|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 388
23 Φεβρουαρίου, 1994
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Α. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 51/92)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Αξία ― Υπηρεσία σε ψηλότερη θέση, δεν δίδει στις εκθέσεις του υπαλλήλου ιδιαίτερη αξία.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Πείρα από την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, ανάγεται στον παράγοντα των προσόντων.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Προσόν πλεονέκτημα ― Επιλογή υποψηφίου που δεν το κατέχει ― Απαιτείται ειδική και πλήρης αιτιολογία παραγνώρισης του υποψηφίου που το κατέχει.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προσόντα ― Προσόν πλεονέκτημα ― Δεν προσδίδει από μόνο του την απαιτούμενη έκδηλη υπεροχή.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί/Προαγωγές ― Προαγωγή σε θέση ψηλά στην ιεραρχία ― Ευρεία διακριτική εξουσία του διορίζοντος οργάνου.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προήχθη στη θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου το ενδιαφερόμενο μέρος αναδρομικά μετά από επανεξέταση της υπόθεσης, αφού ο αρχικός διορισμός του στη θέση αυτή, είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Από τη μελέτη της απόφασης της Ολομέλειας προκύπτει ότι δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός του αιτητή, για παραβίαση του δεδικασμένου. Είναι φανερό από το περιεχόμενο των πρακτικών της επίδικης συνεδρίας της E.Δ.Y. ότι η E.Δ.Y. συμμορφώθηκε με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, και θεώρησε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει το πλεονέκτημα του Σχεδίου Υπηρεσίας. Επίσης η E.Δ.Y., συμμορφούμενη με την πιο πάνω απόφαση, δεν απέδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους με το δικαιολογητικό ότι υπηρετούσε σε ψηλότερη θέση υπό το φως του ευρήματος του Δικαστηρίου, ότι τέτοια προσέγγιση είναι λανθασμένη.
Αντίθετα, κατά την επανεξέταση η E.Δ.Y. έχοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου ότι "πείρα η οποία αποκτάται από την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων ανάγεται στον παράγοντα των προσόντων ......" ασχολήθηκε με την πείρα όλων των υποψηφίων και τη συνεκτίμησε στον παράγοντα των προσόντων κάθε υποψηφίου.
2. Οι καθ' ων η αίτηση αιτιολόγησαν πλήρως και ειδικά την απόφασή τους για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους που δεν κατείχε το πλεονέκτημα αντί του αιτητή που το κατείχε. Η E.Δ.Y. ενήργησε νόμιμα και εντός των πλαισίων της διακριτικής της ευχέρειας θεωρώντας ότι το πλεονέκτημα που καθόριζε το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν μπορούσε να υπερισχύσει της μεγαλύτερης και ευρύτερης μεταπτυχιακής πείρας και εμπειριών, που έκρινε ότι είχε το ενδιαφερόμενο μέρος. Η στάθμιση των κριτηρίων για την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου και η απόδοση μεγαλύτερης βαρύτητας στον ένα ή τον άλλο παράγοντα, ανάγονται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου.
Με βάση τα πιο πάνω θεωρείται ότι η απόφαση της E.Δ.Y. για παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος του αιτητή, είναι ειδικά αιτιολογημένη και εκτίθεται με σαφήνεια στο σχετικό πρακτικό.
(3) Όσον αφορά τα προσόντα του αιτητή παρατηρείται ότι όχι μόνο αυτά ήταν ενώπιόν της E.Δ.Y., αλλά η E.Δ.Y. αναφέρθηκε στο γεγονός, ότι ο αιτητής και άλλοι υποψήφιοι κατείχαν Ph.D και ότι παρακολούθησαν διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα. Η E.Δ.Y. όπως συνάγεται από το σχετικό απόσπασμα των πρακτικών ήταν ενήμερη της πείρας και σταδιοδρομίας του αιτητή και επομένως δεν τίθεται θέμα πλάνης. Ανυπόστατος κρίνεται και αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή και κατά συνέπεια απορρίπτεται.
(4) Από την εικόνα που παρουσιάζουν οι Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων δεν προκύπτει οποιαδήποτε έκδηλη υπεροχή του αιτητή στη βαθμολογία, όπως ισχυρίζεται ο δικηγόρος του.
Η κατοχή του πλεονεκτήματος του Σχεδίου Υπηρεσίας από τον αιτητή δεν του προσδίδει την απαιτούμενη έκδηλη υπεροχή, ενόψει του ευρήματος των καθ' ων, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει στο θέμα της πείρας και στον παράγοντα της αρχαιότητας. Παρόλο που η θέση είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, η αρχαιότητα ως κριτήριο επιλογής του καταλληλότερου υποψήφιου, δεν μπορεί να μη ληφθεί καθόλου υπόψη. Εξάλλου μακρά υπηρεσία σε μια συγκεκριμένη θέση και η εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, προσμετρά στην πείρα των υποψηφίων.
(5) Στη παρούσα υπόθεση αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η επίδικη θέση είναι η ανώτατη θέση στο Γενικό Χημείο, όπου σύμφωνα με τη νομολογία η διακριτική εξουσία του διορίζοντος οργάνου είναι ευρεία.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαραλαμπίδης v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 414,
Christodoulou a.o. v. CY.T.A. (1978) 3 C.L.R 68,
Ιωάννου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390,
Frangos v. Republic (1970) 3 C.L.R 312 ,
Χρυσοστόμου v. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 3186.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου, αναδρομικά από 15.3.87, αντί του αιτητή.
Χρ. Τριανταφυλλίδης και Ε. Νικολαΐδου, για τον Aιτητή.
Π. Χ" Δημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Χρ. Ιερείδης, για το Eνδιαφερόμενο Mέρος, Ι. Λοβαρίδη.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 13.12.91 με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος Ιωάννης Λοβαρίδης προάχθηκε στη θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου αναδρομικά από 15.3.87 μέχρι την αφυπηρέτησή του.
Η επίδικη απόφαση είναι το αποτέλεσμα επανεξέτασης πλήρωσης της θέσης μετά την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Αντώνης Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3�Α.Α.Δ. 414 με την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση της E.Δ.Y. για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στην επίδικη θέση από 15.3.87.
Μετά την πιο πάνω απόφαση η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε να ειδοποιηθεί το ενδιαφερόμενο μέρος ότι επανέρχεται στη θέση Ανώτερου Χημικού από 15.3.87 μέχρι την 1.2.1988 ημερομηνία αφυπηρέτησής του από τη δημόσια υπηρεσία.
Η Ε.Δ.Υ. συνήλθε στις 30.10.91 για επανεξέταση της ακυρωθείσας απόφασής της αφού είχε εν τω μεταξύ ζητήσει σχετική συμβουλή από τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας.
Κατά την πιο πάνω συνεδρία η Ε.Δ.Υ. πήρε διάφορες αποφάσεις μεταξύ των οποίων τις εξής και οι οποίες όπως αναφέρεται στα πρακτικά λήφθηκαν υπό το φως των ευρημάτων του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην αναθεωρητική έφεση Αντώνης Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω):
(α) Να μην αποδώσει ιδιαίτερη προσοχή στις εμπιστευτικές εκθέσεις του υποψήφιου Λοβαρίδη (ενδιαφερόμενο μέρος) με το δικαιολογητικό ότι υπηρετούσε σε ψηλότερη θέση από αυτή του υποψήφιου Χαραλαμπίδη (αιτητή), υπό το φως της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι τέτοια προσέγγιση είναι "έκδηλα εσφαλμένη".
(β) Αναφορικά με το θέμα της κατοχής ή μη από τους υποψήφιους του μεταπτυχιακού προσόντος στη χημεία, που σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης αποτελεί πλεονέκτημα, η Ε.Δ.Υ. με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία έκρινε ότι το πλεονέκτημα το διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι εκτός από το ενδιαφερόμενο μέρος και δύο άλλους υποψήφιους.
Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. σύμφωνα με το λεπτομερέστατο πρακτικό της συνεδρίας της ημερ. 30.10.91, ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Από το μακροσκελές πρακτικό της Ε.Δ.Υ. ενδιαφέρουν τα εξής αποσπάσματα αναφορικά με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων στα θέματα της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας.
" ...... η Επιτροπή ...... αφού μελέτησε προσεκτικά τις Εκθέσεις των υποψηφίων έχοντας υπόψη ότι αυτές έγιναν από διαφορετικούς Αξιολογούντες και Προσυπογράφοντες Λειτουργούς σημείωσε ότι:
.....................................................................................................................
