|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 744
20 Μαρτίου, 1996
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
LIVANDIA FARM LTD.,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 987/94)
Φορολογία — Φορολογία Εισοδήματος — Εμπορικός χαρακτήρας διαθέσεως ακίνητης ιδιοκτησίας — Κριτήρια διαπίστωσής του — Εύλογα επιτρεπτή η σχετική κρίση του Εφόρου στην κριθείσα περίπτωση — Επιπρόσθετα το θέμα της μη ανταπόκρισης του φορολογουμένου στην υποχρέωσή του για προσκόμιση στοιχείων προς απόδειξη των ισχυρισμών του ενώπιον της φορολογικής αρχής.
Η αιτήτρια εταιρεία αμφισβήτησε την επιβληθείσα σε βάρος της φορολογία εισοδήματος για το 1989 με βάση κυρίως την αντίρρησή της ως προς το χαρακτηρισμό ως εμπορικής πράξης της διάθεσης ακινήτου στην οποία προέβη κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Με σειρά αποφάσεων το Ανώτατο Δικαστήριο καθιέρωσε αριθμό κριτηρίων με τα οποία να μπορεί να θεωρηθεί ότι η μεταβίβαση περιουσίας αποτελεί εμπορία ακίνητης ιδιοκτησίας ή είναι απλή ρευστοποίηση ενεργητικού. Ο αριθμός των κριτηρίων είναι μεγάλος και δεν είναι εξαντλητικός.
Η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή. Από το Καταστατικό της εταιρείας προκύπτει καθαρά ότι η εμπορία γης ήταν ο κύριος σκοπός της εταιρείας και ουσιαστικά ήταν η μόνη πράξη στην οποία προέβη.
Τόσο από την αλληλογραφία όσο και από τα στοιχεία που ευρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει καθαρά ότι ο Έφορος έκαμε πλήρη έρευνα των γεγονότων που περιστοιχίζουν την υπόθεση αυτή και ζήτησε περαιτέρω στοιχεία από την αιτήτρια χωρίς να του έχουν προσκομισθεί. Δεν μπορεί να έχει παράπονο η αιτήτρια εταιρεία για έλλειψη έρευνας.
Ως προς την έλλειψη αιτιολογίας το δικαστήριο διαφώνησε με την εισήγηση της αιτήτριας γιατί αυτή τούτη η αιτιολογία φαίνεται στην επιστολή του Εφόρου που έστειλε στην αιτήτρια στις 25 Οκτωβρίου, 1994.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αμάνι Εντερπράισες (Χάουσες) Λτδ. ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1990) 3 Α.Α.Δ. 1041,
Δημοκρατία ν. Λέρνη (1991) 3 Α.Α.Δ. 346,
Δημοκρατία v. Matossian (1992) 3 Α.Α.Δ. 399.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος ημερομηνίας 25 Οκτωβρίου, 1994 με την οποία απεστάλη ειδοποίηση επιβολής φορολογίας στην αιτήτρια για το έτος 1989.
Θ. Ιωαννίδης, για την Αιτήτρια.
Λ. Καουτζιάνη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Οι αιτητές με την προσφυγή τους αυτή ζητούν από το Δικαστήριο δήλωση ότι η πράξη ή/και απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 25/10/94 με την οποία απεστάλη ειδοποίηση επιβολής φορολογίας εις την αιτήτρια εταιρεία για το έτος 1989 για την πληρωμή ποσού £2.975,17 σεντ πλέον τόκο από 1/8/90 πλέον πρόσθετο φόρο είναι άκυρη, παράνομη και εστερημένη νομίμου αποτελέσματος παν δε ό,τι παρελείφθη πρέπει να εκτελεσθεί.
Τα νομικά σημεία πάνω στα οποία βασίζεται η αίτηση εκτίθενται στην προσφυγή και είναι:-
''1. Ο καθ' ου η αίτηση ενήργησεν κατά παράβαση και/ή εσφαλμένη ερμηνεία και/ή εφαρμογή του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου.
2. Η προσβαλλομένη πράξη και/ή απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη ή/και επαρκώς αιτιολογημένη ή/και δεν έχει την δέουσα αιτιολογία για το σύνολόν της.
3. Ο καθ' ου η αίτηση ενήργησε κατά πλάνη περί τα πράγματα και παρέλειψε να λάβει ουσιώδη στοιχεία υπ' όψη ή/και εβασίσθη ή/και έλαβε υπ' όψη στοιχεία τα οποία δεν μπορούσε νόμιμα να λάβει.
4. Ο καθ' ου η αίτηση ενήργησεν παράνομα και/ή καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή κατάχρηση εξουσίας και εντελώς αυθαίρετα.
5. Ο καθ' ου η αίτηση δεν προέβη στην δέουσα έρευνα.
6. Ο καθ' ου η αίτηση δεν έλαβε υπ'όψη ότι το φορολογηθέν ακίνητο αποτελούσε δωρεά και όχι πώληση και/ή διάθεση καθ' οιονδήποτε τρόπον.
7. Ο καθ' ου η αίτηση παρέλειψεν να λάβει υπ'όψη ότι το ακίνητο είχε δωρηθεί από το 1985."
Η ουσία της προσφυγής αφορά την απόφαση του καθ' ου η αίτηση να θεωρήσει:
(α) τη μεταβίβαση του χωραφιού με αρ. τεμαχίου 1271 και αριθμό εγγραφής Μ702 στο Δάλι από την αιτήτρια εταιρεία στο Φαίδωνα Κοτσώνη, που ήταν ένας από τους 2 μετόχους και διευθυντές της, ως πώληση και να φορολογήσει το κέρδος στο Νόμο περί Φόρου Εισοδήματος. Το εν λόγω κτήμα κατ' ισχυρισμό της αιτήτριας εταιρείας δωρήθηκε από την αιτήτρια εταιρεία στον κ. Κοτσώνη το 1985 και
(β) να θεωρήσει ως προϊόν διάθεσης του πιο πάνω χωραφιού την τιμή στην οποία το εκτίμησε το Κτηματολόγιο κατά την ημερομηνία που έγινε η μεταβίβαση.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι, σε συντομία, τα εξής: Το 1973 οι κ.κ. Φαίδων Κοτσώνης και Ιωάννης Μάτσης αποφάσισαν και ίδρυσαν την αιτήτρια εταιρεία σαν ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με κεφάλαιο 5.000 μετοχών της £1,- η κάθε μία, με ίσο ποσοστό συμμετοχής. Ήσαν και οι δύο διευθυντές της εταιρείας. Στις 24 Οκτωβρίου, 1991, η εταιρεία υπέβαλε τη δήλωση εισοδήματος για το φορολογικό έτος 1989. Μετά από διάφορες ενστάσεις και ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ της εταιρείας και του καθ' ου η αίτηση, φθάνουμε στις 14 Ιουλίου, 1994, όπου ο καθ' ου η αίτηση κατεστάλαξε στην αρχική ειδοποίηση επιβολής φορολογίας για το 1989. Οι λόγοι που πρόβαλε πως τον οδήγησαν στην πιο πάνω απόφαση είναι:-
(α) σκοπός ίδρυσης της αιτήτριας εταιρείας, με βάση το καταστατικό της, είναι η εμπορία γης,
(β) στους εξηλεγμένους λογαριασμούς που υποβλήθηκαν για τα χρόνια 1984-1989 σημειώνεται ότι κύρια δραστηριότητα της εταιρείας είναι η αξιοποίηση και πώληση ακινήτων,
(γ) το ακίνητο περιλαμβανόταν στο εμπορικό αποθεματικό της, και
(δ) δεν είχαν υποβάλει οποιανδήποτε Δήλωση στον Κλάδο Κεφαλαιουχικών Κερδών του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων.
Επίσης ο Έφορος απέρριψε τον ισχυρισμό της εταιρείας ότι η δωρεά του κτήματος στον κ. Κοτσώνη έγινε το 1985 με το δικαιολογητικό ότι η μεταβίβαση στο Κτηματολόγιο έγινε το 1989.
Ο καθ' ου η αίτηση ζήτησε από την αιτήτρια να σχολιάσει τα πιο πάνω επιχειρήματά του και να του αποστείλει οποιαδήποτε στοιχεία είχε για να αποδείξει τους ισχυρισμούς της, διαφορετικά θα επικυρώνετο η φορολογία.
Η αιτήτρια εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε και έτσι η αρχική απόφαση του καθ' ου η αίτηση έγινε τελεσίδικη.
Με σειρά αποφάσεων το Ανώτατο Δικαστήριο καθιέρωσε αριθμό κριτηρίων με τα οποία να μπορεί να θεωρηθεί ότι η μεταβίβαση περιουσίας αποτελεί εμπορία ακίνητης ιδιοκτησίας ή είναι απλή ρευστοποίηση ενεργητικού. Ο αριθμός των κριτηρίων είναι μεγάλος και δεν είναι εξαντλητικός. Αναφέρω ενδεικτικά τις αποφάσεις Αμάνι Εντερπράισες (Χάουσεζ) Λτδ. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (αρ.2) (1990) 3 Α.Α.Δ. 1041, Κυπριακή Δημοκρατία ν. Λέρνη (1991) 3 Α.Α.Δ. 346 και Κυπριακή Δημοκρατία v. Hagop Matossian (1992) 3 Α.Α.Δ. 399.
Το καθήκον μου είναι να εξετάσω κατά πόσο ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος ενήργησε νόμιμα και κατά πόσο η απόφασή του ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Το αιτιολογικό της απόφασης του Εφόρου Φόρου Εισοδήματος ήταν, όπως φαίνεται στην επιστολή του καθ' ου η αίτηση προς την αιτήτρια εταιρεία με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου, 1994, το εξής:-
"1. Κύριος σκοπός της ίδρυσης της εταιρείας, βάσει του καταστατικού της, είναι η εμπορία γης.
2. Σύμφωνα με όλους τους υποβληθέντες λογαριασμούς της εταιρείας τονίζεται στις σημειώσεις ότι η κύρια δραστηριότητά της είναι η αξιοποίηση και πώληση ακινήτων.
3. Το χωράφι το οποίο δωρήθηκε προς τον διευθυντή και κύριο μέτοχο της εταιρείας περιλαμβανόταν στα εμπορικά αποθέματά της σύμφωνα με τους λογαριασμούς που υπέβαλε.
4. Δεν έχετε υποβάλει οποιαδήποτε δήλωση στο Τμήμα Κεφαλαιουχικών κερδών διότι από την αρχή δεν θεώρησε την πράξη της δωρεάς ως διάθεση που υπόκειται σε φορολογία και δεν δώσατε ξεχωριστή σημείωση της πράξης στους λογαριασμούς.
5. Δεδομένου ότι ο Περί Εταιρειών Νόμος δεν προβλέπει σε οποιοδήποτε άρθρο το δικαίωμα παροχής διά δωρεάς στους μετόχους ακίνητης περιουσίας θεώρησα τη πιο πάνω πράξη ως διάθεση και πήρα ως προϊόν αυτής την αγοραία αξία την ημέρα της μεταβίβασης βάσει της εκτίμησης του Κτηματολογίου η οποία συμπίπτει και με την εκτίμηση του αρμοδίου γραφείου του Τμήματος."
Σχετικά με τους ισχυρισμούς της αιτήτριας εταιρείας ότι η δωρεά έγινε το 1985 και όχι το 1989 με την ίδια επιστολή ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος επισημαίνει τα εξής:
"1. Η μεταβίβαση στο Κτηματολόγιο έγινε το 1989.
2. Δεν παρουσιάστηκε οτιδήποτε στοιχεία που να πείθουν ότι η δωρεά έγινε το 1985 αν και σας εζητήθη με την επιστολή μας ημερομηνίας 14/7/1994. Η συμπερίληψη της δωρεάς στους λογαριασμούς του 1985 δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο δεδομένου μάλιστα και του γεγονότος ότι αυτοί υποβλήθηκαν στις 24/10/1991 μαζί με τους λογαριασμούς του 1989."
Δεν έχω καμιά δυσκολία να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του Εφόρου ήταν εύλογα επιτρεπτή. Από το Καταστατικό της εταιρείας προκύπτει καθαρά ότι η εμπορία γης ήταν ο κύριος σκοπός της εταιρείας και ουσιαστικά ήταν η μόνη πράξη στην οποία προέβη. Τόσο από την αλληλογραφία όσο και από τα στοιχεία που ευρίσκονται ενώπιόν μου προκύπτει καθαρά ότι ο καθ' ου η αίτηση έκαμε πλήρη έρευνα των γεγονότων που περιστοιχίζουν την υπόθεση αυτή και ζήτησε περαιτέρω στοιχεία από την αιτήτρια χωρίς να του έχουν προσκομισθεί. Δεν βλέπω πως μπορεί να έχει παράπονο η αιτήτρια εταιρεία για έλλειψη έρευνας.
Ως προς την έλλειψη αιτιολογίας δεν μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση της αιτήτριας γιατί αυτή τούτη η αιτιολογία φαίνεται στην επιστολή του καθ' ου η αίτηση που έστειλε στην αιτήτρια στις 25 Οκτωβρίου, 1994, την οποία παραθέτω πιο πάνω.
Για τους πιο πάνω λόγους ευρίσκω ότι ο καθ' ου η αίτηση ενήργησε νόμιμα, σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου. Η απόφασή του ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.