Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΑΔ 1150

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος —Αντικείμενο — Περισσότερες της μιας προσβαλλόμενες πράξεις στην αυτή αίτηση — Ισχυρή μόνο η προτασσόμενη — Συνάφεια — Νομολογία.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Διορισμοί και προαγωγές — Προσόντα — Πλεονεκτήματα — Έννοια και συνέπειες — Ειδική αιτιολογία παραγνώρισης — Εσφαλμένη η αιτιολογία στην κριθείσα περίπτωση — Η πράξη διορισμού διασώθηκε.

Ο αιτητής προσέβαλλε το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Είναι γεγονός πως για το διορισμό των τριών ενδιαφερομένων προσώπων εν προκειμένω στην επίδικη θέση ακολουθήθηκαν δύο εντελώς ξεχωριστές διαδικασίας. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει υιοθετήσει τη νομολογική αρχή που ακολουθείται στην Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να προσβληθούν περισσότερες της μιας διοικητικές πράξεις στο ίδιο έντυπο προσφυγής, εκτός αν είναι συναφείς μεταξύ τους. (Χρ. Συμεωνίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας).

Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στις δύο διοικητικές αποφάσεις για το διορισμό των ενδιαφερομένων προσώπων. Η μόνη σχέση τους είναι πως αφορούσαν πλήρωση τριών παρομοίων κενών θέσεων. Η διαδικασία επιλογής ήταν ξεχωριστή.

Ακολουθώντας την αρχήν της νομολογίας, θεωρείται πως η προσφυγή αφορά μόνο στη διοικητική πράξη που προτάσσεται στο αιτητικό.

2. Το πλεονέκτημα που προβλέπεται στα Σχέδια Υπηρεσίας δεν λειτουργεί μόνο ως καθοριστικό στοιχείο στις περιπτώσεις όπου οι υποψήφιοι συγκρινόμενοι είναι ίσοι, όπως αναφέρει η Επιτροπή στο σχετικό πρακτικό. Αντίθετα, το πλεονέκτημα δίδει προβάδισμα στον υποψήφιο που το κατέχει. Γι' αυτό και όταν η Επιτροπή δεν επιλέγει υποψήφιο, που διαθέτει το πλεονέκτημα οφείλει να αιτιολογεί ειδικά την απόφασή της. Ο κάτοχος του πλεονεκτήματος υπερέχει του υποψηφίου που δεν το διαθέτει, και πρέπει να δίδονται ειδικοί λόγοι γιατί δεν επιλέγεται για τη θέση.

Το ζήτημα όμως που δημιουργείται είναι κατά πόσο η επίμαχη φράση στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής την καθιστά καθ' ολοκληρίαν τρωτή. Το Δικαστήριο έχει τη γνώμη πως η θέση της Επιτροπής, όπως φαίνεται στην επίμαχη περικοπή, είναι νομικά εσφαλμένη. Δεν επηρεάζει όμως την ορθότητα του συνόλου της αιτιολογίας που εδόθη για τη μη επιλογή του αιτητή, που περιέχεται ουσιαστικά στην πρώτη παράγραφό της. Εκεί αναφέρεται πως επελέγη το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, μολονότι δεν διαθέτει το πλεονέκτημα, γιατί κρίθηκε ως εξαίρετος στην προφορική εξέταση ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Επιτροπής, και επιπλέον είχε τη σύσταση του διευθυντή, στοιχεία ασφαλώς που μετρούν, σύμφωνα με την παράγραφο 9 του άρθρου 34 περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90).

Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενη υπόθεση:

Συμεωνίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1993) 4 Α.Α.Δ. 258.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διορίσθηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, αντί του αιτητή.

Χρ. Θεοδούλου, για τον Αιτητή.

Μ. Τσιάππα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Α. Αλεξάνδρου για Τ. Παπαδόπουλο, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο Α. Σώσειλο.

Cur. adv. vult.

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία διορίστηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Ανδρέας Σώσειλος, Στέλιος Βασιλείου και Ανδρέας Παπαθωμά στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αεροπορικών Μεταφορών και Αερολιμένων, Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, που εδημοσιεύθη στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 19.2.92.

Στο στάδιο των διευκρινίσεων η προσφυγή απεσύρθη σε ό,τι αφορά τον Ανδρέα Παπαθωμά.

Η δικηγόρος της Δημοκρατίας εγείρει προδικαστική ένσταση στο γεγονός πως ο αιτητής ανεπίτρεπτα προσβάλλει δυο ξεχωριστές διοικητικές πράξεις στο ίδιο έντυπο προσφυγής.

Είναι γεγονός πως για το διορισμό των τριών ενδιαφερομένων προσώπων στην επίδικη θέση ακολουθήθηκαν δυο εντελώς ξεχωριστές διαδικασίες. Η μια κατέληξε στο διορισμό του Ανδρέα Σώσειλου και η άλλη των Στέλιου Βασιλείου και Ανδρέα Παπαθωμά. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει υιοθετήσει τη νομολογιακή αρχή που ακολουθείται στην Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να προσβληθούν περισσότερες της μιας διοικητικές πράξεις στο ίδιο έντυπο προσφυγής, εκτός αν είναι συναφείς μεταξύ τους. (Χρ. Συμεωνίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258).

Δεν υπάρχει καμιά συνάφεια στις δυο διοικητικές αποφάσεις για το διορισμό των ενδιαφερομένων προσώπων. Η μόνη σχέση τους είναι πως αφορούσαν πλήρωση τριών παρομοίων κενών θέσεων. Η διαδικασία επιλογής ήταν ξεχωριστή.

Ακολουθώντας την αρχή της νομολογίας, που ανέφερα αμέσως πιο πάνω, θεωρώ πως η προσφυγή αφορά μόνο στη διοικητική πράξη που προτάσσεται στο αιτητικό. Αυτή είναι η απόφαση για το διορισμό του Ανδρέα Σώσειλου, που αναφέρεται πρωίτος στη σειρά των τριών ενδιαφερομένων προσώπων.

Έχω ήδη περιγράψει την επίδικη διαδικασία στην απόφαση Παρέλλης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1145, την οποία καταχώρισε άλλος αιτητής, επίσης εναντίον του διορισμού του Ανδρέα Σώσειλου. Αναφορά σε τούτη την απόφαση θα είναι επωφελής και για την παρούσα υπόθεση.

Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται πως επειδή υπερέχει έκδηλα έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου η θέση του ανήκει δικαιωματικά ως ο καταλληλότερος γι' αυτήν. Εισηγείται επίσης πως η αιτιτολογία που έδωσε η Επιτροπή για να στηρίξει την απόφασή της είναι εσφαλμένη και αντίθετη με τις αρχές της νομολογίας.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν σύστησε τον αιτητή. Η ΕΔΥ όμως αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στους υποψήφιους που κλήθηκαν ενώπιόν της για προφορική εξέταση, λόγω των υψηλών ακαδημαϊκών προσόντων, που όντως διαθέτει.

Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έχει αρχαιότητα έναντι του αιτητή κατά τέσσερα χρόνια. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκε εξαίρετος από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και την ΕΔΥ και συστήθηκε από το Διευθυντή. Ο αιτητής θεωρήθηκε πολύ καλός και από τις δυο Επιτροπές. Η ΕΔΥ διαπίστωσε όμως πως ο αιτητής διέθετε το πλεονέκτημα των σχεδίων υπηρεσίας, ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν το είχε. Το πλεονέκτημα, όπως καθορίζεται στα σχέδια υπηρεσίας, είναι γνώσεις θεμάτων που αφορούν στη λειτουργία αεροδρομίων. Η διακρίβωση δε της κατοχής του πλεονεκτήματος έγινε από την ίδια την Επιτροπή στην προφορική δοκιμασία.

Με έχει προβληματίσει η αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής, που αναφέρεται ειδικά στο πλεονέκτημα. Προτού εκφράσω τις σκέψεις μου, θεωρώ απαραίτητο να την παραθέσω αυτούσια.

"Η Επιτροπή, επιλέγοντας το Σώσειλο Ανδρέα, σημείωσε ότι αυτός δε διαθέτει το πλεονέκτημα. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Σώσειλος κρίθηκε ως εξαίρετος στην ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας προφορική εξέταση τόσο από το Διευθυντή όσο και από την ίδια και έχει και τη σύσταση του Διευθυντή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων.

Η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο υποψήφιος Δημητρίου Ιάκωβος διαθέτει το πεονέκτημα που καθορίζει το Σχέδιο Υπηρεσίας. Ωστόσο, έχοντας υπόψη ότι το πελονέκτημα είναι καθοριστικό στοιχείο στις περιπτώσεις όπου οι υποψήφιοι συγκρινόμενοι είναι ίσοι, με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία, έκρινε ότι στην παρούσα περίπτωση και συνεκτιμώντας τα τρία στοιχεία στο σύνολό τους η κατοχή από το Δημητρίου του πελονεκτήματος δεν μπορεί να διαφοροποιήσει την απόφασή της για επιλογή του Σώσειλου Ανδρέα."

Υπογραμμίζω το μέρος της αιτιολογίας της Επιτροπής, που κατά τη γνώμη μου είναι νομικά εσφαλμένο. Το πλεονέκτημα που προβλέπεται στα σχέδια υπηρεσίας δεν λειτουργεί μόνο ως καθοριστικό στοιχείο στις περιπτώσεις όπου οι υποψήφιοι συγκρινόμενοι είναι ίσοι, όπως αναφέρει η Επιτροπή στο σχετικό πρακτικό. Αντίθετα, το πλεονέκτημα δίδει προβάδισμα στον υποψήφιο που το κατέχει. Γι' αυτό και όταν η Επιτροπή δεν επιλέγει υποψήφιο, που διαθέτει το πλεονέκτημα οφείλει να αιτιολογεί ειδικά την απόφασή της. Ο κάτοχος του πλεονεκτήματος υπερέχει του υποψηφίου που δεν το διαθέτει, και πρέπει να δίδονται ειδικοί λόγοι γιατί δεν επιλέγεται για τη θέση.

Το ζήτημα όμως που δημιουργείται είναι κατά πόσο η επίμαχη φράση στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής την καθιστά καθολοκληρίαν τρωτή. Έχω τη γνώμη πως η θέση της Επιτροπής, όπως φαίνεται στην επίμαχη περικοπή, είναι νομικά εσφαλμένη. Δεν επηρεάζει όμως την ορθότητα του συνόλου της αιτιολογίας που εδόθη για τη μη επιλογή του αιτητή, που περιέχεται ουσιαστικά στην πρώτη παράγραφό της. Εκεί αναφέρεται πως επελέγη το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, μελονότι δεν διαθέτει το πλεονέκτημα, γιατί κρίθηκε ως εξαίρετος στην προφορική εξέταση ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Επιτροπής, και επιπλέον είχε τη σύσταση του Διευθυντή, στοιχεία ασφαλώς που μετρούν, σύμφωνα με την παράγραφο 9 του άρθρου 34 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990.

Υπό τις περιστάσεις η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς καμιά διαταγή για τα έξοδα.

Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία