|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 2079
20 Οκτωβρίου, 1994
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΤΡΟΥ KAI AΛΛOI,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔIA TOY ΓENIKOY EIΣAΓΓEΛEΩΣ THΣ ΔHMOKPATIAΣ KAI AΛΛHΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 308/93)
Έννομο Συμφέρον ― Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για νομιμοποίηση προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Απαιτείται προσβολή υπαρκτού συμφέροντος και άμεσος δυσμενής επηρεασμός του από την προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Έννομο συμφέρον ― Δεν νομιμοποιείται στην καταχώριση προσφυγής κατά προαγωγής ο υπάλληλος που δεν κατέχει τα προσόντα που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας για προαγωγή στη θέση.
Σχέδια Υπηρεσίας ― Όπου σχέδιο υπηρεσίας καταρτίζεται κατά ρητή εξουσιοδότηση νόμου αποκτά μορφή δευτερογενής νομοθεσίας ― Το σχέδιο υπηρεσίας προσβάλλεται μόνο στο πλαίσιο προσφυγής κατά της προαγωγής ή διορισμού στη θέση την οποία αφορά, εφόσον ο αιτητής κατέχει το απαραίτητο έννομο συμφέρον για προσβολή των ρηθέντων διοικητικών πράξεων.
Οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή τους την απόφαση των καθ'ων η αίτηση να προάγουν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού 1ης τάξης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση ατόμου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο αποτελεί η προσβολή υπαρκτού συμφέροντος και ο άμεσος δυσμενής επηρεασμός του από την προσβαλλόμενη απόφαση. Με την επίδικη απόφαση δε θίγεται οποιοδήποτε συμφέρον των αιτητών ούτε αποστερούνται οποιουδήποτε δικαιώματός τους ή ευεργετήματος το οποίο θα μπορούσαν να διεκδικήσουν. Η προσφυγή τους απολήγει σε προσβολή του σχεδίου υπηρεσίας μέσω της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου με αφορμή την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.
2. Η υπόσταση των σχεδίων υπηρεσίας κρίθηκε διεξοδικά στην Χ" Παύλου v. Αρχής Ηλεκτρισμου Κύπρου, όπου αποφασίστηκε ότι όπου το σχέδιο υπηρεσίας καταρτίζεται κατά ρητή εξουσιοδότηση του νόμου αυτό αποκτά μορφή δευτερογενούς νομοθεσίας παρά την εκτελεστική φύση της λειτουργίας για την έκδοσή του. Δεν υπάρχει καμιά απόφαση στην οποία να έχει κριθεί ότι παρέχεται η δυνατότητα αμφισβήτησης σχεδίου υπηρεσίας ή πτυχών του ανεξάρτητα από την απουσία έννομου συμφέροντος για την προσβολή της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης η οποία αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής. Αντίθετη άποψη θα ισοδυναμούσε με την αναγνώριση γενικού συμφέροντος για την προσβολή του σχεδίου υπηρεσίας που είναι απαράδεκτο.
Στην απόφαση Ηλία v. Δημοκρατίας αναγνωρίστηκε ότι στη πρέπουσα περίπτωση παρέχεται η δυνατότητα προσβολής του σχεδίου υπηρεσίας νοουμένου ότι ο αιτητής νομιμοποιείται να προσβάλει την επίδικη απόφαση.
Η προσφυγή των αιτητών απολήγει σε προσβολή του ιδίου του σχεδίου υπηρεσίας το οποίο μάλιστα τέθηκε σε ισχύ πριν την ένταξη τους στη δημόσια υπηρεσία. Το ίδιο το σχέδιο υπηρεσίας δεν αποτελεί αντικείμενο της προσφυγής ούτε θα μπορούσε να προσβληθεί αφεαυτού. Επίσης δεν προσβάλλεται οποιαδήποτε απόφαση ή παράλειψη που θίγει δυσμενώς άμεσα υφιστάμενο συμφέρον των αιτητών. Η ύπαρξη του προβλεπόμενου από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος συμφέροντος αποτελεί προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση ατόμου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Στην απουσία του συμφέροντος αυτού, όπως και στην προκείμενη περίπτωση, η προσφυγή είναι ανυπόστατη και υποκείμενη σε απόρριψη. Το αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση για την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών. Ακύρωσή της στο πλαίσιο του Άρθρου 146.4 (β) δεν θα προάγει τις διεκδικήσεις των αιτητών. Οι αιτητές δε νομιμοποιούνται να προσβάλουν την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών και για το λόγο αυτό η προσφυγή τους είναι απορριπτέα.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κυθραιώτου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1498,
ΧατζηΠαύλου v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1991) 3 Α.Α.Δ. 11,
Ηλία v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 568.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού 1ης τάξης.
Π. Αγγελλίδης, για τον Aιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ'ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ Δ.: Μετά από διευκρινίσεις αποσαφηνίστηκαν τα κάτωθι γεγονότα:
Οι αιτητές διορίστηκαν στη Δημόσια Υπηρεσία στις 2/6/1986 στη θέση Νοσοκόμου επί του Προσωπικού, 2ης τάξης η οποία σε μεταγενέστερο στάδιο μετονομάστηκε σε Νοσηλευτικό Λειτουργό, 2ης τάξης. Η θέση βρίσκεται σε συνδυασμένη κλίμακα με τη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού, 1ης τάξης. H ανέλιξη στην ανώτερη κλίμακα της ιεραρχίας διέπεται από σχέδιο υπηρεσίας το οποίο καταρτίστηκε στις 25/1/1985.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη ανήκαν στη δημόσια υπηρεσία πριν το διορισμό των αιτητών σ' αυτή. Την 1/6/92 τα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν στη θέση Νοσοκόμου επί του Προσωπικού, 2ης τάξης και επομένως απέκτησαν το δικαίωμα για άνοδο και στην επόμενη βαθμίδα της συνδυασμένης κλίμακας νοουμένου ότι πληρούσαν τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. Τα κριτήρια για ανέλιξη από την 2η στην 1η τάξη (της συνδυασμένης κλίμακας) δεν είναι συγκριτικά· συναρτούνται απόλυτα με την κατοχή των προσόντων που καθορίζει το σχέδιο υπηρεσίας. Τα ενδιαφερόμενα μέρη ήταν εγγεγραμένοι Βοηθοί Νοσοκόμοι από το 1968 και την 5/2/1993 προάχθηκαν στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού, 1ης τάξης αφού διαπιστώθηκε ότι κατείχαν (όπως είναι παραδεκτό) τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. Η προσφυγή στρέφεται εναντίον αυτής της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας.
Αποτελεί κοινό έδαφος ότι οι αιτητές δεν κατείχαν τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα για ανέλιξη στη θέση Νοσηλευτικού Λειτουργού, 1ης τάξης. Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δεν τους αποστέρησε οποιοδήποτε δικαίωμα. Εντούτοις οι αιτητές υποστηρίζουν ότι παρέχεται η δυνατότητα αναθεώρησης της απόφασης για την προαγωγή τους με έρεισμα την αντισυνταγματικότητα του σχεδίου υπηρεσίας και ιδιαίτερα της "Σημείωσης" που προβλέπει ιδιαίτερα προσόντα σε σχέση με μέλη του προσωπικού που βρίσκονταν στην υπηρεσία το 1983. Είναι η θέση των αιτητών ότι με το σχέδιο υπηρεσίας γίνεται διάκριση σε βάρος τους εφόσο δε συντρέχει, όπως εισηγήθηκαν, οποιοσδήποτε αντικειμενικός λόγος που να δικαιολογεί τη διάκριση που γίνεται υπέρ μελών του προσωπικού που ήταν στην υπηρεσία το 1983.
