|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 252
2 Φεβρουαρίου, 1996
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ Άρθρο 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΙΕΡΗΣ ΠΙΕΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 728/91 & 844/91)
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου— Αρχή Λιμένων Κύπρου— Προαγωγές — Προσφυγή κατά της απόφασης προαγωγής — Πρέπει να στρέφεται κατά της Αρχής Λιμένων Κύπρου μόνον και όχι κατά της Δημοκρατίας — Η Δημοκρατία δε θα μπορούσε να έχει καμία ανάμειξη σε μία τέτοια απόφαση.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Προσφυγή — Στρέφεται κατά του διοικητικού οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση — Απόρριψη προσφυγής κατά αναρμόδιου διοικητικού οργάνου δεν επηρεάζει το νομότυπο του υπόλοιπου μέρους της προσφυγής-
Δημόσιοι Υπάλληλοι— Προαγωγές— Προσόντα — Όταν δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας έχουν περιορισμένη βαρύτητα — Λεν συνιστούν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις — Όταν βασίζονται μόνον στα στοιχεία των φακέλων η σημασία τους είναι περιορισμένη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Δέουσα έρευνα — Λεν απαιτείται περαιτέρω έρευνα για διαπίστωση κατοχής προσόντος εφόσον το προσόν αυτό απαιτείτο και από το Σχέδιο Υπηρεσίας προηγούμενης θέσης, την οποία κατέχει ο υπάλληλος.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αιτιολογία — Δύναται να συμπληρωθεί και από τους φακέλους — Δεν απαιτείται ονομαστική αναφορά σε όλους τους υποψηφίους.
Με τις δύο προσφυγές που συνεκδικάστηκαν, προσβλήθηκε η απόφαση της Αρχής, ημερομηνίας 28/6/91, με την οποία προάχθηκε στη θέση Λιμενικού Επιθεωρητή το ενδιαφερόμενο μέρος αντί των αιτητών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε:
1. Η προσφυγή 728/91 στρέφεται εναντίον της "Δημοκρατίας της Κύπρου, μέσω Αρχής Λιμένων Κύπρου". Ο δικηγόρος της Αρχής ήγειρε προδικαστική ένσταση και πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η προσφυγή είναι άκυρη και παράτυπη, επειδή στρέφεται εναντίον λανθασμένου διοικητικού οργάνου, της Δημοκρατίας της Κύπρου, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την επίδικη απόφαση.
Η Αρχή Λιμένων Κύπρου είναι Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου που συστάθηκε και λειτουργεί με βάση τον περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμο, Ν. 38/73. Η Αρχή έχει ανεξάρτητη νομική υπόσταση, διοικείται δε και ενεργεί, σύμφωνα με τον Νόμο, μέσω του Διοικητικού της Συμβουλίου, που είναι επίσης ανεξάρτητο σώμα. Οι διορισμοί και προαγωγές λειτουργών της ανάγονται στην εξουσία της και οι αποφάσεις της δεν ελέγχονται, είτε ιεραρχικά είτε άλλως πως από οποιοδήποτε Υπουργείο ή Τμήμα της Κυβέρνησης. Η επίδικη απόφαση λήφθηκε από την Αρχή και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε, ούτε και μπορούσε να έχει οποιανδήποτε ανάμειξη στη λήψη της. Γι' αυτό η προσφυγή όσον αφορά το μέρος της που στρέφεται εναντίον της Δημοκρατίας πρέπει να απορριφθεί.
Η απόρριψη της προσφυγής εναντίον της Δημοκρατίας δεν επηρεάζει το νομότυπό της όσον αφορά το υπόλοιπο μέρος της και εξακολουθεί να παραμένει ισχυρή όσον αφορά την Αρχή.
Για τους πιο πάνω λόγους η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
2. Προσόντα που δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας έχουν περιορισμένη βαρύτητα και δε συνιστούν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή. (Hadjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,1046).
3. Η σύσταση του Διευθυντή ήταν λακωνική και έγινε με βάση τα στοιχεία των φακέλων. Η σημασία τέτοιας σύστασης είναι περιορισμένη. (Νιόβη Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας).
Η Αρχή ασκώντας τη διακριτική της ευχέρεια αποφάσισε ότι θα έπρεπε να μη δεχθεί τη σύσταση του Διευθυντή διότι οι υποψήφιοι ήσαν περίπου ίσοι σε αξία και το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αρχαιότητα.
Ο αιτητής στην υπόθεση 728/91 δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή και γι' αυτό τον λόγο η προσφυγή του απορρίπτεται.
4. Στην υπόθεση 844/91, ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν την δέουσα έρευνα αναφορικά με την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος του προσόντος της πολύ καλής γνώσης της "νομοθεσίας, κανονισμών, διαδικασιών και διατάξεων της Αρχής", το οποίο απαιτείται από την παράγραφο 4(β) του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.
Όπως φαίνεται από την ΚΔΠ 317/82, όπου εκτίθενται τα Σχέδια Υπηρεσίας των διαφόρων θέσεων της Αρχής, το ίδιο ακριβώς προσόν απαιτείτο και από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Βοηθού Λιμενικού Επιθεωρητή, την οποία κατείχαν όλοι οι υποψήφιοι. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πάμπου Πογιατζή, τεκμαίρεται η κατοχή του προσόντος αυτού από το ενδιαφερόμενο μέρος και δεν χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα. Ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.
5. Αν και η επίδικη απόφαση είναι σύντομη, οι λόγοι που δόθηκαν για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους φαίνονται και η αιτιολογία συμπληρώνεται από το περιεχόμενο των φακέλων. Δεν ήταν απαραίτητο να γίνει ονομαστική αναφορά στον αιτητή, εφ' όσον είναι φανερό ότι λήφθηκε υπόψη σαν υποψήφιος. (Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας).
Το ενδιαφερόμενο μέρος είχε ελαφρά καλύτερες αξιολογήσεις από τον αιτητή. Ο αιτητής ούτε ισχυρίστηκε, ούτε απέδειξε έκδηλη υπεροχή.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Meneou Plantation Ltd ν. Επάρχου Λάρνακας και Άλλου (1992) 4 Α.Α.Δ. 1680,
Κωνσταντίνου και Άλλοι ν. Μιχαηλίδη ως εκκαθαριστή του Συνεργατικού Οργανισμού Διεθνών Μεταφορών (ΣΟΔΙΜ) Κύπρου Λτδ και Άλλου (1992) 4 Α.Α.Δ. 2792,
Κισσοπόδα και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων (αρ. 2) (1994) 4 Α.Α.Δ. 2053,
Φλωρίδη ν. Επιτροπής Δημόσιας Υγείας του χωριού Πολύστυπος και Άλλου (1995) 4 Α.Α.Δ. 1432,
Γιάγκου ν. Δημοκρατίας και Άλλου (1993) 4 Α.Α.Δ. 1184,
Hadjipapasymeou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1182,
Fesas and Others v. Republic (1989) 3 C.L.R. 63,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,
Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713,
Ierides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165,
Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71,
Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422,
Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318.
Προσφυγή.
Προσφυγές με τις οποίες προσβάλλεται η απόφαση της Αρχής Λιμένων Κύπρου με την οποία προάχθηκε στη θέση του Λιμενικού επιθεωρητή το ενδιαφερόμενο μέρος αντί οι αιτητές.
Α. Χριστοδούλου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση αρ. 728/91.
Κ. Ευσταθίου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση αρ. 844/91.
Τ. Παπαδόπουλος, για τους Καθ' ων η αίτηση Αρχή Λιμένων Κύπρου.
Ρ. Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση στην Υπόθεση αρ. 728/91.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Α. Όρρο.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Οι δύο προσφυγές που συνεκδικάστηκαν στρέφονται εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης, που είναι η απόφαση της Αρχής Λιμένων Κύπρου (ΑΛΚ), ημερομηνίας 28.6.91, με την οποία αποφάσισε να προάξει στη θέση Λιμενικού Επιθεωρητή το ενδιαφερόμενο μέρος Αντωνάκη Όρρο, αντί των αιτητών.
Τα γεγονότα των υποθέσεων είναι σε συντομία τα ακόλουθα. Στον προϋπολογισμό της ΑΛΚ του 1991 δημιουργήθηκε μια νέα θέση Λιμενικού Επιθεωρητή η οποία είναι θέση προαγωγής από τη θέση Βοηθού Λιμενικού Επιθεωρητή. Σε σχετικό σημείωμά του ο Γενικός Διευθυντής αφού ανέφερε ότι υπήρχαν 7 υποψήφιοι που πληρούσαν τις προϋποθέσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας για τη θέση, κάλεσε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΛΚ να αποφασίσει κατά πόσο θα προχωρούσε στην πλήρωση της θέσης με βάση το περιεχόμενο των φακέλων των υποψηφίων, ή κατά πόσο θα υπέβαλλε επιπρόσθετα τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση.
