|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 493
16 Φεβρουαρίου, 1996
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ Άρθρο 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ/Η ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 280/94)
Προσφυγή βάση του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Αντικείμενο — Εκτελεστή πράξη — Εκπαιδευτικοί λειτουργοί — Η βαθμολόγηση τους από μόνη της δεν είναι εκτελεστή — Ελέγχεται μόνο παρεμπιπτόντως μαζί με εκτελεστή πράξη.
[Πέραν των αωντέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο]
Η προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Papacharalambous a.o. v. Republic (1987) 3 C.L.R. 2132,
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται ως άκυρη η βαθμολόγηση του Αιτητή με 36 για το έτος 1992-1993 από το Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης.
Παπαχαραλάμπους ν. Δημοκρατίας και/ή Άλλου
Ο αιτητής εμφανίζεται προσωπικώς.
Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι καθηγητής της φιλολογίας. Με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως, και όπως είναι διατυπωμένες οι θεραπείες που ζητά, προσβάλλει ως άκυρη τη βαθμολόγηση του, με 36, για το έτος 1992-1993 και επιπλέον την παράλειψη ή άρνηση των καθ' ων να αυξήσουν τις μονάδες του.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας εγείρει προδικαστική ένσταση με τον ισχυρισμό πώς στην προσφυγή δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική απόφαση ή παράλειψη, όπως το Άρθρο 146 του Συντάγματος ορίζει.
Η εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι ορθή. Η νομολογία μας πάνω στο ζήτημα είναι αναντίρρητα ευθυγραμμισμένη. Μάλιστα σε μια από τις σχετικές αποφάσεις της Ολομέλειας, όπου επιβεβαιώνεται η νομολογία, αιτητής ήταν πάλιν ο προσφεύγων εδώ. (βλ. Παπαχαραλάμπους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ, σελ.2132.) Σε εκείνη την υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε πως η βαθμολόγηση των εκπαιδευτικών λειτουργών δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη. Οποιοδήποτε παράπονο εναντίον της αξιολόγησης μπορεί να εξεταστεί παρεμπιπτόντως σε προσφυγή, στην οποία ο αιτητής προσβάλλει την μη προαγωγή του. Πρόσθετα, ο τότε πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εξέφρασε την άποψη, που φαίνεται πως και οι υπόλοιποι δικαστές συμμερίζονται, πως οι αιτητές δεν είχαν ούτε έννομο συμφέρον να προσβάλουν τη βαθμολόγησή τους γιατί δεν επηρεαζόταν μελλοντική προαγωγή τους.
Στην περίπτωση που εξετάζουμε ο αιτητής βαθμολογήθηκε με 36, και αξιολογείται ως εξαίρετος. Το παράπονο του είναι για τη βαθμολογία του στους επιμέρους τομείς. Τούτο βέβαια είναι άσχετο με τη νομική πτυχή, που οδηγεί στην απόρριψη της προσφυγής, συμπληρώνει όμως την εικόνα των γεγονότων.
Ο αιτητής προβάλλει, ως μοναδικό επιχείρημα, το περιεχόμενο πρωτόδικης απόφασης αδελφού δικαστή στην Φώτης Παπαφώτης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4123. Το ζήτημα όμως που εγειρόταν σε εκείνη την προσφυγή είναι ολωσδιόλου διαφορετικό. Δεν θα επεκταθώ στο θέμα, γιατί τυγχάνει να διαφωνώ με την απόφαση του συναδέλφου. Περιορίζομαι να παρατηρήσω πως το ζήτημα που τον απασχόλησε σε εκείνη την προσφυγή ήταν η ερμηνεία και εφαρμογή του Κανονισμού 22(1) των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Επιθεώρησις και Αξιολόγησις) Κανονισμών του 1976, ΚΔΠ 223/76, ο οποίος προβλέπει πως ο εκπαιδευτικός λειτουργός μπορεί να ζητήσει τη διαγραφή ή τροποποίηση μέρους της εκθέσεως της αξιολόγησης, που κοινοποιείται σ' αυτόν, ή την αναθεώρηση της βαθμολογίας του. Ο συνάδελφος εξέφρασε την άποψη πως η απάντηση του Γενικού Επιθεωρητή στην ένσταση του εκπαιδευτικού λειτουργού πρέπει να είναι αιτιολογημένη, και να μην περιορίζεται στη διαπίστωση πως η βαθμολόγηση είναι ορθή.
Είναι έκδηλο από τα πιο πάνω πως η υπόθεση Παπαφώτη, δεν έχει καμιά εφαρμογή στην παρούσα. Η προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £150 έξοδα.