|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1995) 4 ΑΑΔ 2458
10 Νοεμβρίου, 1995
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 722/93)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον —Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί—Διορισμοί /προαγωγές — Θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής — Απαραίτητη η συνέχιση της υποψηφιότητας τον υποιμηφίου τόσο για να δικαιούται κρίσεως όσο και για να διατηρεί το έννομο συμφέρον τον για προσβολή της τελικής πράξης — Εκούσια αποχή υποψηφίου από τη συνέντευξη ενώπιόν της Ε.Ε. Υ. στην κριθείσα περίπτωση — Απώλεια υποψηφιότητας και εννόμου συμφέροντος—Περιστάσεις.
Η αιτήτρια επέλεξε να μην συμμετάσχει στις συνεντεύξεις της Ε.Ε.Υ. για την πλήρωση των επίδικων θέσεων Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης αλλά σύμφωνα με την εκδοχή της αυτό δεν έπρεπε να επηρεάσει, όπως συνέβη, κατά τα λοιπά τη διαδικασία ως προς την ίδια με αποτέλεσμα να καταχωρίσει την προσφυγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Στην υπόθεση Pourgourides v. Republic (No. 2) (1988) 3 C.L.R. 1443, ο Πρόεδρος Α. Λοΐζου έκρινε ότι υποψήφιος ο οποίος ενώ κλήθηκε από την ΕΕΥ σε συνέντευξη δεν προσήλθε, έπαυσε να είναι υποψήφιος. Ο αιτητής σ' εκείνη την υπόθεση δεν είχε εξηγήσει τη μη προσέλευσή του, δεν είχε ζητήσει εξέταση σε μεταγενέστερο στάδιο και, επομένως, θεωρήθηκε ότι δεν είχε έννομο συμφέρον προσβολής της τελικής απόφασης που λήφθηκε.
Ισχύουν τα ίδια και στην παρούσα περίπτωση. Εδώ μάλιστα η ΕΕΥ βρέθηκε μπροστά σε απερίφραστη δήλωση της αιτήτριας πως δεν θα συμμετείχε στη διαδικασία και πως δεν θα απαντούσε σε ερωτήσεις όχι γιατί αντιμετώπιζε πρακτικά προβλήματα οποιασδήποτε μορφής αλλά γιατί αυτή ήταν η ελεύθερη επιλογή της, όπως ακριβώς εξήγησε και η ίδια με τη μαρτυρία της ενώπιόν της.
Είναι ορθό πως η ΕΕΥ επιλέγει τους καταλληλότερους από τους υποψηφίους που περιλαμβάνονται στον τελικό κατάλογο αφού ασκήσει και την εξουσία που της παρέχει το Άρθρο 35Β(10)(β) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 10/69) για παροχή πρόσθετων μονάδων. Ασκείται όμως αυτή η εξουσία σε σχέση με εκπαιδευτικούς λειτουργούς που εξακολουθούν να είναι υποψήφιοι. Το συμπέρασμα που προκύπτει από τη μαρτυρία και της ίδιας της αιτήτριας είναι πως η ΕΕΥ ορθά δεν αντιμετώπισε το ενδεχόμενο προσθήκης μονάδων στην αιτήτρια θεωρώντας πως δεν ήταν πλέον υποψήφια. Στην πραγματικότητα η αιτήτρια δεν είχε αφήσει περιθώρια για άλλο χειρισμό και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό πως, κάτω από τις περιστάσεις, παρεχόταν άλλη δυνατότητα επειδή δεν υπήρξε γραπτή απόσυρση της υποψηφιότητας της αιτήτριας.
2. Η θέση ήταν πρώτου διορισμού και προαγωγής, προκηρύχθηκε και η ιδιότητα του υποψηφίου είχε ως θεμέλιο την υποβολή υποψηφιότητας. Είναι προνόμιο του υπαλλήλου η υποβολή υποψηφιότητας αλλά και η απόσυρσή της. Είναι χαρακτηριστικό εν προκειμένω το ίδιο το απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας που ενσωμάτωσε η αιτήτρια στην αγόρευσή της. Η σύνοψη της νομολογίας ως προς το δημόσιο στόχο των προαγωγών, ρητώς συναρτάται προς προαγωγές οι οποίες "ενεργούνται άνευ της υποβολής αιτήσεως εκ μέρους των υποψηφίων".
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Pourgourides v. Republic (No. 2) (1988) 3 C.L.R. 1443,
Απόφαση Συμβουλίου της Επικρατείας Αρ. 1067/65,
Πορίσματα Νομολογίας τον ΣτΕ 1929-1959, σελ. 349.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διορίστηκαν και/ή προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης για καθηγητές της Φυσικής.
Ι. Νικολάου, για την Αιτήτρια.
Ε. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, ως περιλαμβανομένη στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων για τη θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης για καθηγητές της Φυσικής, κλήθηκε σε προσωπική συνέντευξη. Σύμφωνα με τα πρακτικά της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, η αιτήτρια "προσήλθε και δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στη διαδικασία". Πραγματοποιήθηκαν οι συνεντεύξεις των υπολοίπων, προσετέθηκαν στη βαθμολογία τους πρόσθετες μονάδες και, πάνω στη βάση της τελικής αριθμητικής αποτίμησης, διορίστηκαν/προάχθηκαν οι Δημήτρης Αχιλλείδης, Ανδρέας Χρυσάνθου, Βασίλειος Βασιλείου, Γεώργιος Παπαγρηγορίου, Αιμιλία Γεωργίου, Τάκης Γαβριηλίδης και Ιάκωβος Ιακωβίδης.
Η αιτήτρια προσβάλλει το κύρος του διορισμού/προαγωγής των συναδέλφων της προτείνοντας πως παρανόμως απεκλείσθη. Όταν δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στη διαδικασία, εννοούσε μόνο τη διαδικασία των συνεντεύξεων σε σχέση με την οποία βρισκόταν ενώπιόν της ΕΕΥ. Εφόσον περιλαμβανόταν στον τελικό κατάλογο από τον οποίο όφειλε η ΕΕΥ να επιλέξει, δεν θα έπρεπε να είχε αποκλειστεί αλλά απλώς να μήν τις είχαν δοθεί οι όποιες πρόσθετες μονάδες θα αναλογούσαν στη συνέντευξη. Η παράλειψη της ΕΕΥ να ασκήσει την εξουσία της δυνάμει του άρθρου 35Β(1)(β) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (Ν. 10/69) όπως τροποποιήθηκε, προς ενδεχόμενη αύξηση των μονάδων της αιτήτριας με γνώμονα το περιεχόμενο του προσωπικού φακέλου και του φακέλου των υπηρεσιακών της εκθέσεων, ήταν παράνομη και η τελική απόφαση που λήφθηκε, κατά παραγνώριση της αιτήτριας, άκυρη.
Η άρνηση από τους καθ' ων η αίτηση του ισχυρισμού πως η δήλωση της αιτήτριας παρερμηνεύθηκε, οδήγησε στην προσαγωγή μαρτυρίας. Καταχώρισαν ένορκες δηλώσεις και αντεξετάστηκαν η αιτήτρια και ο Πρόεδρος της ΕΕΥ.
Η αιτήτρια, με 205.38 μονάδες, τοποθετήθηκε 12η στον κατάλογο που κατήρτισε η Συμβουλευτική Επιτροπή. Επειδή, όπως κατέθεσε ενώπιόν μου, δεν της είχε δοθεί ως τότε απάντηση στην ένσταση που υπέβαλε ούτε είχε ένδειξη εάν η ΕΕΥ έκαμε οποιαδήποτε έρευνα, θεώρησε πως είχε υποχρέωση να εξηγήσει την άποψή της και να υπερασπίσει την επαγγελματική της αξιοπρέπεια. Κατέστησε εξ αρχής γνωστή αυτή την πρόθεσή της, δηλώνοντας ταυτόχρονα πως δεν θα απαντούσε σε οποιαδήποτε ερώτηση. Θα ήταν αναξιοπρεπές να απαντήσει σε ερωτήσεις πριν ικανοποιηθεί ότι η ΕΕΥ είχε διάθεση να την ακούσει και να ερευνήσει το θέμα. Αφού δεν της επετράπει να υποβάλει τα παράπονά της εγκατέλειψε την αίθουσα. Δεν θα μπορούσε να δεχθεί ανάσυρσή της από το βάθος του καταλόγου και ενδεχόμενη προαγωγή της λόγω της συνέντευξης. Τέτοια προαγωγή, όπως το έθεσε, θα ήταν χάρη την οποία δεν επιθυμούσε. Η προαγωγή της θα έπρεπε να ήταν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης της υπηρεσίας της και γι' αυτό, όπως πρόσθεσε κατά την αντεξέτασή της, θα αποδεχόταν προαγωγή μόνο αν γινόταν δεκτή η ένστασή της στον κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Ο Πρόεδρος της ΕΕΥ απέρριψε το ενδεχόμενο να είχε παρερμηνευθεί η δήλωση της αιτήτριας. Το περιστατικό ήταν μοναδικό και μπορούσε να βεβαιώσει πως το σαφές νόημα της δήλωσης της αιτήτριας ότι δεν θα ελάμβανε μέρος στη διαδικασία, όπως το αντελήφθηκαν όλα τα μέλη της ΕΕΥ και ο ίδιος, αναφερόταν στο σύνολο της διαδικασίας. Ως προς τα παράπονα της αιτήτριας, η συζήτηση ήταν σύντομη. Δεν επέτρεψε στην αιτήτρια να επεκταθεί σε θέματα που αφορούσαν στη σταδιοδρομία της γιατί δεν ήταν της ώρας και δεν ήταν το αρμόδιο σώμα για να τα ακούσει. Ας σημειωθεί ότι η ΕΕΥ είχε ήδη απορρίψει την ένσταση της αιτήτριας στον κατάλογο, σε προηγούμενη συνεδρία της.
