|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 844
20 Απριλίου, 1994
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
EΠITPOΠHΣ EKΠAIΔEYTIKHΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 574/93)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Ισχυρισμοί διαδίκων ― Δεν μπορεί ο διάδικος να ισχυρίζεται ταυτόχρονα δύο αντίθετους ισχυρισμούς δηλαδή να αποδοκιμάζει και επιδοκιμάζει ταυτόχρονα.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Διορισμοί ― Σχέδια Υπηρεσίας ― Ερμηνεία και εφαρμογή τους ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Βαθμολογία ― Λαμβάνεται υπόψη η γενική αξιολόγηση και όχι οι επί μέρους βαθμολογίες.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής ― Θέση διευθυντική― Αρχαιότητα ― Περιορισμένης σημασίας σε περιπτώσεις πλήρωσης τέτοιων θέσεων.
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Διορισμοί/Προαγωγές σε διευθυντικές θέσεις ― Προφορικές συνεντεύξεις ― Δύναται να δοθεί αυξημένη βαρύτητα στην απόδοση σε αυτές.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Επιθεωρητή Α' (Μέση Εκπαίδευση) για τα Αγγλικά αντί του ιδίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1) Ούτε ο αιτητής κατέχει, όπως φαίνεται, προσόντα στην ειδικότητα των Αγγλικών και θα μπορούσε να λεχθεί ότι, σύμφωνα με το σκεπτικό του ισχυρισμού του, ούτε αυτός ικανοποιούσε το απαιτούμενο της παραγράφου 1 του σχεδίου υπηρεσίας. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Σαββίδης v. Δημοκρατίας δεν είναι επιτρεπτό για ένα διάδικο να ισχυρίζεται ταυτόχρονα δύο διαφορετικά πράγματα, δηλαδή να επιδοκιμάζει και να αποδοκιμάζει. Δεν μπορεί ο αιτητής, ο οποίος δεν έχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο στην ειδικότητα της Αγγλικής, αλλά θεωρήθηκε υποψήφιος για προαγωγή στην επίδικη θέση, να ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν μπορούσε να θεωρηθεί υποψήφιος επειδή δεν είχε πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο στην ειδικότητα αυτής. Εξάλλου και οι δύο κρίθηκαν στο παρελθόν ότι κατείχαν τα προσόντα για διορισμό στη θέση καθηγητή στην ειδικότητα των Αγγλικών (Κλιμ. Α8-Α10) και διορίστηκαν και υπηρέτησαν στη θέση αυτή. Επομένως το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού του αιτητή, που αφορά την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος των προσόντων της παραγράφου 1 του σχεδίου υπηρεσίας, απορρίπτεται.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος του ισχυρισμού του αιτητή, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε ούτε τα προσόντα της παραγράφου 2 του σχεδίου υπηρεσίας, θεωρείται ότι κι' αυτός πρέπει ν' απορριφθεί.
2) Η ερμηνεία και εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας, ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η ερμηνεία που δόθηκε ήταν λογικά εφικτή.
3) Ο Κανονισμός 29 των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Επιθεώρησις και Αξιολόγησις) Κανονισμών του 1976 (Κ.Δ.Π. 223/76) (Οι Κανονισμοί), προνοεί ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία εκπαιδευτικού λειτουργού, χαρακτηρίζεται ως εξαίρετη αν η βαθμολογία του είναι 36 και χαρακτηρίζεται ως εξαίρετη αν η βαθμολογία του είναι 36 και άνω. Αν και ο αιτητής υπερέχει ελαφρά του ενδιαφερόμενου μέρους στις επί μέρους βαθμολογίες, εκείνο που λαμβάνεται υπόψη, σύμφωνα με τη νομολογία, είναι η γενική αξιολόγηση.
Η ελαφρή υπεροχή του αιτητή στις αξιολογήσεις δεν μπορεί να του δώσει το προβάδισμα, λαμβανομένης υπόψη της καλύτερης απόδοσης του ενδιαφερόμενου μέρους κατά τις προφορικές συνεντεύξεις.
4) Είναι επίσης, αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα, αφού κατείχε ψηλότερη θέση στην ιεραρχία (Διευθυντής), από το ενδιαφερόμενο μέρος (Βοηθός Διευθυντής). Η υπεροχή του όμως αυτή, δεν συνιστά έκδηλη υπεροχή, λαμβανομένων υπόψη των υπόλοιπων στοιχείων κρίσεως, συμπεριλαμβανομένης της απόδοσης των υποψηφίων κατά τις προσωπικές συνεντεύξεις, και της νομολογίας σύμφωνα με την οποία η αρχαιότητα αποτελεί στοιχείο περιορισμένης σημασίας σε περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πλήρωση διευθυντικών θέσεων, όπως είναι η παρούσα.