Σε συνεδρία του ημερομ. 28.6.91, το Συμβούλιο αποφάσισε να μην καλέσει τους υποψηφίους σε προφορική εξέταση και ζήτησε από το Διευθυντή Εκμετάλλευσης να προβεί σε σχετική σύσταση. Ο Διευθυντής Εκμετάλλευσης με λακωνική του σύσταση σύστησε για προαγωγή με βάση το περιεχόμενο των φακέλων των υποψηφίων και τα νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους τον Π. Πιερίδη, αιτητή στην υπόθεση 728/91.
Στη συνέχεια το Συμβούλιο ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αποφάσισε να λάβει υπόψη τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων για τα τρία τελευταία χρόνια που υπήρχαν, χωρίς όμως τις τροποποιήσεις του Προσυπογράφο-ντα Λειτουργού στις περιπτώσεις όπου, όπως φαίνεται, δεν υπήρξε συζήτηση Προσυπογράφοντα και Αξιολογούντα Λειτουργού και αιτιολογία των τροποποιήσεων. Αφού μελετήθηκαν τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου, τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση για προαγωγή του αιτητή Πιερίδη, η οποία όμως δεν εξασφάλισε την απαιτούμενη πλειοψηφία. Στη συνέχεια υποβλήθηκε πρόταση για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους, η οποία έτυχε της απαιτούμενης πλειοψηφίας. Όπως αναφέρεται στα πρακτικά, τα μέλη που υποστήριξαν την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους διαπίστωσαν ότι αυτός υπερείχε του αιτητή Πιερίδη σε αρχαιότητα, ενώ οι δύο τους ήταν περίπου ίσοι σε αξία.
Στην κάθε μια από τις δύο υποθέσεις οι δικηγόροι των αιτητών προσβάλλουν διαφορετικά νομικά θέματα και προβάλλουν διαφορετικούς ισχυρισμούς.
Η προσφυγή 728/91 στρέφεται εναντίον της "Δημοκρατίας της Κύπρου, μέσω Αρχής Λιμένων Κύπρου". Ο δικηγόρος της ΑΛΚ ήγειρε προδικαστική ένσταση και πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η προσφυγή είναι άκυρη και παράτυπη, επειδή στρέφεται εναντίον λανθασμένου διοικητικού οργάνου, της Δημοκρατίας της Κύπρου,η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την επίδικη απόφαση. Την ίδια ένσταση πρόβαλε επίσης η δικηγόρος της Δημοκρατίας και υποστηρίχθηκε επίσης από το δικηγόρο του ενδιαφερόμενου μέρους στη γραπτή αγόρευσή του.
Αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης 728/91, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι έχει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, διότι, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του δικηγόρου του, ο αι-τητής διαθέτει καλύτερα προσόντα, έχει καλύτερες αξιολογήσεις και επιπλέον συστήθηκε από τον Διευθυντή Εκμετάλλεσης. Σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του αιτητή, ενόψει της υπεροχής του στα κριτήρια αυτά οι καθ' ων η αίτηση δεν μπορούσαν να επικαλεσθούν ούτε το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αρχαιότητα, αν ληφθεί υπόψη η ημερομηνία πρώτου διορισμού τους. Τέλος γίνεται ισχυρισμός ότι η διαπίστωση της πλειοψηφίας ότι οι δύο υποψήφιοι ήσαν περίπου ίσοι σε αξία είναι αυθαίρετη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων.
Ο δικηγόρος του αιτητή στην υπόθεση 844/91 πρόβαλε αρχικά τον ισχυρισμό ότι κακώς δεν θεωρήθηκε προσοντούχος υποψήφιος. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ο ισχυρισμός του αιτητή ήταν λανθασμένος γιατί από τον πίνακα των υποψηφίων τον οποίο καταχώρησαν οι καθ' ων η αίτηση έλειπε μια σελίδα η οποία περιλάμβανε το όνομα του αιτητή. Μετά την αποκάλυψη του λάθους και την καταχώρηση ολόκληρου του πίνακα υποψηφίων, ο ισχυρισμός αυτός του αιτητή αποσύρθηκε και ο δικηγόρος του περιόρισε τους ισχυρισμούς του για ακύρωση της διοικητικής πράξης την έλλειψη δέουσας έρευνας, την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος ορισμένων από τα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας και την έλλειψη αιτιολογίας στην επίδικη απόφαση. Προτίθεμαι τώρα να ασχοληθώ με την προδικαστική ένσταση που τέθηκε στην υπόθεση 728/91.
Η Αρχή Λιμένων Κύπρου είναι Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου που συστάθηκε και λειτουργεί με βάση τον περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμο 38/73. Η Αρχή έχει ανεξάρτητη νομική υπόσταση, διοικείται δε και ενεργεί, σύμφωνα με τον Νόμο, μέσω του Διοικητικού της Συμβουλίου, που είναι επίσης ανεξάρτητο σώμα. Οι διορισμοί και προαγωγές λειτουργών της ανάγονται στην εξουσία της και οι αποφάσεις της δεν ελέγχονται, είτε ιεραρχικά είτε άλλως πως από οποιοδήποτε Υπουργείο ή Τμήμα της Κυβέρνησης. Η επίδικη απόφαση λήφθηκε από την ΑΛΚ και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε, ούτε και μπορούσε να έχει οποιανδήποτε ανάμειξη στη λήψη της. Γι' αυτό η προσφυγή όσον αφορά το μέρος της που στρέφεται εναντίον της Δημοκρατίας πρέπει να απορριφθεί. (Meneou Plantation Ltd ν. Επάρχου Λάρνακας και Άλλον (1992) 4 Α.Α.Δ. 1680, Κωνσταντίνου και Άλλοι ν. Νάκη Μιχαηλίδη ως εκκαθαριστή του Συνεργατικού Οργανισμού Διεθνών Μεταφορών (ΣΟΔΙΜ) Κύπρου Λτδ και Άλλου (1992) 4 Α.Α.Δ. 2792, Θεοπίστη Σ. Κισσοπόδα και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων (αρ. 2) (1994) 4 Α.Α.Δ. 2053, Φλωρίδη ν. Επιτροπής Δημόσιας Υγείας του Χωριού Πολύστυπος και Άλλου (1995) 4 Α.Α.Δ. 1432.
Όμως η απόρριψη της προσφυγής εναντίον της Δημοκρατίας δεν επηρεάζει το νομότυπό της όσον αφορά το υπόλοιπο μέρος της και εξακολουθεί να παραμένει ισχυρή όσον αφορά την ΑΛΚ. Σχετική είναι η απόφαση Ιωάννης Ανδρέου Γιάγκου ν. Δημοκρατίας και Άλλου (1993) 4 Α.Α.Δ. 1184. Στην υπόθεση Hadjipapasymeou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1182, αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελίδα 1184:
"An administrative recourse, such as the present one, which is filed under Article 146 of the Constitution, is made against the act, decision or omission which is its subject-matter and the organ responsible for that act, decision or omission is a party to the recourse only in the sense that it is given an opportunity to be heard in relation to its outcome. This is plainly obvious not only from the provisions as a whole of Article 146 of the Constitution but, also, due to the nature of the jurisdiction created by it and the general principles of public law which are applicable to the exercise of such jurisdiction; and, useful reference, in this respect, may be made to the cases of Cyprus Transport Co. Ltd. (No. 1) v. The Republic (1969) 3 C.L.R. 501, 502 and Lambrou v. The Republic (1970) 3 C.L.R. 75, 79.
Στην υπόθεση Fesas and Others v. Republic (1989) 3 C.L.R. 63, αναφέρθηκε ότι: "The process of judicial review cannot be frustrated by any secondary consideration, such as the exact title of the proceedings".
Για τους πιο πάνω λόγους η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Υπόθεση 728/91
Όπως φαίνεται στα πρακτικά της επίδικης απόφασης η πλειοψηφία διαπίστωσε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αρχαιότητα του αιτητή Πιερίδη ενώ οι δυο τους είναι περίπου ίσοι σε αξία. Σύμφωνα με τους Κανονισμούς του 1982 για την Αρχή Λιμένων Κύπρου:
"3. Η προαγωγή των υπαλλήλων αποφασίζεται με βάση την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, η οποία κρίνεται αφού εφαρμοστούν κατ' αναλογία οι διατάξεις του Άρθρου 46 των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 ως 1981."