Στην υπόθεση Pourgourides(2) v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1443, ο Πρόεδρος Α. Λοΐζου έκρινε ότι υποψήφιος ο οποίος ενώ κλήθηκε από την ΕΕΥ σε συνέντευξη δεν προσήλθε, έπαυσε να είναι υποψήφιος. Ο αιτητής σ' εκείνη την υπόθεση δεν είχε εξηγήσει τη μή προσέλευσή του, δεν είχε ζητήσει εξέταση σε μεταγενέστερο στάδιο και, επομένως, θεωρήθηκε ότι δεν είχε έννομο συμφέρον προσβολής της τελικής απόφασης που λήφθηκε.
Ισχύουν τα ίδια και στην παρούσα περίπτωση. Εδώ μάλιστα η ΕΕΥ βρέθηκε μπροστά σε απερίφραστη δήλωση της αιτήτριας πως δεν θα συμμετείχε στη διαδικασία και πως δεν θα απαντούσε σε ερωτήσεις όχι γιατί αντιμετώπιζε πρακτικά προβλήματα οποιασδήποτε μορφής αλλά γιατί αυτή ήταν η ελεύθερη επιλογή της, όπως ακριβώς εξήγησε και η ίδια με τη μαρτυρία της ενώπιόν μου.
Είναι ορθό πως η ΕΕΥ επιλέγει τους καταλληλότερους από τους υποψηφίους που περιλαμβάνονται στον τελικό κατάλογο αφού ασκήσει και την εξουσία που της παρέχει το άρθρο 35Β(10)(β) για παροχή πρόσθετων μονάδων. Ασκείται όμως αυτή η εξουσία σε σχέση με εκπαιδευτικούς λειτουργούς που εξακολουθούν να είναι υποψήφιοι. Το συμπέρασμα που προκύπτει από τη μαρτυρία και της ίδιας της αιτήτριας είναι πως η ΕΕΥ ορθά δεν αντιμετώπισε το ενδεχόμενο προσθήκης μονάδων στην αιτήτρια θεωρώντας πως δεν ήταν πλέον υποψήφια. Στην πραγματικότητα η αιτήτρια δεν είχε αφήσει περιθώρια για άλλο χειρισμό και δεν μπορώ να δεχθώ πως, κάτω από τις περιστάσεις, παρεχόταν άλλη δυνατότητα επειδή δεν υπήρξε γραπτή απόσυρση της υποψηφιότητάς της αιτήτριας.
Είναι ο διαζευκτικός ισχυρισμός της αιτήτριας πως και αν η δήλωση της εθεωρείτο ως "παραίτηση της από την προαγωγή", ήταν χωρίς νομική σημασία και δεν θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στον αποκλεισμό της. Τα δικαιώματα που απορρέουν από τη δημοσιοϋπαλληλική σχέση είναι ανεπίδεκτα παραίτησης αφού είναι δημόσια δικαιώματα, ιδρυόμενα όχι χάριν των υπαλλήλων αλλά χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Παρέπεμψε συναφώς στην υπόθεση 1067/65 του Συμβουλίου της Επικρατείας, στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929 1959 σελ. 349, στο Δημοσιοϋπαλληλικό Δίκαιο του Α. Τάχου έκδοση 1985, σελ. 78, στις Μελέτες του Α.Γ. Τσούτσου Διοίκηση και Δίκαιον, έκδοση 1979, σελ. 167 και στο Σύστημα Υπαλληλικού Δικαίου" του Χρίστου Γ. Φθενάκη 1967 σελ. 62.
Όπως ορθά επισημαίνουν οι καθ' ων η αίτηση, η εισήγηση παραγνωρίζει πως η θέση ήταν πρώτου διορισμού και προαγωγής, πως προκηρύχθηκε και πως η ιδιότητα του υποψηφίου είχε ως θεμέλιο την υποβολή υποψηφιότητας. Είναι προνόμιο του υπαλλήλου η υποβολή υποψηφιότητας αλλά και η απόσυρσή της. Είναι χαρακτηριστικό εν προκειμένω το ίδιο το απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας που ενσωμάτωσε η αιτήτρια στην αγόρευση της. Η σύνοψη της νομολογίας ως προς το δημόσιο στόχο των προαγωγών, ρητώς συναρτάται προς προαγωγές οι οποίες "ενεργούνται άνευ της υποβολής αιτήσεως εκ μέρους των υποψηφίων".
Στην αγόρευση της αιτήτριας περιλαμβάνεται και επιπρόσθετος ισχυρισμός αναφορικά με το σκεπτικό της απόρριψης της ένστασης της αιτήτριας στον τελικό κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής όπως και με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας της για παροχή πρόσθετων μονάδων στους υποψηφίους. Η εξέταση τέτοιων ζητημάτων προϋποθέτει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος το οποίο η αιτήτρια, ενόψει των πιο πάνω, στερείται.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.