|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
SARKIS ν. IMPR. BOARD PARALIMNI (1986) 3 CLR 2457
ALEXANDROU & OTHERS ν. REPUBLIC (1986) 3 CLR 2554
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1996) 4 ΑΑΔ 1196
13 Μαΐου, 1996
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΝΝΑΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΕΡΙΜΝΗΣ & ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 477/95)
Προσφυγές — Οικονομική βοήθεια για αγορά διαμερίσματος — Έγκριση αιτήματος ως η αίτηση τον διοικούμενου — Έλλειψη εννόμου συμφέροντος προσβολής της απόφασης.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο — Δεν αποτελούν οι χρηματικές διαφορές — Προσβολή απόφασης πα-ροχής βοήθειας ύφους £400 δεν αποτελεί χρηματική διαφορά.
Με την προσφυγή αυτή προσβλήθηκε απόφαση των καθ' ων η αίτηση να εγκρίνουν οικονομική βοήθεια ύψους £400 προς τον αιτητή, για αγορά διαμερίσματος την 10/12/76.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
1. Διαφωνεί με την εισήγηση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η εγειρόμενη διαφορά είναι χρηματική. Στην ουσία ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση με βάση την οποία καθορίστηκε η πληρωμή σε αυτόν του ποσού των £400 και όχι το τι επακολούθησε μετά την απόφαση αυτή.
2. Η προσφυγή στην ουσία είναι απαράδεκτη για άλλο λόγο τον οποίο επιλαμβάνεται το Δικαστήριο ex proprio motu.
Το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος αναφέρει:
"2. Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως διά της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινος."
Στην παρούσα προσφυγή, όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, δεν υπήρξε καμιά διαφορά του αιτητή με το αρμόδιο όργανο και δεν προσεβλήθη οποιοδήποτε συμφέρον του. Η διαφορά όπως παρουσιάζεται με την προσφυγή του, δεν ήταν ενώπιον του αρμόδιου οργάνου όταν ελαμβάνετο η επίδικη απόφαση, γιατί ο αιτητής με την αίτηση του ημερ. 25.10.94 ζήτησε να του δοθεί το 50% της βοήθειας που εδίδετο τότε για το διαμέρισμά του και η βοήθεια αυτή του δόθηκε. Συνεπώς ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την πράξη η οποία εκδόθηκε σύμφωνα με την αίτησή του.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1991)3 Α.Α.Δ. 470,
Αχιλλέας Γκίνης Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 968,
Alexandrou and Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2554,
Sarkis v. Impovement Board of Paralimni (1986) 3 C.L.R 2457.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Μερίμνης και Αποκαταστάσεως Εκτοπισμένων με την οποία παραχώρησε στον αιτητή οικονομική βοήθεια ύψους £400 το 50% της βοήθειας που δίδετο κανονικά.
Δήμος & Αία Γεωργιάδη, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Μερίμνης και Αποκαταστάσεως Εκτοπισμένων ημερ. 3.3.95, με την οποία παραχώρησε σε αυτόν οικονομική βοήθεια ύψους £400, για την αγορά του διαμερίσματός του στη Λευκωσία την 10.12.76.
Ο αιτητής είναι εκτοπισμένος από το Διόριος και είναι κάτοχος προσφυγικής ταυτότητας. Μετά από επανεξέταση αίτησής του, εγκρίθηκε από την Κεντρική Επιτροπή Επιλογής και Κριτηρίων, η παραχώρηση του 50% της βοήθειας για το διαμέρισμα που αγόρασε μαζί με τη σύζυγό του. Το ολικό ποσό που εδίδετο τότε στις διμελείς οικογένειες ήταν £800 και το 50%, δηλαδή το ποσό των £400, του παραχωρήθηκε με βάση τα ισχύοντα κριτήρια, δεδομένου ότι η αγορά του διαμερίσματος προηγήθηκε της αίτησης για παραχώρηση του ποσού. Σχετικές με το θέμα αυτό είναι οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 10.4.86, 30.12.87 και 20.4.94.
Στις 29.3.95 οι δικηγόροι του αιτητή πληροφόρησαν τον Έπαρχο Λευκωσίας ότι ο αιτητής δεν αποδεχόταν το ποσό των £400 και ότι απαιτούσε το ποσό των £900 τουλάχιστον. Ο Έπαρχος απάντησε με επιστολή του ημερ. 18.4.95 ότι ο αιτητής δικαιούται μόνο το 50% της βοήθειας που εδίδετο το 1976 και ότι το ποσό αυτό είναι ύψους £400 βάσει των ισχυόντων κριτηρίων.
Ακολούθως καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση και ισχυρίστηκε ότι η εγειρόμενη διαφορά είναι χρηματική και ως εκ τούτου το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να την εξετάσει. Επεξηγώντας τη θέση του ανάφερε ότι ο αιτητής έλαβε έγκριση για οικονομική βοήθεια και διαφωνεί με το ύψος της. Προς τεκμηρίωση της εισήγησής του αναφέρθηκε στις αποφάσεις, Ανδρέας Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 470 και Αχιλλέας Γκίνης Λτδ ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 968.
Διαφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι η εγειρόμενη διαφορά είναι χρηματική. Στην ουσία ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση με βάση την οποία καθορίστηκε η πληρωμή σε αυτόν του ποσού των £400 και όχι το τι επακολούθησε μετά την απόφαση αυτή.
Όμως, η προσφυγή στην ουσία είναι απαράδεκτη για άλλο λόγο τον οποίο επιλαμβάνεται το Δικαστήριο ex proprio motu.
Το άρθρο 146.2 του Συντάγματος αναφέρει:
"2. Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως διά της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινος."
Στην παρούσα προσφυγή, όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, δεν υπήρξε καμιά διαφορά του αιτητή με το αρμόδιο όργανο και δεν προσεβλήθη οποιοδήποτε συμφέρον του. Η διαφορά όπως παρουσιάζεται με την προσφυγή του, δεν ήταν ενώπιον του αρμόδιου οργάνου όταν ελαμβάνετο η επίδικη απόφαση, γιατί ο αιτητής με την αίτησή του ημερ. 25.10.94 ζήτησε να του δοθεί το 50% της βοήθειας που εδίδετο τότε για το διαμέρισμά του και η βοήθεια αυτή του δόθηκε. Συνεπώς ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την πράξη η οποία εκδόθηκε σύμφωνα με την αίτησή του. (Βλ. Alexandrou and Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2554, στη σελ. 2558, Sarkis v. Improvement Board of Paralimni (1986) 3 C.L.R. 2457, στη σελ. 2462.
Κατά συνέπεια, η προσφυγή απορρίπτεται σαν απαράδεκτη. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.