|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 24
9 Ιανουαρίου, 1996
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 55/92)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρου 146 του Συντάγματος— Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Δημόσιοι υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση του Διευθυντή — Απαιτήσεις αιτιολόγησης κατά το Άρθρο 35 (4) τον Ν. 1/90—Νομολογία επί της ερμηνείας του Άρθρου— Παντελώς αναιτιολόγητη η σύσταση στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στην θέση Ανώτερου Δασικού Λειτουργού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Είναι κατάδηλο ότι η σύσταση του Διευθυντή, εν προκειμένω, που άσκησε ουσιαστική επίδραση στη λήψη της επίδικης απόφασης, δεν περιέχει ούτε ίχνος νόμιμης αιτιολογίας. Η υποχρέωση για ρητή αιτιολόγηση του Άρθρου 35(4) αποτελεί προϋπόθεση εγκυρότητας της προαγωγής υπό τον όρο φυσικά ότι η σύσταση επενέργησε ουσιαστικά στη βούληση του οργάνου όταν έπαιρνε την απόφαση του. Οι πολλές πρωτόδικες αποφάσεις που υπάρχουν πάνω στο θέμα αυτό έχουν διερευνήσει κάθε πτυχή του.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £100 έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λοϊζίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742,
Δημοκρατία ν. Χ'' Γεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574,
Δημοκρατία ν. Αναστασιάδου - Vantieghem κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 119,
Αγαθαγγέλου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 903.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προήγαγαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Ανώτερου Δασικού Λειτουργού αντί του αιτητή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για την Καθ' ής η αίτηση.
Χ. Τσίγγης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 6.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Τα 8 ενδιαφερόμενα πρόσωπα είχαν προαχθεί σε θέσεις Ανώτερου Δασικού Λειτουργού. Ο αιτητής, που ήταν υποψήφιος αλλά δεν επιλέγηκε, αμφισβητεί τη νομιμότητα του διορισμού τους. Ας σημειωθεί ότι είχαν προηγηθεί δύο χωριστές προτάσεις για πλήρωση των 8 θέσεων. Για τις πρώτες τρεις στις 8/2/91 και τις υπόλοιπες στις 11/6/91. Η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατά την ίδια ημερομηνία (25/10/91).
Στη συνεδρίαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας κλήθηκε και παραβρέθηκε ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών. Με το ίδιο αιτιολογικό σύστησε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη Κώστα Ιωάννου, Σάββα Σαλάτα και Ανδρέα Χριστοφή και μετά τους άλλους πέντε. Ένας από τους λόγους ακύρωσης, που πρόβαλε ο δικηγόρος του αιτητή, είναι ότι στην πραγματικότητα αυτό που λέχθηκε από το Διευθυντή δεν αιτιολογούσε την εισήγησή του, όπως επιβάλλει το Άρθρο 35(4) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων για τέτοια σύσταση όπως και για τις εντυπώσεις που αποκομίζει η Επιτροπή για τους υποψηφίους στις περιπτώσεις που υποβάλλονται σε προφορική εξέταση.
Και στις δύο περιπτώσεις η εισήγηση για προαγωγή των ενδιαφερομένων εκφράστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο:
"Ακολούθως ο διευθυντής ανέφερε ότι:
Έχοντας υπόψη τα τρία κριτήρια στο σύνολο τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - συστήνω για προαγωγή......"
(ακολουθούν τα ονόματα των ενδιαφερομένων σε κάθε περίπτωση).
Είναι κατάδηλο ότι η σύσταση του Διευθυντή, που άσκησε ουσιαστική επίδραση στη λήψη της επίδικης απόφασης, δεν περιέχει ούτε ίχνος νόμιμης αιτιολογίας. Η υποχρέωση για ρητή αιτιολόγηση του άρθρ. 35(4) αποτελεί προϋπόθεση εγκυρότητας της προαγωγής υπό τον όρο φυσικά ότι η σύσταση επενέργησε ουσιαστικά στη βούληση του οργάνου όταν έπαιρνε την απόφαση του. Οι πολλές πρωτόδικες αποφάσεις που υπάρχουν πάνω στο θέμα αυτό έχουν διερευνήσει κάθε πτυχή του. Τονίστηκε ότι η παραπάνω φόρμουλα δεν είναι αιτιολογία. Θα περιοριστώ μόνο σε ένα ερμηνευτικό σχόλιο του άρθρ. 35(4) από την απόφαση μου στις υποθέσεις Γεώργιος Λοϊζίδης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4742:
"Ο νέος νόμος απέβλεψε στη δημιουργία πιο άξιας και αποτελεσματικής διοίκησης. Το Άρθρο 35(4) ήλθε να ενισχύσει την αξιοκρατική επιλογή των δημοσίων υπαλλήλων με το να προνοήσει ρητά πως η σύσταση του διευθυντή πρέπει να είναι αιτιολογημένη. Το Άρθρο μνημονεύει τα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων και των προσωπικών φακέλων ανάμεσα στους παράγοντες που επενεργούν στην απόφαση για προαγωγή. Άρα πρόθεση του νομοθέτη ήταν να απεγκλωβιστούν οι συστάσεις του διευθυντή, που συνιστούν πρόσθετο κριτήριο ανέλιξης, από τα προαναφερθέντα στοιχεία. Και ασφαλώς ο προϊστάμενος τμήματος είναι σε ιδανική θέση να διαγράψει τους λόγους για τους οποίους συστήνει ένα υπάλληλο. Η σύσταση δεν μπορεί να έχει διακοσμητικό χαρακτήρα.
Για να καταλήξω, τόσο η γραμματική όσο και η τελολογική ερμηνεία συμπίπτουν στην προκείμενη περίπτωση και συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι το αληθινό νόημα της διάταξης είναι πως οι συστάσεις δεν είναι δυνατό να βασίζονται μόνο στα τρία κριτήρια. Γιατί διακριβώνονται από τις εκθέσεις και τους φακέλους στους οποίους η διάταξη κάμνει ρητή μνεία."
Με δύο πρόσφατες αποφάσεις στις υποθέσεις Κυπριακή Δημοκρατία ν. Χ'' Γεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574 και Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ιωάννας Αναστασιάδου-Vantieghem κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 119, η Ολομέλεια έχει επιδοκιμάσει βασικά τις παραπάνω θέσεις δίνοντας συνάμα τέλος στη διχογνωμία που επικρατούσε μέχρι τότε στις πρωτόδικες επί του θέματος αποφάσεις: βλέπε Αλέκος Αγαθαγγέλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 903.
Έχοντας σχηματίσει γνώμη επί του θέματος αυτού περιττεύει η εξέταση οποιουδήποτε άλλου.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £100 έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £100 έξοδα υπέρ του αιτητή.