Γιωργαλλάς ν. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 1788

Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Προσβολή περισσότερων διοικητικών πράξεων με το ίδιο δικόγραφο — Δεν είναι δυνατή κατ' αρχήν — Η προσφυγή είναι παραδεκτή μόνο για την προτασσόμενη στην προσφυγή απόφαση — Κατ' εξαίρεση δυνατή η προσβολή περισσότερων διοικητικών αποφάσεων όταν αυτές είναι συναφείς — Έννοια συνάφειας.

Εθνική Φρουρά — Πειθαρχικοί Κανονισμοί Εθνικής Φρουράς — Αύξηση πειθαρχικής ποινής μετά από διαδοχικά παράπονα σε προϊστάμενες αρχές — Κάθε απόφαση είναι αυτοτελής διοικητική απόφαση και προσβάλλεται αυτοτελής με προσφυγή σε διάστημα 75 ημερών από την έκδοση της.

Εθνική Φρουρά — Πειθαρχική ποινή — Προσφυγή κατά της απόφασης απόρριψης παραπόνου — Έγινε δέουσα έρευνα — Η αιτιολογία συμπληρώνεται από τους φακέλους — Προσφυγή απορρίπτεται.

Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του τόσον την απόφαση του Διοικητή τους Εθνικής Φρουράς σύμφωνα με την οποία κρίθηκε αβάσιμο το παράπονο του κατά της πειθαρχικής ποινής που του είχε επιβληθεί, όσον και τις προηγηθείσες αποφάσεις των καθ' ων η αίτηση αρ. 1 και 2 με τις οποίες είχε επέλθη επαύξηση της πειθαρχικής ποινής που του είχε επιβληθεί.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Αναφορικά με την πρώτη προδικαστική ένσταση το δικαστήριο συμφώνησε με τη θέση του αιτητή, ότι οι τέσσερις διοικητικές πράξεις που προσβάλλονται με την παρούσα προσφυγή είναι συναφείς μεταξύ τους.

Πότε πράξεις θεωρούνται συναφείς μεταξύ τους, την απάντηση δίδει ο Δικαστής κ. Δ. Στυλιανίδης στην υπόθεση Ανδρέας Κυπριανού ν. Δημοκρατίας στην οποία αναφέρονται τα εξής πολύ σχετικά.

"Δε χωρεί προσφυγή με το ίδιο δικόγραφο εναντίον περισσοτέρων της μιας αυτοτελούς διοικητικής πράξης, οι οποίες δεν είναι συναφείς.

Η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή μόνο για την προτασσόμενη από τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς, εάν η μια αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, ή αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο."

Οι αποφάσεις που προσβάλλονται στην παρούσα προσφυγή είναι συναφείς γιατί αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία, και στηρίχθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία.

2. Η δεύτερη θεραπεία που ζητείται από το Δικαστήριο με την παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

Η υπό κρίση προσφυγή όσον αφορά τις τρεις αποφάσεις των οποίων ζητείται η ακύρωση είναι εκπρόθεσμη.

Οι τρεις αποφάσεις που αναφέρονται στη δεύτερη θεραπεία φέρουν ημερομηνίες 14/5/1994, 17/5/1994, και 2/6/1994.

Η παρούσα προσφυγή καταχωρίστηκε στις 26/8/1994.

Το πιο πάνω θέμα απασχόλησε και την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Αλέξανδρος Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας. Στις σελίδες 362-363 αναφέρονται τα πιο κάτω:-

"... Αναφορικά με την υπόλοιπη εισήγησή» που καλύπτεται από το (β), φρονούμε πως η επιβολή πειθαρχικής ποινής αποτελεί αυτοτελή εκτελεστή διοικητική πράξη και ως τέτοια θα έπρεπε να είχε προσβληθεί μέσα σε 75 ημέρες από την επιβολή της. Δεν μπορεί επομένως στην παρούσα διαδικασία να εξεταστεί οποιοσδήποτε λόγος ακυρότητας προγενέστερης διοικητικής πράξης. Πάνω σε αυτό το θέμα υιοθετούμε τη θέση που εξέφρασε ο δικαστής Αρτεμίδης στην υπόθεση Γεωργιάδης Αλεξάνδρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας όπου ελέχθη πως με την προβλεπόμενη από τους κανονισμούς διαδικασία υποβολής διαδοχικού παραπόνου μέχρι της ανωτάτης αρχής, δεν είναι μόνο εκτελεστή και προσβλητή η τελική απόφαση της ανωτάτης αρχής, δηλαδή του υπουργού, αλλά και οι ενδιάμεσες αποφάσεις του διοικητή ταξιαρχίας και εθνικής φρουράς."

Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή εναντίον των αποφάσεων της θεραπείας (2) στην αίτηση είναι εκπρόθεσμη και για το λόγο αυτό απορρίπτεται. Εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση αρ. 3, Διοικητή της Εθνικής Φρουράς είναι εμπρόθεσμη.

3. Το Δικαστήριο μελέτησε με προσοχή τα έγγραφα (γύρω στα 40 περίπου) που βρίσκονται στο φάκελο της ανάκρισης για διάρρηξη της αποθήκης και κλοπή στρατιωτικού υλικού από δημόσιο λειτουργό, και πάρθηκαν καταθέσεις από 14 μάρτυρες που σχετίζονταν με την υπόθεση αυτή.

Από τα πιο πάνω διαπιστώθηκε ότι και δέουσα έρευνα έχει γίνει και αιτιολογία υπάρχει στο σώμα της απόφασης η οποία συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του φακέλου.

Ο Διοικητής της Εθνικής Φρουράς προτού πάρει την επίδικη απόφαση είχε ενώπιον του το φάκελο της ανάκρισης μαζί με όλα τα σχετικά έγγραφα καθώς και όλες τις αναφορές παραπόνου που υπέβαλε ο αιτητής στις προϊστάμενες αρχές, όπως προβλέπουν οι σχετικοί Κανονισμοί, και βάσει όλων αυτών έκρινε ότι η αναφορά παραπόνου του αιτητή έπρεπε ν' απορριφθεί.

Δε υπάρχει λόγος γιατί η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.

Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Κυπριανού ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 93,

Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349,

Γεωργιάδης ν. Υπουργού Άμυνας κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 3643.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν το παράπονο του αιτητή εναντίον της πειθαρχικής ποινής που του επεβλήθηκε.

Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.

Α. Χριστόφορου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-

"1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Καθ' ου η αίτηση Αρ. 3 ημερομηνίας 3-8-94 με την οποία έκρινε το παράπονο που ο Αιτητής υπέβαλε κατά της πειθαρχικής ποινής της επίπληξης που του επεβλήθηκε στις 14-5-94 από το Διοικητή του 9ου Συντάγματος Πεζικού και η οποία επαυξήθηκε από το Διοικητή της IV Ταξιαρχίας Πεζικού σε 5ήμερη κράτηση και από το Διοικητή της Εθνικής Φρουράς σε 5ήμερη φυλάκιση, ως αβάσιμο και την ποινή ως καλώς επιβληθείσα, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή χωρίς οποιαδήποτε έννομη συνέπεια.

2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι, τόσο η απόφαση του Καθ' ου η αίτηση Αρ. 1 ημερομηνίας 14-5-94 με την οποία επέβαλε στον Αιτητή την πειθαρχική ποινή της επίπληξης, όσο και η απόφαση του Καθ' ου η αίτηση Αρ. 2 ημερομηνίας 17-5-94 με την οποία επαύξησε την πειθαρχική αυτή ποινή σε 5ήμερη κράτηση, όσο, τέλος, και η απόφαση του Καθ' ου η αίτηση Αρ. 3 ημερομηνίας 2-6-94 με την οποία επαύξησε περαιτέρω την πειθαρχική αυτή ποινή σε 5ήμερη φυλάκιση, είναι άκυρες και/ή παράνομες και/ή εστερημένες οποιασδήποτε έννομης συνέπειας."

Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως πιο κάτω:-

Ο αιτητής είναι μόνιμος Αξιωματικός του Πεζικού του Στρατού της Δημοκρατίας και υπηρετεί με απόσπαση στην Εθνική Φρουρά. Διορίστηκε, με απευθείας διορισμό, στο Στρατό στις 10/1/1977, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού και από 1/9/1990 κατέχει το βαθμό του Ταγματάρχη. Από 24/9/1993 μέχρι 11/6/1994 εκτελούσε τα καθήκοντα του Διοικητή του 212 ΤΠ και τώρα υπηρετεί ως Επιτελής στο 3ο Σύνταγμα Πεζικού (3ο ΣΠ).

Επειδή διαπιστώθηκε ότι από τις Αποθήκες της Μονάδας που ήταν Διοικητής ο Αιτητής (212) ΤΠ) κλάπηκαν πυρομαχικά και άλλα στρατιωτικά είδη, διατάχθηκε από την IV Ταξιαρχία Πεζικού (IV ΤΑΞ. ΠΖ), στην οποία υπάγεται διοικητικά η Μονάδα του αιτητή, η διενέργεια σχετικής ανάκρισης, στις 3/5/1994. Λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης, ανάκριση διενεργήθηκε και από την Αστυνομία.

Επειδή, από τη στρατιωτική ανάκριση, προέκυψαν, εκτός των ποινικών αδικημάτων, διοικητικές παραλείψεις, ο αιτητής κλήθηκε, στις 13/5/1994, σε διοικητική απολογία από τον άμεσα προϊστάμενο του Διοικητή δηλαδή το Διοικητή του 9ου Συντάγματος Πεζικού (9ου ΣΠ), σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς του 1964 μέχρι 1979 και των ισχυουσών σχετικών υπηρεσιακών διαταγών.

Ο αιτητής υπέβαλε την απολογία του με την αναφορά του με ημερομηνία 14/5/1994.

Ο Διοικητής του 9ου ΣΠ, αφού έλαβε υπόψη το πόρισμα της σχετικής ανάκρισης και τη διοικητική απολογία του αιτητή, έκρινε ότι αυτός διέπραξε πειθαρχικό παράπτωμα και του επέβαλε την πειθαρχική ποινή της επίπληξης, που είναι μέσα στα όρια της πειθαρχικής του δικαιοδοσίας. (Κανονισμός 9 των Πειθαρχικών Κανονισμών).

Όταν του γνωστοποιήθηκε η πειθαρχική ποινή, ο αιτητής θεώρησε τον εαυτό του αδικημένο και υπέβαλε στο Διοικητή του αναφορά παραπόνου. (Κανονισμός 12).

Ο Διοικητής του 9ου ΣΠ, αφού εξέτασε το παράπονο του αιτητή έκρινε ότι αυτό ήταν αβάσιμο και του γνωστοποίησε την από-φασή του.

Όταν η επιβληθείσα στον αιτητή πειθαρχική ποινή της επίπληξης προωθήθηκε στο Διοικητή της IV ΤΑΞ. ΠΖ, σύμφωνα με τις ισχύουσες σχετικές διαταγές, αυτός την επαύξησε σε πενθήμερη κράτηση. Η ποινή στη συνέχεια επαυξήθηκε, σε πενθήμερη φυλάκιση από το Διοικητή της Εθνικής Φρουράς, στον οποίο προωθήθηκε τελικά.

Όταν γνωστοποιήθηκε στον αιτητή η απόφαση του Διοικητή του 9ου ΣΠ, αυτός δεν πείσθηκε για το αβάσιμο του παραπόνου του και ζήτησε, με γραπτή αναφορά του, να εξεταστεί το παράπονο του από την αμέσως ανώτερη προϊσταμένη Αρχή, δηλαδή το Διοικητή της IV ΤΑΞ. ΠΖ.

Ο Διοικητής της TV ΤΑΞ. ΠΖ, αφού εξέτασε το παράπονο του αιτητή, τον έκρινε αβάσιμο και του γνωστοποίησε την απόφαση του.

Ο αιτητής, επειδή δεν ικανοποιήθηκε από την απόφαση αυτή, ζήτησε εξέταση του παραπόνου του από την αμέσως ανώτερη προϊσταμένη Αρχή, δηλαδή το Διοικητή της Εθνικής Φρουράς.

Η αναφορά παραπόνου, του αιτητή πρωθήθηκε στο Διοικητή της Εθνικής Φρουράς, ο οποίος αφού την εξέτασε, έκρινε στις 3 Αυγούστου 1994, το παράπονο αβάσιμο και γνωστοποίησε στον αιτητή την απόφαση του.

Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης του Διοικητή της Εθνικής Φρουράς στις 26/8/1994.

Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν στην ένσταση τους τις δυο πιο κάτω προδικαστικές ενστάσεις.

1. Με την αίτηση ακυρώσεως προσβάλλεται μεγάλος αριθμός ανόμοιων πράξεων.

2. Μερικές από τις προσβαλλόμενες πράξεις δεν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις.

Αναφορικά με την πρώτη προδικαστική ένσταση, συμφωνώ με τη θέση του αιτητή, ότι οι τέσσερις διοικητικές πράξεις που προσβάλλονται με την παρούσα προσφυγή είναι συναφείς μεταξύ τους.

Πότε δε πράξεις θεωρούνται συναφείς μεταξύ τους, την απάντηση μας δίδει ο Δικαστής κ. Δ. Στυλιανίδης στην υπόθεση Ανδρέας Κυπριανού ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 93, όπου στις σελίδες 96-97 διαβάζουμε τα εξής πολύ σχετικά:-

"Το ζήτημα της ομοδικίας στην προσβολή περισσοτέρων της μιας διοικητικής απόφασης με την ίδια προσφυγή αποτέλεσε αντικείμενο σε μια σειρά Κυπριακών Αποφάσεων - (βλ. Georghiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 400. Μαρία Σιμιλλή και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 463. Ανδρέας Λιακόπουλλος και Άλλος ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (1990) 3 Α.Α.Δ. 1366. Νικόλαος Αρσαλίδης ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4 Α.Α.Δ. 1601. Χρίστος Κυριάκου και Άλλοι ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4 Α.Α.Δ. 1822. Πάμπος Πογιατζής ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992)4 Α.Α.Δ. 20. Βαρβάρα Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2835. Κυριάκος Ζήνωνος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4776. Χρυστάλλα Συμεωνίδου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (αρ. 2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 258).

Δε χωρεί προσφυγή με το ίδιο δικόγραφο εναντίον περισσοτέρων της μιας αυτοτελούς διοικητικής πράξης, οι οποίες δεν είναι συναφείς.

Η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή μόνο για την προ-τασσόμενη από τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Η δεύτερη θεραπεία που ζητείται από το Δικαστήριο με την παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

Η υπό κρίση προσφυγή όσον αφορά τις τρεις αποφάσεις των οποίων ζητείται η ακύρωση είναι εκπρόθεσμη.

Οι τρεις αποφάσεις που αναφέρονται στη δεύτερη θεραπεία φέρουν ημερομηνίες 14/5/1994, 17/5/1994, και 2/6/1994.

Η παρούσα προσφυγή καταχωρίστηκε στις 26/8/1994.

Το πιο πάνω θέμα απασχόλησε και την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Αλέξανδρος Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349. Στις σελίδες 362-363 διαβάζουμε τα πιο κάτω:-

"... Αναφορικά με την υπόλοιπη εισήγηση, που καλύπτεται από το (β), φρονούμε πως η επιβολή πειθαρχικής ποινής αποτελεί αυτοτελή εκτελεστή διοικητική πράξη και ως τέτοια θα έπρεπε να είχε προσβληθεί μέσα σε 75 ημέρες από την επιβολή της. Δεν μπορεί επομένως στην παρούσα διαδικασία να εξεταστεί οποιοσδήποτε λόγος ακυρότητας προγενέστερης διοικητικής πράξης. Πάνω σε αυτό το θέμα υιοθετούμε τη θέση που εξέφρασε ο δικαστής Αρτεμίδης στην υπόθεση Γεωργιάδης Αλέξανδρος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, 298/89 30.10.90 όπου ελέχθη πως με την προβλεπόμενη από τους κανονισμούς διαδικασία υποβολής διαδοχικού παραπόνου μέχρι της ανωτάτης αρχής, δεν είναι μόνο εκτελεστή και προσβλητή η τελική απόφαση της ανωτάτης αρχής, δηλαδή του υπουργού, αλλά και οι ενδιάμεσες αποφάσεις του διοικητή ταξιαρχίας και εθνικής φρουράς."

Στην υπόθεση Γεωργιάδης Αλέξανδρος ν. Υπουργού Άμυνας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3643 ο Δικαστής κ. Χρ. Αρτεμίδης ανέφερε τα εξής στη σελίδα 3648 της απόφασης του.

"Οι Κανονισμοί στους οποίους έγινε αναφορά πιο πάνω, προβλέπουν με λεπτομέρεια για την υποβολή διαδοχικού παραπόνου στη προϊστάμενη αρχή μέχρις της ανωτάτης, δηλαδή του Υπουργού, και χρονικές προθεσμίες για την υποβολή του και κρίσης των αρχών πάνω σ' αυτό. Έχω επομένως τη γνώμη, πως τόσο η απόφαση του Διοικητή της Ταξιαρχίας όσο και αυτή του Διοικητή της Εθνικής Φρουράς και τέλος του Υπουργού Άμυνας είναι ξεχωριστές διοικητικές πράξεις εναντίον των οποίων και χωρεί αίτηση ακυρώσεως. Σχετική πάνω στο θέμα αυτό είναι και η απόφαση που εξέδωσε τις 5.3.90 ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην Όξυνος ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 740 με ταυτόσημα γεγονότα και νομικά σημεία. Η υπό κρίση προσφυγή είναι εκπρόθεσμη αναφορικά με την απόφαση του Διοικητή της Ταξιαρχίας και του Διοικητή της Εθνικής Φρουράς αλλά εμπρόθεσμη γι' αυτή του Υπουργού."

Ενόψει των πιο πάνω κρίνω ότι η προσφυγή εναντίον των αποφάσεων της θεραπείας (2) στην αίτηση είναι εκπρόθεσμη και για το λόγο αυτό απορρίπτεται. Εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση αρ. 3, Διοικητή της Εθνικής Φρουράς είναι εμπρόθεσμη.

Λόγοι ουσίας που προβλήθηκαν εκ μέρους του αιτητή για ακύρωση της επίδικης απόφασης συνοψίζονται στους πιο κάτω:-

Έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

Οι καθ' ων η αίτηση δεν ενήργησαν κατά αντικειμενική κρίση και ενήργησαν κατά κατάχρηση εξουσίας.

Μελέτησα με προσοχή τα έγγραφα (γύρω στα 40 περίπου) που βρίσκονται στο φάκελο της ανάκρισης για διάρρηξη της αποθήκης και κλοπή στρατιωτικού υλικού από δημόσιο λειτουργό, και πάρθηκαν καταθέσεις από 14 μάρτυρες που σχετίζονταν με την υπόθεση αυτή.

Από τα πιο πάνω έχω διαπιστώσει ότι και δέουσα έρευνα έχει γίνει και αιτιολογία υπάρχει στο σώμα της απόφασης η οποία συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του φακέλου.

Στην παράγραφο 2 της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρονται τα εξής:-

"2. Η ποινή του επιβλήθηκε διά διοικητικές ευθύνες, που του καταλογίστηκαν σύμφωνα με το πόρισμα της σχετικής ανάκρισης που διενεργήθηκε προς εξακρίβωση των πραγματικών γεγονότων - συνθηκών και αιτιών κάτω από τα οποία κλάπηκαν τα πυρκά και τα άλλα στρατιωτικά είδη από τις αποθήκες της Μονάδας του."

Ο Διοικητής της Εθνικής Φρουράς προτού πάρει την επίδικη απόφαση είχε ενώπιον του το φάκελο της ανάκρισης μαζί με όλα τα σχετικά έγγραφα καθώς και όλες τις αναφορές παραπόνου που υπέβαλε ό αιτητής στις προϊστάμενες αρχές, όπως προβλέπουν οι σχετικοί Κανονισμοί, και βάσει όλων αυτών έκρινε ότι η αναφορά παραπόνου του αιτητή έπρεπε ν' απορριφθεί.

Δε βλέπω κανένα λόγο γιατί η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £200,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.

Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία