Ετ. Αστικών Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) Λτδ κ.ά. ν. Αν. Αρχής Αδειων (1995) 4 ΑΑΔ 1005

Αναθεωρητική Αρχή Αδειών—Ιεραρχική προσφυγή κατ' αποφάσεως της Αρχής Αδειών — Φύση και ενέργεια — Εξουσίες της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών από το Άρθρο 4Α(3), (4) και (5) των περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984 — Συνέπειες—Το ζήτημα της απόφασης επί προσφυγής κατά αποφάσεως της Αρχής Αδειών που ελήφθη με κακή σύνθεση της Αρχής — Κρίση περί εκδόσεως νέας απόφασης στην κριθείσα περίπτωση ανεπηρέαστης από τα ελαττώματα της εκκαλούμενης απόφασης της Αρχής Αδειών.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Ασαφής, αόριστη και γενική η αιτιολογία της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στην κριθείσα περίπτωση — Απλή επανάληψη νομοθετικών διατάξεων δεν συνιστά αιτιολογία.

Οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή την απόρριψη ιεραρχικής προσφυγής τους ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία προσέφυγαν κατά της χορήγησης από την Αρχή Αδειών άδειας ιδιωτικού λεωφορείου σε άλλη εταιρεία. Ένας λόγος ακυρώσεως που προβλήθηκε ήταν ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν ανύπαρκτη αφού επικύρωνε απόφαση της Αρχής Αδειών η οποία λήφθηκε σε εφαρμογή και του αντισυνταγματικού του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμου (Ν. 149/88).

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

1. Η ιεραρχική προσφυγή δεν επενεργεί ως έφεση ούτε εξομοιώνεται με έφεση. Οι εξουσίες της Αναθεωρητικής Αρχής εν προκειμένω καθορίζονται στο Άρθρο 4Α των Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984 στα εδάφια (3), (4) και (5).

Όπως προκύπτει από τις νομοθετικές αυτές πρόνοιες, το έργο της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δεν περιορίζεται στην αναθεώρηση των λόγων της Αρχής Αδειών που αποτελεί το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής. Εξετάζει την υπόθεση εξ υπαρχής κι έχει την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Μπορεί να διενεργήσει δική της έρευνα, να ακούσει η ίδια τους ενδιαφερομένους, να λάβει υπόψη της ακόμα και γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης της απόφασης της Αρχής Αδειών και να εκδώσει νέα απόφαση. Μπορεί βέβαια να περιοριστεί σε απλή τροποποίηση ή/και επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών ως έχει.

Ενόψει όλων των πιο πάνω διαζευκτικών αποφάσεων που η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δικαιούται να εκδώσει κατά τη διάρκεια της εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής, θα πρέπει να εξεταστεί στην κάθε περίπτωση, ποια συγκεκριμένη διαδικασία ακολουθήθηκε και σε ποια απόφαση κατέληξε, προτού αποφασιστεί κατά πόσο η έλλειψη νομικού ερείσματος της εκκαλουμένης απόφασης της Αρχής Αδειών που προέρχεται από την αντισυνταγματικότητα του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμου (Ν. 149/88), επενεργεί ώστε να στερήσει και τη δική της απόφαση του νομικού της ερείσματος ή όχι.

Στην υπό εξέταση υπόθεση το Δικαστήριο έχει καταλήξει μετά από μελέτη των ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχείων ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν φαίνεται να επικύρωσε ή με οποιονδήποτε τρόπο να βασίστηκε στην απόφαση της Αρχής Αδειών ώστε να στερείται και αυτή νομικού ερείσματος, αλλά προέβηκε, σύμφωνα με το Άρθρο 4Α (4)(δ) στην έκδοση νέας απόφασης, σε αντικατάσταση της προσβληθείσας.

2. Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, είναι βάσιμος και για το λόγο αυτό η προσφυγή πρέπει να επιτύχει. Σε σωρεία αποφάσεων του το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε την αναγκαιότητα αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων για να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της διοικητικής πράξης ή απόφασης.

Στην παρούσα υπόθεση η αιτιολογία που περιέχεται στο σώμα της διοικητικής απόφασης συμπυκνώνεται στα εξής: "από το σύνολο των ενώπιόν μας στοιχείων έχουμε ικανοποιηθεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πληροί τα κριτήρια του Άρθρου 11 του Νόμου.

Τα πιο πάνω δεν αποτελούν αιτιολογία, η οποία εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να συμπληρωθεί ούτε από τα στοιχεία του φακέλου. Αντίθετα τα στοιχεία στο φάκελο οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αιτιολογία είναι ασαφής, αόριστη, γενική και δεν διευκολύνει το δικαστικό έλεγχο.

Η προσβαλλόμενη απόφαση κάμνει αναφορά μόνο στο σχετικό άρθρο του Νόμου χωρίς τη συσχέτισή του με τα γεγονότα. Η αιτιολογία είναι ελλειπής, ασαφής και αόριστη.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με Λ.Κ.250 έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

ΡΙΚ κ.ά. ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159,

Αδελφοί Γ. Κ. Μακρή Λτδ. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (Αρ. 1)

(1991) 4 Α.Α.Δ. 4122,

Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. ν. Δημοκρατίας

(1992) 4 Α.Α.Δ. 932,

Αρέστη ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3822,

Λεωφορεία Εργατών Κ. Πέτρου Λτδ ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 422, .

Tsouloftas and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426,

Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 992,

Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1421.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκαν οι ιεραρχικές προσφυγές των αιτητών και με την οποία επικυρώθηκε απόφαση της Αρχής Αδειών για την χορήγηση αδειών ιδιωτικού λεωφορείου στην εταιρεία ΑΠΑΚ Γεωργικές Βιομηχανίες Λτδ.

Τ. Παπαδόπουλος, για τους Αιτητές.

Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-

"Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση με την οποία απορρίφθηκαν οι ιεραρχικές προσφυγές των Αιτητών με αρ. 997/90 και 990/90 ή/και με την οποία επικυρώθηκε απόφαση της Αρχής Αδειών για τη χορήγηση αδειών ιδιωτικού λεωφορείου στην εταιρεία ΑΠΑΚ Γεωργικές Βιομηχανίες Λτδ, είναι άκυρη και στερείται νόμιμου αποτελέσματος."

Η εταιρεία ΑΡΑΚ Agro Industries Ltd υπέβαλε στις 5/6/1989 αίτηση στην Αρχή Αδειών με την οποία ζητούσε να της χορηγηθεί άδεια οδικής χρήσης ιδιωτικού λεωφορείου για ένα όχημα.

Στις 22/9/1989 υποβλήθηκε έκθεση του αρμόδιου Επαρχιακού Γραφείου του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.

Η Αρχή Αδειών εξέτασε την αίτηση της ΑΡΑΚ Agro Industries Ltd, στη συνεδρία της ημερομηνίας 18/10/1989 και αποφάσισε να καλέσει τους ενδιαφερόμενους για να υποβάλουν τις παραστάσεις τους.

Στις 22/11/1989 η Αρχή Αδειών με απόφασή της απέρριψε την πιο πάνω αίτηση γιατί οι ενδιαφερόμενοι δεν παρουσιάστηκαν ενώπιόν της για να την υποστηρίξουν.

Η αιτήτρια εταιρεία με επιστολή της ημερομηνίας 11/1/1990 πληροφόρησε την Αρχή Αδειών ότι η μη παρουσία της στη συνεδρία της 22/11/1989 οφείλετο σε καθυστερημένη λήψη της σχετικής επιστολής.

Με απόφαση της ημερομηνίας 8/2/1990 η Αρχή Αδειών ξανακάλεσε τους αιτητές για υποβολή των παραστάσεων τους.

Στις 9/5/1990 και 16/6/1990 η Αρχή Αδειών εξέτασε την αίτηση της πιο πάνω εταιρείας και αποφάσισε να της χορηγήσει την αιτούμενη άδεια.

Η απόφαση της Αρχής Αδειών κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερομηνίας 4/7/1990. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών υποβλήθηκαν από τους κ.κ. Αλέξανδρο Νικηφόρου, Γεώργιο Ψαλτά και ΑΛΕΠΑ ΛΤΔ ιεραρχικές προσφυγές.

Οι ιεραρχικές αυτές προσφυγές εξετάστηκαν από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στη συνεδρία της ημερομηνίας 20/3/1991 και απορρίφθηκαν.

Η απορριπτική απόφαση κοινοποιήθηκε στους ενδιαφερομένους με επιστολή ημερομηνίας 9/7/1991 την οποία παραθέτω πιο κάτω:-

"Από το σύνολο των στοιχείων ενώπιόν μας έχουμε ικανοποιηθεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πληρεί τα κριτήρια του άρθρου 11 του Νόμου για τη χορήγηση σε αυτό των επίδικων αδειών ιδιωτικού λεωφορείου και γιαυτό απορρίπτουμε τις προσφυγές."

Εκ μέρους των αιτητών προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η επίδικη απόφαση είναι άκυρη, γιατί η απόφαση της Αρχής Αδειών, που επικυρώθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ήταν ανύπαρκτη, αφού εκδόθηκε από όργανο του οποίου η σύνθεση έπασχε.

Η Αρχή Αδειών συγκροτήθηκε και λειτουργούσε με βάση τον Περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμο (Ν. 149/88) που κηρύχθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση Ρ.Ι.Κ. και Άλλοι ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159.

Προς υποστήριξη του πιο πάνω ισχυρισμού τους, οι αιτητές αναφέρθηκαν και σε μερικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που είναι σχετικές με το θέμα αυτό. Τις παραθέτω: Αδελφοί Γ.Κ. Μακρή Λτδ ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1991) 4 Α.Α.Δ. 4122, Μοντουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 932 και Σταύρος Αρέστη ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3822.

Οι πιο πάνω αρχές με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο και τις έχω υιοθετήσει και στην απόφαση μου για το ίδιο ακριβώς θέμα, Λεωφορεία Εργατών Κ. Πέτρου Λτδ ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 422.

Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου η ιεραρχική προσφυγή δεν επενεργεί ως έφεση ούτε εξομοιώνεται με έφεση. Αναφέρω ενδεικτικά τις υποθέσεις Andreas Tsouloftas & Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 992, Αντώνης Κώστα Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, (1992) 4 Α.Α.Δ. 1421.

Οι εξουσίες της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών καθορίζονται στο άρθρο 4Α των Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984 στα εδάφια (3), (4) και (5) που έχουν ως πιο κάτω:-

"(3) Η αναθεωρητική αρχή αδειών εξετάζει την ενώπιον αυτής ασκηθείσαν προσφυγήν άνευ υπαιτίου βραδύτητος, αφού ακούση τους ενδιαφερομένους ή δώση την ευκαιρίαν εις αυτούς να εκθέσουν τας απόψεις των, αποφασίζει δε επί ταύτης.

(4) Η αναθεωρητική αρχή αδειών δύναται να εκδώση μίαν των ακολούθων αποφάσεων:

(α) να επικυρώση την προσβληθείσαν απόφασιν.

(β) να ακυρώση την προσβληθείσαν απόφασιν.

(γ) να τροποποιήση την προσβληθείσαν απόφασιν.

(δ) να προβή η ιδία εις έκδοσιν νέας αποφάσεως εις αντικατάστασιν της προσβληθείσης,

(ε) να παραπέμψη την υπόθεσιν εις την αρχήν αδειών, διατάσσουσα ταύτην να προβή εις ωρισμένην ενέργειαν.

(5) Η αναθεωρητική αρχή αδειών κατά την λήψιν μιας των εν ταις παραγράφοις (δ) και (ε) του προηγουμένου εδαφίου αναφερομένων απόφασεων δύναται να λάβη υπ' όψιν και γεγονότα μεταγενέστερα της εκδόσεως της αποφάσεως της αρχής αδειών."

Όπως προκύπτει από τις πιο πάνω νομοθετικές πρόνοιες, το έργο της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δεν περιορίζεται στην αναθεώρηση των λόγων της Αρχής Αδειών που αποτελεί το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής. Εξετάζει την υπόθεση εξ υπαρχής κι έχει την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Μπορεί να διενεργήσει δική της έρευνα, ν' ακούσει η ίδια τους ενδιαφερομένους, να λάβει υπόψη της ακόμα και γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης της απόφασης της Αρχής Αδειών και να εκδώσει νέα απόφαση. Μπορεί βέβαια να περιοριστεί σε απλή τροποποίηση ή/και επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών ως έχει.

Ενόψει όλων των πιο πάνω διαζευκτικών αποφάσεων που η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δικαιούται να εκδώσει κατά τη διάρκεια της εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής, θα πρέπει να εξεταστεί στην κάθε περίπτωση, ποια συγκεκριμένη διαδικασία ακολουθήθηκε και σε ποια απόφαση κατέληξε, προτού αποφασιστεί κατά πόσο η έλλειψη νομικού ερείσματος της εκκαλουμένης απόφασης της Αρχής Αδειών που προέρχεται από την αντισυνταγματικότητα του Νόμου 149/88, επενεργεί ώστε να στερήσει και τη δική της απόφαση του νομικού της ερείσματος ή όχι.

Στην υπό εξέταση υπόθεση έχω καταλήξει μετά από μελέτη των ενώπιόν μου στοιχείων ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δε φαίνεται να επικύρωσε ή με οποιονδήποτε τρόπο να βασίστηκε στην απόφαση της Αρχής Αδειών ώστε να στερείται και αυτή νομικού ερείσματος, αλλά προέβηκε, σύμφωνα με το άρθρο 4Α (4) (δ), πιο πάνω, στην έκδοση νέας απόφασης, σε αντικατάσταση της προσβληθείσας.

Κατέληξα στο συμπέρασμα αυτό λαμβάνοντας υπόψη ότι: πουθενά στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δεν αναφέρεται η λέξη "επικυρώνεται", αντίθετα αναφέρεται ότι "από το σύνολο των στοιχείων ενώπιόν μας έχουμε ικανοποιηθεί ότι ...", πράγμα που φανερώνει ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών έκανε η ίδια τη δική της έρευνα. Ένα άλλο στοιχείο που έλαβα υπόψη μου προτού καταλήξω στο συμπέρασμά μου είναι τα λόγια του Προέδρου της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στη σελίδα 6 των Πρακτικών ημερομηνίας 20/3/1991: "Πρ.: Το θέμα του εννόμου συμφέροντος υπάρχει, θα σας ακούσουμε επί της ουσίας". Επίσης, το ότι, κλήθηκαν και ακούστηκαν όλες οι πλευρές που εμπλέκονται στην παρούσα υπόθεση.

Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν εκ μέρους των αιτητών είναι: η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς δέουσα έρευνα, κάτω από πλάνη περί τα πράγματα και ότι η απόφαση στερείται παντελώς αιτιολογίας.

Αναφορικά με τον ισχυρισμό των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη βρίσκω ότι αυτός είναι βάσιμος και για το λόγο αυτό η προσφυγή πρέπει να επιτύχει.

Σε σωρεία αποφάσεών του το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε την αναγκαιότητα αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων για να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της διοικητικής πράξης ή απόφασης.

Ενδεικτικά αναφέρω το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση Π. Κάτσουρα ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1728:-

"Οι αποφάσεις των διοικητικών αρχών πρέπει να περιέχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία. Η αιτιολογία αποτελεί την έκθεση των πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη Διοίκηση στην απόφασή της, καθώς και παράθεση κριτηρίων με βάση τα οποία η Διοίκηση άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια -(Δαγτόγλου - Διοικητικό Δίκαιο α, β' έκδοση, σελ. 219. Πανα-γοπούλου - Περί της Αιτιολογίας των Διοικητικών Πράξεων, 1976, σελ. 25, 106). Η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Η αιτιολογία δεν είναι αναγκαίο να είναι μακροσκελής. Μπορεί να είναι και λακωνική, ανάλογα με την περίπτωση. Η αιτιολογία συνδέεται άμεσα με τη νομική έκδοση και νομιμότητα της διοικητικής πράξης. Περαιτέρω είναι αναγκαία για να μπορεί με ευχέρεια να γίνεται ο δικαστικός έλεγχος. (Βλ., μεταξύ άλλων, Stavros Rallis and Greek Communal Chamber (Director, Greek Education) 5 R.S.C.C. 11, στη σελ. 18" Pancyprian Federation of Labour (PEO) and 1. Board of Cinematograph Films Censors, 2. Minister of Interior of the Republic of Cyprus (1965) 3 C.L.R. 27· Sunshore Estates Ltd. v. The Municipal Corporation of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 440· Alona Cooperative Society v. Republic (1986) 3 C.L.R. 222 Skaros v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2109· Nicolaides v. Municipality of Latsia (1987) 3 C.L.R. 1496" Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας και Άλλος ν. Σταύρου Φιλιππίδη (1989) 3 Α.Α.Δ. 292.)

Η αιτιολογία είναι σαφής εφόσον αναφέρονται συγκεκριμένα τα στοιχεία στα οποία η Διοίκηση στήριξε την ουσιαστική κρίση της, ειδικά για την κρινόμενη περίπτωση, σε τρόπο ώστε να είναι εφικτός ο δικαστικός έλεγχος. Η σαφήνεια αυτή δεν είναι συνάρτηση της λεπτομέρειας, αρκεί η αιτιολογία να είναι σαφής, έστω και περιληπτική, εφόσον τα επί μέρους στοιχεία υπάρχουν αναλυτικά στο φάκελο. Αιτιολογία που διατυπώνεται κατά γενικό και αόριστο τρόπο, ώστε να μην προκύπτει με ποία στοιχεία μορφώθηκε η κρίση ή πρόκριση της διοίκησης, είναι αόριστη, γιατί ο Δικαστής δεν έχει στη διάθεση του συγκεκριμένα στοιχεία επιδεκτικά δικανικής εκτίμησης και άσκησης του δικαστικού ελέγχου. Η αοριστία όμως καλύπτεται από τα στοιχεια του φακέλου όταν τα στοιχεία αυτά συμπληρώνουν την αοριστία, στην περίπτωση που το σφάλμα περιορίζεται στη διατύπωση της αιτιολογίας - (Οικονόμου - "Ο Δικαστικός Έλεγχος της Διακριτικής Εξουσίας", 1966, σελ. 235)."

Είμαι της γνώμης ότι τα πιο πάνω δεν αποτελούν αιτιολογία, η οποία εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να συμπληρωθεί ούτε από τα στοιχεία του φακέλου. Αντίθετα τα στοιχεία στο φάκελο οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αιτιολογία είναι ασαφής, αόριστη, γενική και δε διευκολύνει το δικαστικό έλεγχο.

Παραθέτω ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίας της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερομηνίας 20/3/1991:-

"Πρ.: Αντιλαμβάνομαι ότι το προσωπικό που έχετε είναι από διάφορα χωριά της Πάφου και τους παίρνετε από την Πάφο και τους παίρνετε στο συσκευαστήριο; Υπάρχει και το προσωπικό το οποίο θέλετε να μεταφέρετε την νύκτα όταν εργάζεται Overtime. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα λεωφοοεία που πάνε στην Πέγεια; Απ.: Ναι, όμως εκείνες που εργάζονται μέχρι τις 12 τα μεσάνυκτα είναι άλλο θέμα. Όσον αφορά να επιληθεί το πρόβλημα το οποίο παρατηρείται οι λεωφορειουχοι της Πέγειας ίσως σε κάποιο βαθμό να μπορούν να μας βοηθήσουν, έχουμε προβεί σε διαβήματα τόσο με την ΑΛΕΠΑ και μας είπαν να τις κατεβάζουν μακριά και μας είπαν ότι το πρωΐ μεταφέρουν μαθητές και ότι δεν μπορούν να μεταφέρουν η ώρα 7 το πρωΐ τους εργάτες. Το λεωφορείο των 11 θέσεων το έχουμε απόλυτη ανάγκη."

Από το πιο πάνω απόσπασμα φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου ξεκάθαρα και δεν απαντάται το καίριο και ουσιαστικό ερώτημα κατά πόσο τα λεωφορεία των αιτητών μπορούν να εξυπηρετούν τις μεταφορικές ανάγκες της εταιρείας ΑΠΑΚ (ενδιαφερόμενο μέρος).

Η προσβαλλόμενη απόφαση κάμνει αναφορά μόνο στο σχετικό άρθρο του Νόμου χωρίς τη συσχέτιση του με τα γεγονότα. Η αιτιολογία είναι ελλειπής, ασαφής και αόριστη.

Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59, στη σελίδα 186 διαβάζουμε:-

"Γ. Επανάληψις διατάξεων νόμου.

Ίνα πληρωθή η προς αιτιολογίαν απαίτησις του νόμου, δέον αύτη να μη περιορίζεται εις γενικούς χαρακτηρισμούς δυναμένους να εφαρμοσθώσιν εις πάσαν περίπτωσιν, ουδέ να επαναλαμβάνη τας διατάξεις του νόμου, αλλά δέον να εκτίθενται τα πραγματικά στοιχεία, εφ' ων εβασίσθη η κρίσις του διοικητικού οργάνου. Ισοδυναμεί προς ανύπαρκτον αιτιολογίαν η επανάληψις των γενικών όρων του νόμου, δυναμένων να τύχωσιν εφαρμογής επί οιασδήποτε περιπτώσεως: 424,1921 (54)."

Έχοντας καταλήξει στο πιο πάνω συμπέρασμα δεν θεωρώ απαραίτητο να εξετάσω τους υπόλοιπους νομικούς ισχυρισμούς που έχουν προβληθεί από τους αιτητές.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει.

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Οι καθ' ων η αίτηση να πληρώσουν £250.- έναντι των εξόδων των αιτητών.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με £250 έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία