|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1072
29 Μαΐου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146,23,25 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
G.A.P. ESTATES LTD.,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 545/94)
Διοικητικό Δίκαιο — Συλλογικά όργανα — Κακή συγκρότηση — Συνέπειες — Ο περί Επαρχιακών Συμβουλίων Νόμος, Κεφ. 239 — Άρθρο 2(1)(α), (δ) και (ε) — Ο νόμος δεν τηρήθηκε στην κριθείσα περίπτωση — Η συγκρότηση του Επαρχιακού Συμβουλίου Λευκωσίας κακή.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα — Άρθρο 188.1 — Ο περί Επαρχιακών Συμβουλίων Νόμος, Κεφ. 239 — Άρθρο 2 (1)(γ) — Δεν διαπιστώθηκε αντινομία του άρθρου προς το Σύνταγμα.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Συλλογικά όργανα — Κακή συγκρότηση — Άκυρη η επίδικη απόφαση του Επαρχιακού Συμβουλίου Λευκωσίας — Θεωρία και νομολογία.
[Στους πιο πάνω τίτλους περιλαμβάνονται επιγραμματικά τα σημεία που θίγονται στην απόφαση του Δικαστηρίου η οποία πρέπει να διαβαστεί ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
ΡΙΚ κ.ά. ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159,
Στεφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 367.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των αιτητών για χορήγηση άδειας πώλησης οινοπνευματωδών.
Α. Χαβιαράς, για τους Αιτητές.
Μ. Τσαγγαρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Μετά την αναζήτηση διευκρινίσεων, ως προς την υπόσταση του Επαρχιακού Συμβουλίου Λευκωσίας, (το "Συμβούλιο"), του σώματος που έλαβε την επίδικη απόφαση (απόρριψη αίτησης για τη χορήγηση άδειας πώλησης οινοπνευματωδών), και οι δυο πλευρές συμφώνησαν ότι η συγκρότησή του ήταν κακή και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση άκυρη.
Οι λόγοι που καθιστούν τη συγκρότηση του Επαρχιακού Συμβουλίου Λευκωσίας κακή, σύμφωνα με την κοινή θέση των διαδίκων και οι οποίοι κρίνονται ορθοί, είναι οι ακόλουθοι:-
(α) Το Συμβούλιο περιλαμβάνει περισσότερα πρόσωπα από εκείνα που προβλέπει το Άρθρο 2(1)(ε) του περί Επαρχιακών Συμβουλίων Νόμου, Κεφ. 239, (ο "νόμος"). Αντί έξι, διορίστηκαν επτά άτομα, κάτω από τις διατάξεις αυτής της παραγράφου του νόμου - (βλ. Απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου, που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 31 Δεκεμβρίου, 1992, Παράρτημα Τέταρτο, Μέρος Ι).
(β) Το Συμβούλιο δεν περιλαμβάνει γραφέα της Επαρχιακής Διοίκησης, όπως προβλέπεται από το Άρθρο 2(1)(δ) του νόμου. Το γεγονός ότι, κατά τη σύσκεψη που λήφθηκε η επίδικη απόφαση, παρευρισκόταν και γραφέας της Επαρχιακής Διοίκησης, προφανώς για να τηρεί τα πρακτικά, δεν πληρώνει το κενό. Το Συμβούλιο δεν περιλάμβανε γραφέα της Επαρχιακής Διοίκησης.
(γ) Της σύσκεψης, που έλαβε την απόφαση, προήδρευσε πρόσωπο άλλο από τον Πρόεδρο του σώματος, τον Έπαρχο, όπως ορίζεται στο Άρθρο 2(1)(α) του νόμου. Της συνεδρίας του σώματος προήδρευσε ο κ. Γ. Χαραλάμπους, Επαρχιακός Επόπτης.
Ο δικηγόρος των αιτητών υπέβαλε ότι συντρέχει και τέταρτος λόγος που καθιστά τη συγκρότηση του Συμβουλίου κακή, συγκείμενος από την παράλειψη διορισμού στο σώμα εκπροσώπου της Εκκλησιαστικής Αρχής, της Αρχιεπισκοπής στην περίπτωση της επαρχίας Λευκωσίας, όπως προβλέπει το Άρθρο 2(1)(γ) του νόμου.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση δε διατύπωσε συγκεκριμένη θέση επί του θέματος, υπέβαλε, όμως, την εισήγηση ότι είναι επιθυμητό να αποφασιστεί και αυτό το ζήτημα, για μελλοντική καθοδήγηση των διοικητικών αρχών.
Ο νόμος (Κεφ. 239) υφίστατο κατά το χρόνο εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας και επομένως διατηρήθηκε, τηρουμένων των διατάξεων του Συντάγματος, σε ισχύ, βάσει του Αρθρου 188.1 του Συντάγματος. Η εναρμόνιση του Άρθρου 2(1)(γ) του νόμου με το Σύνταγμα δεν έχει συζητηθεί εξαντλητικά. Με αυτή την επιφύλαξη υπόψη, δε διαπιστώνω οποιαδήποτε αντινομία στις πρόνοιες του Άρθρου 2(1 )(γ) προς τις διατάξεις του Συντάγματος.
Είναι θεμελιωμένο ότι η κακή συγκρότηση συλλογικού οργάνου πλήττει την υπόστασή του και δεν επιτρέπει τη σύννομη άσκηση των εξουσιών που παρέχονται στο όργανο (βλ., μεταξύ άλλων, ΡΙΚ και Άλλοι ν. Καραγιώργη και Άλλου (1991) 3 Α.Α.Δ. 159 και Στεφανίδη και Αλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 367)
Η νόμιμη συγκρότηση συλλογικού οργάνου αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση των αρμοδιοτήτων του - (βλ. Σπηλιωτοπούλου -Έγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου", (1977), παρ. 437 και 439).
Εν όψει των ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της, βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.