|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 954
27 Απριλίου, 1994
[ΠIKHΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΣΤΕΛΛΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
EΠITPOΠHΣ EKΠAIΔEYTIKHΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 588/92)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Βαθμολογία ― Αμφισβήτηση βαθμολογίας στα πλαίσια προσφυγής κατά την προαγωγών παρά την μη υποβολή ένστασης στην προβλεπόμενη προθεσμία ― Ακόμα και με την ανύψωση της βαθμολογίας του αιτητής κατατασσόταν πιο κάτω από τα ενδιαφερόμενα μέρη ― Ανυπόστατος ο ισχυρισμός.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Διακριτική ευχέρεια απόδοσης μονάδων για προσόντα σχετικά με τη εκπαίδευση από την Συμβουλευτική Επιτροπή βάσει του Άρθρου 35Β(4)(β) του Περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 10/69) ― Η διαπίστωση της συνάφειας του προσόντος προς την εκπαίδευση ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου διοικητικού οργάνου .
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Διευθυντή Σχολείου Δημοτικής Εκπαίδευσης αντί του ιδίου.
Κυριότερο παράπονο του αιτητή ήταν ότι η βαθμολογία του θα έπρεπε να ήταν 194 και όχι 193.67 μονάδες. Περαιτέρω ισχυρίστηκε ότι παράνομα δόθηκε μία επιπλέον μονάδα στο ενδιαφερόμενο μέρος Ιωάννη Κυριακίδη επειδή ήταν κάτοχος πτυχίου της Νομικής, βάσει των εξουσιών που παρέχονται στην Συμβουλευτική Επιτροπή από το Άρθρο 35Β (4)(β) του Περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 10/69).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1) Ο αιτητής αξίωσε την ανύψωση της βαθμολογίας του παρά την παράλειψή του να εγείρει ένσταση στη βαθμολογία η οποία του είχε απονεμηθεί στον τελικό κατάλογο σύμφωνα και μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζονται στο Άρθρο 35Β(7) του Νόμου. Σε δυο προηγούμενες περιπτώσεις, ο Πογιατζής, Δ., απεφάσισε ότι απουσία εκ μέρους υποψηφίου αμφισβήτησης της βαθμολογίας που καθορίζεται στον τελικό κατάλογο, του αποστερεί το δικαίωμα να αμφισβητήσει τη βαθμολογία του. Παρόλο που φαίνεται σωστή η άποψη η οποία υιοθετείται στις αποφάσεις αυτές δεν είναι απαραίτητο να δοθεί τελική απάντηση στο ερώτημα σ' αυτή την υπόθεση δεδομένου ότι αύξηση της βαθμολογίας, όπως θα μπορούσε να είχε αυξηθεί αν ο αιτητής είχε εγείρει ένσταση σ' αυτή, σε 194 μονάδες, θα άφηνε αμετάβλητες τις διεκδικήσεις του αιτητή για διορισμό έναντι των ενδιαφερομένων μερών. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν καλύτερη βαθμολογία συγκρινόμενα με τον αιτητή έστω κι αν αυτός πιστωνόταν με 194 αντί 193.67 μονάδες στον τελικό κατάλογο και με 198 αντί 197.67 μονάδες στην τελική κατάταξη από την Ε.Ε.Υ.
2) Η διαπίστωση της συνάφειας συγκεκριμένου προσόντος προς την εκπαίδευση ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. Η αποτίμηση του παρόντος της νομικής ως συναφούς προς την εκπαίδευση, δεν ήταν εξ αντικειμένου αδύνατη. Όμως και χωρίς τη μονάδα εκείνη το ενδιαφερόμενο μέρος Κυριακίδης και πάλιν θα υπερτερούσε του αιτητή στην τελική βαθμολογία, αφού θα συγκέντρωνε 199 μονάδες έναντι 197.67 έστω 198.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χατζηχαμπής v. Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 1947,
Μεταξάς v. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 4055.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία ο αιτητής προσβάλλει το διορισμό 19 από τους 26 διορισθέντες στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Φ. Αποστολίδης, για τον Aιτητή.
Ρ. Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Kαθ'ων η αίτηση.
Ε. Ευσταθίου, για το Eνδιαφερόμενο Mέρος 6, Ι. Κυριακίδη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ήταν μεταξύ των 86 βοηθών διευθυντών που περιλήφθηκαν στον κατάλογο που ετοιμάστηκε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή βάσει του Άρθρου 35Β(4) του περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 65/87), για την πλήρωση 26 θέσεων Διευθυντή Σχολείου Δημοτικής Εκπαίδευσης. Ο αιτητής δεν επελέγη.
Με την προσφυγή του προσβάλλει το διορισμό 19 από τους διορισθέντες. Η προσφυγή στρέφεται εναντίον και 20ου ενδιαφερόμενου μέρους, του Θεοδόση Ασπρή, ο οποίος ήταν μεν μεταξύ των επιλεγέντων αλλά δεν αποδέχθηκε τη θέση, οπόταν στη θέση του διορίστηκε ο Αδάμος Αβρααμίδης του οποίου επίσης προσβάλλεται ο διορισμός. Ο Θεοδόσης Ασπρή δε θεωρείται ενδιαφερόμενο μέρος και η προσφυγή εναντίον του απορρίπτεται ως στερούμενη αντικειμένου.
Βάσει της βαθμολογίας του ο αιτητής κατατάχθηκε 82ος στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων. Η βαθμολογία του, όπως και εκείνη των ανθυποψηφίων του, κρίθηκε με αναφορά στα υπηρεσιακά τους στοιχεία που προβλέπονται και καθορίζονται από το Άρθρο 35Β(4) του περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 65/87).
Με απόφαση της Ε.Ε.Υ. της 11/5/92 οι υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής, κλήθηκαν σε ομαδική εξέταση η οποία διενεργήθηκε σε τέσσερις διαδοχικές ημερομηνίες. Το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι μεταξύ των μετρήσιμων κριτηρίων, όπως και οι υπηρεσιακές επιδόσεις και γενικά ο φάκελος των υποψηφίων. Με αναφορά σ' αυτούς τους δυο παράγοντες (συνέντευξη και στοιχεία των φακέλων) παρέχεται εξουσία στην Ε.Ε.Υ. να αυξήσει τη βαθμολογία υποψηφίου μέχρι 5 μονάδες. Ασκώντας αυτή την εξουσία η Ε.E.Y. αύξησε τη βαθμολογία του αιτητή κατά 4 μονάδες, ανυψώνοντάς την από 193.67 (βαθμολογία στον τελικό κατάλογο) σε 197.67. Η αύξηση αυτή δε μετέβαλε τη θέση του αιτητή στον κατάλογο των υποψηφίων. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν μεγαλύτερη βαθμολογία από τον αιτητή και επομένως η επιλογή τους φαίνεται να ήταν τόσο φυσιολογική όσο και δίκαιη.
Το παράπονο του αιτητή είναι η βαθμολογία του στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων ήταν εσφαλμένη. Ισχυρίζεται ότι οι μονάδες του έπρεπε να ήταν 194 και όχι 193.67. Έρεισμα για τον ισχυρισμό αυτό αντλείται από την απόφαση των εκπαιδευτικών Αρχών που κοινοποιήθηκε στον αιτητή την 7/5/92 (μετά την ανάρτηση του καταλόγου) να τροποποιήσουν τη βαθμολογία του για το έτος 1984-1985 από 36 σε 37 μονάδες. Το αίτημα για τροποποίηση είχε υποβληθεί με επιστολή της 12/3/92. Αύξηση της βαθμολογίας του κατά μια μονάδα θα συνεπαγόταν αύξηση της γενικής του βαθμολογίας σε 194 μονάδες.
Ο αιτητής αξίωσε την ανύψωση της βαθμολογίας του παρά την παράλειψή του να εγείρει ένσταση στη βαθμολογία η οποία του είχε απονεμηθεί στον τελικό κατάλογο σύμφωνα και μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζονται στο Άρθρο 35Β(7) του Νόμου. Σε δύο προηγούμενες περιπτώσεις, ο Πογιατζής, Δ., απεφάσισε ότι απουσία εκ μέρους υποψηφίου αμφισβήτησης της βαθμολογίας που καθορίζεται στον τελικό κατάλογο, του αποστερεί το δικαίωμα να αμφισβητήσει τη βαθμολογία του: Βλ. μεταξύ άλλων, Χατζηχαμπής v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1947 και Μεταξάς v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4055. Παρόλο που φαίνεται σωστή η άποψη η οποία υιοθετείται στις πιο πάνω αποφάσεις, δεν είναι απαραίτητο να δοθεί τελική απάντηση στο ερώτημα σ' αυτή την υπόθεση δεδομένου ότι αύξηση της βαθμολογίας, όπως θα μπορούσε να είχε αυξηθεί αν ο αιτητής είχε εγείρει ένσταση σ' αυτή, σε 194 μονάδες, θα άφηνε αμετάβλητες τις διεκδικήσεις του αιτητή για διορισμό έναντι των ενδιαφερόμενων μερών. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν καλύτερη βαθμολογία συγκρινόμενα με τον αιτητή, έστω κι αν αυτός πιστωνόταν με 194 αντί 193. 67 μονάδες στην τελική κατάταξη από την Ε.Ε.Υ..
Το δεύτερο παράπονο του αιτητή αφορά μόνο ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη, τον Ιωάννη Κυριακίδη. Το παράπονό του εστιάζεται στην αύξηση της βαθμολογίας του ενδιαφερόμενου μέρους κατά μια μονάδα από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, βάσει του Άρθρου 35Β(4)(β) του νόμου, επειδή ήταν κάτοχος πτυχίου της Νομικής. Οι σχετικές διατάξεις του νόμου παρέχουν τη δυνατότητα αύξησης της βαθμολογίας υποψηφίου μέχρι πέντε μονάδες αν είναι κάτοχος πρόσθετου προσόντος συναφούς με την εκπαίδευση ή την ειδικότητά του ή τα καθήκοντα της θέσης. Η διαπίστωση της συνάφειας συγκεκριμένου προσόντος προς την εκπαίδευση ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. Η αποτίμηση του προσόντος της νομικής ως συναφούς προς την εκπαίδευση, δεν ήταν εξ αντικειμένου αδύνατη. Όμως και χωρίς τη μονάδα εκείνη το ενδιαφερόμενο μέρος Κυριακίδης και πάλιν θα υπερτερούσε του αιτητή στην τελική βαθμολογία, αφού θα συγκέντρωνε 199 μονάδες έναντι 197.67 ή έστω 198.
Για τους πιο πάνω λόγους κρίνω την προσφυγή ανυπόστατη και την απορρίπτω.
Οι αποφάσεις για το διορισμό των ενδιαφερόμενων μερών επικυρώνονται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα