|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 915
2 Απριλίου, 1996
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 320/95)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος — Φύση και περιεχόμενο —- Ακραία όρια διακριτικής ευχέρειας του Διευθυντή— Δεν τα υπερέβη στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος—Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη — Δημόσιοι υπάλληλοι — Προαγωγές —Αρχαιότητα — Συσχετισμός πείρας και αρχαιότητας — Υιοθέτηση των πορισμάτων της Παρούτη v. A.H.K..
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές—Αρχαιότητα — Διακριτική ευχέρεια της Ε.Δ.Υ. κατά τη συνεκτίμησή της — Περιστάσεις στη κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών σε Επιθεωρητές (Τυπογραφείο).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ο Προϊστάμενος Τμήματος, κατά τη διενέργεια των συστάσεών του, οφείλει να λάβει υπόψη και να συνεκτιμήσει όλα τα νόμιμα στοιχεία κρίσεως. Κατά τη συνεκτίμηση των στοιχείων αυτών μπορεί να δοθεί περισσότερη βαρύτητα στο ένα ή το άλλο κριτήριο, κατά την κρίση του αρμοδίου οργάνου.
Η υπεροχή του αιτητή δεν είναι τέτοια που να αποκαλύπτει ότι κατά τη συνεκτίμηση των στοιχείων κρίσης των υποψηφίων και στην κατάληξη του να συστήσει με βάση τη συνεκτίμηση αυτή, τα τρία από τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά προτεραιότητα του αιτητή, ο Αναπληρωτής Διευθυντής υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας.
2. Από το σχετικό πρακτικό φαίνεται ότι η ΕΔΥ κατά πλειοψηφία έλαβε υπόψη ανάμεσα σ' άλλα και την ουσιαστική υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα, η οποία, κατά την κρίση τους, προσέδιδε σ' αυτούς μεγαλύτερη πείρα και εμπειρίες. Παρόμοιοι ισχυρισμοί αναφορικά με το συσχετισμό της πείρας/εμπειριών με την αρχαιότητα προβλήθηκαν και στην υπόθεση Χριστάκης Παρούτης ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου.
To ίδιο ισχύει και στην παρούσα περίπτωση, ιδιαίτερα ενόψει και της συνολικής υπηρεσίας των ενδιαφερομένων μερών στο Τυπογραφείο, που ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη αυτής του αιτητή.
3. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αιτητής είναι ένας καθ' όλα άξιος και ικανός υπάλληλος, κατάλληλος για προαγωγή και ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υστερούσαν κάπως έναντι του στις αξιολογήσεις τους, υπερτερούσαν όμως σημαντικά σε αρχαιότητα. Όπως λέχθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση 515 "one does not have to be "exceptional" in order to enjoy the benefit of the advantage of seniority". Η ΕΔΥ κατά την άσκηση της διακριτικής
της ευχέρειας είχε εξουσία να δώσει περισσότερη βαρύτητα στον ένα ή τον άλλο παράγοντα. Με την απόφασή της δεν υπερέβηκε στην προκειμένη περίπτωση τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Η υπεροχή του αιτητή έναντι των ενδιαφερομένων μερών δεν είναι έκδηλη υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74,
Jerides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165,
Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,
Παρούτης ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1996) 4 Α.Α.Δ. 83,
Antoniou v. Republic (1975) 3 C.L.R. 510.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση με την οποία προήχθηκαν στη θέση Επιθεωρητή Τυπογραφείου, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί ο Αιτητής.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Τ. Πολυχρονίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ε. Ευσταθίου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης των καθ'ων η αίτηση η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομ. 24.2.95, και με την οποία προήχθηκαν στη θέση Επιθεωρητή, Τυπογραφείο, από 1.2.95, τα ενδιαφερόμενα μέρη (1) Κωστάκης Χαραλάμπους, (2) Παναγιώτης Σωφρονίου, (3) Ανδρέας Στυλιανίδης και (4) Κώστας Αντωνίου, αντί του ιδίου.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα ακόλουθα.
Με επιστολή ημερομηνίας 17.11.94, ζητήθηκε η πλήρωση 4 κενών μόνιμων θέσεων Επιθεωρητή στο Τυπογραφείο, που είναι θέση προαγωγής.
Η ΕΔΥ επιλήφθηκε του θέματος κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 25.1.95, στην οποία κλήθηκε να παραστεί και ο Αναπληρωτής Διευθυντής Τυπογραφείου. Ο Αναπληρωτής Διευθυντής προβαίνοντας σε συστάσεις ανάφερε, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
"Γνωρίζω προσωπικά όλους τους υποψηφίους και γνωρίζω τις ικανότητες και δυνατότητες ενός εκάστου να ανταποκριθεί στα καθήκοντα και τις ευθύνες της ανώτερης θέσης.
Με βάση τα πιο πάνω, καθώς επίσης και τα τρία καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους αξία, προσόντα, αρχαιότητα -συστήνω για τις τρεις θέσεις τους Αντωνίου Κώστα, Χαραλάμπους Κωστάκη και Σωφρονίου Παναγιώτη.
Οι τρεις πιο πάνω υποψήφιοι που συστήνω είναι πολύ ικανοί υπάλληλοι. Είναι εργατικοί, δείχνουν ενδιαφέρον στην εργασία τους, αναλαμβάνουν πρωτοβουλία και είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί. Επίσης, υπερέχουν, κατά την άποψή μου, των άλλων υποψηφίων στις ικανότητες και δυνατότητες για να αναλάβουν τα καθήκοντα και τις ευθύνες της ανώτερης θέσης. ] Ειδικότερα για το Σωφρονίου, θέλω να τονίσω ότι αυτός, παρ' όλο που σε προηγούμενα έτη παρουσιάζει υποδεέστερες αξιολογήσεις, εντούτοις τα δύο-τρία τελευταία έτη παρουσιάζει ουσιαστική βελτίωση.
Για την τέταρτη θέση θα συστήσω δύο υποψηφίους, τους Στυλιανίδη Ανδρέα και Λευτέρη Παναγιώτη, τους οποίους θεωρώ εξίσου ικανούς για να προαχθούν. Σ' ό,τι αφορά στο Στυλιανίδη ισχύουν τα όσα πιο πάνω αναφέρω για τους τρεις άλλους υποψηφίους που συστήνω. Για το Λευτέρη αναφέρω ότι, παρ' όλο που έπεται σε αρχαιότητα όλων των υποψηφίων, εντούτοις υπερέχει όλων σε αξία και έχει επίσης υπέρτερα προσόντα. Εχει δηλαδή πτυχίο στη Νομική και, γι' αυτό, του ανατίθενται και ορισμένες εργασίες που προϋποθέτουν νομικές γνώσεις.
Μετά την αποχώρηση του Αναπληρωτή Διευθυντή, η ΕΔΥ ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αφού έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία ενώπιόν της επέλεξε ομόφωνα για προαγωγή στις 3 θέσεις τα ενδιαφερόμενα μέρη Αντωνίου, Χαραλάμπους και Στυλιανίδη, οι οποίοι, όπως αναφέρεται στα πρακτικά,
".... υπερτερούν σε αρχαιότητα όλων των υποψηφίων - πλην του Θεοφυλάκτου, για τον οποίο γίνεται λόγος πιο πάνω -, υπερέχουν ή έχουν περίπου την ίδια αξία με τους υπόλοιπους υποψηφίους που έχουν την ίδια αρχαιότητα στην παρούσα θέση, όπως φαίνεται μέσα από τις ετήσιες αξιολογήσεις, και, περιπλέον, έχουν και τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή, στοιχείο που προσθέτει στην αξία."
Αναφορικά με την τέταρτη θέση, αναφέρονται στα πρακτικά τα ακόλουθα:
"Για την τέταρτη θέση η Επιτροπή, κατά πλειοψηφία (τα τέσσερα μέλη πλην του Προέδρου), επέλεξε το Σωφρονίου Παναγιώτη, ο οποίος σ' ό,τι αφορά στην αρχαιότητα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με τους τρεις πιο πάνω που επιλέγηκαν, δηλαδή υπερέχει όλων των υποψηφίων, πλην του Θεοφυλάκτου, και έχει και τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή. Σ' ό,τι αφορά δε στις αξιολογήσεις, αυτός παρουσιάζει ουσιαστική βελτίωση στα τελευταία δύο-τρία χρόνια, στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη έμφαση.
Η πλειοψηφία της Επιτροπής (τα τέσσερα μέλη πλην του Προέδρου) επισημαίνει ότι ο Λευτέρη Παναγιώτης - ο άλλος υποψήφιος που σύστησε ο Αναπληρωτής Διευθυντής για την τέταρτη θέση - υπερέχει σε αξιολογήσεις σε σύγκριση με το Σωφρονίου και έχει και ακαδημαϊκό προσόν. Το προσόν όμως αυτό, παρ' όλον ότι δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και δεν αποτελεί πλεονέκτημα/πρόσθετο προσόν, έχει συνεκτιμηθεί και ληφθεί υπόψη κατά την επιλογή του καταλληλότερου. Ο υποψήφιος αυτός υστερεί ουσιαστικά τόσο του Σωφρονίου όσο και των άλλων τριών επιλεγέντων σε αρχαιότητα και, κατ' επέκταση, σε πείρα και εμπειρίες, στοιχεία τα οποία, κατά την κρίση των τεσσάρων Μελών, θα βοηθήσουν τους επιλεγέντες στην ενάσκηση των καθηκόντων της ανώτερης Θέσης."
Ο Πρόεδρος της ΕΔΥ, υποστήριξε την επιλογή του αιτητή λόγω της υπεροχής του σε αξία και προσόντα τα οποία, όπως είπε, "αν και δεν προβλέπονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, μαρτυρούν ενδιαφέρον για ανάπτυξη".
Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 27.1.95, η ΕΔΥ όρισε σαν ημερομηνία ισχύος της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών την 1.2.95. Οι προαγωγές δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 24.2.95 και στις 27.3.95 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Οι λόγοι ακυρότητας τους οποίους εξειδικεύει ο αιτητής, αφορούν τις συστάσεις του Αναπληρωτή Διευθυντή, οι οποίες, όπως ισχυρίζεται είναι πεπλανημένες, αντίθετες με τα ευρήματά του και συγκρουόμενες με τα στοιχεία των φακέλων. Προβλήθηκε επίσης ο ισχυρισμός ότι η αρχαιότητα αποτέλεσε αποφασιστικό κριτήριο για την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών και ότι πεπλανημένα συσχετίστηκαν ή πείρα και οι εμπειρίες με την αρχαιότητα. Ο δικηγόρος του αιτητή, υποστήριξε τέλος, ότι υπάρχει έκδηλη υπεροχή του αιτητή, έναντι των εδιαφερομένων μερών ο οποίος υπερέχει σε αξία, προσόντα, πείρα και εμπειρίες και έπρεπε να επιλεγεί, δεδομένης και της σύστασης που έγινε από τον Αναπληρωτή Διευθυντή.
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς που αφορούν τη νομιμότητα της σύστασης του Αναπληρωτή Διευθυντή, ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση και ο δικηγόρος των ενδιαφερομένων μερών υποστήριξαν ότι αυτοί δεν μπορούν να προβληθούν ενόψει του γεγονότος ότι ο αιτητής συστήθηκε από τον Αναπληρωτή Διευθυντή.
Δε συμφωνώ με την πιο πάνω θέση. Είναι καθαρό από τη σύσταση ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη Χαραλάμπους, Σωφρονίου και Αντωνίου συστήθηκαν κατά προτεραιότητα του αιτητή. Όσο για το ενδιαφερόμενο μέρος Στυλιανίδη, η σύστασή του από τον Αναπληρωτή Διευθυντή τον έθετε στην ίδια θέση με τον αιτητή και η ΕΔΥ θα είχε να επιλέξει μεταξύ των δύο. Επομένως δεν μπορεί να λεχθεί ότι δεν επηρεάστηκε η θέση του με τη σύσταση των ενδιαφερομένων μερών, λαμβανομένων υπόψη των ισχυρισμών του ότι έπρεπε να συστηθεί κατά προτεραιότητα των ενδιαφερομένων μερών. Συνεπώς, θα εξετάσω τους ισχυρισμούς που αφορούν τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή.
Είναι η θέση του αιτητή ότι υπερείχε των ενδιαφερομένων μερών σε αξία και προσόντα και επομένως έπρεπε να τύχει προτεραιότητας στις συστάσεις του Αναπληρωτή Διευθυντή.
Ο Προϊστάμενος Τμήματος, κατά τη διενέργεια των συστάσεων του, οφείλει να λάβει υπόψη και να συνεκτιμήσει όλα τα νόμιμα στοιχεία κρίσεως. Κατά τη συνεκτίμηση των στοιχείων αυτών μπορεί να δοθεί περισσότερη βαρύτητα στο ένα ή το άλλο κριτήριο, κατά την κρίση του αρμοδίου οργάνου. (Georghiou ν. Republic (1976) 3 C.L.R. 74, 82, Ierides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165,180, Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217).
Από τις αξιολογήσεις του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών φαίνεται ότι, κατά το 1989, ο αιτητής υπερείχε κατά τι των ενδιαφερομένων μερών Χαραλάμπους, Σωφρονίου και Στυλιανίδη, το 1990 και πάλι κατά τι των ενδιαφερομένων μερών Χαραλάμπους και Σωφρονίου, το 1991 μόνο του ενδιαφερομένου μέρους Σωφρονίου οριακά και το 1992 και 1993 όλων των υποψηφίων.
Όσον αφορά τα προσόντα, ο αιτητής κατέχει πτυχίο νομικής αλλά αυτό δεν απαιτείται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε θεωρείται πλεονέκτημα. Σύμφωνα με τη νομολογία μας υπεροχή σε προσόντα που δεν προνοούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν θεωρείται πλεονέκτημα και είναι μικρής σημασίας (Hadjioannou ν. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041). Όσον αφορά όμως την αρχαιότητα, τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν σημαντικά του αιτητή δηλαδή κατά 7 χρόνια και 4 1/2 μήνες το ενδιαφερόμενο μέρος Αντωνίου και κατά 6 χρόνια και 4 1/2 μήνες τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.
Με τα πιο πάνω δεδομένα, δεν θεωρώ ότι η υπεροχή του αιτητή είναι τέτοια που να αποκαλύπτει ότι κατά τη συνεκτίμηση των στοιχείων κρίσης των υποψηφίων και στην κατάληξή του να συστήσει με βάση τη συνεκτίμηση αυτή, τα τρία από τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά προτεραιότητα του αιτητή, ο Αναπληρωτής Διευθυντής υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Το ίδιο ισχύει και για την ταυτόχρονη με τον αιτητή σύσταση του ενδιαφερομένου μέρους Στυλιανίδη, για την ίδια θέση, του οποίου οι αξιολογήσεις δεν ήταν κατά πολύ υποδεέστερες εκείνων του αιτητή.
Είναι επίσης η θέση του αιτητή ότι υπερείχε των ενδιαφερομένων μερών σε πείρα σχετική με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Τονίζει ιδιαίτερα ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν άσκησαν ποτέ διοικητικά καθήκοντα, σ' αντίθεση με τον ίδιο. Αυτό όμως έρχεται σ' αντίθεση με τις εκθέσεις αξιολόγησης των ενδιαφερομένων μερών, οι οποίοι βαθμολογούνται στον τομέα αυτό. Ούτε ο ισχυρισμός του ότι στο κριτήριο αυτό έτυχε καλύτερης βαθμολογίας από ορισμένα ενδιαφερόμενα μέρη έχει καμιά ουσιαστική σημασία, δεδομένου ότι το σχέδιο υπηρεσίας δεν ορίζει σαν προαπαιτούμενο προσόν για προαγωγή το πιο πάνω στοιχείο, και δεν διαφαίνεται πουθενά ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν διέθεταν τις ικανότητες να εκτελέσουν ικανοποιητικά τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Σαν επακόλουθο, βρίσκω ότι οι συστάσεις του Αναπληρωτή Διευθυντή δεν ήταν σ' αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων και απορρίπτω όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή που σχετίζονται με το θέμα αυτό.
Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η αρχαιότητα των ενδιαφερομένων μερών αποτέλεσε αποφασιστικό κριτήριο για την επιλογή τους δεν υποστηρίζεται από τα ενώπιόν μου στοιχεία και ιδιαίτερα τα πρακτικά της ΕΔΥ στα οποία έγινε ήδη αναφορά. Από τα πρακτικά αυτά φαίνεται ότι όλα τα νόμιμα στοιχεία λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν, όπως δε έχω ήδη πει με' τη σύσταση των 3 από τα 4 ενδιαφερόμενα μέρη κατά προτεραιότητα του αιτητή και την ταυτόχρονη με τον αιτητή σύσταση του τέταρτου ενδιαφερομένου μέρους, ο Αναπληρωτής Διευθυντής δεν υπερέβηκε τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας. Το ίδιο ισχυει και για την ΕΔΥ, η οποία επέλεξε μεταξύ των υποψηφίων που συστήθηκαν από τον Αναπληρωτή Διευθυντή και επομένως δεν τίθεται ούτε θέμα ειδικής αιτιολογίας για παραγνώριση των συστάσεων του Αναπληρωτή Διευθυντή.
Στα πλαίσια του ιδίου ισχυρισμού του, ο δικηγόρος του αιτητή, υποστήριξε ότι η ΕΔΥ πεπλανημένα, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης συσχέτισε την πείρα και εμπειρίες με την αρχαιότητα.
Το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της ΕΔΥ παρατέθηκε πιο πάνω. Από αυτό φαίνεται ότι η ΕΔΥ κατά πλειοψηφία έλαβε υπόψη ανάμεσα σ' άλλα και την ουσιαστική υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα, η οποία, κατά την κρίση τους, προσέδιδε σ' αυτούς μεγαλύτερη πείρα και εμπειρίες. Αναφορά στην αρχαιότητα των ενδιαφερομένων μερών έναντι του αιτητή έχει ήδη γίνει πιο πάνω. Παρόμοιοι ισχυρισμοί αναφορικά με το συσχετισμό της πείρας/εμπειριών με την αρχαιότητα προβλήθηκαν και στην υπόθεση Χριστάκης Παρούτης ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1996) 4 Α.Α.Δ. 83, όπου λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
"Δεν διαφαίνεται, κατά την άποψη μου, οποιαδήποτε πλάνη των μελών της Αρχής στο πιο πάνω απόσπασμα. Δεν υπήρξε καμιά σύγχιση αρχαιότητας και πείρας. Οι θέσεις στις οποίες υπηρέτησαν οι υποψήφιοι και τα καθήκοντα που εκτέλεσαν ήταν ενώπιόν τους κατά τη διαδικασία λήψης της επίδικης απόφασης και μπορούσαν εύλογα να καταλήξουν στα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν αναφορικά με την πείρα και τις εμπειρίες των υποψηφίων. Ήταν εύλογα επιτρεπτό να θεωρήσουν, ενόψει και της υπηρεσίας των υποψηφίων, ότι η μεταξύ 5 και 6 ετών αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους έναντι του αιτητή του πρόσδωσε και μεγαλύτερη εμπειρία. Ως αποτέλεσμα απορρίπτω και το δεύτερο λόγο ακυρώσεως."
Συμφωνώ με τα πιο πάνω. Το ίδιο ισχύει και στην παρούσα περίπτωση, ιδιαίτερα ενόψει και της συνολικής υπηρεσίας των ενδιαφερομένων μερών στο Τυπογραφείο, που ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη αυτής του αιτητή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αιτητής είναι ένας καθ'όλα άξιος και ικανός υπάλληλος, κατάλληλος για προαγωγή και ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υστερούσαν κάπως έναντι του στις αξιολογήσεις τους, υπερτερούσαν όμως σημαντικά σε αρχαιότητα. Όπως λέχθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Antoniou ν. Republic (1975) 3 C.L.R. 510, 515 "one does not have to be "exceptional" in order to enjoy the benefit of the advantage of seniority". Η ΕΔΥ κατά την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας είχε εξουσία να δώσει περισσότερη βαρύτητα στον ένα ή τον άλλο παράγοντα. Όπως ήδη έκρινα, με την απόφασή της δεν υπερέβηκε στην προκειμένη περίπτωση τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Η υπεροχή του αιτητή έναντι των ενδιαφερομένων μερών δεν είναι έκδηλη υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης.
Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω θεωρώ ότι η προσφυγή αυτή πρέπει να απορριφθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.