Η διαπίστωση ότι οι δυο υποψήφιοι είναι περίπου ίσοι σε αξία συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων των δυο υποψηφίων. Επομένως απορρίπτεται ο ισχυρισμός ότι ήταν αυθαίρετη και αντίθετη με τα στοιχεία αυτά.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, όπως φαίνεται από τους πίνακες που επισυνάφθηκαν στην ένσταση, το ενδιαφερόμενο μέρος παρουσιάζεται αρχαιότερος του αιτητή κατά 14 1/2 μήνες, έστω κι' αν η αρχαιότητα αυτή ανάγεται στην ημερομηνία πρώτου διορισμού τους.
Το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν απαιτεί οποιαδήποτε ακαδημαϊκά προσόντα. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι έχει υπεροχή στον τομέα αυτό επειδή επέτυχε στις εξετάσεις στις Δημοσιονομικές Οδηγίες και Κανονισμούς Αποθηκών και έχει παρακολουθήσει σεμινάριο με θέμα "Επικίνδυνα Φορτία". Τα προσόντα αυτά δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας για την επίδικη θέση. Σύμφωνα με τη νομολογία μας, προσόντα που δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας έχουν περιορισμένη βαρύτητα και δεν συνιστούν από μόνα τους έκδηλη υπεροχή. (Hadjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041,1046).
Η σύσταση του Διευθυντή ήταν λακωνική και έγινε με βάση τα στοιχεία των φακέλων. Η σημασία τέτοιας σύστασης είναι περιορισμένη. (Νιόβη Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713).
Η ΑΛΚ ασκώντας τη διακριτική της ευχέρεια αποφάσισε ότι θα έπρεπε να μη δεχθεί τη σύσταση του Διευθυντή διότι οι υποψήφιοι ήσαν περίπου ίσοι σε αξία και το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε σε αρχαιότητα. (Ιerides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165, 180, Δημοκρατία ν. Έλενας Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71.
Ο αιτητής στην υπόθεση 728/91 δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή και γι' αυτό τον λόγο η προσφυγή του απορρίπτεται.
Υπόθεση 844/91
Ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι οι καθ'ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν την δέουσα έρευνα αναφορικά με την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος του προσόντος της πολύ καλής γνώσης της "νομοθεσίας, κανονισμών, διαδικασιών και διατάξεων της Αρχής", το οποίο απαιτείται από την παράγραφο 4(β) του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.
Όπως φαίνεται από την ΚΔΠ 317/82, όπου εκτίθενται τα Σχέδια Υπηρεσίας των διαφόρων θέσεων της ΑΛΚ, το ίδιο ακριβώς προσόν απαιτείτο και από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης Βοηθού Λιμενικού Επιθεωρητή, την οποία κατείχαν όλοι οι υποψήφιοι. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πάμπου Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, τεκμαίρεται η κατοχή του προσόντος αυτού από το ενδιαφερόμενο μέρος και δεν χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα. Ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται.
Ο δεύτερος ισχυρισμός του αιτητή είναι ότι η επίδικη απόφαση δεν περιέχει επαρκή αιτιολογία για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους.
Αν και η επίδικη απόφαση είναι σύντομη, οι λόγοι που δόθηκαν για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους φαίνονται και η αιτιολογία συμπληρώνεται από το περιεχόμενο των φακέλων. Είμαι της γνώμης ότι δεν ήταν απαραίτητο να γίνει ονομαστική αναφορά στον αιτητή, εφ' όσον είναι φανερό ότι λήφθηκε υπόψη σαν υποψήφιος. (Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318). Το ενδιαφερόμενο μέρος είχε ελαφρά καλύτερες αξιολογήσεις από τον αιτητή. Ο αιτητής ούτε ισχυρίστηκε, ούτε απέδειξε έκδηλη υπεροχή.
Για τους πιο πάνω λόγους κρίνω ότι η επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους ήταν εύλογα επιτρεπτή και η προσφυγή πρέπει ν' απορριφθεί.
Σαν αποτέλεσμα και οι δύο συνεκδικαζόμενες προσφυγές απορρίπτονται άνευ εξόδων.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.