Ελαιουργία Πεττεμερίδη Λτδ ν. Δημοκρατίας (1994) 4 ΑΑΔ 1143

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρότητας ― Ελλειψη δέουσας έρευνας ― Απόρριψη αίτησης για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνέλαιου για σκοπούς προστασίας της ντόπιας αγοράς χωρίς την προηγούμενη έρευνα για τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρότητας ― Κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας ― Καλύπτει και την έλλειψη αιτιολογίας ως λόγο ακυρότητας.

Οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή τους την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν αίτημά τους για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνέλαιου.

Ανάμεσα στους λόγους ακυρότητας που πρόβαλαν οι αιτητές ήταν και η έλλειψη δέουσας έρευνας από μέρους των καθ' ων η αίτηση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

(1) Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι η διοίκηση δεν έχει προβεί στη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει ποιες ήταν οι ανάγκες της αγοράς κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατά πόσο οι ανάγκες αυτές ικανοποιούντο από τις ήδη παραχωρηθείσες άδειες. Η απουσία τέτοιας έρευνας είναι ιδιαίτερα επιλήψιμη εφόσον όπως αναφέρεται στην επιστολή της 4.9.92 ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση ήταν γιατί τα υπάρχοντα αποθέματα ήταν αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς. Κατά συνέπεια η επίδικη απόφαση καθίσταται τρωτή και πρέπει να ακυρωθεί.

(2) Επιπρόσθετα, η έλλειψη δέουσας έρευνας πλήττει και την αιτιολογία της απόφασης. Όπως προκύπτει από τη λεπτομερή παράθεση των γεγονότων που προηγήθηκαν της λήψης της επίδικης απόφασης, ζητήθηκαν οι απόψεις διαφόρων αρμοδίων λειτουργών του Υπουργείου και του ΣΕΚΕΠ. Στο σχετικό διοικητικό φάκελο είναι καταχωρημένη και η άποψη της ντόπιας βιομηχανίας (Η.Κ.Ε.). Όμως από πουθενά δεν προκύπτει πως αξιολογήθηκαν (αν αξιολογήθηκαν καθόλου) οι διάφορες απόψες που λήφθηκαν και ποια βαρύτητα δόθηκε σ' αυτές από το αρμόδιο διοικητικό όργανο παρόλο που στην επιστολή της 4.9.92 αναφέρεται ότι η απόρριψη της αίτησης λήφθηκε μετά από μελέτη του όλου θέματος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου. Οι απόψεις όμως που εκφράστηκαν αναφορικά με το θέμα και όπως αυτές εκτίθενται στο σχετικό φάκελο φαίνεται να είναι αντιφατικές.

Στο σημ. (11) του φύλλου καταχωρήσεως γίνεται αναφορά σε "σχετικές αποφάσεις της 1.9.92" στο γραφείο του Γενικού Διευθυντή. Ποιες ήταν αυτές οι αποφάσεις και από ποιον λήφθηκαν είναι άγνωστο εφόσον δεν υπάρχει κανένα σχετικό πρακτικό καταχωρημένο στο φάκελο. Ειδικότερα δεν αποκαλύπτεται οτιδήποτε που να στηρίζει το λόγο ο οποίος δόθηκε για απόρριψη της αίτησης στην επιστολή ημερ. 4.9.92, δηλαδή η επάρκεια των αποθεμάτων για ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς σε πυρηνέλαιο.

(3) Είναι γεγονός ότι η ανεπάρκεια της αιτιολογίας δεν προβλήθηκε ως ξεχωριστός λόγος ακύρωσης της επίδικης απόφασης παρόλον που υπάρχει σύντομη αναφορά στην απάντηση των αιτητών και συγκεκριμένα ότι η αιτιολογία που δόθηκε ήταν ένα πρόσχημα, εφόσον κατά τους αιτητές ο πραγματικός λόγος απόρριψης της αίτησης ήταν η προστασία της ντόπιας βιομηχανίας. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία v. Μάριου Χρίστου (1993) 3 Α.Α.Δ. 490 ο γενικός λόγος για κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας που προβλήθηκε καλύπτει και το θέμα της αιτιολογίας.

