|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1596
22 Αυγούστου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΤΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
κυπριακησ δημοκρατιασ, μεσω του υπουργου υγειασ (φαρμακευτικές υπηρεσίες) και άλλων,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 173/94)
Προσφυγή βάσει τον Άρθρον 146 τον Συντάγματος — Επανάνοιγμα της υπόθεσης — Αίτηση μετά την επιφύλαξη της απόφασης — Προϋποθέσεις επιτυχίας της — Η αίτηση απορρίφθηκε.
Προσφυγή βάσει τον Άρθρου 146 τον Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Απαιτείται να πηγάζει από το νόμο — Απλός επηρεασμός οικονομικού συμφέροντος δεν αρκεί αφ' εαυτού — Η περίπτωση έγκρισης υποστατικών φαρμακείου σε μικρή απόσταση από ήδη υφιστάμενο φαρμακείο — Το παραδεκτό της προσφυγής του υφιστάμενου φαρμακοποιού δεν θεμελιώθηκε.
Φαρμακεία — Ο περί Φαρμακευτικής και Δηλητηρίων Νόμος, Κεφ. 254 — Άρθρο 15 — Η παρεχόμενη εξουσία για έγκριση υποστατικών φαρμακείου σκοπεί μόνον στην προστασία τον κοινού από ακατάλληλα σχετικά -υποστατικά.
Η αιτήτρια προσέβαλε την έγκριση φαρμακείου πολύ κοντά στο δικό της επικαλούμενη και την ζημία που θα της προκαλείτο. Το Δικαστήριο επελήφθη επίσης αιτήσεως των καθ' ων η αίτηση για επανάνοιγμα της υπόθεσης μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την επιφύλαξη της απόφασής του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τόσο την αίτηση όσο και την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Τα γεγονότα τα οποία επιδιώκεται να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου με την αίτηση για επανάνοιγμα προέκυψαν πολύ πριν την επιφύλαξη της απόφασης, ενώ τα νέα επιχειρήματα που προβάλλονται αποτελούν, στην ουσία, προέκταση της επιχειρηματολογίας η οποία έχει ήδη υποβληθεί.
Δεν διαπιστώνονται λόγοι που να δικαιολογούν το επανάνοιγμα της υπόθεσης.
2. Το συμφέρον το οποίο επικαλείται η αιτήτρια, πηγάζει από τη λειτουργία του φαρμακείου της ως εμπορικής επιχείρησης, και ο επηρεασμός από την υλική ζημία την οποία θα υποστεί από τη λειτουργία δεύτερου φαρμακείου στην περιοχή όπου λειτουργεί το δικό της, δηλαδή, από την απώλεια κέρδους που θα προκύψει από τον αυξημένο ανταγωνισμό στη διάθεση των φαρμακευτικών σκευασμάτων τα οποία πωλούνται στο φαρμακείο της.
Ο ισχυρισμός για την πρόκληση ζημιάς από τη λειτουργία του νέου φαρμακείου δεν τεκμηριώνεται ούτε έχουν προσκομισθεί οποιαδήποτε στοιχεία τα οποία να τείνουν έστω να τον θεμελιώσουν. Αλλά και δεκτό να γίνει ότι η έγκριση υποστατικών για τη λειτουργία φαρμακείου τα οποία γειτνιάζουν προς το δικό της φαρμακείο είναι υλικά ζημιογόνος για την αιτήτρια, η ζημία δεν προκύπτει από την προσβολή οποιουδήποτε συμφέροντος της αιτήτριας το οποίο πηγάζει από το νόμο.
Όπως υποδεικνύεται στην πρόσφατη απόφασή Κ. and Μ. (Transport) Ltd. κ.ά. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ο επηρεασμός οικονομικού συμφέροντος του προσφεύγοντα από την έκδοση διοικητικής απόφασης, δεν καθιστά αφεαυτού παραδεκτή την προσφυγή. Το συμφέρον το οποίο θίγεται πρέπει να έχει νομικό έρεισμα, δηλαδή, να εκπορεύεται από το νόμο. Ο νόμος δεν παρέχει δικαίωμα στους ιδιοκτήτες φαρμακείων για αποκλεισμό του ανταγωνισμού στην περιοχή όπου λειτουργεί το φαρμακείο τους ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή.
3. Το συμφέρον το οποίο η αιτήτρια επικαλείται στερείται νομικού ερείσματος. Ούτε η απόφαση η οποία προσβάλλεται - έγκριση υποστατικών - συναρτάται με οποιοδήποτε παράγοντα άλλο από την καταλληλότητά τους για τη λειτουργία φαρμακείου. Η εξουσία η οποία παρέχεται από το Άρθρο 15 του Κεφ. 254 σκοπεί στην προστασία του κοινού από τη χρήση ακατάλληλων υποστατικών για την αποθήκευση φαρμάκων και γενικά τη λειτουργία φαρμακείου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Dafnides v. Republic of Cyprus (1964) C.L.R. 180,
P.I.K. κ.ά. ν. Καραγιώργη κ.ά (1991) 3 Α.Α.Δ. 159,
Δημοκρατία ν. Σαμψών (1991) 1 Α.Α.Δ. 858,
Παπαϊωάννου ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 659,
Ορφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2207,
Κ. and Μ. (Transport) Ltd κ.ά. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία η αιτήτρια ζητά αναθεώρηση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία εγκρίθηκε η εγκαθίδρυση φαρμακείου στα υποστατικά στην συμβολή των οδών Ν. Νικολαΐδη και Κινύρα.
Ι. Νικολάου, για την Αιτήτρια.
Ελ. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ε. Ευσταθίου, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη Α & C Pharmacy Center.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η αιτήτρια, εγγεγραμμένη φαρμακοποιός, διατηρεί φαρμακείο στην Οδό Ν. Νικολαΐδη στην Πάφο. Στις 24.1.1994 γνωστοποιήθηκε στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, εγγεγραμμένοι φαρμακοποιοί, ότι εγκρίθηκαν τα υποστατικά τα οποία υπέδειξαν στην Πάφο στη συμβολή των Οδών Ν. Νικολαΐδη και Κινύρα, για την εγκαθίδρυση φαρμακείου. Με έρεισμα τη γειτνίαση του νέου φαρμακείου προς το φαρμακείο της αιτήτριας, σ' απόσταση 25 περίπου μέτρων, και τη ζημία την οποία θα υποστεί από τη λειτουργία του νέου φαρμακείου, η αιτήτρια αξιοί την αναθεώρηση της απόφασης για την έγκριση των υποστατικών με αίτημα την ακύρωση της ως παράνομης, για το λόγο ότι λήφθηκε κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Στην αγόρευση της αιτήτριας περιορίζονται ουσιαστικά σε δυο οι λόγοι για τους οποίους επιζητείται η ακύρωση της απόφασης. Αυτοί είναι:
1(α)Έκδοση (της απόφασης) από αναρμόδιο όργανο, τον Έφορο Συμβουλίου Φαρμακευτικής αντί του Συμβουλίου Φαρμακευτικής. Διαζευκτικά, αν η απόφαση σωστά λήφθηκε από τον Έφορο Συμβουλίου Φαρμακευτικής,
(β) Παράλειψη άσκησης κυριαρχικής εξουσίας στη λήψη της απόφασης εκ μέρους του.
2. Πλάνη ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του Άρθρου 15 του περί Φαρμακευτικής και Δηλητηρίων Νόμου - Κεφ. 254.
Οι καθ' ων η αίτηση αμφισβητούν το παραδεκτό της προσφυγής. Υποστηρίζουν ότι η αιτήτρια στερείται του συμφέροντος που προβλέπει το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος για να καταστεί παραδεκτή η προσβολή της επίδικης απόφασης από αυτή.
Ως προς την ουσία της προσφυγής, οι καθ' ων η αίτηση απορρίπτουν τους ισχυρισμούς της αιτήτριας· υποστηρίζουν ότι η απόφαση για την έγκριση των υποστατικών των ενδιαφερόμενων προσώπων λήφθηκε από το όργανο στο οποίο εναποτίθεται η εξουσία να εγκρίνει υποστατικά για τη λειτουργία φαρμακείου, τον Έφορο Συμβουλίου Φαρμακευτικής, και ότι δεν υπήρξε οποιαδήποτε πλάνη στην ερμηνεία ή εφαρμογή του Άρθρου 15 του Κεφ. 254.
Μετά την υποβολή των αγορεύσεων και την ολοκλήρωση των διευκρινίσεων, η απόφαση του Δικαστηρίου επιφυλάχθηκε. Με γραπτή αίτηση, οι καθ' ων η αίτηση ζήτησαν το επανάνοιγμα της υπόθεσης για να προβάλουν σειρά νέων επιχειρημάτων (τα οποία σκιαγραφούνται στην αίτηση) και να θέσουν σειρά νέων γεγονότων προς υποστήριξη των θέσεων τους. Τα γεγονότα αυτά αφορούν την έγκριση των υποστατικών της αιτήτριας βάσει του Άρθρου 15 του Κεφ. 254, τα οποία προέκυψαν και διαμορφώθηκαν πολύ πριν την καταχώρηση της προσφυγής. Τη θέση τους στήριξαν κυρίως στη Theocharis Dafnides v The Republic of Cyprus (1964) C.L.R. 180, όπου αποφασίστηκε ότι η διαπίστωση των ουσιωδών γεγονότων στον τομέα της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας παραμένει πάντοτε ευθύνη του δικαστηρίου.
Η αιτήτρια αντέστη στην αίτηση, επικαλούμενη σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου που υιοθετούν την αρχή ότι, μετά την επιφύλαξη απόφασης, το επανάνοιγμά της μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο όπου το ίδιο το δικαστήριο κρίνει ότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης ενόψει γεγονότων τα οποία προέκυψαν μετά την επιφύλαξη της απόφασης [βλ. μεταξύ άλλων, ΡΙΚ κ.ά. ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159, Δημοκρατία ν. Σαμψών (1991) 1 Α.Α.Δ. 858, Παπαϊωάννου ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 659, και Ορφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2207].
Τα γεγονότα τα οποία θέλει να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου η αιτήτρια, προέκυψαν πολύ πριν την επιφύλαξη της απόφασης, ενώ τα νέα επιχειρήματα τα οποία επιδιώκει να προβάλει, αποτελούν, στην ουσία, προέκταση της επιχειρηματολογίας η οποία έχει ήδη υποβληθεί.
Δε διαπιστώνονται λόγοι που να δικαιολογούν το επανάνοιγμα της υπόθεσης.
Επομένως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται με έξοδα.
Θα προχωρήσω στην εξέταση της προσφυγής.
Το πρώτο θέμα που πρέπει να εξετάσω, είναι το παραδεκτό της προσφυγής.
Το συμφέρον το οποίο επικαλείται η αιτήτρια, πηγάζει από τη λειτουργία του φαρμακείου της ως εμπορικής επιχείρησης, και ο επηρεασμός από την υλική ζημία την οποία θα υποστεί από τη λειτουργία δεύτερου φαρμακείου στην περιοχή όπου λειτουργεί το δικό της· δηλαδή, από την απώλεια κέρδους που θα προκύψει από τον αυξημένο ανταγωνισμό στη διάθεση των φαρμακευτικών σκευασμάτων τα οποία πωλούνται στο φαρμακείο της.
Ο ισχυρισμός για την πρόκληση ζημίας από τη λειτουργία του νέου φαρμακείου δεν τεκμηριώνεται ούτε έχουν προσκομισθεί οποιαδήποτε στοιχεία τα οποία να τείνουν έστω να το θεμελιώσουν. Αλλά και δεκτό να γίνει ότι η έγκριση υποστατικών για τη λειτουργία φαρμακείου τα οποία γειτνιάζουν προς το δικό της φαρμακείο είναι υλικά ζημιογόνος για την αιτήτρια, η ζημία δεν προκύπτει από την προσβολή οποιουδήποτε συμφέροντος της αιτήτριας το οποίο πηγάζει από το νόμο.
Όπως υποδεικνύεται στην πρόσφατη απόφασήη μας, Κ. and Μ. (Transport) Ltd. κ.ά. ν Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225, ο επηρεασμός οικονομικού συμφέροντος του προσφεύγοντα από την έκδοση διοικητικής απόφασης, δεν καθιστά αφεαυτού παραδεκτή την προσφυγή. Το συμφέρον το οποίο θίγεται πρέπει να έχει νομικό έρεισμα· δηλαδή, να εκπορεύεται από το νόμο. Ο νόμος δεν παρέχει δικαίωμα στους ιδιοκτήτες φαρμακείων για αποκλεισμό του ανταγωνισμού στην περιοχή όπου λειτουργεί το φαρμακείο τους ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή.
Το συμφέρον το οποίο η αιτήτρια επικαλείται στερείται νομικού ερείσματος. Ούτε η απόφαση η οποία προσβάλλεται - έγκριση υποστατικών - συναρτάται με οποιοδήποτε παράγοντα άλλο από την καταλληλότητά τους για τη λειτουργία φαρμακείου. Η εξουσία η οποία παρέχεται από το Άρθρο 15 του Κεφ. 254 σκοπεί στην προστασία του κοινού από τη χρήση ακατάλληλων υποστατικών για την αποθήκευση φαρμάκων και γενικά τη λειτουργία φαρμακείου.
Διαπιστώνεται ότι η αιτήτρια στερείται έννομου συμφέροντος να προσβάλει την επίδικη διοικητική απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται, ως απαράδεκτη, με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.