.....................................................................................................................
(ε) Ο Χαραλαμπίδης Αντώνιος, Γεωλογικός Λειτουργός, 1ης Τάξης, αξιολογήθηκε ως γενικά "Εξαίρετος" το 1980, ως "Λίαν Καλός" για τα έτη 1981 έως 1983 και ως γενικά "Εξαίρετος" (11-1-0) για τα έτη 1984 και 1985.
(στ) Ο Λοβαρίδης Ιωάννης, Ανώτερος Χημικός, αξιολογήθηκε ως "Λίαν Καλός" το 1979, ως "Εξαίρετος" για τα έτη 1980 και 1981 και ως "Λίαν Καλός" για τα έτη 1982 έως 1985.
...................................................................................................................
Ακολούθως η Επιτροπή, έχοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου στην Αναθεωρητική Εφεση με Αρ. 878, ότι "πείρα η οποία αποκτάται από την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων ανάγεται στον παράγοντα των προσόντων, με την ευρύτερη έννοια, όπως αναφέρεται στην υπόθεση Παπαδόπουλος ν. Ε.Δ.Υ. (1982) 3 Α.Α.Δ. 1070, και μπορεί να συνεκτιμηθεί κατά την κρίση για την ανεύρεση του καταλληλότερου για τη θέση υποψήφιου", ασχολήθηκε με την πείρα όλων των υποψήφιων, που απέκτησαν ύστερα από την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων που σχετίζονται με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου, αξιολόγησε και συνεκτίμησε την πείρα αυτή στον παράγοντα των προσόντων κάθε υποψήφιου.
Η Επιτροπή, αφού επισήμανε μια μακρόχρονη και πολυσχειδή πείρα του Λοβαρίδη έναντι όλων των υποψήφιων, τόσο στη διοίκηση όσο και στις διάφορες αναλύσεις και εργασίες που διεξήγαγε στο Γενικό Χημείο, προέβη και σε ιδιαίτερη σύγκριση της πείρας του με αυτής των υποψήφιων Ακκελίδου και Μιχαήλ, οι οποίοι υπηρετούν στο Γενικό Χημείο, καθώς και του Χαραλαμπίδη, ο οποίος υπηρετούσε στο Χημείο του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης, και επισήμανε ότι:
(α) Ο Λοβαρίδης Ιωάννης εργάστηκε από το Μάρτιο του 1954 έως το Μάϊο του 1956 ως Δημοτικός Χημικός στο Δημαρχείο Λευκωσίας. Διορίστηκε ως Βοηθός Χημείου στο Γενικό Χημείο από τις 17.9.56, στο ίδιο Τμήμα δε εργάστηκε ως Χημικός, 1ης Τάξης, από την 1.1.72 και από την 1.10.81 ως Ανώτερος Χημικός, αποκτώντας έτσι πολύ μεγάλη πείρα, γνώση και εμπειρίες στις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου και μια μακρά εποπτική και διοικητική πείρα σε διάφορα ιεραρχικά επίπεδα.
(β) ......................................................................................................
(γ) Ο Χαραλαμπίδης Αντώνιος, εργάστηκε ως Research Fellow, University of Manchester, από το Σεπτέμβριο του 1972 έως το Σεπτέμβριο του 1974, ως Research Fellow, Queen Mary College, από το Σεπτέμβριο του 1974 έως το Σεπτέμβριο του 1976, Lecturer, Queen Mary College, Institute of Dermatology, London University, από τον Οκτώβριο του 1976 έως τον Ιούνιο του 1978. Διορίστηκε στη θέση Χημικού, 2ης Τάξης, Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης, από την 1.8.78 και προάχθηκε στη θέση Γεωλογικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, από την 1.11.81.
Ο Χαραλαμπίδης ήταν από την ημερομηνία του διορισμού του στη δημόσια υπηρεσία υπεύθυνος του Χημείου του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης και μεταξύ του Οκτώβριου 1984 και του Δεκεμβρίου 1985 πρόσφερε υπηρεσίες στο Χημείο του Τμήματος Γεωργίας, επιπρόσθετα με τα καθήκοντα της θέσης του. Η πιο πάνω πείρα του Χαραλαμπίδη θεωρήθηκε από την Επιτροπή ως 'πείρα σχετιζόμενη με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου', παρά τις διαφορές που υπάρχουν σε σχέση με την ευρύτητα της κάλυψης που διακρίνει τις δραστηριότητες του Γενικού Χημείου.
(δ) ......................................................................................................
Η Επιτροπή, προβαίνοντας σε ιδιαίτερη σύγκριση της πείρας του Λοβαρίδη με την πείρα που διαθέτουν οι Ακκελίδου, Χαραλαμπίδης, Μιχαήλ, καθώς και της πείρας που διαθέτουν και οι υπόλοιποι υποψήφιοι, έκρινε ότι ο Λοβαρίδης στην πείρα υπερέχει έκδηλα έναντι όλων των υποψήφιων.
Περαιτέρω η Επιτροπή ασχολήθηκε και με τη διοικητική πείρα και εμπειρίες που διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι και ύστερα από προσεκτική μελέτη έκρινε ότι ο Λοβαρίδης υπερτερεί έναντι όλων των άλλων υποψήφιων."
Στη συνέχεια ακολουθεί ανασκόπηση της υπηρεσίας του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους στα αντίστοιχα Τμήματα όπου υπηρετούσαν δηλαδή του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης και του Γενικού Χημείου όπως επίσης και αναφορά στην οργανωτική δομή και στο προσωπικό που υπηρετούσε στο κάθε Τμήμα και του οποίου προηγούντο ιεραρχικά ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Ακολούθως η Ε.Δ.Υ. αφού αναφέρθηκε στο καθεστώς αρχαιότητας των υποψηφίων καθώς και στις κλίμακες στις οποίες υπηρέτησαν έκρινε ότι πρώτος σε αρχαιότητα κατατάσσεται ο Λοβαρίδης, δεύτερη η Ακκελίδου, τρίτος ο Χαραλαμπίδης και ακολουθούν άλλοι υποψήφιοι.
To σχετικό πρακτικό καταλήγει ως εξής:
"Η Επιτροπή, ύστερα από προσεκτική επανεξέταση όλων των ενώπιόν της στοιχείων που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο και με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, συνεκτιμώντας τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - έκρινε ότι ο υποψήφιος ΛΟΒΑΡΙΔΗΣ Ιωάννης, ο οποίος έχει και μακροχρόνια πείρα, σχετιζόμενη άμεσα με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου, μεγάλη διοικητική πείρα και ευρύτητα προσφοράς στο Γενικό Χημείο, υπερτερεί καταφανώς όλων των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε ομόφωνα να τον προαγάγει σαν τον πιο κατάλληλο στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Διευθυντή Γενικού Χημείου, αναδρομικά από 15.3.87, δηλαδή από την ίδια ημερομηνία από την οποία είχε γίνει προηγουμένως η προαγωγή του, η οποία ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην Αναθεωρητική Εφεση Αρ. 878.
Η Επιτροπή, επιλέγοντας το Λοβαρίδη, δεν παρέλειψε να προβεί σε ιδιαίτερη σύγκριση αυτού με τους υποψήφιους ............., Χαραλαμπίδη Αντώνιο, ...................... που διαθέτουν το πλεονέκτημα που αναφέρεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας. Η Επιτροπή όμως, αφού σημείωσε, ιδιαίτερα σε σχέση με τους πιο πάνω υποψήφιους που διαθέτουν το πλεονέκτημα, ότι ο Λοβαρίδης είχε πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη μεταπτυχιακή πείρα και εμπειρίες που σχετίζονται με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου, καθώς και πολύ μεγαλύτερη διοικητική πείρα, η οποία είναι απαραίτητη για την υπό πλήρωση διευθυντική θέση, έκρινε με βάση το σύνολο των νόμιμων κριτηρίων ότι ο Λοβαρίδης υπερτερεί αυτών και ότι το πλεονέκτημα από μόνο του δεν μπορεί να ανατρέψει την υπεροχή του Λοβαρίδη."
Τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα που ενδιαφέρουν για σκοπούς της παρούσας προσφυγής είναι τα εξής:
"(1) Πανεπιστημιακό Δίπλωμα ή τίτλος ή ισότιμο προσόν στη Χημεία.
(2) Δεκαετής τουλάχιστο μεταπτυχιακή πείρα σχετιζόμενη με τις διάφορες αρμοδιότητες του Γενικού Χημείου, από την οποία πενταετής τουλάχιστο διοικητική πείρα.
(3) ......................................................................................................
(4) ......................................................................................................
.............................................................................................................
(5) Μεταπτυχιακό προσόν στη Χημεία θα αποτελεί πλεονέκτημα."
Είναι ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι οι καθ' ων η αίτηση με τον επαναδιορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους στην επίδικη θέση παραβίασαν, το δεδικασμένο της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην αναθεωρητική έφεση Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω).
Από τη μελέτη της πιο πάνω απόφασης της Ολομέλειας προκύπτει ότι δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός του αιτητή. Είναι φανερό από το περιεχόμενο των πρακτικών της επίδικης συνεδρίας της E.Δ.Y. ότι η E.Δ.Y. συμμορφώθηκε με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, και θεώρησε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει το πλεονέκτημα του Σχεδίου Υπηρεσίας. Επίσης η Ε.Δ.Υ. συμμορφούμενη με την πιο πάνω απόφαση, δεν απόδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους με το δικαιολογητικό ότι υπηρετούσε σε ψηλότερη θέση υπό το φως του ευρήματος του Δικαστηρίου ότι τέτοια προσέγγιση είναι λανθασμένη.
Αντίθετα, κατά την επανεξέταση η E.Δ.Y. έχοντας υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου ότι "πείρα η οποία αποκτάται από την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων ανάγεται στον παράγοντα των προσόντων ...." ασχολήθηκε με την πείρα όλων των υποψηφίων και τη συνεκτίμησε στον παράγοντα των προσόντων κάθε υποψηφίου.
Άλλοι λόγοι για ακύρωση που προβλήθηκαν από το δικηγόρο του αιτητή σχετίζονται με την αιτιολογία που έδωσε η E.Δ.Y για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους που δεν κατέχει το πλεονέκτημα του Σχεδίου Υπηρεσίας σ' αντίθεση με τον αιτητή που το κατέχει. Συνυφασμένος με τα πιο πάνω είναι και ο ισχυρισμός ότι η E.Δ.Y. δεν έδωσε την πρέπουσα βαρύτητα στα προσόντα του αιτητή. Η ευρεία διοικητική πείρα που κρίθηκε ότι κατέχει το ενδιαφερόμενο μέρος και η αρχαιότητά του, δεν μπορούν σύμφωνα με το δικηγόρο του αιτητή να εξισωθούν και να υπερισχύσουν του μεταπτυχιακού προσόντος του αιτητή, με αποτέλεσμα η E.Δ.Y. να έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της εξουσίας, και να ερμηνεύσει τα Σχέδια Υπηρεσίας με δική της κρίση.
Έχοντας υπόψη το τελευταίο απόσπασμα από τα πρακτικά που παράθεσα πιο πάνω κρίνω ότι οι καθ'ων η αίτηση αιτιολόγησαν πλήρως και ειδικά την απόφασή τους για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους που δεν κατείχε το πλεονέκτημα αντί του αιτητή που το κατείχε. Η E.Δ.Y. ενήργησε νόμιμα και εντός των πλαισίων της διακριτικής της ευχέρειας θεωρώντας ότι το πλεονέκτημα που καθόριζε το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν μπορούσε να υπερισχύσει της μεγαλύτερης και ευρύτερης μεταπτυχιακής πείρας και εμπειριών που έκρινε ότι είχε το ενδιαφερόμενο μέρος. Η στάθμιση των κριτηρίων για την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου και η απόδοση μεταλύτερης βαρύτητας στον ένα ή τον άλλο παράγοντα ανάγονται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου. Οπως λέχθηκε στην υπόθεση Christodoulou & Another v. CY.T.A (1978) 3 C.L.R. 68:
".... it was open to the respondent to attribute to any one particular factor, relevant to the suitability of the candidates, more weight than to another such factor, so long as this was proper in the circumstances."
Σχετική επίσης με τους υπό εξέταση ισχυρισμούς του αιτητή είναι και η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Χρίστος Ιωάννου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 390 όπου στη σελίδα 417 ειπώθηκε:
"Σύμφωνα με την κρατούσα νομολογία, το διοικητικό όργανο δεν είναι υπόχρεο να διορίσει τον υποψήφιο εκείνο που κατέχει το πρόσθετο προσόν εάν κρίνει, αφού αξιολογήσει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, ότι άλλος υποψήφιος είναι καταλληλότερος για διορισμό ή προαγωγή. Η αιτιολογία της απόφασης για παραγνώριση του επιπρόσθετου προσόντος-πλεονεκτήματος ενός υποψηφίου, πρέπει να εμφαίνεται στο πρακτικό της απόφασης και όχι να αφήνεται να συνάγεται [Βλ. Tourpeki v. R. (1973) 3 C.L.R 592, 603, Nisiotis v. R. (1977) 3 C.L.R 388, Savva v. R. (1980) 3 C.L.R. 675, Skarparis v. R. (1978) 3 C.L.R. 106, 115-116, Soteriadou & Others v. R. (1983) 3 C.L.R. 921, 943-944, και Σάββας Κλεάνθους ν. E.Δ.Y. (1989) 3 Α.Α.Δ. 250 και Ανδρέας Γεωργίου κ.ά. ν. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 1822.]."
Με βάση τα πιο πάνω θεωρώ ότι η απόφαση της E.Δ.Y. για παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος του αιτητή είναι ειδικά αιτιολογημένη και εκτίθεται με σαφήνεια στο σχετικό πρακτικό.
Όσον αφορά τα προσόντα του αιτητή παρατηρώ ότι όχι μόνο αυτά ήταν ενώπίον της E.Δ.Y. αλλά η E.Δ.Y. στη σελίδα 27 του πρακτικού αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ο αιτητής και άλλοι υποψήφιοι κατείχαν Ph.D. και ότι παρακολούθησαν διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα. Η E.Δ.Y. όπως συνάγεται από το σχετικό απόσπασμα των πρακτικών που παράθεσα πιο πάνω ήταν ενήμερη της πείρας και σταδιοδρομίας του αιτητή και επομένως δεν τίθεται θέμα πλάνης. Ανυπόστατος κρίνεται και αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή και κατά συνέπεια απορρίπτεται.
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε επίσης ότι η Ε.Δ.Υ. έσφαλε κατά την αξιολόγηση των εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους. Από την εικόνα που παρουσιάζουν οι εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων δεν προκύπτει κατά την άποψή μου οποιαδήποτε έκδηλη υπεροχή του αιτητή στη βαθμολογία όπως ισχυρίζεται ο δικηγόρος του.
Ο δικηγόρος του αιτητή στηρίζει τη θέση του ότι ο πελάτης του υπερέχει έκδηλα του ενδιαφερόμενου μέρους και στον ισχυρισμό ότι αυτός υπερέχει σε επιστημονικά προσόντα και στο ότι κατέχει το μεταπτυχιακό προσόν το οποίο βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας θεωρείται πλεονέκτημα.
Δε νομίζω ότι η κατοχή του πλεονεκτήματος του Σχεδίου Υπηρεσίας από τον αιτητή του προσδίδει την απαιτούμενη έκδηλη υπεροχή ενόψει του ευρήματος των καθ'ων ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει στο θέμα της πείρας και στον παράγοντα της αρχαιότητας. Παρόλο που η θέση είναι θέση Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής η αρχαιότητα ως κριτήριο επιλογής του καταλληλότερου υποψήφιου δεν μπορεί να μην ληφθεί καθόλου υπόψη. Εξάλλου μακρά υπηρεσία σε μια συγκεκριμένη θέση και η εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων προσμετρά στην πείρα των υποψηφίων.
Στην παρούσα υπόθεση αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η επίδικη θέση είναι η ανώτατη θέση στο Γενικό Χημείο όπου σύμφωνα με τη νομολογία η διακριτική εξουσία του διορίζοντος οργάνου είναι ευρεία. [Βλ. Frangos v. The Republic (1970) 3 C.L.R 312 και Χρυσοστόμου ν. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 3186].
Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους αναδρομικά από 15.3.87 μέχρι την ημερομηνία αφυπηρέτησής του ήταν υπό τις περιστάσεις εύλογα επιτρεπτή και δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που θα δικαιολογούσε την επέμβαση του Δικαστηρίου στην κρίση του διορίζοντος οργάνου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Δεν γίνεται διάταγμα ως προς τα έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.