H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ελαιουργία Πεττεμερίδη Λίμιτεδ v. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 199,

Δημοκρατία v. Χρίστου (1993) 3 Α.Α.Δ. 490.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση των αιτητών για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου.

Χρ. Κληρίδης, για τους Aιτητές.

Γ. Φράγκου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν ακύρωση της απόφασης των καθ'ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν την αίτησή τους για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου.

Οι αιτητές, παραγωγοί και εμφιαλωτές ελαιολάδου υπέβαλαν με επιστολή ημερ. 30.6.92 αίτηση για άδεια εξαγωγής ελαιοπυρήνα στην Ελλάδα για επεξεργασία του όπως επίσης και άδεια για εισαγωγή του ραφιναρισμένου πυρηνελαίου που θα προέκυπτε από την επεξεργασία.

Για καλύτερη κατανόηση της φύσης της διαφοράς αναφέρω παρενθετικά ότι η εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου δεν επιτρέπετο για σκοπούς προστασίας της ντόπιας βιομηχανίας "Ηνωμέναι Κυπριακαί Ελαιουργίαι Λτδ" (Η.Κ.Ε.) η οποία αγόραζε και επεξεργάζετο τη ντόπια ελαιοπυρήνα. Όταν η παραγωγή ελαιοπυρήνα ήταν περιορισμένη και η παραγωγή πυρηνελαίου δεν ικανοποιούσε τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς παραχωρούντο άδειες στις Η.Κ.Ε. για εισαγωγή ακατέργαστου πυρηνελαίου με σκοπό το ραφινάρισμά του. Από το 1988 το εργοστάσιο της πιο πάνω βιομηχανίας έπαυσε να λειτουργεί και μέχρι την εξασφάλιση άδειας οικοδομής για ανέγερση νέου εργοστασίου, η βιομηχανία λειτουργούσε προσωρινά εργοστάσιο στην Πάφο για ραφινάρισμα ακατέργαστου πυρηνελαίου που εισήγαγε η ίδια. (Βλ. ερ. 247-244 στο διοικητικό φάκελο αρ. 196 ii). Στις Η.Κ.Ε. παραχωρήθηκε στις 2.6.92 έγκριση για εισαγωγή 250 τόνων ακατέργαστου πυρηνελαίου η οποία μετετράπη αργότερα σε άδεια για εισαγωγή ουδέτερου πυρηνελαίου μετά από αίτηση της βιομηχανίας.

Αναφέρεται επίσης στο σημείο αυτό ότι το ραφιναρισμένο πυρηνέλαιο κατατάσσεται στη δασμολογική κλάση 15.10 και υπόκειται σε άδεια εισαγωγής με βάση το Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 2614 ημερ. 28.6.91 (Κ.Δ.Π. 185/91). Το πιο πάνω Διάταγμα δημοσιεύθηκε δυνάμει του άρθρου 3 του περί Κανονισμού Εισαγωγών Νόμου (Ν. 49/62 και Ν. 7/67) και το οποίο δίδει εξουσία στον Υπουργό Εμπορίου και Βιομηχανίας να περιορίζει και ρυθμίζει την εισαγωγή των εμπορευμάτων που αναφέρονται στο Διάταγμα όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο με βάση το δημόσιο συμφέρον για σκοπούς μεταξύ άλλων και της ενθάρρυνσης της τοπικής παραγωγής και βιομηχανίας.

Η επιστολή των αιτητών ημερ. 30.6.92 παραπέμφθηκε σε αρμόδιους λειτουργούς του Υπουργείου για απόψεις.

Με σημείωμά του ημερ. 4.8.92 (αρ. 6) στο φύλλο καταχωρήσεως (minute sheet) του πιο πάνω διοικητικού φακέλου Λειτουργός Βιομηχανίας Α΄ του οποίου ζητήθηκαν οι απόψεις ανέφερε ότι εφόσον δεν υπήρχε κατά το διάστημα εκείνο στην Κύπρο βιομηχανία επεξεργασίας του ελαιοπυρήνα, το Υπουργείο θα μπορούσε να παραχωρήσει άδεια εξαγωγής του ελαιοπυρήνα εσοδείας 1991-1992 και επανεισαγωγή του είτε ως ακατέργαστο είτε ραφιναρισμένο κάτω από ορισμένους όρους τους οποίους και απαριθμούσε. Η πιο πάνω εισήγηση υιοθετήθηκε από τη Διευθύντρια Βιομηχανίας στις 6.8.92 (σημ. (7)) η οποία όμως εισηγήθηκε όπως ζητηθούν και οι απόψεις του Συμβουλίου Εμπορίας Κυπριακών Ελαιοκομικών Προϊόντων (ΣΕΚΕΠ).

Εν τω μεταξύ είχαν μεσολαβήσει επιστολή του δικηγόρου των αιτητών (ημερ. 21.7.92) που ζητούσε επίσπευση της απάντησης του Υπουργείου, καθώς επίσης και επιστολή των αιτητών ίδιας ημερομηνίας (ερ. 243-241) το περιεχόμενο της οποίας δεν ενδιαφέρει άμεσα.

Επίσης σύμφωνα με σημείωμα λειτουργού του Υπουργείου ημερ. 23.7.92 (ερ. 247-244) στις 22.7.92 έγινε σύσκεψη στην οποία εκτός από δύο αρμόδιους λειτουργούς παρέστη και εκπρόσωπος των Η.Κ.Ε. Κατά τη σύσκεψη και αφού προηγουμένως έγινε αναφορά στις προσπάθειες που κατέβαλλε η πιο πάνω βιομηχανία για ανέγερση νέου εργοστασίου και επαναδραστηριοποίησής της στον τομέα της επεξεργασίας του ελαιοπυρήνα, ο εκπρόσωπος των Η.Κ.Ε. εξέφρασε την άποψη ότι θα μπορούσαν οι αιτητές να εξάξουν τον πυρήνα μέχρις ότου επαναλειτουργήσει η βιομηχανία τους κανονικά, αλλά νοουμένου ότι η επανεισαγωγή πυρηνελαίου θα γινόταν μέσω της βιομηχανίας του. H εισήγηση που έγινε στο πιο πάνω σημείωμα από λειτουργό του Υπουργείου ήταν ότι δεν θα ήταν σωστό να παραχωρηθεί άδεια για εισαγωγή του ραφιναρισμένου πυρηνελαίου στο ελαιουργείο Πεττεμερίδη μια και τέτοιες άδειες δεν έχουν παραχωρηθεί στην υφιστάμενη βιομηχανία και παρόλες τις αντίξοες συνθήκες της αναγκαστικής μετακίνησης και επαναλειτουργίας της.

Ακολούθησε φωτοτηλεμήνυμα (fax) των Η.Κ.Ε. ημερ. 28.7.92 (ερ. 251-247) στο οποίο μεταξύ άλλων εκφράζετο η αντίθεσή τους για παραχώρηση άδειας εισαγωγής ραφιναρισμένου πυρηνελαίου αφού προηγουμένως ανέφεραν ότι θα είναι ουσιαστικά αδύνατη η εξαγωγή γιατί η οξύτητα θα έχει ανέλθει σε αντιοικονομικά ύψη και το εισαγόμενο πυρηνέλαιο δεν θα έχει καμιά σχέση με τον εξαχθέντα πυρήνα.

Στις 19.8.92 (σημ. (8) στο φύλλο καταχωρήσεως) ζητήθηκαν οι απόψεις άλλης υπηρεσίας του Υπουργείου αναφορικά με τεχνικά προβλήματα που πιθανό να υπήρχαν "στη διατήρηση/εξαγωγή του πυρήνα". Ζητήθηκε επίσης να εξευρεθεί η αναλογία ελαιοπυρήνα/ραφιναρισμένου πυρηνελαίου. Οι εν λόγω απόψεις παρατέθηκαν στο σημ. (10) ημερ. 21.8.92. Την ίδια μέρα στάληκε στους αιτητές επιστολή από το Υπουργείο με την οποία γνωστοποιήθηκε η λήψη της αίτησής τους ημερ. 30.6.92 και πληροφορήθηκαν ότι το αίτημά τους εξετάζετο.

Στις 25.8.92 ζητήθηκαν με φωτοτηλεμήνυμα οι απόψεις του ΣΕΚΕΠ αναφορικά με το αίτημα των αιτητών.

Ο Γενικός Διευθυντής του ΣΕΚΕΠ με επιστολή που παραλήφθηκε στο Υπουργείο στις 27.8.92 δεν σύστησε την παραχώρηση άδειας εισαγωγής στους αιτητές.

Σύμφωνα με το σημ. (11) ημερ. 2.9.92 στο φύλλο καταχωρήσεως του διοικητικού φακέλου στις 2.9.92 υποβλήθηκε για έγκριση στο Γενικό Διευθυντή προσχέδιο επιστολής που θα αποστέλλετο στους αιτητές αναφορικά με την αίτησή τους: "Παρ. για έγκριση των προσχεδίων στα πιο πάνω ερυθρά ως οι σχετικές αποφάσεις της 1.9.92 στο γραφείο σας παρόντων των κ. ....., κας. ..... και άλλων υπηρεσιακών παραγόντων".

Στις 4.9.92 στάληκε στους αιτητές η ακόλουθη επιστολή το περιεχόμενο της οποίας αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής:

"Kύριοι,

Άδεια εξαγωγής ελαιοπυρήνα και επανεισαγωγής ραφιναρισμένου πυρηνελαίου

Έχω οδηγίες να αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και σε συνέχεια ταυτάριθμης επιστολής μας με ημερομηνία 21 Αυγούστου, 1992 σας πληροφορώ ότι κατόπιν μελέτης του όλου θέματος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου μας έχουν αποφασισθεί τα πιο κάτω:

1. Το Υπουργείο δεν φέρει ένσταση στο αίτημά σας για εξαγωγή οποιασδήποτε ποσότητας ελαιοπυρήνα νοουμένου ότι θα εξασφαλίσετε τη σχετική άδεια εξαγωγής. Συμπληρωματικά αναφέρεται ότι σε περίπτωση που ο πυρήνας θα εξαχθεί για σκοπούς περαιτέρω επεξεργασίας του για εδώδιμη χρήση, πιθανό να σας ζητηθούν σχετικά πιστοποιητικά καταλληλότητας από τους πελάτες σας.

2. Όσον αφορά το αίτημά σας για εισαγωγή ραφιναρισμένου πυρηνελαίου δεν μπορεί να ικανοποιηθεί επί του παρόντος γιατί τα υπάρχοντα αποθέματα είναι αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς.

Παρόλα αυτά και εφόσον υπάρξει ανάγκη για εισαγωγή πυρηνελαίου στο μέλλον το Υπουργείο θα εξετάσει το ενδεχόμενο παραχώρησης ποσότητας του εν λόγω προϊόντος σε ενδιαφερόμενους εισαγωγείς."

Οι αιτητές πρόβαλαν διάφορους λόγους για ακύρωση στο αιτητικό της προσφυγής αλλά στις γραπτές αγορεύσεις περιορίστηκαν στους εξής δύο:

(α) Η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί επειδή είναι αντίθετη με το άρθρο 28(1) του Πρωτοκόλλου Εφαρμογής του Δευτέρου Σταδίου Εφαρμογής της Συμφωνίας Συνδέσεως Μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (τώρα Ευρωπαϊκής Ένωσης) που επικυρώθηκε με το Νόμο 321/87 και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 31.12.87. Το εν λόγω άρθρο προνοεί μεταξύ άλλων ότι κάθε κρατική ενίσχυση που νοθεύει ή υπάρχει κίνδυνος να νοθεύσει τον ανταγωνισμό με το να ευνοεί ορισμένες επιχειρήσεις ή ορισμένες παραγωγές είναι ασυμβίβαστη με την καλή λειτουργία της Συμφωνίας Σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφόσον μπορεί να βλάψει το εμπόριο μεταξύ της Ενωσης και της Κύπρου.

Είναι ισχυρισμός των αιτητών ότι ο σκοπός απαγόρευσης εισαγωγής πυρηνελαίου είναι η προστασία άλλης συγκεκριμένης εταιρείας (Η.Κ.Ε.) και το γεγονός αυτό παραβιάζει το πιο πάνω άθρρο εφόσον επηρεάζει αρνητικά το εμπόριο μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

(β) Δεν έγινε η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης για άδεια εισαγωγής τα υπάρχοντα αποθέματα πυρηνελαίου ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της αγοράς. Το τι προκύπτει υποστήριξε ο δικηγόρος των αιτητών, είναι μια προσπάθεια προστασίας των εισαγωγών μιας εταιρείας απλώς και μόνο με την προοπτική ότι θα επαναλειτουργούσε το εργοστάσιό της το 1994.

Η δικηγόρος της Δημοκρατίας απέκρουσε τους πιο πάνω ισχυρισμούς. Αναφορικά με τον ισχυρισμό για έλλειψη δέουσας έρευνας είπε ότι η διαπίστωση ότι τα υπάρχοντα κατά τον ουσιώδη χρόνο αποθέματα ήταν επαρκή για τις ανάγκες της επιτόπιας αγοράς ήταν απόλυτα δικαιολογημένη γιατί οι καθ'ων η αίτηση γνώριζαν ότι είχε δοθεί άδεια για την εισαγωγή 250 τόνων ουδέτερου - ακατέργαστου πυρηνελαίου και η ποσότητα αυτή εκάλυπτε τις ανάγκες του τόπου για το χρόνο για τον οποίο και οι αιτητές υπόβαλαν την αίτησή τους. Η κα. Φράγκου κατά το στάδιο των διευκρινήσεων καταχώρησε αντίγραφο κάρτας στην οποία αναφέρεται σε σχέση με άδειες που δόθηκαν, πότε έγιναν εισαγωγές με βάση τις άδειες (τεκμήριο Ζ).

Το πιο πάνω τεκμήριο εκτός του ότι κατατέθηκε εκ των υστέρων από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας χωρίς να υπάρχει ένδειξη ότι ήταν ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού οργάνου κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν αποκαλύπτει κατά τη γνώμη μου τη διενέργεια της δέουσας υπό τις περιστάσεις έρευνας. Απλή παράθεση ποσοτήτων πυρηνελαίου και οι ημερομηνίες κατά τις οποίες εισήχθηκαν δεν ικανοποιούν την υποχρέωση που επιβάλλετο στη διοίκηση για διενέργεια ολοκληρωμένης έρευνας.

Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου προκύπτει ότι η διοίκηση δεν έχει προβεί στη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει ποιες ήταν οι ανάγκες της αγοράς κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατά πόσο οι ανάγκες αυτές ικανοποιούντο από τις ήδη παραχωρηθείσες άδειες. Η απουσία τέτοιας έρευνας είναι κατά την άποψή μου ιδιαίτερα επιλήψιμη εφόσον όπως αναφέρεται στην επιστολή της 4.9.92 ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση ήταν γιατί τα υπάρχοντα αποθέματα ήταν αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες της ντόπιας αγοράς. Κατά συνέπεια η επίδικη απόφαση καθίσταται τρωτή και πρέπει να ακυρωθεί.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πρόσφατη απόφασή της στην υπόθεση Ελαιουργία Πεττεμερίδη Λίμιτεδ ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 199 και που αφορούσε προγενέστερη αίτηση των αιτητών για άδεια εισαγωγής πυρηνελαίου και ελαιολάδου, είπε ότι το τεκμήριο υπέρ της ορθότητας της πραγματικής διαπίστωσης από τη Διοίκηση κάμπτεται όταν ο αιτητής κατορθώσει να δημιουργήσει αμφιβολίες στο Δικαστήριο για την ορθότητα της διαπίστωσης του πραγματικού από τη Διοίκηση και παρέπεμψε σχετικά στο σύγγραμμα του Μ. Στασινόπουλου "Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων", 1951 σελ. 305. Στις σελ. 211 και 212 της απόφασης ο Δικαστής Στυλιανίδης είπε τα ακόλουθα:

"Το Δικαστήριο δεν είναι ικανοποιημένο ότι ο Υπουργός έκαμε τη δέουσα έρευνα. Έχει ισχυρές αμφιβολίες για την ορθότητα της διαπίστωσης των πραγματικών γεγονότων από τη Διοίκηση, αναφορικά με την ανάγκη έκδοσης άδειας εισαγωγής των εμπορευμάτων που ζήτησαν οι αιτητές.

Ο Νόμος ήδη απονέμει στον Υπουργό διακριτική εξουσία να εκδώσει ή να αρνηθεί την έκδοση άδειας εισαγωγής. Η διακριτική ευχέρεια, όμως, πρέπει να ασκείται με νόμιμο τρόπο, εύλογα και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλα τα ουσιώδη στοιχεία, στα οποία να αποδίδεται η ανάλογη βαρύτητα, και να μη βασίζεται σε πλάνη περί το νόμο ή τα πράγματα - [βλ. Impalex Agencies Ltd. v. Republic (Minister of Commerce and Industry) (1970) 3 C.L.R. 361· Vassos Eliades Ltd v. Republic (1979) 3 C.L.R. 259· Thomas Savvides v. The Republic of Cyprus (1988) 3 C.L.R. 1359· O. Ghalanos & Son Ltd. v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 2004].

Από τα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι φανερό ότι ο Υπουργός δεν έλαβε υπόψη του γεγονότα και στοιχεία τα οποία έπρεπε να λάβει και έλαβε υπόψη του εξωγενή στοιχεία. Δεν έγινε η δέουσα έρευνα και η προσβαλλόμενη πράξη είναι τρωτή για πλάνη περί τα πράγματα. Είναι, επίσης, προϊόν υπέρβασης και κατάχρησης εξουσίας."

Επιπρόσθετα, η έλλειψη δέουσας έρευνας πλήττει κατά την άποψή μου και την αιτιολογία της απόφασης. Όπως προκύπτει από τη λεπτομερή παράθεση των γεγονότων που προηγήθηκαν της λήψης της επίδικης απόφασης, ζητήθηκαν οι απόψεις διαφόρων αρμοδίων λειτουργών του Υπουργείου και του ΣΕΚΕΠ. Στο σχετικό διοικητικό φάκελο είναι καταχωρημένη και η άποψη της ντόπιας βιομηχανίας (Η.Κ.Ε.). Όμως από πουθενά δεν προκύπτει πως αξιολογήθηκαν (αν αξιολογήθηκαν καθόλου) οι διάφορες απόψεις που λήφθηκαν και ποια βαρύτητα δόθηκε σ' αυτές από το αρμόδιο διοικητικό όργανο παρόλο που στην επιστολή της 4.9.92 αναφέρεται ότι η απόρριψη της αίτησης λήφθηκε μετά από μελέτη του όλου θέματος από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου. Οι απόψεις όμως που εκφράστηκαν αναφορικά με το θέμα και όπως αυτές εκτίθενται στο σχετικό φάκελο φαίνεται να είναι αντιφατικές.

Είναι γεγονός ότι η ανεπάρκεια της αιτιολογίας δεν προβλήθηκε ως ξεχωριστός λόγος ακύρωσης της επίδικης απόφασης παρόλον που υπάρχει σύντομη αναφορά στην απάντηση των αιτητών και συγκεκριμένα ότι η αιτιολογία που δόθηκε ήταν ένα πρόσχημα, εφόσον κατά τους αιτητές ο πραγματικός λόγος απόρριψης της αίτησης ήταν η προστασία της ντόπιας βιομηχανίας. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Μάριου Χρίστου (1993) 3 Α.Α.Δ. 490, ο γενικός λόγος για κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας που προβλήθηκε καλύπτει και το θέμα της αιτιολογίας.

Κατά συνέπεια και λόγω της απουσίας οποιουδήποτε πρακτικού που να αποκαλύπτει τι έλαβε χώρα κατά τη συνάντηση της 1.9.92 κατά την οποία φαίνεται να λήφθηκε η επίδικη απόφαση, δεν μπορώ να εξετάσω τον πρώτο λόγο για ακύρωση που πρόβαλαν οι αιτητές δηλαδή κατά πόσο υπάρχει παράβαση του άρθρου 28(1) του Πρωτοκόλλου επειδή το κίνητρο για απόρριψη της αίτησης των αιτητών ήταν η προστασία των συμφερόντων των Η.Κ.Ε.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς όμως διάταγμα για έξοδα.

H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία