 242/72). Και ειδικά για άδεια μαθητή ο Καν. 13, ενώ ο Καν.11 ρυθμίζει τα θέματα χορήγησης αδείας απασχόλησης.
Σε ένορκη δήλωση του ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ο Διευθυντής του Κολλεγίου του τον διαβεβαίωσε ότι μπορεί να εργάζεται κατά τις θερινές διακοπές σε ξενοδοχεία ή εστιατόρια σαν μέρος της πρακτικής εκπαίδευσης για την απόκτηση του διπλώματος του. Όπως αναφέρει "επεδίωξα να εργοδοτηθώ σε εστιατόριο για εμπλουτισμό των γνώσεων μου στο catering ...." (παραγρ. 11 της ένορκης δήλωσης). Ο ίδιος παραδέχεται ότι στις 23.6.1996 εργοδοτήθηκε σε εστιατόριο της Λευκωσίας ως βοηθός στην κουζίνα. Προκύπτει και από άλλη μαρτυρία, πέρα από την ένορκη βεβαίωση του, ότι ενώ εργαζόταν στο εστιατόριο αυτό είχε συλληφθεί από άντρες της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως. Επισημαίνω μόνο ότι ο αιτητής λέγει ότι αυτό συνέβη στις 27.6.1996 ενώ οι Καθ' ων αναφέρονται για το ίδιο επεισόδιο ότι έλαβε χώρα την προτεραία. Η διάσταση ασφαλώς είναι χωρίς σημασία. Ας σημειωθεί πως ο εργοδότης του συνελήφθη επίσης και καταγγέλθηκε για παράνομη απασχόληση αλλοδαπού.
Στη συνέχεια η άδεια του ακυρώθηκε και εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Σχετικά είναι τα τεκμ. Α μέχρι Δ που επισυνάφθηκαν στην ένορκη δήλωση Λειτουργού του Τμήματος Μεταναστεύσεως. Με την προσφυγή του, που κατάθεσε την πρώτη τρέχοντος μήνα, ο αιτητής ζητά ακύρωση του διατάγματος απέλασης. Και με χωριστή αίτηση ex parte επιδιώκει την αναστολή εκτέλεσης της επίδικης απόφασης.
Ο δικηγόρος του αιτητή βάσισε την υπόθεση του σε επιστολή του Λειτουργού Μεταναστεύσεως ημερ. 30.1.1996 στους Διευθυντές Ιδιωτικών Σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αναφέρεται σε αυτή "ότι θα τηρείται η πιο κάτω πολιτική για τους αλλοδαπούς φοιτητές που επιθυμούν να απασχοληθούν ή να έχουν πρακτική εξάσκηση στην Κύπρο". Ακολουθούν οι προϋποθέσεις μεταξύ των οποίων είναι (1) ότι ο ενδιαφερόμενος φοιτά σε σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και (2) ότι πρέπει να υπάρχει η συγκατάθεση του Τμήματος Εργασίας.
Ο δικηγόρος των Καθ' ων υποστήριξε - και με αναφορά στον Καν. 11 - πως δεν υπήρξε συμμόρφωση με τη θεμελιακή αυτή προϋπόθεση. Ο κ. Βλαδίμηρου επιχείρησε να απαντήσει αντιλέγοντας ότι ήταν ευθύνη του εργοδότη του αιτητή να ειδοποιήσει το Τμήμα Αλλοδαπών ή το Υπουργείο Εργασίας. Και πρόσθεσε ότι ο αιτητής έχει εν πάση περιπτώσει δικαίωμα να παραμείνει μέχρι 30.8.1996 που λήγει η άδεια του και (β) αν δεν του επιτραπεί να παραμείνει δεν θα μπορέσει να δώσει μαρτυρία όταν θα ακουστεί η προσφυγή του με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.
Υστερα από ρητή συνταγματική πρόβλεψη οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου διέπουν το Κυπριακό Δίκαιο αναφορικά με "οιονδήποτε θέμα σχετικόν προς τους αλλοδαπούς" (βλ. αρ. 32 του Συντάγματος). Ως προς την απέλαση οι κανόνες αυτοί αναγνωρίζουν ότι η προσφυγή στο μέτρο ανήκει στην εσωτερική αρμοδιότητα του κράτους και αποτελεί έκφραση της κυριαρχίας του: βλέπε S. Oda 'The Individual In International Law, 1968 σ. 482-483 και την αμερικάνικη υπόθεση Fong Yae Ting 149 [1893] U.S. 698. Η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε στην υπόθεση Seyithan Keren Dogan ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 716 στην οποία ανασκοπείται η κυπριακή νομολογία.
Ο δικηγόρος του αιτητή δεν συζήτησε καθόλου κατά πόσο υπάρχει εδώ έκδηλη παρανομία της διοίκησης, που αποτελεί ριζική προϋπόθεση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος. Ωστόσο, από το ίδιο το διάταγμα απέλασης προκύπτει πως αυτό βασίστηκε στις διατάξεις του άρθρου 6(l)(k) που καθιστά απαγορευμένο μετανάστη όποιο διαμένει στη Δημοκρατία κατά παράβαση των όρων αδείας που του χορηγήθηκε δυνάμει των διατάξεων του ΚΕΦ. 105 ή κανονισμών που έγιναν κατ' εξουσιοδότηση των προνοιών του. Είναι αναντίλεκτο ότι στον αιτητή χορηγήθηκε άδεια μαθητή: βλέπε τεκμ. Α στην ένσταση. Ας σημειωθεί ότι η άδεια περιέχει όρο ότι παύει αυτόματα να ισχύει από τη στιγμή που ο κάτοχος της "ceases to be occupied as specified below" (δηλαδή ως κανονικός φοιτητής). Αυτό απαντά και την εισήγηση πως ο αιτητής δικαιούται να παραμείνει μέχρι τη λήξη της άδειας του. Εν πάση περιπτώσει η άδεια ακυρώθηκε.
Πέραν τούτου δεν υπάρχει οτιδήποτε αναφορικά με την κατάταξη της πιο πάνω Σχολής στην κατηγορία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως δεν φαίνεται να εξασφαλίστηκε η απαιτούμενη συγκατάθεση για την εργοδότηση του αιτητή ούτε ακολουθήθηκε η διαδικασία του Καν. 11 που διέπει την άδεια απασχόλησης. Με τα δεδομένα αυτά δεν έχει αποδειχθεί -όπως είχε υποχρέωση να πράξει ο αιτητής - ότι βρισκόμαστε μπροστά σε περίπτωση έκδηλης παρανομίας.
Αναφορικά με το επιχείρημα για ανεπανόρθωτη ζημιά θα υπομνήσω την ουσία της σχετικής παρατήρησης στην υπόθεση Sydney Alfred Moyo κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1988) 3 Α.Α.Δ 1203, ότι δεν αναγνωρίζεται δικαίωμα παραμονής του αλλοδαπού στην χώρα διότι εκκρεμεί η δίκη του. Βλέπε επίσης την υπόθεση Mohamed Ali Abou Rached v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3135 στην οποία κρίθηκε ότι το δικαίωμα πρόσβασης σε Δικαστήριο σε ακροαματική διαδικασία δεν συνταυτίστηκε ποτέ με εκείνο της εμφάνισης στη δίκη.
Παρατηρώ περαιτέρω ότι ούτε όσα γενικά αναφέρονται στην παραγρ. 13 της ένορκης δήλωσης του αιτητή υποστηρίζουν την πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης. Ασφαλώς το ότι κατέβαλε τα δίδακτρα για το σχετικό χρόνο πού έληξε δεν συνιστά τέτοιου είδους βλάβη.
Η αίτηση απορρίπτεται. Χωρίς έξοδα:
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.