5) Όσο για τη βαρύτητα μπορεί να δοθεί στις προφορικές συνεντεύξεις, σύμφωνα με τη νομολογία στις περιπτώσεις πλήρωσης διευθυντικών θέσεων (όπως η παρούσα), όπου η προσωπικότητα και η διοικητική, οργανωτική και διευθυντική ικανότητα, όπως και η υπευθυνότητα και πρωτοβουλία των υποψηφίων, αποτελούν βασικά στοιχεία για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης, μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα σ' αυτές.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σαββίδης v. Δημοκρατίας (1993) 3 A.A.Δ. 249,
Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 1318,
Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R.1217,
Δημοκρατία v. Πανταζή (1991) 3 A.A.Δ. 47,
Λαμπής v. Δημοκρατίας (1991) 3 A.A.Δ. 708,
Ιωάννου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1993) 3 A.A.Δ. 390.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε στη θέση Επιθεωρητή Α΄ (Μέση Εκπαίδευση) για τα Αγγλικά, από τις 28/4/93, το ενδιαφερόμενο μέρος αντί του αιτητή.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τον Aιτητή.
Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ'ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Eνδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ. Ο αιτητής προσβάλλει, με την προσφυγή αυτή, την απόφαση των καθ'ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 18/6/93, με την οποία προάχθηκε στη θέση Επιθεωρητή Α' (Μέση Εκπαίδευση) για τα Αγγλικά, από τις 28/4/93, το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέας Κοιλανιώτης, αντί αυτού.
Με επιστολή του Γενικού Διευθυντή ημερομηνίας 30/12/92, ζητήθηκε η πλήρωση μιας θέσης Επιθεωρητή Αγγλικών (η θέση), η οποία είναι Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής.
Η θέση δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και οι αιτήσεις στάληκαν στη Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία με την έκθεσή της ημερομηνίας 5/4/93, σύστησε για επιλογή 3 υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένου του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους.
Αναρτήθηκε ο κατάλογος και υποβλήθηκαν ενστάσεις. Μια από τις ενστάσεις ήταν του αιτητή. Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.), κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 26/4/93, εξέτασε την ένσταση του αιτητή, αναφορικά με την ημερομηνία προαγωγής του στη θέση Βοηθού Διευθυντή Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης και την αποδέχτηκε, διορθώνοντας την ημερομηνία. Ακολούθως η Ε.Ε.Υ., αφού διαπίστωσε ότι όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν τα απαιτούμενα από τα σχέδια υπηρεσίας προσόντα, κατήρτισε τον τελικό κατάλογο των υποψηφίων, τους οποίους αποφάσισε να καλέσει σε προφορική συνέντευξη, θέτοντας ταυτόχρονα και τα κριτήρια αξιολόγησης των υποψηφίων σ' αυτήν. Τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος κλήθηκαν για προφορική συνέντευξη.
Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 27/4/93, η Ε.Ε.Υ. δέχτηκε τους τρεις συστηθέντες υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη. Μετά το πέρας των συνεντεύξεων ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης (ο Διευθυντής), εξέφρασε τις κρίσεις του για την απόδοση των υποψηφίων, χαρακτηρίζοντας τον αιτητή ως πολύ καλό και το ενδιαφερόμενο μέρος ως εξαίρετο. Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή, η Ε.Ε.Υ. προέβηκε στη δική της αξιολόγηση των υποψηφίων, χαρακτηρίζοντας τον αιτητή ως Πολύ Καλό πλην, και το ενδιαφερόμενο μέρος ως Εξαίρετο. Ακολούθως, η Ε.Ε.Υ. έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της για τους υποψηφίους και αφού έκανε ειδική αναφορά στις υπηρεσιακές εκθέσεις, τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, κατέληξε ως εξής:
"Η Επιτροπή ύστερα από συνεκτίμηση της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας των υποψηφίων και αφού έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στα κριτήρια αυτά βρίσκει ότι ο κος Ανδρέας Κοιλανιώτης παρουσιάζεται επικρατέστερος. Ο κος Κοιλανιώτης με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις, την απόδοση στην προσωπική συνέντευξη και το περεχόμενο των φακέλων παρουσιάζεται ότι υπερέχει από τους άλλους υποψηφίους σε αξία.
Ως προς τα προσόντα και οι τρεις υποψήφιοι παρουσιάζονται ισοδύναμοι. Ως προς την αρχαιότητα ο κος Αργυρού και ο κος Σταύρου υπερέχουν από τον κο Κοιλανιώτη, αλλά το γεγονός αυτό, δεν μπορεί κατά την κρίση της Επιτροπής να εξουδετερώσει την υπεροχή του κου Κοιλανιώτη σε αξία.
Με βάση τα πιο πάνω η Επιτροπή αποφασίζει να προσφέρει προαγωγή στη θέση Επιθεωρητή Α' (Μέση Εκπαίδευση) για τα Αγγλικά, στον κο Ανδρέα Κοιλανιώτη, από τις 28 Απριλίου 1993.".
Η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 18/6/93 και ο αιτητής την πρόσβαλε με την παρούσα προσφυγή.
Ο πρώτος λόγος ακυρότητας που προβάλλει ο αιτητής είναι ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν μπορούσε να θεωρηθεί υποψήφιος, γιατί δεν κατείχε τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, αφού όλα τα προσόντα του είναι στη Φιλοσοφία και δεν έχουν σχέση με την ειδικότητα της θέσης (Αγγλικά).
Το σχέδιο υπηρεσίας προνοεί σχετικά τα εξής:
"Απαιτούμενα Προσόντα:
1. Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στο θέμα της ειδικότητάς του, που να δίνει σ' αυτόν δικαίωμα κατάταξης στη θέση καθηγητή/εκπαιδευτή στις κλίμακες Α8-Α10.
2. Μεταπτυχιακή εκπαίδευση στα παιδαγωγικά ή σε θέμα συναφές με τα καθήκοντα της θέσης διάρκειας ενός τουλάχιστο ακαδημαϊκού έτους.".
Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι κάτοχος τίτλου:
(α) Β.Α. του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βυρητού, στη Φιλοσοφία.
(β) Μ.Α. του ιδίου Πανεπιστημίου και πάλι στη Φιλοσοφία.
(γ) Ph.D. του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου στη Φιλοσοφία Κλασσικές Σπουδές, με διατριβή επί του θέματος "Agriculture of Philo of Alexandria.".
Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ικανοποιούσε την παράγραφο 1 του σχεδίου υπηρεσίας, γιατί δεν μπορούσε να διορισθεί στη θέση Καθηγητή Αγγλικών (Κλίμ. Α8-Α10), γιατί τα προσόντα του ήταν στη Φιλοσοφία και δεν έχουν καμιά σχέση με την ειδικότητα των Αγγλικών. Επίσης, το ενδιαφερόμενο μέρος δεν πληρούσε ούτε τις απαιτήσεις της παραγράφου 2, γιατί τα μεταπτυχιακά προσόντα του ήταν και πάλι σχετικά με τη Φιλοσοφία και δεν είχαν καμιά σχέση με τη διδασκαλία της Αγγλικής, τα Παιδαγωγικά ή τα καθήκοντα της θέσης του Επιθεωρητή Αγγλικών.
Ο αιτητής είναι κάτοχος των ακόλουθων προσόντων, όπως περιγράφονται στα πρακτικά της Ε.Ε.Υ. και τους φακέλους του:
(α) Β.Α. του State University of New York, College of Oswego, in Education.
(β) Μ.Α. in Education. Secondary Social Studies, του ιδίου Πανεπιστημίου.
(γ) Ph.D. του Πανεπιστημίου του Οχάιο, με θέμα διατριβής "Nikos Kazantzakis and Education".
Ούτε ο αιτητής κατέχει, όπως φαίνεται, προσόντα στην ειδικότητα των Αγγλικών και θα μπορούσε να λεχθεί ότι, σύμφωνα με το σκεπτικό του ισχυρισμού του, ούτε αυτός ικανοποιούσε το απαιτούμενο της παραγράφου 1 του σχεδίου υπηρεσίας. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Σαββίδης ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 249 δεν είναι επιτρεπτό για ένα διάδικο να ισχυρίζεται ταυτόχρονα δύο διαφορετικά πράγματα, δηλαδή να επιδοκιμάζει και να αποδοκιμάζει. Δεν μπορεί ο αιτητής, ο οποίος δεν έχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο στην ειδικότητα της Αγγλικής, αλλά θεωρήθηκε υποψήφιος για προαγωγή στην επίδικη θέση, να ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν μπορούσε να θεωρηθεί υποψήφιος επειδή δεν είχε πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο στην ειδικότητα αυτή. Εξάλλου και οι δύο κρίθηκαν στο παρελθόν ότι κατείχαν τα προσόντα για διορισμό στη θέση καθηγητή στην ειδικότητα των Αγγλικών (Κλιμ. Α8-Α10) και διορίστηκαν και υπηρέτησαν στη θέση αυτή. Επομένως το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού του αιτητή, που αφορά την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος των προσόντων της παραγράφου 1 του σχεδίου υπηρεσίας, απορρίπτεται.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος του ισχυρισμού του αιτητή, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε ούτε τα προσόντα της παραγράφου 2 του σχεδίου υπηρεσίας, θεωρώ ότι κι' αυτός πρέπει ν' απορριφθεί.
Η ερμηνεία και εφαρμογή των σχεδίων υπηρεσίας, ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η ερμηνεία που δόθηκε ήταν λογικά εφικτή (Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318).
Με βάση όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία, κρίνω ότι η Ε.Ε.Υ. δεν υπερέβηκε τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας με το να θεωρήσει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσε και το δεύτερο απαιτούμενο προσόν του σχεδίου υπηρεσίας.
Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί του αιτητή αφορούν την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου και τη βαρύτητα των προσωπικών συνεντεύξεων. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής υπερέχει έκδηλα του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα και ότι το αποτέλεσμα της προσωπικής συνέντευξης απετέλεσε τον αποφασιστικό παράγοντα για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους.
Όπως φαίνεται από τους φακέλους τους και οι δύο υποψήφιοι αξιολογήθηκαν γενικά ως εξαίρετοι στις πιο πρόσφατες εκθέσεις τους. Σχετικός είναι και ο Κανονισμός 29 των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Επιθεώρηση και Αξιολόγηση) Κανονισμών του 1976 (Κ.Δ.Π. 223/76) (Οι Κανονισμοί), σύμφωνα με τον οποίο η εκπαιδευτική υπηρεσία εκπαιδευτικού λειτουργού, χαρακτηρίζεται ως εξαίρετη αν η βαθμολογία του είναι 36 και άνω. Αν και ο αιτητής υπερέχει ελαφρά του ενδιαφερόμενου μέρους στις επί μέρους βαθμολογίες, εκείνο που λαμβάνεται υπόψη, σύμφωνα με τη νομολογία μας, είναι η γενική αξιολόγηση [Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, 1224].
Η ελαφρή υπεροχή του αιτητή στις αξιολογήσεις δεν μπορεί να του δώσει το προβάδισμα, λαμβανομένης υπόψη της καλύτερης απόδοσης του ενδιαφερόμενου μέρους κατά τις προφορικές συνεντεύξεις.
Είναι επίσης, αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα, αφού κατείχε ψηλότερη θέση στην ιεραρχία (Διευθυντής), από το ενδιαφερόμενο μέρος (Βοηθός Διευθυντής). Η υπεροχή του όμως αυτή, δεν συνιστά έκδηλη υπεροχή, λαμβανομένων υπόψη των υπόλοιπων στοιχείων κρίσεως, συμπεριλαμβανομένης της απόδοσης των υποψηφίων κατά τις προσωπικές συνεντεύξεις, και της νομολογίας μας, σύμφωνα με την οποία η αρχαιότητα αποτελεί στοιχείο περιορισμένης σημασίας σε περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πλήρωση διευθυντικών θέσεων, όπως είναι η παρούσα (Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 Α.ΑΔ. 47).
Όσο για τη βαρύτητα που μπορεί να δοθεί στις προφορικές συνεντεύξεις, σύμφωνα με τη νομολογία μας, στις περιπτώσεις πλήρωσης διευθυντικών θέσεων (όπως η παρούσα), όπου η προσωπικότητα και η διοικητική, οργανωτική και διευθυντική ικανότητα, όπως και η υπευθυνότητα και πρωτοβουλία των υποψηφίων, αποτελούν βασικά στοιχεία για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης, μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα σ' αυτές (Λαμπής ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 708).
Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα, από την υπόθεση Χρίστος Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390:
"Η απόδοση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις, αποτελεί μια διαδικασία που καθιερώθηκε από την πρακτική και που υποβοηθεί την Επιτροπή στην αξιολόγηση των υποψηφίων, κυρίως από απόψεως αξίας και σε κάποιο βαθμό από απόψεως προσόντων [Βλ. Zachariades v. R. (1986) 3 C.L.R. 852] Άνκαι έχουν επανειλημμένα ακυρωθεί διορισμοί ή προαγωγές για το λόγο ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση κατά τις συνεντεύξεις, το γεγονός αυτό δεν συνιστά αναγκαστικά λόγο ακύρωσης, για το λόγο ότι είναι δυνατό να επιβάλλεται από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης [Βλ., R. v. Panayiotides (1987) 3 C.L.R. 1081, 1088].".
Όπως έχει επίσης λεχθεί στην υπόθεση Λαμπής ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), η διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου, προκειμένου για πλήρωση διευθυντικών θέσεων, είναι ευρύτατη.
Με βάση όλα τα πιο πάνω, βρίσκω ότι η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στους καθ'ων η αίτηση.
Ως αποτέλεσμα η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Δε γίνεται διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.