Προϋπόθεση για την νομιμοποίηση ατόμου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο αποτελεί η προσβολή υπαρκτού συμφέροντος και ο άμεσος δυσμενής επηρεασμός του από την προσβαλλόμενη απόφαση. Με την επίδικη απόφαση δε θίγεται οποιοδήποτε συμφέρον των αιτητών ούτε αποστερούνται οποιουδήποτε δικαιώματος τους ή ευεργετήματος το οποίο θα μπορούσαν να διεκδικήσουν. Η προσφυγή τους απολήγει σε προσβολή του σχεδίου υπηρεσίας μέσω της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου με αφορμή την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.
Στην Κυθραιώτου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1498 διαπιστώθηκε ότι ο διορισμός μελών προσωπικού στην ανώτερη βαθμίδα συνδυασμένης κλίμακας δε συνεπάγεται οποιαδήποτε στέρηση δικαιωμάτων άλλων μελών του προσωπικού που δεν τους παρέχεται δικαίωμα για προαγωγή. Η μη προαγωγή προσώπων, όπως και οι αιτητές, δεν οφείλεται στην προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών αλλά στην απουσία δικαιώματος για προαγωγή. Η υπόσταση των σχεδίων υπηρεσίας κρίθηκε διεξοδικά στην Χ" Παύλου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1991) 3 Α.Α.Δ. 11, όπου αποφασίστηκε ότι όπου το σχέδιο υπηρεσίας καταρτίζεται κατά ρητή εξουσιοδότηση του νόμου αυτό αποκτά μορφή δευτερογενούς νομοθεσίας παρά την εκτελεστική φύση της λειτουργίας για την έκδοσή του. Δεν υπάρχει καμιά απόφαση στην οποία να έχει κριθεί ότι παρέχεται η δυνατότητα αμφισβήτησης σχεδίου υπηρεσίας ή πτυχών του ανεξάρτητα από την απουσία έννομου συμφέροντος για την προσβολή της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης η οποία αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής. Αντίθετη άποψη θα ισοδυναμούσε με την αναγνώριση γενικού συμφέροντος για την προσβολή του σχεδίου υπηρεσίας που είναι απαράδεκτο.
Στην απόφαση Ηλία ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 568, αναγνωρίστηκε ότι στην πρέπουσα περίπτωση παρέχεται η δυνατότητα προσβολής του σχεδίου υπηρεσίας νοουμένου ότι ο αιτητής νομιμοποιείται να προσβάλει την επίδικη απόφαση. Στην απόφαση επεξηγείται με αναφορά στην νομολογία ότι η ύπαρξη δικαιώματος για προσφυγή αποτελεί προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση του αιτητή να ζητήσει την αναθεώρηση της απόφασης για την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση:-
"Ο εφεσείων δεν είχε τα προσόντα που προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας για προαγωγή και ως εκ τούτου δεν είχε ιδιαίτερο και άμεσο έννομο συμφέρον."
Η προσφυγή των αιτητών απολήγει σε προσβολή του ιδίου του σχεδίου υπηρεσίας το οποίο μάλιστα τέθηκε σε ισχύ πριν την ένταξή τους στη δημόσια υπηρεσία. Το ίδιο το σχέδιο υπηρεσίας δεν αποτελεί αντικείμενο της προσφυγής ούτε θα μπορούσε να προσβληθεί αφεαυτού. Επίσης δεν προσβάλλεται οποιαδήποτε απόφαση ή παράλειψη που θίγει δυσμενώς άμεσα υφιστάμενο συμφέρον των αιτητών. Η ύπαρξη του προβλεπόμενου από το Άρθρο 146.2 συμφέροντος αποτελεί προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση ατόμου να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο. Στην απουσία του συμφέροντος αυτού, όπως και στην προκείμενη περίπτωση, η προσφυγή είναι ανυπόστατη και υποκείμενη σε απόρριψη. Επαναλαμβάνουμε ότι το αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση για την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών. Ακύρωσή της στο πλαίσιο του Άρθρου 146.4(β) δεν θα προάγει τις διεκδικήσεις των αιτητών. Καταλήγω ότι οι αιτητές δε νομιμοποιούνται να προσβάλουν την προαγωγή των ενδιαφερόμενων μερών και για το λόγο αυτό η προσφυγή τους είναι απορριπτέα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.